Pedagogika miejsc pamięci jest obszarem teorii i praktyki edukacyjnej, który do polskiej dydaktyki przeniknął z doświadczeń pedagogiki niemieckiej, gdzie rozwijał się od lat 70 XX wieku za sprawą stowarzyszenia „Akcja Znak Pokuty”. Z czasem przekształcił się w odrębną formę edukacji historycznej i politycznej. Miejsca pamięci narodowej z racji swego specyficznego charakteru współuczestniczą w realizacji różnorodnych celów oraz funkcji historii. W edukacji pełnią rolę elementu kształtowania świadomości historycznej młodego pokolenia. Miejsca pamięci narodowej posiadają wielki potencjał edukacyjny w zakresie kształtowania historii żywej opartej o emocje i wartości.W przypadku edukacji w miejscach pamięci ważną rolę odgrywa historia regionalna i lokalna.Miejsca pamięci stanową bowiem część dziedzictwa kulturowego i historycznego regionu i powinny być znane uczniom mieszkającym na danym terenie i otoczone ich opieką.Edukacja w miejscach pamięci posiada jeszcze jeden istotny walor, który odnosi się w szczególny sposób do historii najnowszej. Może mianowicie stanowić pomost pomiędzy pokoleniami oraz umożliwia podnoszenie kompetencji kulturowych ucznia.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.