Search results

1

Wpływ masy ciała na powstawanie wad stóp u studentów piątego roku fizjoterapii Uniwersytetu Rzeszows

100%

Przysada G., Drużbicki M., Łyszczak N.

Medical Review

|

2013

|

issue 3

319–326

PL

Wstęp: Wady stóp występują bardzo często i są problemem współczesnego społeczeństwa. Wyróżniamy wiele rodzajów wad w obrębie stóp, które wymagają specjalistycznego postępowania leczniczego. Cel: Celem pracy była ocena częstości oraz najczęstszej wady stóp u studentów piątego roku fizjoterapii Uniwersytetu Rzeszowskiego. Zbadano także czy masa ciała wpływa na występowanie wad stóp oraz determinuje poszczególne wskaźniki charakteryzujące budowę stóp. Materiał i metoda: Badaną grupę stanowiło 108 studentów piątego roku fizjoterapii Uniwersytetu Rzeszowskiego, w tym 80 kobiet oraz 28 mężczyzn. Badanych podzielono na dwie grupy. Pierwszą grupę stanowili studenci mający prawidłową masę ciała, drugą zaś studenci z nadwagą. Narzędziem badawczym był planktogram, który składał się z odbitek stóp: prawej i lewej. Na każdym planktogramie wykreślano kąty i wskaźniki umożliwiające określenie poszczególnych wad stóp. Wyniki: Na podstawie analizy wpływu masy ciała na poszczególne wskaźniki charakteryzujące budowę stóp wykazano, iż u osób z nadwagą wartości poszczególnych wskaźników częściej wykraczają poza normy w porównaniu z badanymi z prawidłową masą ciała. Wnioski: Wady stóp są istotnym problemem badanych studentów piątego roku fizjoterapii. Najczęściej występującymi wadami są: stopa obniżona IIº, stopa z obniżonym wysklepieniem, pięta nieprawidłowa oraz stopa płaska. Wady stóp dotyczą zarówno osób z prawidłową masą ciała, jak i z nadwagą, jednak częściej dotyczą badanych z nadwagą

EN

Introduction: Foot deformities are very common health issue in modern society. There are many kinds of different foot disorders which require specific medical procedures. Objective of the study: The purpose of the research was both to determine the frequency as well as the most common foot defects of fifth year Physiotherapy Students of Rzeszów University. It was also investigated if body mass influenced the occurrence of foot deformities as well as particular indicators that characterize foot structure were determined. Material and method: The research involved the group of 108 physiotherapy students, among them were 80 women and 28 men. The participants of the study were divided into 2 groups. The first group represented students with correct body mass, the second group included students with overweight problem. Research instrument was planktogram, which consisted of foot prints: right and left. On each planktogram angles and indicators were marked that allow to determine individual foot deformities. Results: On the basis of the analysis of body mass influence on individual indicators characterizing foot structure, the research proved that indicators exceed the norms in case of obese students in comparison to students with correct body mass Conclusions: Foot deformities are a significant problem among the researched physiotherapy students. The most common foot disorders are: II° degree low arched foot, heel malformations and flat feet. Foot deformities occur both at students with correct body mass as well as at those with the overweight issue, however foot deformities most frequently occur at students with overweight problem.

2

Rozwój rehabilitacji w ośrodku rzeszowskim

100%

Jandziś S., Pop T., Drużbicki M., Przysada G.

Medical Review

|

2013

|

issue 4

546–555

PL

Autorzy na podstawie materiałów archiwalnych, publikacji w czasopismach medycznych i wywiadów przedstawiają rozwój rehabilitacji w ośrodku rzeszowskim. Nastąpił on po roku 1983, dzięki działalności zespołu kierowanego przez prof. Andrzeja Kwolka, pracującego w Klinicznym Oddziale Rehabilitacji Szpitala Wojewódzkiego nr 2 im. Św. Jadwigi Królowej w Rzeszowie i Wydziale Medycznym Uniwersytetu Rzeszowskiego. Wieloletnia praca Zespołu spowodowała powstanie nowoczesnego modelu organizacji rehabilitacji w Rzeszowie i województwie podkarpackim. Wypracowano standardy postępowania, szczególnie z chorymi z uszkodzeniem układu nerwowego, oparte na nowoczesnych metodach neurorehabilitacji. Skuteczność koncepcji została potwierdzona badaniami naukowymi i praktyką kliniczną. Miała znaczący wpływ na rozwój rehabilitacji w województwie podkarpackim oraz na rozwój rehabilitacji w Polsce. Po 30 latach działalności zespołu kierowanego przez Profesora, Podkarpacie jest wiodącym regionem w Polsce. W roku 2013 funkcjonuje tu 11 oddziałów rehabilitacji neurologicznej, 2 oddziały rehabilitacji kardiologicznej, 16 oddziałów rehabilitacji ogólnoustrojowej i 38 dziennych oddziałów rehabilitacji. W regionie podkarpackim działa sprawny system organizacji rehabilitacji zapewniający jej wczesność, kompleksowość i ciągłość. System oparty jest na: podstawach naukowych, ciągłym kształceniu wszystkich członków zespołu rehabilitacyjnego, współpracy z organizacjami osób z niepełnosprawnością i władzami regionu oraz pracy w zespole rehabilitacyjnym

EN

wczesność, kompleksowość i ciągłość. System oparty jest na: podstawach naukowych, ciągłym kształceniu wszystkich członków zespołu rehabilitacyjnego, współpracy z organizacjami osób z niepełnosprawnością i władzami regionu oraz pracy w zespole rehabilitacyjnym region is functioning an efficient organisation system of the rehabilitation providing the timeliness, a complexity and continuity. The system is base on: scientific bases, constant educating of all rehabilitation team members, of cooperation with organisations of persons with disability and authorities of the region and the teamwork

3

Wybrane metody w ocenie efektów rehabilitacji u pacjentów po udarze mózgu leczonych w oddziale rehabilitacji

88%

Przysada G., Guzik A., Wolan-Nieroda A., Walicka-Cupryś K., Drużbicki M.

Medical Review

|

2015

|

issue 3

212-222

PL

Celem pracy była ocena metod stosowanych do analizy stanu pacjentów i efektów rehabilitacji w grupie osób po udarze mózgu leczonych w oddziale rehabilitacji. Prześledzono również, w jakim stopniu stosowane w badaniu skale oceny stanu chorych są ze sobą skorelowane, a tym samym wiarygodne i przydatne w ocenie efektu rehabilitacji w tej grupie pacjentów. Materiał i metoda. Badaniem objęto grupę 1124 pacjentów po przebytym udarze mózgu. Średni wiek badanych w czasie rehabilitacji wynosił 64,3 lat ± 12,6, czas od udaru 24,4 miesięcy. W ocenie stanu pacjentów wykorzystano test Brunnström, wskaźnik Barthel, sprawność ogólną oraz test Wilcoxona oraz korelacji rang Spearmana, za istotność statystyczną przyjęto p > 0,05. Wyniki. Stwierdzono po zakończeniu rehabilitacji istotną poprawę we wszystkich stosowanych miarach sprawności.Największą średnią wartość poprawy w badanej grupie uzyskano z wykorzystaniem wskaźnika Barthel (3,25). U 4,6% badanych nie odnotowano poprawy w zakresie analizowanych testów i skal, natomiast aż, u 43,4% była ona widoczna we wszystkich trzech stosowanych w ocenie stanu pacjentów miarach sprawności. Wykazano przeciętna korelację testu Brunnström z dwoma pozostałymi miarami sprawności. Wnioski. Wielokierunkowa kompleksowa rehabilitacja, prowadzona przez zespół rehabilitacyjny przynosi istotną poprawę stanu pacjentów po udarze mózgu obserwowaną we wszystkich stosowanych miarach oceny sprawności. Test Brunnström, wskaźnik Barthel, test sprawność ogólnej służące do oceny stanu pacjentów po udarze mózgu pozostają w słabej wzajemnej korelacji, co udowadnia, iż mierzą różne aspekty zdrowia człowieka. Należy jednocześnie stosować kilka różnych metod oceny stanu zdrowia, co stwarza możliwość obiektywnej i szerokiej oceny uzyskanych wyników leczenia oraz zmian zachodzących w przebiegu procesu rehabilitacji.

EN

The aim of this paper was to assess the methods used for analyzing patient condition and physical therapy effcts in a group of patients after cerebral stroke who were treated at a rehabilitation ward. We also analyzed the extent to which several assessment scales of patient condition are mutually correlated; and therefore to what extent these scales are reliable and useful in assessment of physiotherapy effcts of those patients. Material and method. The study population consisted of 1124 patients after cerebral stroke. The mean age of patients at the time of undergoing physical therapy was 64.3 years ± 12.6, while the mean time that had passed since stroke was 24.2 months. To assess patient condition we used the Brunnström approach, the Barthel ADL index and general ability and the Wilcoxon signed-rank test and the Spearman’s rank correlation coeffient. We set statistical signifiance at p>0.05. Results. We found that study population patients improved after physical therapy. The improvement was revealed in each of the tests of physical ability we used. We found the greatest mean value of improvement when we used the Barthel ADL index (3.25). We found no improvement in 4.6% of patients with the tests and scales we used; while in 43.4% of patients the improvement was revealed by all three kinds of physical ability measurement methods. We found a mediocre correlation of the Brunnström approach test with the two remaining tests. Conclusions. Multi-approach and complex physical therapy, run by a team of physiotherapists, results in signifiant improvement of patients after cerebral stroke. The improvement was found in all physical ability measurement methods we used. The Brunnström approach, the Barthel ADL index, and the general ability test that are used for assessing patient condition of those who suffred from cerebral stroke, were mutually correlated to a mediocre extent. This proves that they measure diffrent aspects of human health. Several diffrent health assessment methods need to be used simultaneously, so that an objective and extensive assessment can be made of both the treatment effct and the changes in the physiotherapeutic process. Key words: cerebral stroke, patient assessment, physiotherapy effct assessment

4

Assessment of conformity and repeatability of chosen scales used for evaluation of gait after brain stroke

76%

Podgórska-Bednarz J., Wyszyńska J., Drużbicki M., Przysada G., Czenczek-Lewandowska( E., Leszczak J., Baran J.

Medical Review

|

2014

|

issue 4

326-333

PL

Wstęp: Zaburzenia lokomocji pacjenta po przebytym udarze mózgu w istotny sposób utrudniają jego codzienne funkcjonowanie oraz obniżają jakość życia. Poprawa wzorca chodu stanowi często kluczowe zadanie poudarowej neurorehabilitacji, bowiem umiejętność samodzielnego przemieszczania się zapewnia osiągnięcie możliwie jak największej samodzielności oraz umożliwia pacjentowi aktywne uczestnictwo w życiu społecznym. W celu oceny funkcji lokomocyjnych konieczne staje się zastosowanie różnorodnych narzędzi pomiarowych umożliwiających ewaluację w tym aspekcie. Cel: Celem pracy była ocena zgodności i trafności wybranych narzędzi umożliwiających ocenę funkcji chodu pacjentów po udarze mózgu, tj: Functional Gait Assessment, Dynamic Gait Index oraz Wisconsin Gait Scale. Materiał i metody: W badaniu uczestniczyło 30 chorych z niedowładem połowiczym, którzy przebyli udar mózgu jednokrotnie, a okres od incydentu wynosił co najmniej sześć miesięcy. Funkcję chodu każdego pacjenta oceniono z wykorzystaniem dziesięciopunktowej skali Functional Gait Assessment (FGA), skali Dynamic Gait Index (DGI), Wisconsin Gait Scale (WGS), próby marszowej na dystansie 10 metrów, natomiast równowagę oceniono za pomocą skali Równowagi Berga i testu „Get up&go”. Wyniki: Wykazano wysoki poziom powtarzalności badania z wykorzystaniem FGA (p=0,64) oraz wysoką zgodność wewnętrzną (α=0,86) i zewnętrzną (r=0,96) uzyskanych wyników. Stwierdzono bardzo wysoką zależność pomiędzy ocenami chodu dokonanymi na podstawie skali DGI i FGA (r= 0,95) oraz silną zależność pomiędzy wartościami FGA i WGS (r= - 0,75). Wszystkie korelacje były wysoce istotne statystycznie. Wnioski: Wyniki oceny z wykorzystaniem skali FGA, DGI oraz WGS charakteryzują się dużą zgodnością wewnętrzną i zewnętrzną wyników. Skale są dobrymi i polecanymi testami klinicznymi w ocenie chodu chorych z niedowładem po przebytym udarze mózgu.

EN

Introduction: Locomotor disorders at a patient after stroke significantly deteriorate his/her everyday functioning and quality of life. Improvement of gait pattern is often a crucial task in post-stroke neurorehabilitation as the ability to move unaided allows the patient to achieve the highest possible level of independence and actively participate in social life. Various measuring tools are used to evaluate the locomotor functions. Purpose: The aim of this paper was to assess the conformity and accuracy of chosen tools (i.e. Functional Gait Assessment, Dynamic Gait Index and Wisconsin Gait Scale) enabling the evaluation of gait functions of stroke survivors. Material and methods: The study included 30 patients with hemiparesis who had undergone a stroke once at least six months before the research. The gait function of each patient was assessed in the ten-point Functional Gait Assessment (FGA) scale, the Dynamic Gait Index (DGI) scale, the Wisconsin Gait Scale (WGS) and 10-meter walk test. Balance, however, was evaluated using the Berg Balance Scale and Get Up and Go test. Results: The test making use of FGA proved a high level of repeatability (p=0,64) as well as high internal (α=0,86) and external (r=0,96) consistency of the achieved results. The study found out significant correlation between the gait assessments conducted according to DGI and FGA scale (r= 0,95) and strong dependency between values of FGA and WGS (r= - 0,75). All correlations were statistically significant. Conclusion: FGA, DGI and WGS scales are characterised by high internal and external conformity of results. They are good and recommended clinical tests used for assessment of gait of post-stroke patients with paresis.

5

Analiza tolerancji wysiłku oraz ocena zmęczenia u pacjentów po pomostowaniu tętnic wieńcowych poddanych rehabilitacji kardiologicznej

76%

Przysada G., Smerecka D., Rykała J., Podgórska-Bednarz J., Leszczak J., Wilczek-Banc A.

Medical Review

|

2014

|

issue 2

141-151

PL

Wstęp: Choroba niedokrwienna serca jest jedną z najczęstszych przyczyn inwalidztwa i umieralności. W celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia ostrego zespołu wieńcowego duża grupa chorych kierowana jest na leczenie kardiochirurgiczne polegające na wykonaniu zabiegu pomostowania tętnic wieńcowych. Po przeprowadzonym zabiegu, pacjenci powinni zostać objęci następowym postępowaniem rehabilitacyjnym, które przynosi korzyści, m.in. w postaci poprawy jakości życia pacjenta. Celem pracy była ocena zamiany tolerancji wysiłku oraz subiektywnej oceny zmęczenia pacjentów po pomostowaniu tętnic wieńcowych poddanych rehabilitacji. Materiał i metoda: Badaniu zostało poddanych 158 pacjentów, leczonych w okresie od lutego do lipca 2011 roku. Pacjentów podzielono na trzy grupy wiekowe. Porównywano stan przy przyjęciu na leczenie i po zakończeniu rehabilitacji ogółem – jak również oddzielnie wśród kobiet i mężczyzn. Na podstawie wskaźnika BMI badanych podzielono również na osoby otyłe, osoby z nadwagą oraz osoby o prawidłowej masie ciała. Do określenia tolerancji zmęczenia zastosowano Test Marszu 6-minutowego, natomiast do subiektywnej oceny zmęczenia – skalę Borga. Wyniki: Analiza wyników badań wskazała, że badani pacjenci uzyskali poprawę wyników w zakresie tolerancji wysiłku oraz subiektywnej oceny zmęczenia po zakończonej rehabilitacji. Poprawę wyników zaobserwowano we wszystkich analizowanych grupach wiekowych. Nie odnotowano znaczących różnic w uzyskanych wynikach w przypadku podziału pacjentów ze względu na płeć oraz wskaźnik BMI. Wnioski: 1. W wyniku przeprowadzonej rehabilitacji kardiologicznej uzyskano istotną statystycznie poprawę tolerancji wysiłku, wyrażoną w przyroście dystansu w teście 6MWT oraz zmniejszeniem średniej liczby punktów w skali Borga. 2. Wiek, płeć oraz wskaźnik BMI nie są czynnikami wpływającymi istotnie na zmianę tolerancji wysiłku, jak również subiektywną ocenę zmęczenia pacjentów.

EN

Introduction: Coronary heart disease is one of the most common causes of disability and mortality. In order to reduce the risk of acute coronary syndrome, a large group of patients is referred to the cardiac surgery involving coronary artery bypass grafting. The patients after the procedure should be covered by rehabilitation program which has beneficial effects e.g. improving the quality of life of a patient. The aim of the study was to evaluate the conversion in tolerance of exercise and subjective fatigue assessment of patients after coronary artery bypass undergoing rehabilitation. Material and Methods: The subjects of the study were 158 patients treated in the period from February to July 2011. The patients were divided into three age groups. The condition on the admission to treatment and after rehabilitation was assessed in total as well as separately for women and men. On the basis of BMI, the subjects were divided into obese, overweight people and those with normal weight. 6-minute walking test was used for the assessment of fatigue tolerance and the Borg scale was applied to determine the subjective fatigue assessment. Results: The analysis of the results indicated improvement in the exercise tolerance and the subjective assessment of fatigue after the tested patients completed rehabilitation. Improvement was observed in all the analyzed age groups. There were no significant differences in the results obtained between the groups of patients by gender and BMI. Conclusions: 1. As a result of cardiac rehabilitation, statistically significant improvement in exercise tolerance was observed expressed in the increase in 6MWT distance and a decrease in the average number of points in the Borg scale. 2. Age, sex, and BMI were not significant factors influencing the change in the exercise tolerance as well as the subjective evaluation of fatigue in the patients.

6

Evaluation of the effectiveness of selected scales and methods used in the assessment of gait and balance after a cerebral stroke

76%

Drużbicki M., Przysada G., Rykała J., Podgórska J., Guzik A., Kołodziej K.

Medical Review

|

2013

|

issue 1

21–31

EN

The aim of this study is to assess the balance and gait of outpatients undergoing late stroke treatment and the relationship between the assessment of gait and balance using clinical tests and the assessment of static balance using stabilometric tests. Materials and methods. Post-stroke patients with hemiparesis undergoing ambulatory physiotherapy were examined. The Wisconsin Gait Scale (WGS), the Dynamic Gait Index (DGI) and the Functional Gait Assessment (FGA) were used to assess gait, the Berg Balance Scale (BBS) and the Get Up and Go test were used to assess balance, and stabilometric tests were used to assess static balance. Examination was conducted twice before and after physiotherapy. Results. A statistically significant improvement of gait speed and quality and gait functions, assessed with the DGI (p=0,0001) and the FGA (p=0,0002), was observed after treatment. An improvement of balance assessed with the BBS and the Get Up and Go test was also recorded. Static balance using stabilometric tests did not change in the standing position with the eyes closed (the surface of COP). Poor and average relationship between clinical methods of gait and balance assessment and parameters of stabilometric balance assessment was shown. Conclusions. Rehabilitation of patients with hemiparesis undergoing late stroke treatment has a significant influence on the improvement of balance and gait functions.

PL

Celem pracy jest ocena równowagi i chodu chorych po udarze mózgu leczonych ambulatoryjnie w okresie późnym od udaru. Celem pracy jest również ocena zależności pomiędzy chodem i równowagą badanych ocenianą testami klinicznymi a równowagą statyczną ocenioną stabilometrycznie. Materiał i metoda. Badano chorych z niedowładem połowiczym w późnym okresie po udarze mózgu korzystających z fizjoterapii ambulatoryjnej. Oceniano chód badanych za pomocą Wisconsin Gait Scale (WGS), Dynamic Gait Index (DGI) i Functional Gait Assessment (FGA) oraz oceniano równowagę badanych za pomocą Skali Równowagi Berga (BBS), testu „Get Up&Go” oraz równowagę statyczną w badaniu stabilometrycznym. Badanie wykonano dwukrotnie przed i po serii zabiegów fizjoterapeutycznych. Wyniki. W badanej grupie chorych po zakończeniu serii zabiegów stwierdzono istotną statystycznie poprawę w zakresie prędkości i jakości chodu oraz poprawę funkcjonalną chodu ocenianą według DGI (p=0,0001) i skali FGA (p=0,0002). Badani również uzyskali istotną poprawę równowagi ocenianej w skali BBS i w teście Get Up&Go. W badaniu stabilometrycznym równowagi nie wykazano istotnej poprawy w próbie stania z zamkniętymi oczami (obszar pola COP). Wykazano słabą i przeciętną zależność pomiędzy klinicznymi metodami oceny chodu i równowagi badanych a parametrami oceny stabilometrycznej równowagi. Wnioski. Rehabilitacja w późnym okresie od udaru w istotny sposób wpływa na poprawę równowagi i funkcji chodu osób z niedowładem połowiczym.

7

Wpływ rehabilitacji na stan funkcjonalny oraz dolegliwości bólowe pacjentów z zespołem przeciążeniowym kręgosłupa

76%

Czenczek-Lewandowska E., Przysada G., Brotoń K., Leszczak J., Rykała J., Podgórska-Bednarz J.

Medical Review

|

2014

|

issue 3

243-252

PL

Wstęp: Dolegliwości bólowe odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa ze względu na powszechność występowania stanowią coraz większy problem społeczny i obecnie uważane są za chorobę cywilizacyjną. Na ich występowanie wpływają najczęściej sumujące się przeciążenia kręgosłupa, które mogą być związane m.in. z charakterem wykonywanej pracy, środowiskiem oraz trybem życia. Cel: Celem badań była ocena wpływu rehabilitacji na stopień funkcjonowania oraz dolegliwości bólowe pacjentów z diagnozą zespołu przeciążeniowego odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa. W analizie uwzględniono środowisko życia oraz charakter wykonywanej pracy zawodowej. Materiał i metody: Badaniem objęto 50 osób z zaawansowanymi dolegliwościami bólowymi odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa, zamieszkujących w środowisku wiejskim, które w procesie leczenia korzystały z rehabilitacji. Wśród badanych znalazły się osoby wykonujące pracę fizyczną lub umysłową. Stopień niesprawności oraz odczucia bólowe zostały określone przy pomocy kwestionariusza Oswestry oraz skali Laitinena. Wyniki: Postępowanie rehabilitacyjne wpłynęło korzystnie na poprawę funkcjonowania i złagodzenia odczuwania bólu osób z zespołem przeciążeniowym kręgosłupa lędźwiowo– krzyżowego. Zaobserwowano, iż mimo korzystnego wpływu terapii, osoby pracujące fizycznie osiągały gorsze rezultaty zarówno przed, jak i po okresie rehabilitacji w porównaniu z pracownikami umysłowymi. Wnioski: Fizyczny charakter pracy jest istotnym czynnikiem powstania zmian przeciążeniowych dolnego odcinka kręgosłupa i wystąpienia dolegliwości bólowych.

EN

Introduction: Lumbosacral pain is becoming an increasing social problem due to its prevalence and is currently believed to be a lifestyle disease. Its occurrence is most frequently affected by accumulating spinal overload which may be related inter alia to work, environment and lifestyle. Aim: The aim of this study was to evaluate the effect of rehabilitation on the functional status and perception of pain in patients with diagnosed lumbosacral overload syndrome. The analysis took into consideration the living environment and the kind of work. Material and methods: The study included 50 people with advanced lumbosacral pain, who lived in rural areas and in course of their treatment attended rehabilitation. The respondents were both white and blue collar workers. Degree of disability and pain sensations were determined with the Oswestry questionnaire and the Laitinen scale. Results: Rehabilitation had a positive impact on improving the functional status and alleviated pain sensation in people with lumbosacral overload syndrome. It has been observed that in spite of beneficial effects of treatment, people working physically achieved worse results both before and after rehabilitation compared to white-collar workers. Conclusions: The physical character of work is an important factor in developing lower back overload and pain.

8

Ocena zdolności do podejmowania pracy po zakończeniu rehabilitacji w ramach prewencji rentowej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych u osób z chorobami przewlekłymi narządu ruchu

64%

Przysada G., Kilian J., Wiśniowska-Szurlej A., Sozański B., Piwoński P., Drużbicki M., Wilmowska-Pietruszyńska A., Ćwirlej-Sozańska A.

Medycyna Pracy

|

2019

|

vol. 70

|

issue 4

459-473

EN

Background The increasing number of people receiving benefits due to incapacity for work is a heavy burden for the state budget. In order to reduce the scale of this phenomenon, the Social Insurance Institution (ZUS) carries out a rehabilitation program as part of disability pension prevention. Material and Methods The study was based on the analysis of medical documentation of 607 patients rehabilitated at the Saint Queen Jadwiga’s Regional Clinical Hospital No. 2 in Rzeszow, as part of the ZUS prevention of disability pension program in 2011−2013. Medical documentation included the medical history and results of the Functional Test recommended by ZUS. Two years after the completion of rehabilitation, a telephone check was conducted among 118 rehabilitated patients to assess their occupational status. Results The analysis of the Functional Test documentation showed that in all groups of wykorzystująpatients included in the rehabilitation program, as well as those among whom the control was carried out, the majority were people with post-exercise pain, full physical fitness, slight mobility limitation, full efficiency in everyday activities, correct strength of muscles and moving abilities, as well as normal psychosocial efficiency. The vast majority of them received a recommendation regarding work in a properly-adjusted position. It was shown that in the 2-year observation period, the percentage of professionally active people increased from 56% to 61.02%. Conclusions The most important factors determining the return to work include psychosocial efficiency and the level of pain. Med Pr. 2019;70(4):459–73

PL

Wstęp Wzrastająca liczba osób pobierających świadczenia z tytułu niezdolności do pracy jest dużym obciążeniem budżetu państwa. W celu zmniejszania skali tego zjawiska Zakład Ubezpieczeń Społecznych (ZUS) realizuje program rehabilitacji w ramach prewencji rentowej. Materiał i metody Badanie przeprowadzono na podstawie analizy dokumentacji medycznej 607 pacjentów rehabilitowanych w latach 2011−2013 w Klinicznym Szpitalu Wojewódzkim nr 2 im. św. Jadwigi Królowej w Rzeszowie w ramach prewencji rentowej ZUS. Dokumentację medyczną stanowiła historia choroby i wyniki rekomendowanego przez ZUS Testu funkcjonalnego. Po 2 latach od zakończenia rehabilitacji (2013−2015) przeprowadzono telefoniczne badanie kontrolne dotyczące losów zawodowych rehabilitowanych pacjentów, w którym wzięło udział 118 osób. Wyniki Analiza dokumentacji dotyczącej postępów usprawniania po zakończeniu leczenia z wykorzystaniem Testu funkcjonalnego wykazała, że we wszystkich grupach pacjentów, u których zostało przeprowadzone badanie końcowe, przeważały osoby, u których wystąpił ból powysiłkowy, z pełną wydolnością fizyczną, o nieznacznym ograniczeniu ruchomości, z pełną sprawnością w zakresie czynności dnia codziennego, prawidłową siłą mięśniową, zdolnościami lokomocyjnymi i prawidłową sprawnością psychospołeczną. Zdecydowana większość badanych otrzymała rekomendację pracy na przystosowanym stanowisku. Wykazano także, że w dwuletnim okresie obserwacji odsetek badanych aktywnych zawodowo zwiększył się z 56% do 61,02%. Wnioski Na podstawie wyników Testu funkcjonalnego stwierdzono, że do najważniejszych obszarów warunkujących powrót do pracy należą sprawność psychospołeczna i poziom odczuwanych dolegliwości bólowych. Med. Pr. 2019;70(4):459–473

Refine search results

Wpływ masy ciała na powstawanie wad stóp u studentów piątego roku fizjoterapii Uniwersytetu Rzeszows

Rozwój rehabilitacji w ośrodku rzeszowskim

Wybrane metody w ocenie efektów rehabilitacji u pacjentów po udarze mózgu leczonych w oddziale rehabilitacji

Assessment of conformity and repeatability of chosen scales used for evaluation of gait after brain stroke

Analiza tolerancji wysiłku oraz ocena zmęczenia u pacjentów po pomostowaniu tętnic wieńcowych poddanych rehabilitacji kardiologicznej

Evaluation of the effectiveness of selected scales and methods used in the assessment of gait and balance after a cerebral stroke

Wpływ rehabilitacji na stan funkcjonalny oraz dolegliwości bólowe pacjentów z zespołem przeciążeniowym kręgosłupa

Ocena zdolności do podejmowania pracy po zakończeniu rehabilitacji w ramach prewencji rentowej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych u osób z chorobami przewlekłymi narządu ruchu