Search results

1

Wpływ osobowości sprawcy na ocenę podstaw i zakresu odpowiedzialności karnej

100%

Budyn-Kulik M.

Nowa kodyfikacja prawa karnego

|

2017

|

vol. 43

45-61

EN

A criminal act is done in certain circumstances, but it refl ects also the wrong-doer’s personality and his/her social dangerousness. The Criminal Code of 1997 replaced the term “social dangerousness” with “social harmfulness”. Art. 115 § 2 CC points out the circumstances that should be considered while assessing the level of social harmfulness; with no personality-like circumstance mentioned there. Such factor is indirectly hidden in the phenomena of motivation. While one considers acts that are done mostly because of some external (situation-related) factors, the wrong-doer’s personality does not matter. One’s personality should be considered as far as involuntary acts are concerned. The wrong-doer’s personality is interesting for criminal law purposes, because of some terms the Polish CC uses, like personal characteristics (Art. 10 § 2, 10 § 4, Art. 21 § 1 i § 2, Art. 58 § 2a, Art. 66 § 1, Art. 69 § 2, Art. 77 § 1, Art. 53 § 2) and motivation (Art. 40 § 2, Art. 53 § 2, Art. 115 § 2, Art. 148 § 2 point 3). The term “personal characteristics” is wider than “personality”. There are many psychological theories that try to explain what personality is (Freud’s, factors, cognitive, social learning, humanistic and systematic theory). Personality is a fairly well-fixed regulation system that starts to function about the age of 21. It consists of many elements. Personality can change drastically during lifetime under certain traumatic circumstances, organic brain changes or addictions to psychoactive substances. The act of a wrongdoer may express his/her typical characteristics (personality) but it may not be so typical for him/ her, either. Usually, when it is typical the court treats it as an aggravating circumstance and when untypical — as a mitigating one. Personality issues need some specialist knowledge. Personal characteristics are important as far as criminal liability is concerned. Otherwise, their presence should be limited in the Criminal Code and used only in Art. 10 § 2 and Art. 53. They should be considered as far as the period of punishment execution and probation measures are concerned.

2

The Commentary on the Supreme Court’s Judgment of 8 February 2017, III KK 226/16, LEX No. 2224610

100%

Budyn-Kulik M.

Studia Iuridica Lublinensia

|

2017

|

vol. 26

|

issue 2

EN

The verdict deals with a matter of a relationship between guilt and subjective side of a crime. The author of a comment criticizes the thesis that in a normative theory of a guilt the possibility of prescribing a proper kind of a subjective side of a crime does not influence a guilt. A doctor guarantees that a fatal effect does not appear. The law demands that he/she must behave with respect to rules of safety.

PL

Wyrok dotyczy kwestii wzajemnej relacji winy oraz strony podmiotowej. Autorka glosy krytycznie odnosi się do stwierdzenia, że w teorii normatywnej winy możliwość przypisania odpowiedniej postaci strony podmiotowej nie ma wpływu na przypisanie winy. Lekarz jest gwarantem nienastąpienia skutku w postaci śmierci pacjenta. Wymaga się od niego zachowania ostrożnego w danych okolicznościach.

3

Commentary on the Verdict of the Court of Appeal in Szczecin of April 26, 2017 (II AKa 191/16, LEX No. 2295144)

100%

Budyn-Kulik M.

Studia Iuridica Lublinensia

|

2018

|

vol. 27

|

issue 2

EN

Court of Appeal in Szczecin, in its decision of April 26, 2017 (II AKa 191/16, LEX No. 2295144), acknowledges that a wrong-doer did his act in a direct intention. According to the Court, killing a closely related person out of greed is a “motive that deserves special condemnation”. The commentary is of a mixed character: it partially approves, partially criticizes the verdict. Positive aspects are: recognition of a greed motive as a motive that deserves special condemnation (in abstracto) and an attempt at describing the motive background of the act. Critical part deals with basic issues, decision-making process of the court. The verdict is an example of lack of court’s ability to explain the way of prescribing mens rea.

PL

Sąd Apelacyjny w Szczecinie w wyroku z dnia 26 kwietnia 2017 r. (II AKa 191/16, LEX nr 2295144) przyjął, że sprawca popełnił zabójstwo z zamiarem bezpośrednim. Uznał, że zabicie bliskiej osoby, z chęci zysku, mieści się w znamieniu motywacji zasługującej na szczególne potępienie. Glosa ma charakter mieszany: po części aprobujący, po części krytyczny. Na aprobatę zasługuje trafne uznanie motywacji ekonomicznej (in abstracto) za zasługującą na szczególne potępienie oraz próba odniesienia się przez sąd do całego tła motywacyjnego. Część krytyczna dotyczy kwestii podstawowych, związanych z procesem decyzyjnym sądu, zmierzającym do odtworzenia strony podmiotowej i przypisania jej sprawcy. Glosowany wyrok stanowi przykład braku umiejętności radzenia sobie sądów z uzasadnianiem przypisywania strony podmiotowej.

4

Kilka uwag o przestępstwie z art. 233 k.k. (składanie fałszywych zeznań) po nowelizacji z 11 marca 2016 r.

100%

Budyn-Kulik M.

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius)

|

2016

|

vol. 63

|

issue 1

EN

The Act of 11th March 2016 changed the Art.233 C.C. A new mitigated type of false testimony was introduced (when a wrong doer does his/her act because od threat of criminal responsibility) and involuntary type of false expert testimony. The punishment for the basic type was raised. The article presents critical view about the change. It deals also with some comparatistic aspects.

PL

Ustawą z dnia 11 marca 2016 r. zostały wprowadzone zmiany do art. 233 k.k. Dodano typ uprzywilejowany przestępstwa składania fałszywych zeznań, gdy sprawca czyni to z obawy przed grożącą mu odpowiedzialnością karną, oraz typ nieumyślnego sporządzenia fałszywej opinii przez biegłego, eksperta lub tłumacza. Podniesiono również karę za typ podstawowy. Artykuł przedstawia stanowisko krytyczne wobec tych zmian. Prezentuje również uwagi o charakterze prawnoporównawczym.

5

Glosa do wyroku SA w Lublinie z dnia 30 listopada 2016 r., II AKa 242/16, LEX nr 2188879

100%

Budyn-Kulik M.

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius)

|

2017

|

vol. 64

|

issue 1

EN

The verdict deals with a kind of subjective side of a crime. The author criticizes the thesis that a court can settle it only because of a level of wrongdoers’ consciousness. It also demands a certain knowledge of volitional sphere. The verdict also deals with a possibility of using the institution of the so-called active remorse; the Court mistakenly associates it with the degree of an attempt development (unfinished attempt – finished attempt).

PL

Wyrok sądu dotyczy ustalenia postaci strony podmiotowej. Autorka glosy krytycznie odnosi się do tezy, że wystarczy tu samo ustalenie stanu świadomości oskarżonego. Przypisanie sprawcy zamiaru wymaga również poczynienia odpowiednich stwierdzeń co do sfery wolicjonalnej. Wyrok odnosi się także do możliwości skorzystania z tzw. instytucji czynnego żalu, błędnie uzależniając ją od stopnia zaawansowania usiłowania (usiłowanie ukończone – usiłowanie nieukończone).

6

Glosa do wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 30 października 2014 r. (II AKa 221/14, LEX nr 1602865)

100%

Budyn-Kulik M.

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius)

|

2018

|

vol. 65

|

issue 2

EN

The Court of Appeal in Bialystok in its judgment of 30 October 2014 (II AKa 221/14, LEX No. 1602865) stated that the use of violence, unlawful threat or insult solely on the grounds of someone’s national, ethnic, racial or religious affiliation can not find any rational and widely accepted explanation. This is in the meaning of Article 115 § 21 of Polish Criminal Code an action for no reason or, of course, a trivial reason. According to the court, the qualification of the act under Article 119 § 1 of Polish Criminal Code or from Article 257 of Polish Criminal Code does not preclude the application of the provision of Article 57a § 1 of Polish Criminal Code. The author explains the terms “reason”, “trivial reason” and “no reason”, as well as “motivation that deserves special condemnation”. The author critically refers to the submitted thesis, considering that the legislator, by making the mark of the type discussed for the reasons, considers it important. Lack of rationality in wrong-doer act cannot be identified with a inconsequential reason or lack of reason.

PL

Sąd Apelacyjny w Białymstoku w wyroku z dnia 30 października 2014 r. (II AKa 221/14, LEX nr 1602865) stwierdził, że używanie przemocy, groźby bezprawnej lub znieważanie wyłącznie z powodu czyjejś przynależności narodowej, etnicznej, rasowej albo wyznaniowej nie może znajdować żadnego racjonalnego i powszechnie akceptowanego wytłumaczenia. Jest to w rozumieniu art. 115 § 21 k.k. działanie bez powodu, względnie z oczywiście błahego powodu. Zdaniem sądu kwalifikacja czynu z art. 119 § 1 k.k. lub z art. 257 k.k. nie wyklucza zastosowania przepisu art. 57a § 1 k.k. Autorka wyjaśnia pojęcia „powód”, „błahy powód” oraz „bez powodu”, a także „motywacja zasługująca na szczególne potępienie”. Krytycznie odnosi się do glosowanej tezy, uznając, że ustawodawca, czyniąc z omawianych powodów znamię typu, uznaje je za istotne. Braku racjonalnego uzasadnienia zachowania sprawcy nie można utożsamiać z błahym powodem lub jego brakiem.

7

Przemoc w kryminologii – istota, przyczyny i zmiany

100%

Budyn-Kulik M.

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius)

|

2018

|

vol. 65

|

issue 1

EN

Violence is a social fact. In the common opinion violence is a negative phenomeon, but one may also perceive it as a neutral phenomenon. The term 'violence' is very broad. It is not easy to define it. Its range is changing, what is more- the same behaviors in different social contexts can be interpreted as violence or not. Violence is not the same as aggression, although they are connected. The nature of violence and aggression is a controversial problem: are they intuitive or learned? Probably one's tendency to use violence and aggression is caused by many factors. There are lot of theories that try to explain the nature of violence. Using violence is determined by psychological, biological and socio-cultural factors. Punishment itself can not change a deep attitude toward anything, but being consistent in punishing for violent crimes may make committing them unprofitable.

PL

Przemoc jest faktem społecznym. W powszechnej opinii ma zawsze charakter negatywny, ale można ja także traktować jako zjawisko neutralne. Sam termin jest szeroki. Nie jest go łatwo zdefiniować. Jego zakres się zmienia, co więcej, takie samo zachowanie w różnych kontekstach społecznych może być interpretowane jako przemoc lub nie. Przemoc nie jest tożsama z agresją, chociaż są powiązane. Problematyczna jest kwestia, czy przemoc i agresja są wrodzone czy wyuczone. Prawdopodobnie tendencja do zachowań przemocowych lub agresywnych jest efektem oddziaływanie wielu czynników. Istnieje wiele teorii próbujących wyjaśnić naturę przemocy- przy pomocy czynników psychologicznych, biologicznych oraz socjo-kulturowych. Chociaż kara sama w sobie nie jest w stanie zmienić postawy człowieka, ale konsekwentne karania sprawców przestępstw z użyciem przemocy może uczynić ich popełnianie nieopłacalnym.

8

Wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 21 maja 2013 r., II AKa 88/13, LEX nr 1353600 in list 2014 No 21 p 251

100%

Budyn-Kulik M.

Studia Iuridica Lublinensia

|

2014

|

vol. 21

9

Środek karny z art. 41 § 1a k.k. Uwagi na marginesie wyroku SN z dnia 1 października 2014 roku, II KK 129/14

100%

Budyn-Kulik M.

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius)

|

2015

|

vol. 62

|

issue 1

EN

The article deals with the penalty measure of art. 41 § 1a of Polish Criminal Code. Remarks are based on the ground of the Highest Court verdict (1st October 2014, II KK 129/14). The measure from an art. 41 § 1a of Polish Criminal Code can be meted out only of a perpetrator violates sexual freedom of a victim. There are many doubts about this measure. The regulation had been added to the original text of Polish Criminal Code and it does not suit the whole system of penalty measures well. Controversial are its: duration (in general), optional or obligatory character, possibility to mete it out with conditional suspension of execution of imprisonment or penalty of imprisonment other than 1 month to 15 years, formal or material basis of the measure.

PL

Artykuł dotyczy środka karnego z art. 41 § 1a k.k. Pretekstem do rozważań jest wyrok SN z dnia 1 października 2014 roku, II KK 129/14. Omawiany środek może zostać orzeczony wyłącznie wtedy, gdy sprawca popełnia czyn przeciwko wolności seksualnej pokrzywdzonego. Konstrukcja tego środka budzi wiele wątpliwości. Przepis art. 41 § 1a został dodany do pierwotnej wersji Kodeksu karnego i nie został prawidłowo wkomponowany w istniejący system środków karnych. W szczególności wątpliwości związane są z czasem trwania tego środka, jego obligatoryjnym lub fakultatywnym charakterem, możliwością orzeczenia w przypadku warunkowego zawieszenia kary pozbawienia wolności oraz – obok kary pozbawienia wolności – innej niż terminowa, formalnymi lub materialnymi przesłankami jego orzekania.

10

Zgwałcenie ze szczególnym okrucieństwem (art. 197 § 4 k.k.). Badania empiryczne

100%

Budyn-Kulik M.

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius)

|

2014

|

vol. 61

|

issue 2

EN

“Particular cruelty” is a feature that constructs qualified (with severer punishment) type of rape. There has been established quite a good general line of interpreting “particular cruelty”, although in specific cases it is not applied in a proper way. There is a tendency to use general leads of The Highest Court in a automatic and objective way, without relating them into the circumstances of the case; especially without taking under one’s consideration some specifics of the victim. The empirical research was made on 29 files of cases that had been finished in 2006−2012, with the act classified as fulfilled the article 197 § 4 of Polish Criminal Code.

PL

W artykule nie zamieszczono abstraktu

11

Gloss to the Decision of the Supreme Court from 5th March 2014, IV KK 316/13, OS-NKW 2014, No. 11, Item 82

100%

Budyn-Kulik M.

Studia Iuridica Lublinensia

|

2015

|

vol. 24

|

issue 4

EN

The commentary deals with the deliberate intent a victim of an art. 207 § 3 C.C. crime, who attempts to commit suicide. Such victim’s decision as a consequence of domestic violence (art. 207 § 3 C.C.) suggests at least consciousness of a death possibility as a result of victim’s own behavior and acceptance of the death. Supreme Court thesis, that the art. 207 § 3 C.C. claims, that victim’s subjective side has a form of deliberate intent, is a very strict one. In many cases a victim’s behavior, that objectively is “a suicide attempt” with death result, victim’s consent cannot be positively proved. Better solution would be to proclaim a specific presumption, that there is always a connection between a suicide attempt and violence.

PL

Glosa dotyczy ustalenia zamiaru pokrzywdzonego przestępstwem z art. 207 § 3 k.k., który dokonuje targnięcia się na własne życie. Decyzja samobójcza pokrzywdzonego, której wyrazem jest targnięcie się na własne życie jako następstwo znęcania się (art. 207 § 3 k.k.), oznacza co najmniej świadomość możliwości odebrania sobie życia wskutek określonego zachowania i godzenie się na własną śmierć. Przyjęcie przez Sąd Najwyższy, że w art. 207 § 3 k.k. chodzi wyłącznie o nastawienie pokrzywdzonego odpowiadające wyłącznie umyślności, jest niezwykle restrykcyjne i wydaje się, że w wielu przypadkach, gdy mielibyśmy do czynienia z zachowaniem obiektywnie odpowiadającym „targnięciu się” na własne życie przez pokrzywdzonego, w wyniku którego poniósł on śmierć, ustalenie istnienia tej zgody w sposób pewny byłoby niemożliwe. Właściwsze w takiej sytuacji jest zastosowanie swego rodzaju domniemania istnienia związku targnięcia się z uprzednim znoszeniem znęcania oraz intencjonalności owego targnięcia się (opartego na obiektywnym przypisaniu z uprzedniego zachowania sprawcy).

12

Jacek Giezek, Świadomość sprawcy czynu zabronionego – Wydawnictwo Wolters Kluwer, Warszawa 2013, ss. 348

100%

Budyn-Kulik M.

Studia Iuridica Lublinensia

|

2015

|

vol. 24

|

issue 1

13

Zgwałcenie ze szczególnym okrucieństwem (art. 197 § 4 k.k.)

100%

Budyn-Kulik M.

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius)

|

2014

|

vol. 61

|

issue 1

EN

“Particular cruelty” is a feature that constructs qualified (with severer punishment) type of rape. There has been established quite a good general line of interpreting “particular cruelty”, although in specific cases it is not applied in a proper way. There is a tendency to use general leads of The Highest Court in a automatic and objective way, without relating them into the circumstances of the case; especially without taking under one’s consideration some specifics of the victim. The empirical research was made on 29 files of cases that had been finished in 2006‒2012, with the act classified as fulfilled the article 197 § 4 of Polish Criminal Code.

PL

W artykule nie zamieszczono abstraktu

14

Przestępstwo kradzieży tożsamości po zmianach wprowadzonych ustawą z 31 marca 2020 r. nowelizującej przepisy w sprawie COVID-19

100%

Budyn-Kulik M.

Studia Prawnicze

|

2020

|

issue 2(222)

23-38

EN

The Act of March 31, 2020 changed, inter alia, the content of the provision of Art. 190 a § 2 of the Polish Criminal Code. In the original wording of this provision, conduct consisting of impersonating another person using his/her image or other personal data in order to inflict material or personal harm on her/ him was criminalized. Image is not an easy concept to define. It is assumed to include the appearance of a person and other externally perceptible features that allow for their identification. The concept of personal data has been defined in the Regulation of the European Parliament and of the Council (EU) as any information relating to an identifiable natural person. Currently, the legislator has introduced an additional element - 'other data by means of which it is publicly identified'. The legitimacy of introducing this characteristic and the way it was shaped raise doubts; in particular, the terms 'in public' and 'is identified'. Both the concept of image and personal data fall under the term 'other data'.

PL

Ustawa z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywoływanych nimi sytuacji kryzysowych zmieniła m.in. treść przepisu art. 190 a § 2 k.k. W pierwotnym brzmieniu tego przepisu kryminalizowane było zachowanie polegające na podszywanie się pod inną osobę z wykorzystaniem jej wizerunku lub innych danych osobowych w celu wyrządzenia jej szkody majątkowej lub osobistej. Wizerunek jest pojęciem niełatwym do zdefiniowania. Przyjmuje się, że obejmuje obraz człowieka oraz inne cechy postrzegalne zewnętrznie pozwalające na jego identyfikację. Pojęcie danych osobowych zostało zdefiniowane w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) jako wszelkie informacje o możliwej do zidentyfikowania osobie fizycznej. Obecnie ustawodawca wprowadził dodatkowe znamię – „inne dane, za pomocą których jest ona publicznie identyfikowana”. Zasadność wprowadzenia tego znamienia oraz sposób jego ukształtowania budzi wątpliwości; w szczególności określenia „publicznie” oraz „jest identyfikowana”. Zarówno pojęcie wizerunku, jak i danych osobowych, mieszczą się w znamieniu „innych danych”.

15

GLOSA DO POSTANOWIENIA SĄDU NAJWYŻSZEGO Z 20 STYCZNIA 2017 R., IV KK 451/16, «LEX» NR 2241400

100%

Budyn-Kulik M.

Zeszyty Prawnicze

|

2019

|

vol. 19

|

issue 2

257-264

EN

In its decision of 20 January 2017, IV KK 451/16, «Lex» No. 2241400, the Polish Supreme Court ruled that a cumulative legal description of an oﬀence usually implies serious public nuisance and a more serious level of guilt, which provides for a more severe penalty. This comment is critical of the Supreme Court’s decision. An oﬀence is a fact. Its public nuisance does not depend on the way it is described in law. Its penalty may be milder only if the provision under which the more severe penalty is prescribed is removed from the cumulative legal description.

PL

Sąd Najwyższy w postanowieniu z 20 stycznia 2017 r., IV KK 451/16, «Lex» nr 2241400, stwierdził, że przyjęcie kumulatywnej kwalifikacji prawnej czynu z reguły wpływa na wyższy stopień jego społecznej szkodliwości, przekładając się na wyższy stopień winy i możliwość wymierzenia surowszej sankcji karnej. Glosa jest krytyczna. Czyn popełniony przez sprawcę stanowi fakt. Szkoda wyrządzona społeczeństwu pozostaje taka sama, niezależnie od sposobu opisania jej za pomocą przepisów prawnych. Tylko jeżeli z kumulatywnej kwalifikacji zostanie usunięty przepis obwarowany karą surowszą, wymierzona kara może być łagodniejsza.

16

Karnoprawna ochrona obiektów i terenów chronionych w świetle wybranych przepisów rozdziału XXII Kodeksu karnego (art. 181 § 2 i 5, art. 187, art. 188 K.k.)

100%

Budyn-Kulik M.

Studia Prawnicze KUL

|

2020

|

issue 3

45-64

EN

The aim of environmental protection in criminal law is to maintain sustainability in nature as well as try to protect the renewability of natural resources. The Polish Criminal Code contains five autonomic types of crime, which are characterized, among others, by the specific crime scene, such as 'an environmentally protected area or object'. They are included in the Chapter of Crimes against the Environment. They realize the so-called traditional protection of nature, conservational in character. These types are mentioned in: art. 181 § 2 i 5 C.C., art. 187 C.C. and art. 188 C.C. They are accessory to other regulations beyond Criminal Code.

PL

Ochrona przyrody to przede wszystkim domena prawa administracyjnego, jednak prawnokarna ochrona środowiska stanowi znaczące uzupełnienie regulacji mających na celu utrzymanie równowagi przyrodniczej oraz dążenie do zachowania możliwości odnawiania zasobów naturalnych. W polskim Kodeksie karnym w rozdziale poświęconym przestępstwom przeciwko środowisku zawartych jest pięć samoistnych typów przestępstw, do znamion których należy szczególne miejsce ich popełnienia w postaci terenu lub obiektu objętego ochroną. Są to przestępstwa stypizowane w art. 181 § 2 i 5, art. 187 oraz art. 188 K.k. We wszystkich przedmiotem ochrony jest środowisko. Ich pozostałe znamiona są zróżnicowane. Ponieważ omawiane przepisy mają charakter akcesoryjny, przy ich wykładni konieczne jest odwołanie się do innych niż Kodeks karny ustaw, co rodzi określone problemy. Mogą one pozostawać w różnych konfiguracjach zbiegu z innymi przepisami.

17

Dobrowolne ograniczenie prawa do prywatności w ujęciu prawnokarnym, psychologicznym i socjologicznym

100%

Budyn-Kulik M.

|

2015

|

vol. 7(43)

|

issue 4

85-105

EN

The right to privacy is a very important human right. The term is not well defined. The two essential factors creating the sense of privacy seem to be the control of information flow concerning oneself and freedom to decide about one's life. Legal protection of right to privacy is different as far as different levels are concerned: horizontal (citizen − citizen) or vertical (state − citizen). The right to privacy is undoubtedly better-protected on the horizontal level. On the vertical level some violation is justified by public interest, mostly − by safety reasons. As far as an individual's consciousness is concerned, one can point out at the internal sense of privacy (the need not to reveal information on oneself) and the external sense of privacy (an individual's behavior connected with displaying private information publicly). One's belief as to what one's private sphere involves, both in relation to the subject of information (who the information concerns) and in relation to the object of information (what the information concerns), is influenced by different factors. Two tendencies can be observed in privacy − related behaviors nowadays: on one hand selling or giving one's privacy away and on the other hand its strong protection. Voluntary resignation from the right to privacy is not irreversible, but harms made this way usually stay long.

PL

Prawo do prywatności jest niezwykle ważnym prawem człowieka. Samo pojęcie prawa do prywatności nie jest dokładnie zdefiniowane. Najważniejsze wydają się tu dwa elementy, które stanowią istotę prywatności: decydowanie o przepływie informacji na temat własnej osoby i swobodne dysponowanie własnym życiem. Ochrona prawa do prywatności jest różna w zależności od tego, w jakiej płaszczyźnie następuje naruszenie: horyzontalnej (obywatel − obywatel) czy wertykalnej (państwo − obywatel). Prawo do prywatności jest niewątpliwie mocniej chronione, jeśli chodzi o naruszenia w płaszczyźnie horyzontalnej. W płaszczyźnie wertykalnej uzasadnieniem takich naruszeń jest interes społeczny; przede wszystkim w postaci zapewnienia bezpieczeństwa. Jeśli chodzi o świadomość jednostki, można tu wyróżnić wewnętrzne poczucie prywatności (potrzeba nieujawniania informacji na temat samej siebie) i zewnętrzne poczucie prywatności (zachowania jednostki związane z ujawnianiem informacji prywatnych na forum publicznym). Przekonanie jednostki, co należy do jej sfery prywatnej − zarówno pod względem podmiotowym (kogo dotyczą informacje), jak i przedmiotowym (czego dotyczą informacje), kształtuje się pod wpływem różnych czynników. Obecnie można zaobserwować w zachowaniach związanych z prywatnością dwie tendencje − rozdawania lub sprzedawania własnej prywatności oraz jej wzmożonej ochrony. Dobrowolne rezygnowanie z prawa do prywatności nie jest nieodwracalne.

18

Chosen Aspects of Functioning of the Constitutional Principle of the Protection of Legitimate Expectations under Criminal Law in a Legal Norms’ Internalization Perspective as a Condition of its Effectiveness

63%

Budyn-Kulik M., Kulik M.

Studia Iuridica Lublinensia

|

2016

|

vol. 25

|

issue 1

EN

The article deals with the constitutional principle of the protection of legitimate expectations under criminal law in a legal norms’ internalization perspective. We discuss it against the wider backdrop of criminal law rules, their role in the system, the place, assuming value and ways of solving conflicts between different rules. The text deals with the nature of the principle, its role in the rule of law perspective, chosen aspects of its conflict with the justice principle, especially as far as limitation law is concerned. The last thing is discussed also with reference to the principle of the protection of vested interests and the principle of non-retroactivity of law. Special attention is paid to the role that the legitimate expectations protection plays in understanding nullum crimen sine lege rule. One of the main points is the problem of law norms' internalization as a condition of effectiveness of the legitimate expectations protection principle.

PL

Opracowanie dotyczy funkcjonowania konstytucyjnej zasady ochrony zaufania na gruncie prawa karnego w perspektywie internalizacji norm prawnych. Zagadnienie zostało omówione na szerszym tle problematyki zasad prawa karnego, ich roli w systemie, umocowania, wartości walidacyjnej i sposobu rozstrzygania kolizji między poszczególnymi zasadami. Omówiono samą istotę zasady, jej rolę w perspektywie zasady państwa prawnego, wybrane aspekty jej kolizji z zasadą sprawiedliwości, szczególnie w aspekcie przedawnienia karalności. Ta ostatnia kwestia została omówiona także w nawiązaniu do problematyki zasady ochrony praw nabytych i zasady nieretroakcji prawa. Odrębne uwagi poświęcono roli zasady ochrony zaufania w sposobie rozumienia zasady nullum crimen, nulla poena sine lege. Kwestią, której poświęcono stosunkowo najwięcej uwagi było zagadnienie internalizacji norm prawnych jako warunku efektywnego funkcjonowania zasady ochrony zaufania.

19

Społeczna szkodliwość czynu jako klauzula generalna w prawie karnym

63%

Budyn-Kulik M., Kulik M.

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius)

|

2016

|

vol. 63

|

issue 2

EN

Criminal law is the area of law in which general remanding clauses are ‘suspicious’. On the ground of criminal law they are used not only to deal with untypical cases, when old law is not valid because of political, social or economic changes. They create space for decisions. Because of them one can correct law regulations when they are too strict. One of very few of them is ‘social harmfulness of an act’. The term appeared in Polish Criminal Code in 1997. It does not have a legal definition, but is involved into the legal definition of a crime. The Article 115 § 2 PCC consists in objective and subjective factors influencing its level. Social harmfulness plays different roles: it is the rule of Polish criminal law, the basis for criminal responsibility (feature of a crime) and the rule of punishment. To evaluate it one must take under one’s consideration many factors, that often plays different role in criminal law (motivation, intent, safety rules). That makes it an universal criminal law tool.

PL

Prawo karne jest gałęzią prawa, w której generalne klauzule odsyłające są z samej swej natury podejrzane. Są one jednak na jego gruncie stosowane nie tylko wówczas, kiedy ustawa staje się nieadekwatna do zmieniających się stosunków politycznych, społecznych czy ekonomicznych. Ich celem jest zapewnienie luzu decyzyjnego i korekty zbyt niekiedy sztywnych przepisów. Jedną z nielicznych znanych w prawie karnym klauzul generalnych jest klauzula społecznej szkodliwości czynu. Pojęcie to pojawiło się w k.k. z 1997 r. Nie ma definicji legalnej, lecz należy do ustawowej definicji przestępstwa. Przepis art. 115 § 2 k.k. stanowi, że na jej poziom wpływają zarówno elementy obiektywne, jak i subiektywne. Społeczna szkodliwość pełni różne role: jest zasadą prawa karnego, podstawą odpowiedzialności (znamieniem przestępstwa) i zasadą wymiaru kary. Przy jej ocenie należy brać pod uwagę różne elementy, które często pełnią odmienne role w prawie karnym (motywacja, zamiar, reguły bezpieczeństwa). To czyni ją uniwersalnym narzędziem prawa karnego.

20

Prawnokarne i kryminologiczne aspekty zjawiska nękania

63%

Mozgawa M., Budyn-Kulik M.

Themis Polska Nova

|

2012

|

issue 2(3)

15-54

Refine search results

Wpływ osobowości sprawcy na ocenę podstaw i zakresu odpowiedzialności karnej

The Commentary on the Supreme Court’s Judgment of 8 February 2017, III KK 226/16, LEX No. 2224610

Commentary on the Verdict of the Court of Appeal in Szczecin of April 26, 2017 (II AKa 191/16, LEX No. 2295144)

Kilka uwag o przestępstwie z art. 233 k.k. (składanie fałszywych zeznań) po nowelizacji z 11 marca 2016 r.

Glosa do wyroku SA w Lublinie z dnia 30 listopada 2016 r., II AKa 242/16, LEX nr 2188879

Glosa do wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 30 października 2014 r. (II AKa 221/14, LEX nr 1602865)

Przemoc w kryminologii – istota, przyczyny i zmiany

Wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 21 maja 2013 r., II AKa 88/13, LEX nr 1353600 in list 2014 No 21 p 251

Środek karny z art. 41 § 1a k.k. Uwagi na marginesie wyroku SN z dnia 1 października 2014 roku, II KK 129/14

Zgwałcenie ze szczególnym okrucieństwem (art. 197 § 4 k.k.). Badania empiryczne

Gloss to the Decision of the Supreme Court from 5th March 2014, IV KK 316/13, OS-NKW 2014, No. 11, Item 82

Jacek Giezek, Świadomość sprawcy czynu zabronionego – Wydawnictwo Wolters Kluwer, Warszawa 2013, ss. 348

Zgwałcenie ze szczególnym okrucieństwem (art. 197 § 4 k.k.)

Przestępstwo kradzieży tożsamości po zmianach wprowadzonych ustawą z 31 marca 2020 r. nowelizującej przepisy w sprawie COVID-19

GLOSA DO POSTANOWIENIA SĄDU NAJWYŻSZEGO Z 20 STYCZNIA 2017 R., IV KK 451/16, «LEX» NR 2241400

Karnoprawna ochrona obiektów i terenów chronionych w świetle wybranych przepisów rozdziału XXII Kodeksu karnego (art. 181 § 2 i 5, art. 187, art. 188 K.k.)

Dobrowolne ograniczenie prawa do prywatności w ujęciu prawnokarnym, psychologicznym i socjologicznym

Chosen Aspects of Functioning of the Constitutional Principle of the Protection of Legitimate Expectations under Criminal Law in a Legal Norms’ Internalization Perspective as a Condition of its Effectiveness

Społeczna szkodliwość czynu jako klauzula generalna w prawie karnym

Prawnokarne i kryminologiczne aspekty zjawiska nękania