Punktem wyjścia rozważań Autora jest stwierdzenie, że Rosja rozwiązując tzw. kwestię wschodnią i popierając narodowe ruchy słowiańskie na Bałkanach, stanowiła swą polityką „śmiertelne niebezpieczeństwo” dla węgierskich klas panujących w ramach Monarchii Austro-Węgierskiej. Zagrożenie ze strony Rosji postrzegano nie tylko w płaszczyźnie narodowej, ale również jako ograniczenie „życiowych interesów” węgierskich klas posiadających, atakowanych przez rosyjski panslawizm. Myśl tę autor udowadnia na podstawie analizy przemówień parlamentarzystów węgierskich i ówczesnej, rodzimej publicystyki, reagującej krytycznie na najważniejsze wydarzenia polityczne lat siedemdziesiątych XIX w. dotyczące tzw. kwestii wschodniej (np. „sojusz trzech cesarzy”, kolejna wojna rosyjsko-lurecka [1877-1878] w jej aspekcie bałkańskim) czy na politykę węgierskiego ministra spraw zagranicznych Juliusza Andrássy’ego.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.