Results found: 2

Search results

Sort By:

Limit search:

Transgraniczne korzystanie ze świadczeń opieki pozaszpitalnej w prawie unijnym

100%

Kiełbasa M.

Unia Europejska.pl

2013

issue 3

25-34

Prawo pacjenta do uzyskania opieki medycznej w innych państwie członkowskim Unii Europejskiej stanowi stosunkowo nowe zagadnienie prawne, żywo dyskutowane na europejskim forum. W ramach tej ogólnej tematyki wyróżnia się ponadgraniczne świadczenia medyczne otrzymywane w szpitalach oraz poza nimi (tzw. świadczenia ambulatoryjne). Przedmiotem niniejszego artykułu jest ta druga kategoria. Analizując możliwość skorzystania ze świadczeń przez nią przewidzianych, autor wskazuje, że zostały ona pierwotnie uregulowane w tzw. rozporządzeniach koordynacyjnych UE, wydawanych w związku z przepływem pracowników w ramach Wspólnoty (Unii). Następnie świadczenia tego rodzaju zaczęto uznawać w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości UE za usługę w traktatowym rozumieniu. Oznaczało to (przynajmniej w teorii) swobodę w ich otrzymywaniu. Istnienie takiej regulacji prawnej, a także ranga swobody przepływu usług spowodowały jednak wiele komplikacji praktycznych. Państwa członkowskie UE, w obawie przed nadmiernymi obciążeniami budżetowymi, wprowadzają w ustawodawstwie krajowym liczne ograniczenia dla uzyskiwania ponadgranicznych świadczeń ambulatoryjnych. Niniejszy artykuł, przedstawiając uprawnienia pacjenta do otrzymania tych świadczeń na obu w/w podstawach, odpowiada na pytanie o możliwość takich ograniczeń. Ponadto, z uwagi na przyjęcie w 2011 roku dyrektywy (która stworzyła niejako trzeci, obok rozporządzeń i orzecznictwa Trybunału, system prawny w przedmiotowym względzie), niniejszy artykuł stanowi swoisty wstęp do rozważań dotyczących praw pacjenta do uzyskania omawianych świadczeń stosownie do tej dyrektywy.

A patient's right to obtain healthcare in another Member State of the European Union is a relatively new legal issue, vividly discussed in the European forum, though. Within such a general subject matter, cross-border medical services received in hospitals and those received outside hospitals (the so-called outpatient services) are singled out. It is the second category which is the purpose of the present article. While analyzing the possibility of making use of services provided for by the very category, the author indicates that they had originally been governed by the so-called EU coordination regulations, issued in connection with the free movement of workers within the European Community (Union). Then, the performances of this kind started to be recognized by the Court of Justice of the EU as constituting ‘service' within the meaning of the Treaty provisions. It denoted (at least in theory) the freedom of receiving such performances. However, the existence of such arrangements, as well as the significance of free movement of services, has resulted in many practical complications. The EU Member States, in fear of excessive budgetary encumbrances, introduce in their national legislation a number of restrictions to obtaining cross-border outpatient services. The present article, while setting out the patients' rights to receive such services on both the above-mentioned bases, is also set to respond to a question concerning the possibility of introducing such restrictions. Furthermore, due to the adoption of a directive in 2011 (which created, so to speak, a third legal system in this regard, apart from the systems based on EU regulations and on case law of the Court, respectively), the present article constitutes a sort of an introduction to deliberations regarding the patients' rights to obtain these benefits in accordance with the provisions thereof.

Świadczenia opieki pozaszpitalnej w dyrektywie 2011/24/UE oraz jej wdrożenie do prawa polskiego - krok wstecz dla pacjentów?

100%

Kiełbasa M.

Unia Europejska.pl

2013

issue 4

40-47

Problematyka ponadgranicznych świadczeń opieki pozaszpitalnej (ambulatoryjnej) stanowi istotną część prawa pacjenta do uzyskania opieki medycznej w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej. Co do zasady, tzw. rozporządzenia koordynacyjne UE, wydawane w związku z przepływem pracowników w ramach Unii, oraz orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE (TSUE) przewidują swobodę w ich otrzymywaniu przez pacjentów. Dyrektywa 2011/24/UE w sprawie stosowania praw pacjentów w transgranicznej opiece zdrowotnej miała „skodyfikować" przedmiotową judykaturę TSUE oraz ustanowić zasady ułatwiające dostęp do bezpiecznej transgranicznej opieki zdrowotnej o wysokiej jakości w Unii. Założeniem artykułu było zbadanie, czy swoboda pacjentów w ponadgranicznym korzystaniu z przedmiotowej kategorii usług medycznych w wyniku przyjęcia powyższej dyrektywy nie doznaje ograniczeń, które byłyby nie do pogodzenia z istniejącymi przepisami unijnego prawa. Analizie poddano zarówno proces prac nad dyrektywą, jak i jej ostateczny kształt. Prowadzi ona do wniosku, iż ten ostatni odbiega, ze szkodą dla praw pacjentów, od początkowych założeń, opartych na korzystnym dla nich orzecznictwie TSUE. W artykule zbadano również założenia polskich przepisów, które mają wdrożyć dyrektywę 2011/24/UE do prawa polskiego. Przeprowadzona analiza prowadzi do wniosku, że projektowana transpozycja tego unijnego aktu do polskiego systemu prawnego zmierza w podobnym do dyrektywy, niekorzystnym dla polskich pacjentów, kierunku.

The issue of cross-border non-hospital (outpatient) healthcare services constitutes an essential part of the patient's right to receive medical care in another EU Member State. In principle, the so-called EU coordination regulations, issued in connection with the movement of workers within the Union, as well as the case law of the Court of Justice of the EU (CJEU) provide for patients' freedom of its reception. The 2011/24/EU directive on the application of patients' rights in cross-border healthcare was to "codify" the above-mentioned jurisprudence of the CJEU. It was also to establish rules for facilitating access to safe and high-quality cross-border healthcare in the Union. The article investigates whether freedom of patients in cross-border use of the very category of medical services does not experience limitations that would not be compatible with the existing EU law as a result of the adoption of the directive. For this purpose, both the process concerning work undertaken to adopt the directive as well as its final shape were examined. It leads to the conclusion that the latter diverges from the initial assumptions, based on the CJEU's case law which was favourable to patients. The assumptions of the Polish provisions, which are to implement the 2011/24/EU directive into the Polish law, were thoroughly examined in the article as well. The analysis leads to the conclusion that the proposed transposition of this Union's act to the Polish legal system is moving in the direction which is similar to the one of the directive that is in a detrimental one to Polish patients.

Refine search results

2 Unia Europejska.pl

2 Kiełbasa M.

2 2013

Search results

Transgraniczne korzystanie ze świadczeń opieki pozaszpitalnej w prawie unijnym

Świadczenia opieki pozaszpitalnej w dyrektywie 2011/24/UE oraz jej wdrożenie do prawa polskiego - krok wstecz dla pacjentów?