Search results

1

Instrument militarny polityki zagranicznej państwa

100%

Topolski I.

Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych

|

2016

|

vol. 11

|

issue 3

EN

Importance of military power has been limited after the cold-war. Range of military instrument underwent gradual broadening. Significant influence on this situation has been exerted by both new technology and new armament systems but also by the growth of non-state actors.The latest actors are more threat to the societies than to states. This problem has affected a form of utilization of military instrument in foreign policy of states.The article includes analysis of notion „military instrument”. Forms of implementation of military instruments in foreign policy of states has been characterized also. Two hypotheses are subject of verification. The first, forms of implementation of military instruments of foreign policies of states are dynamic process and they undergo gradual widening. The second, although indirect forms of implementation of military instruments predominate, however, it appear new possibilities of direct use of military instruments in low intensity conflicts, i.e. below threshold of war.

PL

Znaczenie siły militarnej po zakończeniu zimnej wojny zostało ograniczone. Jednocześnie zakres instrumentów militarnych ulegał stopniowemu rozszerzeniu. Znaczący wpływ na zaistniałą sytuację wywarł rozwój technologiczny i wprowadzanie nowych systemów uzbrojenia oraz wzrost znaczenia podmiotów niepaństwowych, które stanowią zagrożenie, w większym stopniu dla społeczeństw, niż samych państw. Kwestia ta przełożyła się na formę wykorzystania instrumentu militarnego w polityce zagranicznej państw.Niniejszy artykuł zawiera analizę pojęcia „instrument militarny”. Scharakteryzowane zostaną także formy wykorzystania instrumentu militarnego w polityce zagranicznej państwa. W niniejszym artykule poddano weryfikacji dwie hipotezy. Po pierwsze, formy wykorzystania instrumentu militarnego polityki zagranicznej państwa są dynamicznym procesem i ulegają stopniowemu poszerzeniu. Po drugie, mimo iż dominują pośrednie formy wykorzystania instrumentu militarnego, to jednak pojawiają się nowe możliwości, w tym związane z bezpośrednim użyciem sił zbrojnych o niskiej intensywności, tj. poniżej progu wojny.

2

Instrument militarny w polityce Federacji Rosyjskiej wobec Ukrainy

100%

Topolski I.

Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne

|

2016

|

vol. 2

|

issue 2

EN

Military instrument became meaningful in Russian Federation’s policy towards Ukraine. Russia strives for increasing military capacities of the Black Sea fleet and of Southern military district. It is in Russia’s own interest to keep military presence in the territory of Ukraine. On one hand, Russia intends to keep Ukraine in its sphere of influence. In that case, direct involvement of Russian troops in fighting (on the side of the separatists) is possible. On the other hand, Russia’s aim is a significant reduction of Ukrainian prospects for integration with the West, especially the North Atlantic Treaty Organization. There are two forms – a military deterrence and a military strength demonstration – that aim at warning and preventing other states, especially in the West, from direct or indirect involvement in events in Ukraine. Moreover, it is also in Russia’s interest to maintain ‘informal’ ties with enterprises that do not have their counterparts in the military-industrial complex of Russia. In this case, we may assume this situation will continue until Russia develops its own production capacities.

PL

Instrument militarny nabiera coraz większego znaczenia w polityce Federacji Rosyjskiej wobec Ukrainy. Rosja dąży do zwiększenia potencjału militarnego Floty Czarnomorskiej oraz w Południowym OW. W interesie Federacji Rosyjskiej leży utrzymanie obecności wojskowej na terytorium Ukrainy, która ma na celu, z jednej strony, zachowanie jej we własnej strefie wpływów. W tym wypadku może także wystąpić bezpośrednie zaangażowanie w walkach oddziałów wojskowych Rosji po stronie separatystów. Natomiast z drugiej strony, ma to na celu znaczące ograniczenie możliwości integracji ze strukturami Zachodu, szczególnie Sojuszu Północnoatlantyckiego. Dwie formy, tj. odstraszanie potencjałem militarnym oraz demonstracja siły militarnej, mają na celu ostrzeżenie oraz powstrzymywanie innych państw, szczególnie Zachodu, aby nie angażowały się pośrednio lub bezpośrednio w rozwój wydarzeń na Ukrainie. Ponadto w interesie Rosji leży funkcjonowanie w „nieformalnych” powiązaniach z przedsiębiorstwami, które nie mają swoich odpowiedników w WPK Federacji Rosyjskiej. W tym wypadku należy się spodziewać, że sytuacja ta będzie trwała do czasu odtworzenia lub zbudowania własnego potencjału wytwórczego.

RU

Военный инструмент приобретает все большее значение в политике Российской Федерации по отношению к Украине. Россия стремится увеличить военный потенциал Черноморского флота и Южного округа. В интересе Российской Федерации – сохранить военное присутствие на территории Украины, целью которого, с одной стороны, является стремление удержать ее в собственной зоне влияния. В этом случае может также возникнуть непосредственное участие в боевых действиях военных подразделений России на стороне сепаратистов. В то время как, с другой стороны, целью является также значительное ограничение возможности интеграции со структурами Запада, особенно НАТО. Две формы, то есть отпугивание военным потенциалом и демонстрация военной силы, направлены на предупреждение и сдерживание других стран, особенно Запада, чтобы не включались прямо или косвенно в развитие событий в Украине. Кроме того, в интересах России функционирование «неформальных» решений с предприятиями, у которых нет аналогов в ВПК России. В этом случае можно ожидать, что такая ситуация будет продолжаться до тех пор, пока не будет воспроизведен или создан собственный производственный потенциал.

3

Manewry wojskowe jako forma demonstracji siły militarnej Federacji Rosyjskiej w Europie

100%

Topolski I.

Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne

|

2019

|

vol. 5

|

issue 1

EN

The victory of the Russian Federation in the war with relatively weak, as far as military potential is concerned, Georgia in August 2008 exposed many flaws of the army. This situation made the authorities undertake the reform of the armed forces in 2009. One of its assumptions was raising the combat readiness through nearly “permanent” military training of soldiers in conditions which reflect various potential theatres of military operations. Considering the scale and character of conducted military maneuvers, including annual strategic trainings as well as other forms of activity such as unexpected inspections, they vastly go beyond military sphere. The increase of military ability and the initiatives of the Federation to undertake many military operations without clear warning, constitute the threat for security and stability in the Transatlantic Area. They were “presented” during the annexation of Crimea, in Donbas, and later during the military operations in Syria. As a consequence, the relations of Russia with the West gradually underwent a significant deterioration till they reach the level called“ a new cold war”. In comparison to the war with Georgia in 2008 there was a significant growth of combat abilities of the Army of the Russian Federation and also the increase of the efficiency of commanding and coordination of operations of large composite military orders. Armed forces and other power structures of Russia are prepared to a quick transition from the state of peace to the state of war, in case of the threat or the decision of the authority. Moreover, the speed and efficiency of conducting military operations at this strategic level may significantly eliminate the advantage of the military capacity in the dimension of conventional forces of the North Atlantic Treaty Organization.

PL

Zwycięstwo Federacji Rosyjskiej w wojnie ze stosunkowo słabą pod względem posiadanego potencjału militarnego Gruzją w sierpniu 2008 r. wręcz obnażyło wiele wad armii. Sytuacja ta wymusiła podjęcie w 2009 r. reformy sił zbrojnych. Jednym z jej założeń było podniesienie możliwości bojowych armii przez prowadzenie niemal „permanentnego” szkolenia żołnierzy w warunkach odzwierciedlających potencjalne warunki działań zbrojnych. Uwzględniając skalę i charakter prowadzonych manewrów wojskowych, w tym corocznych strategicznych ćwiczeń, jak również innych form aktywności, szczególnie niezapowiedzianych inspekcji, znacząco wykraczały one poza płaszczyznę wojskową. Wzrost zdolności oraz inicjatywy Federacji do podejmowania szerszych działań wojskowych bez wyraźnego ostrzeżenia stanowi zagrożenie dla utrzymania bezpieczeństwa i stabilności na Obszarze Transatlantyckim. Zostały one „zaprezentowane” podczas aneksji Krymu w Donbasie, a później w operacji w Syrii. W konsekwencji relacje Rosji z Zachodem uległy stopniowo znacznemu pogorszeniu, aż do poziomu określanego jako „nowa zimna wojna”. W porównaniu do wojny z Gruzją w roku 2008 nastąpił znaczący wzrost możliwości bojowych Armii Federacji Rosyjskiej, a także sprawności dowodzenia i koordynacji działań dużych mieszanych ugrupowań wojsk. Siły zbrojne oraz inne struktury siłowe Rosji są przygotowane do szybkiego przejścia ze stanu pokoju do stanu wojny, w przypadku pojawienia się zagrożenia lub też podjęcia decyzji przez ośrodek władzy. Ponadto szybkość i sprawność prowadzenia operacji militarnych, w tym na poziomie strategicznym, znacząco może niwelować przewagę potencjału militarnego w wymiarze sił konwencjonalnych Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego.

RU

Победа Российской Федерации в войне с относительно слабой с точки зрения воен- ного потенциала Грузией в августе 2008 года, вскрыла многие недостатки армии. Эта ситуация вынудила реформу вооруженных сил в 2009 году. Одним из ее предположений было увеличение боевых возможностей армии путем проведения почти «постоянной» подготовки солдат в ус- ловиях, отражающих различные потенциальные театры военных действий. Учитывая масшта- бы и характер военных маневров, проводимых в ежегодных стратегических учениях, а также другие виды деятельности, особенно внезапные проверки, они значительно превысили пре- делы военных. Увеличение способности и инициативы Федерации проводить более широкие военные операции без четкого предупреждения создает угрозу поддержанию безопасности и стабильности в трансатлантическом регионе. Они были «представлены» во время аннексии Крыма, на Донбассе, а затем и в ходе операции в Сирии. Как следствие, отношения России с За- падом постепенно значительно ухудшились, до уровня, известного как «новая холодная война». По сравнению с войной с Грузией в 2008 году, произошло значительное увеличение боевых возможностей Армии Российской Федерации, а также эффективности командования и коор- динации действий крупных смешанных групп армий. Вооруженные силы и другие силовые структуры России готовы к быстрому переходу из состояния мира в состояние войны в случае угрозы. Кроме того, скорость и эффективность военных операций, в том числе на стратегиче- ском уровне, могут значительно уменьшить преимущество военного потенциала в измерении обычных сил Организации Североатлантического договора.

4

La posición militar de los países de la región de América Latina y el Caribe en el periodo 2008–2020

100%

Topolski I.

Anuario Latinoamericano – Ciencias Políticas y Relaciones Internacionales

|

2020

|

vol. 9

EN

International military position of a country may primarily be described in quantitative categories. In the case of Latin America and the Caribbean, there are several factors which condition this assessment. The most important ones seem to be: external and internal threats for a state’s national security, including non-military threats, mainly of cross-border nature, international military stature of the United States of America, historical and cultural background, the role that the army plays in home affairs, modernization of armed forces, new types of combat missions or military operations, and geographical conditions. This paper analyzes the standings of land, air, and naval forces, as well as paramilitary formations in Latin America and the Caribbean in the period between 2008–2020.

ES

La posición militar internacional de un Estado puede describirse principalmente en categorías cuantitativas. En el caso de la región de América Latina y el Caribe, hay también otros determinantes que influyen en la evaluación de la posición militar de los países. Los más importantes parecen ser: las amenazas externas e internas a la seguridad nacional, incluidas las amenazas no militares de carácter transfronterizo, la posición militar internacional de los Estados Unidos de América, el contexto histórico y cultural, el papel de los militares en la política interna, la modernización del ejército, las nuevas tareas de las fuerzas armadas y las condiciones geográficas. En este artículo se analizará la posición de las fuerzas terrestres, aéreas, navales, así como de las formaciones paramilitares de los países de la región en el período 2008–2020.

Refine search results

2 Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne

1 Anuario Latinoamericano – Ciencias Políticas y Relaciones Internacionales

1 Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych

1 2020

1 2019

2 2016

4 Topolski I.

Instrument militarny polityki zagranicznej państwa

Instrument militarny w polityce Federacji Rosyjskiej wobec Ukrainy

Manewry wojskowe jako forma demonstracji siły militarnej Federacji Rosyjskiej w Europie

La posición militar de los países de la región de América Latina y el Caribe en el periodo 2008–2020