Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 15

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Rozumnie wierzyć – rozumnie poznawać. Uniwersytet miejscem dialogu między nauką i wiarą

100%
Chrobak S.
Seminare. Poszukiwania naukowe
|
2012
|
vol. 31
171-181
EN
For centuries, the search for truth has been one of the most important tasks for universities and academia. Truth has been the foundation of these institutions. Knowing the truth is a unique spiritual joy (gaudium veritatis). The role of the university in the modern world is not only to observe the events and comment upon them, but also to search for truth and serve humanity. The service of truth and humanity requires crossing the borders of individual disciplines. The dialogue between science and faith can grow creatively in such a way as to overcome the restrictions imposed and open up to the full potential of the combination. Thus faith by its nature requires that its object be understood with the aid of reason, and reason seeking the full truth opens up to what faith can present. Faith enters into human life and knowledge not in order to abolish reason's autonomy, nor to limit its scope for action. Faith cannot therefore lead to some form of depreciation of reason. These two realities - faith and reason - intertwine and complement each other, while each has its own space in which it becomes real.
2
Publication available in full text mode
Content available

Jana Pawła II Pamięć i tożsamość u podstaw nowego humanizmu

100%
Chrobak S.
Studia Gdańskie
|
2012
|
issue 30
203-218
PL
Humanizm jako ideał wychowania eksponuje wagę integralnego i wszechstronnego rozwoju osobowości wychowanka, odwołującego się do autentycznych wartości. Dla nauk o wychowaniu istotny jest pogląd, że człowiek w obliczu ewoluujących wyzwań, nadziei i zagrożeń pozostaje bytem „niedokończonym”, który nie tyle jest, co ustawicznie staje się, do czegoś aspiruje, dąży. Pytanie o tożsamość jest zawsze pytaniem o istotę danego bytu. Prawdziwa tożsamość człowieka wiąże się z ostatecznym spełnieniem tajemnicy istnienia. Dążenie do rozwoju wymaga ludzi zdolnych do wnikliwej refleksji, poszukujących nowego humanizmu, dzięki któremu człowiek współczesny mógłby odnaleźć samego siebie. Jeżeli popieranie rozwoju wymaga coraz większej liczby techników, to jeszcze bardziej domaga się ono ludzi mądrych, zdolnych do głębokiej refleksji, do poszukiwania nowego humanizmu, który by pozwolił nowoczesnemu człowiekowi odnaleźć samego siebie. Nowy humanizm – jak podkreśla Jan Paweł II – jest punktem spotkania wiary z rozumem, jest zwornikiem łączącym chrześcijaństwo z nowożytnością. Wielkie wyzwanie zatem, jakie w sferze badawczej, dydaktycznej, wychowawczej, staje przed nami dzisiaj, to formowanie ludzi nie tylko kompetentnych w swej specjalizacji, czasem wąskiej, bogatych w encyklopedyczną wiedzę, ale nade wszystko w autentyczną mądrość.
EN
Humanism as an ideal of upbringing exposes the significance of integral and broad development of a pupil’s personality, appealing to authentic values. In case of sciences related to upbringing, the view that a man in the face of evolving challenges, hopes and threats is still an “unfinished” human being who does not only exist but changes constantly, aspires for something and aims at something, is very important. A question about identity is always a question about the essence of the existence. A real identity of a man is related to the ultimate fulfillment of mystery of the existence. Aiming at development requires talented people with deep afterthoughts who look for new humanism that enables a contemporary person to find themselves. If support of development requires more and more technicians, it needs even more wise people, who are capable of deep afterthoughts and of looking for new humanism that enables a contemporary person to find themselves. New humanism is a platform where faith and mind meet, it is a keystone combining Christianity and modern era. It means that today we face a great challenge in the research, didactic and education areas to form people who are not only complete in their specialties, sometimes narrow ones, full of encyclopaedic knowledge, but first of all, full of authentic wisdom.
3
Publication available in full text mode
Content available

Mądrość jako wartość wciąż potrzebna wychowaniu

100%
Chrobak S.
Podstawy Edukacji
|
2013
|
vol. 6
171-185
EN
Wisdom (sapientia – sapida scientia, knowledge especially relishing or exquisite) is a polysemantic term. Referents of „wisdom” are different kinds of human knowledge and the ability to acquire or use it. With regard for the sources, wisdom can be innate if it is achieved by natural cognitive ways, or supernatural if it is gained thanks to divine help. When experienced people know only that something takes place, wise people understand why it does. A wise person should know the reasons of everything and it is something that makes him/ her different to a reasonable specialist. A pundit will look for an answer to the question: why – thanks to what – because of what? The things which are the answers to the above questions were described as arche, reasons (causes), elements (components). The ultimate result of knowledge is wisdom: it is not only knowing the reasons but these reasons are ultimate. Knowledge is necessary to survive, but to live in a good and beautiful way it is necessary to have wisdom.
PL
Mądrość (sapientia, sapida scientia, wiedza szczególnie smakowita, czyli znakomita) to termin wieloznaczny. Desygnaty „mądrości” są różnymi rodzajami ludzkiej wiedzy i sprawności jej zdobywania lub stosowania. Ze względu na źródła mądrość może być przyrodzona (jeśli osiągana jest naturalnymi siłami poznawczymi) albo nadprzyrodzona (jeśli dochodzi się do niej dzięki pomocy Bożej). Gdy ludzie doświadczeni wiedzą tylko, że coś ma miejsce, to ludzie mądrzy rozumieją dlaczego. Człowiek mądry winien znać przyczyny wszystkiego i tym będzie się z kolei różnić od rozumnego specjalisty. Mędrzec będzie szukał odpowiedzi na pytania: Dlaczego? Dzięki czemu? Przez co? To zaś, co jest odpowiedzią na te pytania, określone zostało mianem prazasad, przyczyn (powodów), elementów (składników). Zwieńczeniem wiedzy jest mądrość: jest nie tylko poznaniem przyczyn, ale są to przyczyny ostateczne. Wiedza jest konieczna, żeby przetrwać, ale żeby dobrze i pięknie żyć, niezbędna jest mądrość.
4
Publication available in full text mode
Content available

Troska o wychowanie nowych pokoleń. Benedykt XVI o potrzebie wychowania

100%
Chrobak S.
Seminare. Poszukiwania naukowe
|
2010
|
vol. 27
127-136
EN
Pedagogical reflection is accompanied from the start by the conviction that upbringing is an art and requires a particular kind of sensitivity, innovativity in action and creative engagement. Upbringing today is upbringing in a society that is diverse, wavering, full of tension, and in which there are many opportunities for choice, great personal responsibility, with life chances, but also with many dangers. This is why an authentic upbringing requires, above all, a closeness and trust which brings love, a first and fundamental experience which is, or at least which ought to be, the love of a child by its parents. The upbringer, thus, stands in a relationship to the upbringee as with a person, and not a material which may be freely formed. The upbringing itself is aiming towards the future positive development of the child such that s/he will be able to realize his/her “potential”, shape his/her will and develop as an “inimitable person” both in the individual and social senses. The “realisation of the individual” which takes place during upbringing leaves space for hope. In the promise and hope the future interacts with the human life even now, and by the same token shows the sense behind upbringing. Whereas, from the perspective of “Christian realism”, it is emphasised that the individual always finds finds him or herself in a certain “existential situation”. And so upbringing is not merely a dialogue and a relationship between people, but it is also a real relationship with God. It is God who comes to meet the individual in history and who gives him the unfailing promise of total fulfilment (joy, a sense of life). In this view the sign of hope is also the building of a future (a community) through respecting the natural laws and fundamental freedoms of people and nations.
5
Publication available in full text mode
Content available

Nadzieja jako dynamizm rozwoju i egzystencji człowieka

100%
Chrobak S.
Seminare. Poszukiwania naukowe
|
2008
|
vol. 25
329-340
EN
Instead of just ‘being’, man is sort of ‘becoming’ during his existence. Of particular importance to the becoming, which embraces the whole of existence, is the being and activity of a personal subject. Man is naturally open and creative: becoming and self-fulfilling. Man who continually strives for his fullness in all his actions and dealings is supported by hope. Hope comes true in the sheer existence of a subject, and it relates to a personal subject who has hope. Being full of hope, man goes beyond the boundaries of his existence. He is looking for the meaning of man in all the dimensions of his human existence. Hope is a gift which you receive, but also a gift which you may be entrusted with. It is a reference to a certain experience, which is reflected in the statement: ‘I have hope’. The issue of hope is thus inherent in the multidimensional nature of man’s ‘being’ and the multidirectional character of his ‘becoming’. It is a response to what is associated with the vital situation of man in his existence. It requires courage, strain and effort. Man called homo esperans is open to and explores the future, trying to set distant goals which he is going to reach. What makes hope so distinctive is its turn to the future. It makes you aware that there is something more. Not all of our desires and expectations get fulfilled: some do while others do not. However, we do not lose hope even when they do not come true because there is still that paradoxical element of hope: having hope against… hope. Therefore, the time of hope is a time of dialogue, question and answer, and of applying hope to a specific event, the meaning and sense of which is interpreted through the prism of tomorrow.
6
Publication available in full text mode
Content available

Zaufanie i więzi międzyludzkie w procesie pracy ludzkiej – Jan Paweł II o budowaniu wspólnoty osób

100%
Chrobak S.
Studia Bobolanum
|
2019
|
vol. 30
|
issue 1
21-36
EN
Summary Human work refers not only to economics, but above all, to personal values. The article addresses the issue of work in the teaching of John Paul II. Work, the Pope emphasises, is to help a person to become better, spiritually mature, more responsible so that they can fulfil their human vocation on earth both as a unique person and in community with others. In the process of work an invisible thread of mutual connections, dependencies, references and relations is created. Everyone is the spokesperson and the recipient of trust, and it is realised in the expectations directed to specific people with whom we come into contact. A human being discovers that in his/her opening, giving, cooperation, they realise themselves and build a community.
PL
Praca ludzka odnosi się nie tylko do ekonomii, ale także, a nawet przede wszystkim, do wartości osobowych. Artykuł podejmuje zagadnienie pracy w nauczaniu Jana Pawła II. „Praca – podkreśla papież – ma dopomagać człowiekowi do tego, by stawał się lepszym, duchowo dojrzalszym, bardziej odpowiedzialnym, aby mógł spełnić swoje ludzkie powołanie na tej ziemi zarówno sam, jako niepowtarzalna osoba, jak też we wspólnocie z drugimi”. W procesie pracy tworzy się niewidzialna nić wzajemnych powiązań, zależności, odniesień i relacji. Każdy jest wyrazicielem i adresatem zaufania, a realizuje się ono w oczekiwaniach kierowanych wobec konkretnych osób, z którymi wchodzimy w bezpośredni kontakt. Człowiek odkrywa bowiem, że w swoim otwarciu się, dawaniu, współdziałaniu, realizuje siebie oraz buduje wspólnotę.
7
Publication available in full text mode
Content available

Troska o ewangelizację młodzieży w działalności wychowawczej Jana Bosko

100%
Chrobak S.
Studia Bobolanum
|
2020
|
vol. 31
|
issue 1
99-113
EN
In 1877, Jan Bosko (1815-1888) presented a text entitled Il sistema preventivo nella educazione della gioventù (Preventive system in the education of the young). While building a preventive system based on the experience of his life, he knew that it was necessary to create an integral education system through which young people would receive help in natural, cultural and spiritual development. In this way, upbringing became both human and Christian, which was reflected in the well-known slogan: “an honest citizen and a good Christian”. It was conducted according to the principle – evangelize by bringing up and educating by evangelizing. The upbringing and religious formation proposed by priest Bosko leads to full personal development. For each person, it is of great value to reveal to them the basic truths about God, about themselves, about the world. Evangelization is therefore a chance for spiritual enrichment for those to whom it is addressed, but also for those who lead it, and for the whole Church.
PL
Jan Bosko (1815-1888) przedstawił w 1877 r. tekst, który zatytułował Il sistema preventivo nella educazione della gioventù (System prewencyjny w wychowaniu młodzieży). Budując system prewencyjny na podstawie doświadczeń swego życia, wiedział, że należy stworzyć system wychowania integralnego, dzięki któremu młody człowiek otrzyma pomoc w rozwoju naturalnym, kulturowym i duchowym. W ten sposób wychowanie stawało się jednocześnie i ludzkie, i chrześcijańskie, co znalazło wyraz w znanym haśle: „Uczciwy obywatel i dobry chrześcijanin”. Prowadzone było zgodnie z zasadą – ewangelizować, wychowując i wychowywać, ewangelizując. Wychowanie i formacja religijna, jaką proponuje ks. Bosko, prowadzi do pełni rozwoju osobowego. Dla każdego człowieka wielkim dobrem jest objawienie mu podstawowych prawd o Bogu, o nim samym, o świecie. Ewangelizacja jest zatem szansą wzbogacenia się dla tych, do których jest skierowana, ale i dla tego, kto ją prowadzi, oraz dla całego Kościoła.
8
Publication available in full text mode
Content available

Nadzieja, która podtrzymuje całe życie – realizm i uniwersalizm nadziei chrześcijańskiej

100%
Chrobak S.
Społeczeństwo. Edukacja. Język
|
2020
|
vol. 12
EN
DOI: 10.19251/sej/2020.12(1) Hope motivates every action, and makes targets that are difficult to achieve become achievable. It is the basic way to enter into the reality of the human condition and to participate in it creatively. Hope is a universal and real trait. Realism and universalism develop hope and allow the person to take part in reading the order and vision of reality. With hope, a man can understand what his provisionalness is and how his future is born; he finds himself in everyday life. In hope there is great liberating potential. In its deepest content, it is trusting God, who is faithful to his promises.
PL
DOI: 10.19251/sej/2020.12(1) Nadzieja motywuje każde działanie, sprawia, że trudne do osiągnięcia dobra stają się osiągalne. Jest podstawowym sposobem wejścia w rzeczywistość kondycji ludzkiej i uczestniczenia w niej w sposób twórczy. Nadzieja ma rys uniwersalny i realny. Realizm i uniwersalizm rozwija nadzieję i umożliwia osobie branie udziału w odczytaniu porządku i wizji rzeczywistości. Mając nadzieję człowiek może zrozumieć, na czym polega jego czasowość i w jaki sposób rodzi się jego przyszłość, odnajduje siebie w codzienności. W nadziei kryje się wielki potencjał wyzwalający. W swej najgłębszej treści jest ona zaufaniem wobec Boga, który jest wierny swoim obietnicom.
9
Publication available in full text mode
Content available

Uniwersytet – przestrzeń budowania wspólnoty i zaufania

100%
Chrobak S.
Społeczeństwo. Edukacja. Język
|
2020
|
vol. 11
EN
DOI: 10.19251/sej/2020.11(1) The University is constantly subjectto a process of intense transformations. Thediversity of social needs and expectationstowards university education requires thatthe academic community analyzes its currentstatus, the challenges of the futureand considers initiatives that address thesechallenges. Thus, emphasizing the significanceof universitas, according to which it isa community of teaching and learning: universitasstudiorum et studentium, it is worthasking the question how to build this community and not to lose fundamental valuesin massive studies. The University fulfillsits own purpose when, being in a specificcommunity of people and with the helpof scientific creative and research means,it leads to the fact that a person developsand his or her versatile spiritual potential isreleased. The potential of mind, will, heart;formation of the whole person.
PL
DOI: 10.19251/sej/2020.11(1) Uniwersytet nieustannie podlega procesowi intensywnych przeobrażeń. Różnorodność potrzeb i oczekiwań społecznych wobec kształcenia uniwersyteckiego wymaga, aby społeczność akademicka poddała analizie swój aktualny status, wyzwania przyszłości i rozważyła inicjatywy odpowiadające tym wyzwaniom. Podkreślając zatem to znaczenie universitas, wedle którego jest on wspólnotą nauczających i uczących się: universitas studiorum et studentium, warto postawić pytanie w jaki sposób budować tę wspólnotę, aby w masowych w swym charakterze studiach nie zagubić fundamentalnych wartości. Uniwersytet wtedy spełnia swój własny cel, gdy w określonej wspólnocie ludzi, przy pomocy środków o charakterze naukowo-twórczym, naukowo-badawczym prowadzi do tego, że rozwija się człowiek, że się wyzwala jego wszechstronny potencjał duchowy. Potencjał umysłu, woli, serca; formacja całego człowieka. [1] Ten sam tekst ukazał się w języku angielskim: The University – a space for building community and trust, „Forum Pedagogiczne” 2019/2, cz. 1, 253-263.
10
Publication available in full text mode
Content available

Recenzja: Wychowanie integralne w edukacji katolickiej. Idee – twórcy – instytucje. Red. s. M. Loyola Opiela, Ewelina Świdrak, Małgorzata Łobacz. Wyd. KUL, Lublin 2014

100%
Chrobak S.
Forum Pedagogiczne
|
2016
|
issue 1
365-367
11
Publication available in full text mode
Content available

The University – a Space for Building Community and Trust

100%
Chrobak S.
Forum Pedagogiczne
|
2019
|
vol. 9
|
issue 2/1
253-263
EN
The University is constantly subject to a process of intense transformations. The diversity of social needs and expectations towards university education requires that the academic community analyze its current status, future challenges and consider initiatives that address these challenges. Thus, emphasizing the significance of universitas, as a community of teaching and learning (universitas studiorum et studentium), it is worth investigating how to build this community without losing fundamental values in massive studies. The university fulfills its own purpose when in a specific community that employs scientific creativity and research, it leads a person to development of their versatile spiritual potential of mind, will, heart, and a formation of the whole person.
12
Publication available in full text mode
Content available

RESPONSIBILITY OF A MAN OF SCIENCE. REFLECTIONS IN LIGHT OF THE TEACHINGS OF JOHN PAUL II

100%
Chrobak S.
Społeczeństwo. Edukacja. Język
|
2021
|
vol. 13
7-22
EN
“Responsibility”, the “sense of responsibility” and a “responsible person” are some of the basic notions in the humane reflection, which highlight the valueof a human being and their freedom, subjectivity and ability to act consciously, purposefully and in line with accepted values. Essentially, the question of responsibility should be perceived as a kind of an “inner realm” within a person’s mind. This sense is important both for the individual and for their environ ment and subject to inevitable two-way awareness-modeling interactions. This is why we should seek answers to questions about the subject and implications of responsibility of a man of science. The scholar has a specific responsibility and obligation to share not only their resources of scientific knowledge but also the wealth of their humanity. Science can make sense and be meaningful only when it is recognized as capable of discovering the truth and when the good of humanity is put in its center. Hence, honesty on the part of the scientific community is not only crucial to the inherent cohesion and integrity of science but also necessary for keeping it credible and trustworthy.
PL
Odpowiedzialność – poczucie odpowiedzialności – człowiek odpowiedzialny, to określenia podstawowe w refleksji humanistycznej, akcentujące wartość człowieka, jego wolność i podmiotowość, zdolność postępowania uświadomionego, celowego, wynikającego z przyjętych wartości. Problem odpowiedzialności jest przede wszystkim pewną rzeczywistością w osobie, wewnątrz osoby. Dzięki tej rzeczywistości wewnątrzosobowej można z kolei mówić o społecznym znaczeniu odpowiedzialności i ustalać w życiu społecznym pewne jej zasady. Dlatego konieczne wydaje się poszukiwanie odpowiedzi, na czym polega i czego dotyczy odpowiedzialność człowieka nauki. Pracownik nauki ma szczególną odpowiedzialność i zobowiązanie, aby dzielić się nie tylko zasobem własnej wiedzy naukowej, ale także bogactwem swego człowieczeństwa. Nauka ma wtedy sens i słuszność, kiedy uznaje się ją za zdolną do odkrywania prawdy i kiedy w prawdzie uznaje się dobro człowieka. Problem uczciwości nauki ma więc zasadnicze znaczenie nie tylko dla wewnętrznej spójności i integralności nauki, ale również dla utrzymania jej wiarygodności i zaufania społecznego.
13

Urzeczywistniać swoje człowieczeństwo – humanizm integralny ks. prof. Janusza Tarnowskiego

100%
Chrobak S.
Studia z Teorii Wychowania
|
2013
|
issue 1(6)
9-22
EN
Opening to permanent development allows a man to express his/her being in a fuller way. “If we consider as an educational «base», the priest Janusz Tarnowski says, humanity in its dynamics of permanent development, then such an assumption leads to the statement that the whole modern pedagogy should be of human nature, or humanistic one.” Humanism as an ideal of upbringing exposes the significance of integral and broad development of a pupil’s personality, appealing to authentic values. Pedagogy belongs to the sciences that cover the entirety of human existence. Holistic depiction of educational phenomena and its processes gives hope for better diagnosis of education and planning changes. Aiming at development requires talented people with deep afterthoughts who look for new humanism that enables a contemporary person to find herself/himself. Upbringing, as the priest Janusz Tarnowski emphasises, consists of, first of all, a relation of man to man, it is an interaction with “human face”. It is not limited to temporary or static actions. Because people should go beyond themselves all the time and endlessness is the measure of their development. So “reality of upbringing” is very complex in its nature, structure and signs, it is “a human fact” (related to a man) and at the same time, it is “an existential fact” (related to the essence of human existence), it aims as specific goals and ways of human existence.
14
Publication available in full text mode
Content available

Kulturowa tożsamość szkoły salezjańskiej podstawą wychowania ku życiu wartościowemu

100%
Chrobak S.
Forum Pedagogiczne
|
2017
|
vol. 7
|
issue 2
209-224
EN
Each organization develops its own culture. This organizational culture largely defines the behaviours of its members; it constitutes the key to their interpretation. Understanding the culture allows better insight into the understanding of human behaviours. Each school is part of the broader culture of the society and the nation, it introduces the culture and builds it, helps to participate constructively in it and develop creatively. As a community has its own internal culture – its history, traditions, rituals, symbols, its values, patterns, and standards both formally declared and written down, as well as informally functioning, typical behaviours of the members of the school community, language and ways of communicating, problem solving, style of action, and atmosphere. This culture influences the environment of a given school, but also more broadly, on the outside, through the natural social interactions and program of action for the benefit of others. Therefore, it looks for answers differently, not only to the question of what value is, but also questions about what is valuable, how values exist, how to recognize them, and how they operate in the development of the individual and culture. The school thus plays a special role in the shaping of the individual, and so – in shaping the culture.
PL
Każda organizacja wykształca swoją własną kulturę. Kultura organizacji w dużym stopniu definiuje zachowania jej członków, stanowi klucz do ich interpretacji. Poznanie kultury umożliwia lepszy wgląd w rozumienie ludzkich zachowań. Każda szkoła jest elementem szerszej kultury społeczeństwa i narodu, wprowadza w kulturę i ją buduje, pomaga w niej konstruktywnie uczestniczyć i twórczo się rozwijać. Jako społeczność ma swoją wewnętrzną kulturę – swoją historię, tradycję, obrzędowość, symbolikę, swoje wartości, wzory, normy zarówno formalnie deklarowane i zapisane, jak i nieformalnie funkcjonujące, typowe zachowania członków społeczności szkolnej, język i sposoby porozumiewania się, sposoby rozwiązywania problemów, styl działania i atmosferę. Kultura ta oddziałuje na samo środowisko danej szkoły, ale i szerzej, na zewnątrz, przez naturalne interakcje społeczne i programowe działania na rzecz innych. Zatem inaczej się szuka odpowiedzi nie tylko na pytanie, czym jest wartość, lecz także na pytania o to, co jest wartościowe, jak istnieją wartości, jak się je rozpoznaje oraz jak funkcjonują w rozwoju osoby i w kulturze. Szkoła odgrywa więc szczególną rolę w kształtowaniu się człowieka, a tym samym – w kształtowaniu się kultury.
15

Nadzieja nadzieją chrześcijańskiej (i nie tylko) pedagogiki

100%
Chrobak S.
Roczniki Pedagogiczne
|
2009
|
vol. 1(37)
19-37
EN
Hope is a basic way of coming into the reality of human condition and participating in it creatively. It includes the entirety of dynamic processes of becoming human, and at the same time it indicates the longing of every human being – hope for “complete being”. Through indicating the ontological basis of hope we can disprove philosophical stands and opinions refusing metaphysical value of hope, and perceiving it as a subjective disposition, and conclusively as an illusion. Hope realizes itself in specific existence of a subject. Christians, sharing hopes and fears, joys and disappointments with other people, do not confine themselves to purely human horizon because their hope – rooted in faith in Christ – goes beyond the limits of earthliness. The Gospel as the Good News is in its essence the reason of an undeterred hope. Thus, it can be said that supernatural hope incorporates human hopes; precisely it incorporates those hopes which are worthy human being and correspond with the truth about humans. The work of an educator is above all work with human hope. Working with human hope, an educator makes an effort to develop in their wards their own personal hope. Therefore, an educator confronts their wards as persons and not as a material which can be freely shaped. In this sense an educator is someone who concentrates on what should be and not on what is now.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.