Results found: 2

Search results

Sort By:

Limit search:

Egoiści w powieści Gustawa Flauberta pt. Madame Bovary

100%

Majkowski J.

Ogrody Nauk i Sztuk

2017

issue 7

55-63

Thesis. The message of Gustav Flaubert in his novel Madame Bovary can be seen at first sight only as a manifesto against lies and hypocrisy that characterized society at the time, and the author's narrative as a moralizing one. In fact the writer's goal was not excessive criticism, but the representation of reality in a mainly naturalistic way - Flaubert criticizes the reality, however he does not attempt to change it. The naturalist-realistic character of the book is emphasized by the unconventional character of the heroes (No clear division between ‘good’ and ‘bad’ personalities). In the article, the author argues that Flaubert created heroes as egoistic characters. Discussed concepts. The author of the article analyzes the attitude of the characters in the novel, referring to the styles of attachment in childhood (Bowlby's theory) and selected aspects of the psychosocial theory of Fromm. In a broader sense of the writing, the manner of character creation may also refer to the psychology of intimate relationships and a woman’s influence on a man. Results and conclusions. The presentation of egoistic attitude serves to highlight the specifics of the characters (male heroes). It also illustrates the disadvantages of 19th-century provincial society in France without the need to evaluate them, which is in line with the narrative concept in the realist-naturalistic novel. Originality/cognitive value of the approach. The article draws attention to the possibility of unconventional interpretation of the novel, since unlike numerous literary analyses of the novel Madame Bovary, it focuses not on the main character but rather other characters in the novel.

Teza. Przesłanie Gustawa Flauberta zawarte w powieści pt. Madame Bovary tylko pozornie można odebrać jako manifest przeciwko obłudzie i hipokryzji cechujących ówczesne społeczeństwo, a narracja autora wcale nie sprowadza się do prostego moralizatorstwa. Celem pisarza nie był nadmierny dydaktyzm, lecz przedstawienie rzeczywistości w sposób naturalistyczny – Flaubert krytykuje istniejący porządek rzeczy, ale nie próbuje go zmieniać. Naturalistyczno-realistyczną koncepcję utworu podkreśla nieschematyczność postaci (brak podziału na bohaterów skrajnie złych i dobrych). W artykule autor stawia tezę, iż Flaubert wykreował bohaterów jako postaci egoistyczne. Omówione koncepcje. Autor artykułu analizuje postawy bohaterów powieści, odnosząc się do koncepcji stylów przywiązania w dzieciństwie (teoria Bowlby’go) oraz wybranych aspektów psychospołecznej teorii Fromma. W szerszym odczytaniu utworu sposób kreacji bohaterów może nawiązywać również do psychologii relacji intymnych i wpływów kobiety na mężczyznę. Wyniki i wnioski. Prezentacja postaw egoistycznych służy podkreśleniu specyfiki postaci (męskich bohaterów). Pozwala też zobrazować wady społeczeństwa XIX-wiecznej prowincjonalnej Francji bez konieczności ich oceny, co jest zgodne z koncepcją narracji w powieści realistyczno-naturalistycznej. Oryginalność/wartość poznawcza podejścia. Artykuł zwraca uwagę na możliwość niekonwencjonalnej interpretacji powieści, bowiem – w przeciwieństwie do wielu analiz literackich utworu Pani Bovary – skupia się nie na głównej bohaterce, ale innych postaciach ukazanych w powieści.

Pisarze postkolonialni. Próba identyfikacji twórczości Astrid Roemer

100%

Majkowski J.

Ogrody Nauk i Sztuk

2018

issue 8

doi: 10.15503/onis2018.26.32

Teza. Astrid Roemer, pisarka pochodząca z Surinamu, mieszkająca przez wiele lat w Holandii, należy do tzw. pisarzy postkolonialnych. Badacze literatury wskazują na trudności z określeniem, kim są tacy twórcy. Problematyczna jest także kwestia przypisania Astrid Roemer do konkretnego pokolenia imigrantów. Pisarka adresuje swoje utwory do czarnych kobiet, pisze je jednak w języku niderlandzkim, który w Surinamie jest wyłącznie językiem urzędowym, co sprawia, iż jej powieści czytane są przez niewielki procent tej społeczności. W artykule autor stawia tezę, że twórczość Astrid Roemer należy zaliczyć do literatury wielokulturowej. Omówione koncepcje. Autor odwołuje się do koncepcji socjologicznej pierwszego i drugiego pokolenia imigrantów oraz studium historycznoliterackiego Urszuli Topolskiej (2009), poświęconego pisarzom o podwójnych korzeniach kulturowych, tworzących w języku niderlandzkim. Przywołuje także koncepcję transkulturowości Wolfganga Welscha (1994/1995) oraz tożsamości wielokulturowej Jerzego Nikitorowicza (1995). Wyniki i wnioski. Zarówno w biografii, jak i twórczości literackiej A. Roemer można odnaleźć znaki transkulturowości oraz hybrydyzacji kulturowej. Oryginalność/wartość poznawcza podejścia. A. Roemer jest laureatką P. C. Hooft Award, holenderskiej nagrody państwowej, uważanej za najważniejszą nagrodę literacką w Holandii. Pomimo tego jest autorką niszową. Jej nazwisko znalazło się w zaledwie jednym podręczniku do nauki literatury niderlandzkiej ( Topolska, 2009).

Thesis. Astrid Roemer, a writer from Suriname who has lived in the Netherlands for many years, belongs to the so-called postcolonial writers. Literary scholars point at the difficulty in determining the identity of such writers. The question of assigning Astrid Roemer to a particular generation of immigrants is also problematic. The writer addresses her works to black women although she creates them in Dutch, which in Suriname exclusively is an official language. Thus, her novels are read by a small percentage of the community. In the article the author puts forward the thesis that Astrid Roemer's works should be included in multicultural literature. The concepts discussed. The author refers to the sociological concept of the first and second generation of immigrants as well as the historical and literary study of Urszula Topolska devoted to writers with double cultural roots who create their works in Dutch. He also recalls the concept of transculturalism of Wolfgang Welsch and the multicultural identity of Jerzy Nikitorowicz. Results and conclusions. Both in the biography and in the literary output of Astrid Roemer one can find signs of transculturalism and cultural hybridization. Originality / cognitive value of the approach. Astrid Roemer is a laureate of the P. C. Hooft Award, the Dutch state prize, considered the most important literary prize in the Netherlands. Nevertheless, she is a niche author. Her name was only mentioned once in the textbook for learning Dutch literature.

Refine search results

2 Ogrody Nauk i Sztuk

1 2018

1 2017

2 Majkowski J.

Search results

Egoiści w powieści Gustawa Flauberta pt. Madame Bovary

Pisarze postkolonialni. Próba identyfikacji twórczości Astrid Roemer