Results found: 1

Search results

Sort By:

Limit search:

Age-related variability in buccal dental-microwear in Middle and Upper Pleistocene human populations

100%

Pérez B., Romero A., Pérez-Pérez A.

Anthropological Review

2011

1-13

Infants are thought to present a different buccal microwear pattern than adults and these, therefore, are generally analyzed separately. However, El-Zaatari & Hublin [2009] showed that occlusal texture in Neandertal and modern human juvenile populations did not differ from their elders. The microwear patterns of a sample of 193 teeth, corresponding to 61 individuals ofHomo heidelbergensis, H. neanderthalensisand anatomically modern humans (AMH), were analyzed revealing that AMH infants up to 14 years old differ from older individuals in having fewer scratch densities, whereas the Neandertals have a much more variable microwear pattern. Age-at-death and dental age since emergence showed similar though somewhat diverging results, especially in the infant and subadult samples. Differences observed between the Neandertals and modern humans could be reflecting differential wearing patterns or distinct enamel structure and resistance to hard food items consumption. Interpopulation differences in striation densities were not apparent in either subadult or adult individuals, only adult Neandertals (26-45 yrs. old) showed fewer striations than the younger age groups. The AMH sample revealed a gradual cumulative pattern of striation density with age, suggestive of a non-abrupt change in diet.

Policzkowe mikrostarcie zębów wykazuje charakterystyczne, trwałe i zależne od diety cechy. Na materiałach historycznych wykazano [Pérez-Pérezet al.1994], że w analizie trzeba uwzględniać również wiek osobnika, szczególnie u dzieci, które mają zarówno zęby mleczne, jak i świeżo wyrżnięte zęby stałe. W populacjach górnoplejstoceńskich zbadano jednak tylko mikrostarcie na zgryzowych powierzchniach zębów. Ostatnio El-Zaatari & Hublin [2009] stwierdzili brak związanych z wiekiem różnic w nierównościach szkliwa, i to zarówno w populacjach neandertalskich, jak i u człowieka anatomicznie nowoczesnego (AMH), wobec czego grupy reprezentowane zębami mlecznymi można analizować łącznie ze stałymi [Gamza 2010].Dla populacji historycznych wykazano, że wzór mikrostarcia stabilizuje się około 13 roku życia, niezależnie od zęba (m2, M1, M2). Nie próbowano jednak badać procesu tej stabilizacji u prehistorycznych łowców-zbieraczy. Celem tej pracy jest ustalenie, w jakim wieku wzór policzkowego mikrostarcia stabilizuje się u środkowo- i górnoplejstoceńskich osobników i przetestowanie różnic między wzorem mikrostarcia u dorosłych oraz u dzieci i osobników dorastających. Badana próba zawierała 836 wysokiej rozdzielczości odlewów zębowych, dostępnych na uniwersytecie w Barcelonie. Zęby należały do 174 osobników z trzech populacji:Homo heidelbergensis, H. neanderthalensisiH. sapiens(AMH). Zęby, na których nie zachowało się policzkowe mikrostarcie lub od osobników o nieustalonym wieku wyeliminowano, podobnie jak wszystkie zęby przednie. Ostatecznie próba liczyła 193 zęby 59 osobników. Wiek zębowy od momentu wyrżnięcia obliczano za Skinnerem [1997]. Dla AMH wiek wyrzynania przyjmowano za Ubelakerem [1979] i Williamsem [2006], a dlaH. neanderthalensisiH. heidelbergensis- za Gramat & Heim [2003].Powierzchnie policzkowe zębów były skanowane SEM zgodnie ze standardową procedurą [Pérez-Pérezet al.2003, Galbanyet al.2009]. Z obrazów SEM wycięte zostały fragmenty szkliwa o powierzchni 0,56 mm2, na których zliczano rysy przy pomocy półautomatycznego oprogramowania. Uwzględniano gęstość, długość i odchylenie standardowe długości wszystkich zauważonych prążków w kategoriach ich orientacji (pionowe, poziome, mezjo-dystalne i dysto-mezjalne oraz wszystkich orientacji łącznie. Przedstawiana analiza dotyczy jednak tylko ogólnej gęstości prążkowania. W analizie statystycznej wykorzystano SPSS 15.Poniewaz gęstość prążkowania ma rozkład normalny, do porównań międzygrupowych zastosowano testy parametryczne (ANOVA). We wszystkich trzech badanych populacjach osobniki w wieku poniżej 5 lat wykazywały gęstość prążków podobną do osobników dorosłych. Choć u neandertalczyków w wieku 6-13 lat gęstość prążkowania wyraźnie malała, co mogło korespondować z wyrzynaniem się M1, w grupie AMH dzieci miały rzadsze prążki niż starsze osobniki i wykazywały ciągły wzrost gęstości z wiekiem. Zmienność mikrostarcia u osobników w wieku dziecięcym może być związana z procesem przechodzenia na pokarm stały, który u AMH polegał na stopniowym włączaniu do diety twardszych składników, jak również obróbki termicznej [Hadingham 1979, Pfeiffer 1986, Nakazawaet al.2009].Z tej pracy płyną następujące wnioski: Wzór policzkowego mikrostarcia jest charakterystyczny dla każdej populacji i odzwierciedla długotrwałe zwyczaje żywieniowe. Uwzględniać należy wiek w chwili śmierci, szczególnie dla osobników przed 13 rokiem życia. Przejście od diety dziecięcej na dorosłą mogło zachodzić stopniowo u AMH, podczas gdy u neandertalczyka wcześnie ujawnia się wzrost gęstości prążków, prawdopodobnie odzwierciedlając przechodzenie na dietę z produktami wywołującymi większą abrazję. Zmienność wewnątrzpopulacyjna - czasowa, geograficzna i klimatyczna - może oznaczać, że te czynniki mogły wpływać na dostępność różnych składników pokarmu.

Refine search results

1 Anthropological Review

1 2011

1 Pérez B.

1 Pérez-Pérez A.

1 Romero A.

Search results

Age-related variability in buccal dental-microwear in Middle and Upper Pleistocene human populations