Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 9

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

O konstrukcji niedopuszczalności czynności karnoprocesowej

100%
Janusz-Pohl B.
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
|
2014
|
vol. 76
|
issue 4
161-173
EN
The paper deals with inadmissibility of actions in criminal proceedings analysed in the context of a theoretical concept of conventional actions in law. Attention has been drawn to the doctrinal (sensu largo) and legal (sensu stricto) approach to the inadmissibility of an action in criminal proceedings. Based on the above concept, an attempt has been made to establish whether inadmissibility sensu stricto is related to the infringement of the constitutive rules isolated for individual actions in criminal proceedings. Two basic definitions of the term inadmissibility of an action in criminal proceeding sensu stricto have been proposed. The analysis presented in the paper has been verified against inter alia, the institutions introduced by virtue of amendments to the Code of Criminal Procedure of 27 September as provided in its Articles14 § 2 and 168a.
PL
Artykuł poświęcony jest problematyce niedopuszczalności czynności karnoprocesowych ujmowanych w kontekście teoretycznoprawnej koncepcji czynności konwencjonalnych w prawie. Zwrócono uwagę na doktrynalne (sensu largo) oraz kodeksowe (sensu stricto) ujęcie konstrukcji niedopuszczalności czynności karnoprocesowych. W oparciu o wskazaną koncepcję podjęto próbę ustalenia, czy niedopuszczalność sensu stricto łączy się z naruszeniem tzw. reguł konstytutywnych wyodrębnianych dla poszczególnych czynności karnoprocesowych. Konsekwencją przeprowadzonych rozważań jest propozycja wyróżnienie dwóch zasadniczych znaczeń niedopuszczalności czynności karnoprocesowej sensu stricto. Przeprowadzona analiza zweryfikowana została w odniesieniu m.in. do instytucji wprowadzonych przez ustawodawcę na mocy noweli do Kodeksu postępowania karnego z 27 września 2013 r. określonych w art. 14 § 2 oraz 168a k.p.k.  
2
Publication available in full text mode
Content available

O modelu postępowania dyscyplinarnego w sprawach studenckich

100%
Janusz-Pohl B.
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
|
2013
|
vol. 75
|
issue 2
85-97
EN
The paper deals with disciplinary proceedings in student matters. Three elements, considered as the main criteria of the proceedings, have been discussed. The deliberations include: the subject matter of a disciplinary proceeding, the autonomous purposes of the procedure, its structure and the division of the basic roles in the process, and a catalogue of principles of a disciplinary proceeding in student matters. A question is also asked concerning the influence of the existing statutory regulations on the model of disciplinary proceedings in student matters.
PL
Niniejszy szkic poświęcony jest problematyce postępowania dyscyplinarnego w sprawach studentów. Rozważenia oscylują wokół trzech wyszczególnionych elementów, jakie przyjęto za kryteria, pozwalające określić model tego postępowania. De facto model postępowania dyscyplinarnego w sprawach studentów stanowiący odwzorowanie – a więc ustalony na podstawie aktualnie obowiązujących w tym zakresie aktów prawnych. Rozważania obejmują kolejno: problematykę przedmiotu postępowania dyscyplinarnego w sprawach studentów, autonomicznych celów tej procedury, jej konstrukcji i podziału zasadniczych ról procesowych, a także określenie katalogu zasad postępowania dyscyplinarnego tego typu. W tle rozważań pozostaje pytanie o wpływ ustawy karnoprocesowej na przyjęty przez ustawodawcę model postępowania dyscyplinarnego w sprawach studentów.
3
Publication available in full text mode
Content available

O odwołalności postulatywnego oświadczenia woli w procesie karnym

100%
Janusz-Pohl B.
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
|
2014
|
vol. 76
|
issue 1
43-54
EN
This paper focuses on the revocation of a statement of will made in legal proceedings, on the example of revocation of a declaration to compound a legal action (private charge) made by a private prosecutor before the commencement of judicial proceedings at the first main trial (Article 496 § 2 of the Code of Criminal Procedure). The basis for the deliberation presented in this paper is an assumption that there exists a binding dispository clause between the parties to a criminal trial regarding their acts in the proceeding, postulating the making of a statement of will. The departure from that statement must result from a certain modifying legal norm binding in a given criminal procedural law. Thus, in the absence of a norm in the legal regulation, which would limit the private prosecutor regarding free disposal (use) of a statement declaring withdrawal of the charges as of the moment from the commencement of judicial proceedings at the first trial, it should be deemed that such a statement is revocable. The temporal limits to freely use such a statement have been determined on the basis of a sequence scheme of the acts undertaken in criminal proceedings, assuming that a statement made by a private prosecutor belongs to the scope of application of a legal norm underlying another legal norm that updates the making of another sequence of acts in the criminal proceedings, being the making of an imperative statement of will. This approach clearly outlines the temporal limits of the act-in-law that then takes a form of a postulative statement of will. In other words, the making of an imperative statement of will (issuing of a decision) excludes any modification within the initiating postulative statement of will as the latter has become ‘consumated’ by the updating of a legal norm lying (as an imperative statement of will) at the basis of a given act-in-law. An attempt to cancel a statement of will made at an earlier date to drop the charges (withdraw the accusation) by a private prosecutor, following the decision of a discontinuance of a proceeding filed by private prosecution may only be recognised as filing a stage complaint and may constitute the ground for a complaint filed as a result of a decision to discontinue the proceedings.
PL
Niniejszy szkic prezentuje problematykę odwołalności czynności procesowej strony w postaci postulującego (postulatywnego) oświadczenia woli na przykładzie czynności oskarżyciela prywatnego polegającej na cofnięciu oświadczenia o odstąpieniu od oskarżenia przed rozpoczęciem przewodu sądowego na rozprawie głównej (art. 496 § 2 Kodeksu postępowania karnego). Podstawą rozważań jest przyjęcie założenia obowiązywaniu względem stron procesu karnego dyrektywy dyspozytywności, co do ich czynności procesowych w postaci postulujących oświadczeń woli, której przełamanie musi być wynikiem obowiązywania w systemie prawa karnego procesowego stosownej normy prawnej o charakterze modyfikującym. Zatem wobec braku w ramach regulacji prawnej kształtującej tryb prywatnoskargowy normy ograniczającej oskarżyciela prywatnego w kwestii dysponowania oświadczeniem w przedmiocie odstąpienia od oskarżenia do momentu rozpoczęcia przewodu sądowego na rozprawie głównej, uznać należy, że oświadczenie to jest odwołalne. Granice temporalne dysponowania nim zostały ustalone na podstawie schematu sekwencji czynności karnoprocesowych, którego ujęciu towarzyszy założenie, że oświadczenie oskarżyciela prywatnego (czynność karnoprocesowa w postaci postulującego oświadczenia woli, jako czynność konwencjonalna doniosła prawnie) należy do zakresu zastosowania normy prawnej leżącej u podstaw normy prawnej aktualizującej dokonanie kolejnej w sekwencji czynności procesowej organu, która to czynność polega na złożeniu imperatywnego oświadczenia woli. Takie ujęcie wyraźnie zakreśliło granice temporalne czynności w postaci postulatywnego oświadczenia woli. Słowem, dokonanie złożenie imperatywnego oświadczenia woli (wydanie decyzji procesowej) wyklucza modyfikacje w obrębie inicjującego oświadczenia postulatywnego, to ostatnie bowiem uległo „skonsumowaniu” przez zaktualizowanie normy prawnej leżącej u podstaw czynności prawnej w postaci imperatywnego oświadczenia woli. Próba unicestwienia złożonego uprzednio oświadczenia o odstąpieniu od oskarżenia przez oskarżyciela prywatnego po wydaniu postanowienia o umorzeniu postępowania prywatnoskargowego może być uznana jedynie za wniesienie skargi etapowej i stanowić podstawę kontroli zażaleniowej postanowienia o umorzeniu postępowania.
4
Publication available in full text mode
Content available

Mariusz Nawrocki, Odpowiedzialność dyscyplinarna komornika sądowego, Currenda, Sopot 2020

100%
Janusz-Pohl B.
Acta Iuris Stetinensis
|
2021
|
vol. 35
203-219
PL
Zagadnienie odpowiedzialności dyscyplinarnej w zawodach prawniczych od lat cieszy się dużym zainteresowaniem badaczy prawa. W ostatnim dziesięcioleciu powstało kilka prac monograficznych i liczne opracowania artykułowe tyczące się tej kwestii, niemniej jednak całościowe ujęcie odpowiedzialności dyscyplinarnej komorników sądowych nie zostało dotąd kompleksowo opisane. Z tej perspektywy recenzowana rozprawa może być uznana za twórczo uzupełniającą tę lukę. Jest to opracowanie naukowe, rzetelnie kreślące pojawiające się w doktrynie kontrowersje, a jednocześnie pozostaje ono silnie osadzone w aspekcie pragmatycznym, pełniąc funkcję swego rodzaju komentarza do regulacji prawnych statuujących podstawy odpowiedzialności dyscyplinarnej komorników sądowych. Wybór tematu opracowania i sposób jego ujęcia zasługuje zatem na pełną aprobatę.
5
Publication available in full text mode
Content available

Zasada udziału czynnika społecznego w procesie karnym a legitymizacja wymiaru sprawiedliwości

100%
Janusz-Pohl B.
Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej
|
2022
|
issue 4(33)
70-85
EN
This article deals with the principle of social factor participation in criminal proceedings. In particular, the directival approach to this principle is emphasized, and in that sense, the article seeks to argue about its interpretative role in interpreting the provisions of the Code of Criminal Procedure (CCP). The analysis covers subjective, substantive and temporal scope of the principle of social participation in criminal proceedings. First of all, the concept of sensu stricto, sensu largo and sensu largissimo approaches to the principle of social participation in the criminal trial are distinguished. However, the sensu stricto perspective includes the exercising by citizens of a judicial function in trials, currently carried out in ordinary courts in the form of the participation of lay judges in the panel; the sensu largo approach also includes the implementation of other procedural roles by citizens than the judicial function, while the sensu largissimo aspect approach incorporates participation of non-individualized citizens as audience of the court hearings, as well as implementation of the denunciation function in the criminal trial. The detailed considerations concern implementation of the judicial function. In this respect, Article 28 of the CCP is interpreted, the main research question being whether the participation of the social factor in criminal proceedings under the law in force authorizes the criminal justice system.
PL
Niniejszy szkic zawiera analizę zasady udziału czynnika społecznego w procesie karnym. Zaakcentowano przede wszystkim dyrektywalne ujęcie tytułowej zasady, w tym sensie starano się argumentować o jej roli interpretacyjnej na gruncie wykładni przepisów kodeksu postępowania karnego. Analiza objęła odtworzenie zakresu podmiotowego, przedmiotowego i temporalnego zasady udziału czynnika społecznego w procesie karnym. Wyróżniono ujęcie sensu stricto, sensu largo i sensu largissimo zasady udziału czynnika społecznego w procesie karnym. Przy czym ujęcie sensu stricto, obejmuje pełnienie przez obywateli funkcji rozstrzygającej w procesie karnym, obecnie realizowanej w sądach powszechnych w postaci udziału ławników w składach mieszanych; ujęcie sensu largo, zawiera także realizację innych ról procesowych przez obywateli poza funkcją orzeczniczą, natomiast ujęcie sensu largissimo, obejmuje także udział niezindywidualizowanych obywateli w charakterze publiczności rozprawy sądowej lub posiedzeń jawnych, a także realizację funkcji denuncjacyjnej. Rozważania szczegółowe objęły analizę realizacji funkcji orzeczniczej. W tym zakresie wykładni poddano art. 28 k.p.k., głównym pytaniem badawczym było to czy udział czynnika społecznego w procesie karnym na gruncie prawa obowiązującego legitymizuje wymiar sprawiedliwości w sprawach karnych.
6
Publication available in full text mode
Content available

Uwagi na marginesie pracy Małgorzaty Żbikowskiej pt. „Ciężar dowodu w polskim procesie karnym”, Wolters Kluwer, Warszawa 2019, s. 1–547

100%
Janusz-Pohl B.
Prawo w Działaniu
|
2022
|
issue 53
211-226
EN
The paper is a review of a monograph published by Wolters Kluwer Publishing House by Małgorzata Żbikowska on the burden of proof in the Polish criminal trial. The review positively evaluates the choice of the topic as well as the work’s structure. The integrative character is the work’s strongest attribute. On the one hand, considerations have been set within the framework of methodologically organised assumptions, on the other hand, there has been a comprehensive use of the General Theory of Law findings. The most knowledgeable are the parts of the book that contain discussion on approaches of the burden of proof in Polish criminal law. However, some critical remarks were formulated against the background of the conclusions put forward by the author regarding the use of the concept of constitutive rules. Moreover, the main thesis of the work was criticised, according to which the burden of proof is a constitutive rule, being a rule under which it is determined who bears the consequences of failing to provide or defective performance of evidence. The claim that the burden of proof is a legal rule and not a praxeological one has also been assessed with criticism.
PL
Artykuł ma charakter recenzyjny. Stanowi on odniesienie do monografii opublikowanej przez Wydawnictwo Wolters Kluwer, autorstwa dr Małgorzaty Żbikowskiej, pt. „Ciężar dowodu w polskim procesie karnym”. W recenzji pozytywnie oceniono wybór tematu, a także układ monografii. Największe walory recenzowanej pracy to integracyjny charakter, wyrażający się w osadzeniu rozważań w ramach metodologicznie uporządkowanych założeń oraz obszerne korzystanie z ustaleń ogólnej teorii prawa. Najcenniejsze poznawczo są porządkujące rozważania dotyczące ujęć ciężaru dowodu w polskiej procesualistyce karnej. Pewne uwagi krytyczne sformułowane zostały na tle konkluzji wysuwanych przez autorkę pod kątem wykorzystania koncepcji reguł konstytutywnych, a także głównej tezy pracy, polegającej na tym, że ciężarem dowodu jest reguła konstytutywna, tj. reguła, na mocy której określa się, kto ponosi konsekwencje nieprzeprowadzenia lub wadliwego przeprowadzenia dowodu. Krytycznie oceniono także twierdzenie, że reguła ciężaru dowodu jest regułą prawną, nie zaś prakseologiczną.
7
Publication available in full text mode
Content available

Uwagi na marginesie książki Jana Jodłowskiego „Zasady prawdy materialnej w postępowaniu karnym. Analiza w perspektywie funkcji prawa karnego” Warszawa 2015

88%
Janusz-Pohl B.
Ius Novum
|
2016
|
vol. 10
|
issue 3
147-162
PL
Abstract
8
Content available remote

W kwestii przedawnienia karalności deliktu dyscyplinarnego popełnionego przez studenta

50%
Janusz-Pohl B.
Ius Novum
|
2013
|
vol. 7
|
issue 4
32-47
9
Publication available in full text mode
Content available

Przyczynek do rozważań o formalnym i konwencjonalnym charakterze procesu karnego

44%
Janusz-Pohl B.
Ius Novum
|
2014
|
vol. 8
|
issue 4
97-115
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.