Results found: 2

Search results

Sort By:

Limit search:

Ku integralnej wizji człowieka–osoby. Elementy antropologii Karola Wojtyły

100%

Gudaniec A.

Studia Elbląskie

2017

vol. 18

501-524

The purpose of the analyses carried out in this article is, according to Wojtyła’s words, an attempt to understand the human person for herself, in order to answer the challenge that human experience brings in all her wealth, as well as the existential problem of man in the modern world. The content of the article consists of analyses of selected fragments from the anthropological works of Wojtyła. It is considered in turn: the specificity of the person in relation to nature, the person-nature dynamism, the concepts of transcendence and integration of the person, the soul-body relationship, the unity of the person, and the purpose of personal life. Wojtyła’s anthropological effort was to capture what is irreducible in man, keeping his ontological and subjective (conscious) dimension. The starting point for the analyses is the composition of man of different factors reducible to carnality and spirituality (taken at the beginning as the experiential phenomena). The analysis of a person’s transcendence and then so called integration of nature in a person showing the unification of various structures into the ontic oneness, strives in a methodically grounded way to show the integrity and uniquenessof man as a person. The specific personal existence that justifies also the ontic unity of man, is grasped in the acts of lived experience, in the categories of self-ruling and self-owning, inthe experience of transcendence, as well as in his corporeality.The culminating moment of this reflection is drawing attention to the fact that man fulfills himself as a person through a kind of personal openness to truth, goodness and beauty, which is manifested especially in union with another human being, and in the desire to unite with the very source of existence, the personal Absolute.

Celem przeprowadzonych w tym artykule analiz jest, zgodnie ze słowami Wojtyły, próba zrozumienia osoby ludzkiej dla niej samej, ażeby odpowiedzieć wyzwaniu, jakie przynosi doświadczenie człowieka w całym swoim bogactwie, a także egzystencjalna problematyka człowieka we współczesnym świecie. Na treść artykułu składają się analizy wybranych fragmentów z antropologicznych dzieł Wojtyły. Rozważana jest kolejno: specyfika osoby w relacji do natury, dynamizm osoba–natura, pojęcia transcendencji i integracji osoby, relacja dusza–ciało, jedność osoby oraz cel życia osobowego. Antropologiczny wysiłek Wojtyły zmierzał do uchwycenia tego, co nieredukowalne w człowieku, z zachowaniem jego wymiaru bytowego i zarazem podmiotowego (świadomościowego). Punktem wyjścia analiz jest złożoność człowieka z różnych czynników, sprowadzalnych do cielesności i duchowości (ujętych początkowo jako fenomeny doświadczalne). Analiza transcendencji oraz tzw. integracji natury w osobie, ukazującej zjednoczenie różnorodnych struktur w jedności bytowej, zmierza w sposób metodycznie ugruntowany do ukazania integralności i wyjątkowości człowieka jako osoby. Specyficzne istnienie osobowe, uzasadniające także bytową jedność człowieka, jest uchwytne w aktach przeżywania, w kategoriach samopanowania i samoposiadania, w doświadczeniu transcendencji, jak również swojej cielesności. Wieńczącym momentem podjętej tu refleksji jest zwrócenie uwagi na fakt, iż człowiek spełnia się jako osoba poprzez swoistą osobową otwartość na prawdę, dobro i piękno, która to otwartość przejawia się zwłaszcza w zjednoczeniu z drugim człowiekiem, a także w pragnieniu zjednoczenia z samym źródłem istnienia, osobowym Absolutem.

LOVE AS THE PRINCIPLE OF THE DYNAMISM OF BEINGS (AN ANALYSIS OF THE ARGUMENTS OF ST. THOMAS AQUINAS)

100%

Gudaniec A.

Studia Gilsoniana

2014

vol. 3

301-319

In ancient times, people pondered “cosmic love” (eros, philotes, thymos), i.e., the universal power that underlies the phenomena of the universe. The force of love extends to all things, including man and his action. Philosophers remarked rather early that love is, as it were, the foundation for the phenomena and actions that are experienced. As love is both of the character of a source and is strongly present in its manifestations, it turns out to be something that, on the one hand, is best known, but on the other hand, not easy to understand. In parallel, people also considered the strictly personal form of love—philia, whereby people are joined with each other in a special relation, which is friendship (Aristotle started this conception). The analogical scholastic conception of love was an interesting combination of those two tendencies; love is the foundation of action and in the metaphysical order it becomes the principle that explains the domain of being that we call dynamism. This article discusses Thomas Aquinas’ doctrine of love; first, it analyzes love’s relationship with action, end, and knowledge, then, secondly, investigates the place of love in the order of the causes of action.

Refine search results

1 Studia Elbląskie

1 Studia Gilsoniana

2 Gudaniec A.

1 2017

1 2014

Search results

Ku integralnej wizji człowieka–osoby. Elementy antropologii Karola Wojtyły

LOVE AS THE PRINCIPLE OF THE DYNAMISM OF BEINGS (AN ANALYSIS OF THE ARGUMENTS OF ST. THOMAS AQUINAS)