Search results

1

Celebracja Triduum Paschalnego w Roku Jubileuszowym 2000. Zarys teologii i propozycje duszpasterskie

100%

Janicki J. J.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

1999

|

vol. 52

|

issue 3

PL

-

2

Wykłady historii liturgii w seminariach duchownych według odnowionego Ratio studiorum

100%

Janicki J. J.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2001

|

vol. 54

|

issue 2

PL

-

3

Balthasar Fischer (1912–2001)

100%

Janicki J. J.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2001

|

vol. 54

|

issue 3

PL

-

4

Eucharystia – centrum i wypełnienie misterium paschalnego

100%

Janicki J. J.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

1993

|

vol. 46

|

issue 3–4

EN

-

5

Św. Stanisław – biskup i męczennik. Główny patron Polski

100%

Janicki J. J.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

1997

|

vol. 50

|

issue 3

6

Teologia modlitw za zmarłych w mszale rzymskim Pawła VI i w liturgii godzin

100%

Janicki J. J.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

1980

|

vol. 33

|

issue 3

PL

-

7

Śp. prof. Tommaso Luigi Federici (1927–2002)

100%

Janicki J. J.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2003

|

vol. 56

|

issue 2

PL

-

8

Śp. ks. prof. Theodor Maas-Ewerd (1935–2002)

100%

Janicki J. J.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2003

|

vol. 56

|

issue 1

PL

-

9

XXIX spotkanie wykładowców liturgiki (Warszawa 1993)

100%

Janicki J. J.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

1994

|

vol. 47

|

issue 2

10

Misterium paschalne Chrystusa centralnym wydarzeniem życia Kościoła

100%

Janicki J. J.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

1996

|

vol. 49

|

issue 4

PL

-

11

PAUL de CLERCK, Zrozumieć liturgię, Wydawnictwo Jedność, Kielce 1997

100%

Janicki J. J.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

1998

|

vol. 51

|

issue 3

12

Pascha – centrum roku liturgicznego Starego i Nowego Ludu Bożego

100%

Janicki J. J.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

1998

|

vol. 51

|

issue 2

PL

-

13

Naród a Eucharystia. Sekca polska na XXIII międzynarodowym kongresie eucharystycznym w Wiedniu (1912)

100%

Janicki J. J.

Folia Historica Cracoviensia

|

2008

|

vol. 14

EN

First Eucharistic congresses were first established in France, which for centuries stood out among Catholic nations for its special worship of the Blessed Sacrament. The first international congress was held in 1881 in Lille. The 23rd International Eucharistic Congress took place in 11-15 September 1912 in Vienna under the auspices of Emperor Franz Joseph I of Austria. The article discusses the activity of the Polish section at the congress.

PL

Kongresy eucharystyczne narodziły się we Francji, która od wieków wyróżniała się pośród narodów katolickich szczególnym kultem Najświętszego Sakramentu. Pierwszy światowy, międzynarodowy kongres został zorganizowany w 1881 roku w Lille. XXIII Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny odbył się w dniach 11-15 września 1912 roku w stolicy Austrii, Wiedniu, pod protektoratem cesarza Józefa Franciszka I. Artykuł omawia działalność polskiej sekcji podczas wzmiankowanego kongresu.

14

Odnowa śpiewu i muzyki kościelnej – aktualność przesłania św. Piusa X w Inter sollicitudines pastoralis officii z 22 listopada 1903 roku

100%

Janicki J. J., Karcz B., Tyrała R., Zając A., Delimat W., Janicki J. J., Malik J., Sterczewska L., UPJPII i., Pasek W., Karcz B., Malik J., Sterczewska L., UPJPII i., Pasek W.

Pro Musica Sacra

|

2014

|

vol. 12

EN

Amongst many activities aimed at the revival of Christian life, undertaken by the Church in 19th and at the beginning of the 20th centuries, it was the revival of liturgy which started to enrich her religious life. The very essence of Christian life was re-seen in liturgy and it was in liturgy that the means of the revival were sought; “not only by new means of influence’, but also through giving the Church life “a sense of so desirable respectability and dignity”.The first and most authoritative person, indicating the liturgy as a font of spiritual life for every Christian, not only for „chosen” few groups of the faithful, was Pope Pius X, “the Shepherd of the souls” who made his motto: Instaurare omnia in Christo the programme of his service. So as to realize this programme of “restoring all things in Christ” in the realm of liturgy he focused all his efforts first of all on the revival of singing and liturgical music (motu proprio Inter sollicitudines pastoralis officii – Tra le sollicitudini). This document was published on 22 November 1903 on liturgical feast of St. Cecilia, the virgin and the martyr, and the patroness of sacred music. The Saint Congregation of Rites, by their decree of 8 January 1904, promulgated the above pontifical document as “a juridical code of sacred music”In his motu proprio of 22 November 1903, published in the form of instructions on sacred music ((Instructio de musica sacra), Pope Pius X successfully restored the Gregorian chant, according to the ancient books, re-introducing it to their primary use in churches, and collecting all prescripts into a whole. Their aim was to build up or restore the sanctity and solemnity of church singing, and by the power of the authority of the Holy See, making this collection a juridical, lawfully abiding code.Ojciec święty Pius X zaraz na początku swego pontyfikatu skierował do całego Kościoła powszechnego stosunkowo obszerną i poniekąd surową instrukcję o śpiewie i muzyce kościelnej. Był bowiem przekonany, że wymaga tego zaistniała sytuacja nadużyć w tej dziedzinie życia Kościoła.//Only at the beginning of his service did Pope Pius X issue a comprehensive and, in some ways, strict instruction on singing and sacred music. He was convinced that the occurences of the abuse called for actions.

PL

Pośród różnych działań mających na celu odnowę życia chrześcijańskiego podejmowanych przez Kościół w XIX i na początku wieku XX odnowa liturgii zaczęła najbardziej wzbogacać jego życie religijne. W liturgii zaczęto na nowo dostrzegać istotę życia chrześcijańskiego i w niej szukano jego odnowy; „nie tylko nowymi środkami oddziaływania”, ale nadając życiu Kościoła „wyraz tak potrzebnej powagi i dostojeństwa”.Pierwszą i najbardziej autorytatywną osobą pokazującą liturgię jako źródło życia duchowego dla każdego chrześcijanina, a nie tylko dla niewielkich „wybranych” grup wiernych, stał się papież Pius X, „pasterz dusz”, który programem swojej posługi apostolskiej uczynił hasło: Instaurare omnia in Christo. Papież Pius X, podejmując się realizacji swego programu „odnowienia wszystkiego w Chrystusie” w dziedzinie liturgii, skoncentrował swe działania przede wszystkim na odnowie śpiewu i muzyki liturgicznej (motu proprio Inter sollicitudines pastoralis officii – Tra le sollicitudini). Dokument ten został opublikowany 22 listopada 1903 w liturgiczne wspomnienie św. Cecylii, dziewicy i męczennicy, patronki muzyki kościelnej. Święta Kongregacja Obrzędów dekretem z dnia 8 stycznia 1904 roku ogłosiła ten papieski dokument „prawomocną ustawą o muzyce kościelnej”.Ojciec święty Pius X w motu proprio z dnia 22 listopada 1903 roku wydanym w formie instrukcji o muzyce kościelnej (Instructio de musica sacra), przywrócił szczęśliwie czcigodny śpiew gregoriański, według ksiąg starożytnych, do pierwotnego użycia w kościołach i zarazem w jedną całość zebrał główne przepisy, mające na celu pomnożenie lub przywrócenie w świątyniach świętości i godności śpiewów, rozkazując z mocy pełności Apostolskiej swej Władzy, aby ten zbiór jako kodeks prawomocny muzyki kościelnej miał obowiązującą siłę prawa.Ojciec święty Pius X zaraz na początku swego pontyfikatu skierował do całego Kościoła powszechnego stosunkowo obszerną i poniekąd surową instrukcję o śpiewie i muzyce kościelnej. Był bowiem przekonany, że wymaga tego zaistniała sytuacja nadużyć w tej dziedzinie życia Kościoła.

15

Sakramentarz Galezjański (Reginensis Latinus 316) - zarys roli i znaczenia najstarszego mszału kościoła

100%

Janicki J. J.

Folia Historica Cracoviensia

|

1998

|

vol. 4

EN

The article discusses the Gelasian Sacramentary of the 8th century.

PL

Artykuł omawia Sakramentarz Galezjański z VIII wieku.

16

Ildefons Herwegen i Romano Guardini - prekursorzy Ruchu Liturgicznego w Niemczech

100%

Janicki J. J.

Folia Historica Cracoviensia

|

2002

|

vol. 8

EN

The article discusses the profiles of Ildefons Herwegen and Romano Guardini – precursors of the Liturgical Movement in Germany.

PL

Artykuł omawia postacie Ildefonsa Herwegena i Romano Guardiniego - prekursorów Ruchu Liturgicznego na terenie Niemiec.

17

Mądrość i miłość drogą do świętości. Św. Jadwiga Królowa w liturgii i nauczaniu Jana Pawła II

100%

Janicki J. J.

Folia Historica Cracoviensia

|

2006

|

vol. 12

EN

In the 600th year after the birth of Jadwiga Queen of Poland, "the most beloved female character in our history", Krakow metropolitan bishop cardinal Karol Wojtyła announced in his pastoral letter issued on this occasion that "Jadwiga, her life and work exerted a huge impact on Polish history both in historical and spiritual dimension". His statement was made pending an approval by the Holy See of her worship and its extension to the entire church (i.e. the introduction of a liturgical feast, a mass and an officium venerating Blessed Jadwiga).

PL

W roku sześćsetlecia urodzin „najukochańszej postaci niewieściej naszychdziejów”6, Jadwigi, królowej Polski, ksiądz kardynał Karol Wojtyła, metropolita krakowski, w oczekiwaniu na zatwierdzenie przez Stolicę Apostolską jej kultu i rozszerzenie go na cały Kościół (wprowadzenie dnia liturgicznego oraz mszy i oficjum ku czci błogosławionej Jadwidze), w liście pasterskim z tej okazji stwierdził, że „postać Jadwigi, jej życie i działalność, wywarły wielki wpływ na dzieje Polski w znaczeniu historycznym i w znaczeniu duchowym".

18

Instaurare omnia in Christo papieża św. Piusa X (1903-1914) - a odnowa liturgiczna

100%

Janicki J. J.

Folia Historica Cracoviensia

|

2004

|

vol. 10

EN

Papst Pius X. (1903-1914) hat sein Pontifikat, das unter dem Motto Instaurare omnia in Christo („Alles in Christo erneuern”) stand, mit der Erneuerung der Liturgie angefangen. Bei seinem eifrigen Streben, Kirche und Menscheit durch Wiederbelebung der Frömmigkeit zu erneuern, war Pius X. auch um die Reinheit und Erhabenheit der gottesdienstlichen Formen besorgt. Seine Reformen auf diesem Gebiet bezogen sich zunächst auf die kirchliche Musik, die damals besonders in Italien verweltlicht und entartet war. Das Motu proprio Tra le sollecitudini vom 22. November 1903 (Fest der heiligen Cäcilia) (das sich direkt auf die Kirchenmusik bezog), sollte nach Pius’X. eigenen Worten ein Grundbuch der Kirchenmusik sein. Unter seinen Hirtensorgen, so führt der Papst aus, rage diejenige für die Würde des Gotteshauses hervor, in dem sich die Gläubigen zur Feier der Geheimnisse und Verrichtung ihrer Gebete versammeln und also nichts geschehen dürfe, was ihre Frömmigkeit stören und die Heiligkeit des Ortes beleidigen könnte, wie dies die kirchenmusikalischen Abwege und Missbrauche unter dem Einfluss der profanen Kunst zu tun drohten. Die Kirchenmusik müsse als integraler Bestandteil der Liturgie die Ehre Gottes und die Andacht der Zuhörer fördern und daher heilig, universell und künstlerisch sein. Von besonderer Bedeutung sind im Werke des grossen Seelsorgepapstes die Kommunionerlasse. Im Dekret der Konzilskongregation vom 20. Dezember 1905 erklärte Pius X. als Wunsch Christi und der Kirche, dass alle Gläubigen öfters, ja möglichst jeden Tag in würdiger Weise zum heiligen Mahle gehen möchten, um durch die eucharistische Vereinigung mit Gott als Heilmittel gegen ihre Gebrechen, nicht etwa als Lohn für ihre Tugenden, die Kraft zur Stärkung der Liebe zu gewinnen. Am 8. August 1910 erklärte die Sakramentskongregation mit ausführlicher dogmatischer Begründung und päpstlicher Bestätigung, es genüge zur ersten heiligen Kommunion, dass ein Kind zu denken anfange und hinreichende Vernunft aufweise, um das eucharistische Brot von gewöhnlichen Speisen zu unterscheiden und die notwendigen Glaubensstücke zu begreifen, was ungefähr im siebten Lebensjahr der Fall sei. Pius ‘X. liturgische Reformen beschränkten sich nicht nur auf die Kirchenmusik und die Kommunionerlasse; sie betrafen auch das kirchliche Gebet als solches. Die Konstitution vom 11. November 1911 und das Motu proprio vom 23. Oktober 1913 führen die schon von früheren Päpsten unternommenen Reformen des römischen Breviers weiter. Die alte Sitte der Verrichtung des ganzen Psalteriums soll erneuert, zugleich der Kirchenkalender von der Überwucherung mit Heiligenfesten gereinigt und angesichts der vielfach starken Belastung des Seelsorgeklerus eine Kürzung der Offizien durch eine neue Verteilung der Psalmen vorgenommen werden. Pius X. hat die Liturgie als die „erste und unersetzliche Quelle für den wahren christlichen Geist” proklamiert und die aktive Teilnahme der Gläubigen an ihr gefordert.

PL

Wiek XIX stanowił szczególnie trudny czas dla życia Kościoła, który znalazł się pod wpływem bardzo negatywnych dla życia chrześcijańskiego skutków rewolucji francuskiej oraz pod nowym i silnym zagrożeniem dla życia religijnego, jakim stał się rozpowszechniany ateizm i materializm. Pomimo tego, ten okres dziejów Kościoła stał się wiekiem odnowy, opartej na dokładnym przestrzeganiu tradycji katolickiej według nieomylnego Urzędu Nauczycielskiego Kościoła, według ścisłych norm liturgicznych oraz według duchowości rzymsko-łacińskiej. Wiek ten stał się również czasem odszukiwania ukrytych skarbów, które istniały w Kościele od dawna; dokonywało się to poprzez rozwój nauk historycznych zajmujących się początkami Kościoła, w tym badaniami nad liturgią. Wysiłkom katolickich naukowców towarzyszyła pobożność eucharystyczna, która znajdowała swój wyraz w Kongresach Eucharystycznych i która ogarniała coraz szersze kręgi wierzących. Pośród różnych działań mających na celu odnowę życia chrześcijańskiego, podejmowanych przez Kościół w XIX i na początku wieku XX, odnowa liturgii zaczęła najbardziej wzbogacać jego życie religijne. W liturgii zaczęto na nowo dostrzegać istotę życia chrześcijańskiego i w niej szukano jego odnowy; „nie tylko nowymi środkami oddziaływania”, ale nadając życiu Kościoła „wyraz tak potrzebnej powagi i dostojeństwa”. Przykładowa i klasyczna celebracja liturgiczna w klasztorach (głównie benedyktyńskich) oraz „apostolskie” usiłowania „wyjścia” z taką liturgią do wszystkich wiernych stały się rysem charakterystycznym tzw. ruchu liturgicznego.

19

Logos i etos świętości w świetle tekstów liturgicznych o św. Stanisławie Biskupie i Męczenniku

100%

Janicki J. J.

Folia Historica Cracoviensia

|

2003

|

vol. 9

EN

Im Jahr 2003 feiert die Kirche in Polen das 750-jährige Jubiläum der Heiligsprechung des Bischofs Stanislaus (1030-1079), der im Jahre 1253 in Assisi, als erste Pole, kanonisiert wurde und zum Patron von ganz Polen ernannt. Der Verfasser analisiert das Messformular und Stundengebetsformular von der liturgischen Feier des hl. Stanislaus, Bischof und Märtyrer am 8 Mai und sucht dadurch die Lehre (logos) über das christliche Leben und die konkrete Lebens-Konsequenzen (etos) aufzuzeigen. Die erneuerten liturgischen Texte der Gebete des neuen römischenMessbuches und des Stundengebetes zeigen den Glauben der betenden Kirche nach dem alten Prinzip: legem credendi lex statuat supplicandi (oder kurz ausgedrückt: lex orandi lex credendi). Der Zweck also des hier vorgestellten Artikels ist es, den Glauben derKirche über das heilige Leben der Christen zu demonstrieren, welches uns eine Analyse der euchologischen Texte und der Texte der Wortliturgie ermöglicht. Der Verfasser benutzte dann die Möglichkeit, diese ganze Problematik im breiten theologisch-liturgischen und pastoralen Kontext darzustellen. Dabei benutzte er die Dokumente der Kirche der letzten Jahre, insbesondere die Lehre des II. Vatikanischen Konzils wenn es um den pastoralen Dienst der Bischöfe geht, dann die pastoral-theologischen Briefe des Papstes Pius XII und des Papstes Johannes Paul II, zum 700-jährigen und zum 750-jährigen Jubiläum der Kanonisation des hl. Bischofs Stanislaus. Es geht aber auch um alles das, was Johannes Paul II und früher als Kardinal Karol Wojtyła zum Jahrestag des Märtyrertodes geschrieben hat. Die liturgischen Gebetstexte lex orandi und die Wortliturgie unterstreichen in ihrerlex credendi, dass der hl. Stanislaus in seinem Leben, in seiner Zeit und seiner Kirche, den Auftrag und die Vollmacht - die Christus den Aposteln und ihren Nachfolgern gegeben hat - alle Völker zu lehren, die Menschen in der Wahrheit zu heiligen und siezu weiden, verwirklicht hat. Er ist deswegen der wahre und authentische Lehrer des Glaubens, Priester und Hirte geworden. Der hl. Bischof Stanislaus stand also der Herde vor, dessen Hirte er war, als Lehrer in der Unterweisung, als Priester im heiligen Kultund als Diener in der Leitung (logos). Weil dieser Bischof von Krakau des XI Jh. in hervorragender und sichtbarer Weise die Aufgabe Christi selbst, des Lehrers, Priesters und Hirten in seiner Person durchfiihrte, dadurch ist er in seinem Leben und seinemSterben (Märtyrertod) seinem Guten Hirten Jesus Christus ähnlich geworden. Deshalb bietet die Kirche in ihren Gebeten - auf die Fürsprache des heiligen Stanislaus - im Glauben standhaft zu bleiben und treu den Weg der Gottes Gebote zu gehen (etos).

PL

8 września 1253 roku w bazylice świętego Franciszka w Asyżu, Stanisław ze Szczepanowa został kanonizowany przez papieża Innocentego IV. Uroczystość podniesienia relikwii Świętego i ogłoszenia jego kanonizacji w Polsce odbyła się 8 maja 1254 roku. Kanonizacja i kult św. Stanisława Biskupa - Męczennika przyczyniły się, jak świadczą dzieje Narodu Polskiego, do zjednoczenia rozbitych dotąd na skłócone ze sobą dzielnice. Z Krakowa kult św. Stanisława rozszerzył się na wszystkie dzielnice ówczesnej Polski, na sąsiednie Czechy i Morawy, następnie Węgry, Trydent, a także Rzym (bazylika św. Piotra i kaplica papieska). Przez ponad pięćset lat, od czasów jego kanonizacji aż do schyłku dni starej Rzeczypospolitej, kult ten „splatał się w jedno z polskim poczuciem narodowym i państwowym".W artykule została przedstawiona nauka (logos) o życiu chrześcijanina, tak jak ją ukazują współczesne teksty liturgiczne (formularz mszalny i oficjum Liturgii godzin) o świętym Stanisławie, Pasterzu i Męczenniku z XI wieku. Ponadto przedstawiono konsekwencje „praktyczne” (etos)dotyczące stylu życia opartego na zasadach moralnych ustanowionych przez Chrystusa. Problematyka ta została odczytana w świetle istniejącej głębokiej więzi pomiędzy lex orandi i lex credendi oraz w kontekście nauczania Kościoła.

20

Święty Stanisław - Biskup i Męczennik na znaczkach pocztowych

100%

Janicki J. J.

Folia Historica Cracoviensia

|

2003

|

vol. 9

EN

Die Briefmarke trotz der alternativen Lösungen (elektronische Post, mechanische Frankatur) stellt in der ganzen Welt seit vielen Jahrzehnten ein ganz besonderes Phänomen im Leben von Menschen und Gesellschaften dar und spielt eine wichtige Rolleauch beim gegenseitigen Erfahrungs- und Meinungsaustausch. Millionen von Menschen benutzen jeden Tag die Dienste der Post. Mit den Postsendungen bringt dabei auch die Briefmarke vieles nahe, was anderswo geschieht und lenkt die Aufmerksamkeit auf Persönlichkeiten der Zeitgeschichte und bedeutungsvolle Ereignisse. Person und Tat des heiligen Stanislaus, Bischofs und Märtyrer (1030-1079), der hier als Motiv von Briefmarken unter anderem der polnischen Post vorgestellt wird, rufen die Bewunderung hervor für alles, was in seinem Leben herausragend war im Bereich seiner pastoral-Seelsorge und seiner Liebe zu Polen. Der Bischof Stanislaus wurde im Jahre 1253 heiliggesprochen und zum Patron von ganz Polen ernannt; im Jahre 2003 feiert also die Kirche in Polen das 750-jährige Jubiläum seiner Kanonisation. Der Verfasser stellt in diesem Artikel alle bisher erschienenen Briefmarken vor, die den hl. Stanislaus Bischof und Märtyrer als Motiv zeigen und analysiert sie. Marken mit diesem Thema brachte zuerst die Vatikan-Post (Poste Vaticane) zweimal: im Jahr 1966 und 1979 heraus; die Polnische Post hat nur eine einzige Briefmarke zu Ehren des hl. Stanislaus, im Jahr 2002, herausgebracht. Im Jahr 1966 setzte die Vatikanische Post anläßlich des „Sacrum Poloniae Millennium” eine Briefmarkenserie mit sechs Vorzugsstücken in Umlauf, die die wichtigsten persönlichkeiten der Kirche Polens zeigt. Auf dem Wert 40 Lire ist Bischof hl. Stanislaus dargestellt neben der Wawel - Kathedrale und der Kirche „Auf dem Felsen” („Na Skałce”), wo der Bischof Stanislaus 1079 von dem König Bolesław Śmiały ermordet wurde. Zum 900-jährigen Jubiläum seines Märtyrertodes im Jahre 1979 brachte die Vatikan - Post im Rahmen der Serie „S. Stanislaus 1079-1979” vier Marken heraus. Mit den Werten von 120 und 150 Lire sind die Darstellungen vom Leben des hl. Bischofs Stanislaus gebracht; mit den Werten von 250 und 500 Lire ist der Reliquienschrein des Heiligen und die Wawel-Kathedrale dargestellt. Im November 2002 hat die Polnische Post im Rahmen der Serie „Polnische und europäische Heilige” die erste Briefmarke (neben den Heiligen: Kasimir, Benedikt von Nursia, Cyrill und Methodius, Katharina von Siena und Faustina) mit dem hl. Stanislaus herausgebracht.

PL

Św. Stanisław, Biskup i Męczennik, jest wyjątkową postacią w dziejach Polski; ten Patron naszej Ojczyzny jest obrońcą ładu moralnego również w naszych czasach. O wielkim polskim Biskupie Męczenniku pamiętała poczta Watykanu poświęcając mu znaczek w serii wydanej z okazji Millennium Chrztu Polski w 1966 r. i serię czterech znaczków na 900. rocznicę śmierci męczeńskiej w 1979 roku. Z kolei Poczta Polska postać św. Stanisława Biskupa ukazała po raz pierwszy (i jak dotąd jedyny) na jednym z sześciu znaczków serii zatytułowanej Święci polscy i europejscy, którą wprowadzono do obiegu 8 listopada 2002 roku. Urząd pocztowy Kraków 1 stosował okolicznościowy datownik (z datą 10 IV 2003) poświęcony 750-leciu kanonizacji św. Stanisława ze Szczepanowa. Biskup i Męczennik został przedstawiony w szatach mszalnych, z pastorałem, pomiędzy zarysami katedry na Wzgórzu Wawelskim i Skałką. Obok napisu: „750-lecie kanonizacji św. Stanisława Biskupa i Męczennika. 10.04.2003 Kraków 1”, zamieszczone daty i miejsca określają wymownie obchodzony jubileusz: 1253 Wawel-2003 Skałka.

Refine search results

Celebracja Triduum Paschalnego w Roku Jubileuszowym 2000. Zarys teologii i propozycje duszpasterskie

Wykłady historii liturgii w seminariach duchownych według odnowionego Ratio studiorum

Balthasar Fischer (1912–2001)

Eucharystia – centrum i wypełnienie misterium paschalnego

Św. Stanisław – biskup i męczennik. Główny patron Polski

Teologia modlitw za zmarłych w mszale rzymskim Pawła VI i w liturgii godzin

Śp. prof. Tommaso Luigi Federici (1927–2002)

Śp. ks. prof. Theodor Maas-Ewerd (1935–2002)

XXIX spotkanie wykładowców liturgiki (Warszawa 1993)

Misterium paschalne Chrystusa centralnym wydarzeniem życia Kościoła

PAUL de CLERCK, Zrozumieć liturgię, Wydawnictwo Jedność, Kielce 1997

Pascha – centrum roku liturgicznego Starego i Nowego Ludu Bożego

Naród a Eucharystia. Sekca polska na XXIII międzynarodowym kongresie eucharystycznym w Wiedniu (1912)

Odnowa śpiewu i muzyki kościelnej – aktualność przesłania św. Piusa X w Inter sollicitudines pastoralis officii z 22 listopada 1903 roku

Sakramentarz Galezjański (Reginensis Latinus 316) - zarys roli i znaczenia najstarszego mszału kościoła

Ildefons Herwegen i Romano Guardini - prekursorzy Ruchu Liturgicznego w Niemczech

Mądrość i miłość drogą do świętości. Św. Jadwiga Królowa w liturgii i nauczaniu Jana Pawła II

Instaurare omnia in Christo papieża św. Piusa X (1903-1914) - a odnowa liturgiczna

Logos i etos świętości w świetle tekstów liturgicznych o św. Stanisławie Biskupie i Męczenniku

Święty Stanisław - Biskup i Męczennik na znaczkach pocztowych