Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 20

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Stosunki irańsko-tureckie na początku XXI wieku: implikacje dla regionu Bliskiego Wschodu

100%
Osiewicz P.
Przegląd Strategiczny
|
2011
|
issue 1
85-102
EN
Both Turkey and Iran are perceived as regional powers of the Middle East. Although Saudi Arabia and Egypt are also key players in the region, Iran and Turkey have tremendous potential in terms of politics, economy, demography as well as military power. This article is dedicated to the analysis of Turkish Iranian relations at the beginning of the 21st Century. Undoubtedly, current political and economic rapprochement between these two states is noticeable. Yet the most important questions concern the reasons for it as well as possible implications for the Middle East.
2
Publication available in full text mode
Content available

Złoża gazu ziemnego we wschodniej części Morza Śródziemnego: implikacje dla Cypru

100%
Osiewicz P.
Rocznik Integracji Europejskiej
|
2014
|
issue 8
93-104
PL
Odkrycie wielkich złóż gazu ziemnego we wschodniej części Morza Śródziemnego stanowi szansę nie tylko na powszechne wzbogacenie, wzrost wolumenu inwestycji czy zwiększenie liczby miejsc pracy, ale może przyczynić się także do wzrostu regionalnego bezpieczeństwa i stanowić zachętę do uregulowania dotychczasowych sporów. Jest też druga strona medalu. Kwestia eksploatacji złóż może wywoływać nowe spory lub nawet doprowadzić do konfliktu. W przypadku złóż cypryjskich oba scenariusze są nadal prawdopodobne. Nieuregulowany problem polityczny wpływa bowiem pośrednio na kwestie energetyczne, zwłaszcza możliwości inwestycyjne związane z późniejszym przesyłem. Kluczową rolę odgrywają trzy strony: 1) Republika Cypryjska, która de facto jest państwem podzielonym i administrowanym jedynie przez Greckich Cypryjczyków; 2) nieuznawana przez społeczność międzynarodową, za wyjątkiem Turcji, Turecka Republika Północnego Cypru – państwo Tureckich Cypryjczyków oraz 3) Turcja. Celem niniejszego rozdziału jest zbadanie wpływu kwestii energetycznych na pozycję Cypru w regionie, jego sytuację gospodarczą oraz negocjacje pomiędzy Greckimi i Tureckimi Cypryjczykami.
3
Publication available in full text mode
Content available

Badanie polityki zagranicznej państwa, Edward Haliżak (ed.), Rambler, Warszawa 2018, 590 pp, ISBN: 978-83-62751-64-8.

100%
Osiewicz P.
Przegląd Strategiczny
|
2018
|
issue 11
471-472
PL
.
4
Publication available in full text mode
Content available

Kwestia cypryjska po roku 2004: pojednanie czy podział?

100%
Osiewicz P.
Środkowoeuropejskie Studia Polityczne
|
2006
|
issue 2
37-59
EN
Having outlined the history, and described the Annan Plan and its fiasco in detail, the Author concludes that further maintenance of the status quo, or the division of Cyprus would be unfavorable for thousands of Cypriot Greeks who abandoned their assets in the north of the island in 1974. Despite the ruling of the European Court of Human Rights of December 22, 2005, that was advantageous for them, it is beyond any doubt that their claims would be satisfied earlier were the Cyprus question resolved.
5
Publication available in full text mode
Content available

Clean Energy Sources and Multilateral Cooperation in the European Union: A Model for the Persian Gulf?

100%
Osiewicz P.
Środkowoeuropejskie Studia Polityczne
|
2011
|
issue 4
77-88
PL
Celem niniejszego artykułu jest analiza współpracy państw Unii Europejskiej w obszarze odnawialnych źródeł energii oraz określenie możliwości wykorzystania europejskich doświadczeń w regionie Zatoki Perskiej. Region Zatoki Perskiej obfituje w surowce energetyczne takie jak ropa naftowa i gaz ziemny. Sytuacja ta nie ulegnie zmianie przez przynajmniej kilkadziesiąt kolejnych lat. Jednakże już teraz, pomimo łatwej dostępności i stosunkowo niskich cen energii pozyskiwanej ze źródeł nieodnawialnych, wśród władz i mieszkańców niektórych państw regionu rośnie świadomość ekologiczna oraz przekonanie, iż należy przygotować się na okres po wyczerpaniu złóż ropy czy gazu. Póki co, rozwój rynku energii ze źródeł odnawialnych dotyczy zaledwie kilku państw Zatoki Perskiej i trudno ją nawet porównywać z bardzo zaawansowaną pod tym względem Unią Europejską. Niemniej, warto zastanowić się czy unijne doświadczenie współpracy na rynku energii odnawialnej (rozwiązania prawne i mechanizmy współpracy) mogłoby zostać wykorzystane w bogatych państwach Zatoki Perskiej, a następnie w całym regionie Bliskiego Wschodu. W okresie wzrostu znaczenia ekopolityki w skali globalnej oraz współzależności gospodarczej, rozwój rozwiązań prawnych oraz technologii pozyskiwania energii ze źródeł odnawialnych nabiera szczególnego, ponadregionalnego znaczenia.
6
Publication available in full text mode
Content available

STANOWISKA WYBRANYCH PAŃSTW REGIONU BLISKIEGO WSCHODU WOBEC ZMIAN POLITYCZNYCH W EGIPCIE. WPŁYW NA OBECNY STAN STOSUNKÓW DWUSTRONNYCH

100%
Osiewicz P.
Przegląd Strategiczny
|
2015
|
issue 8
157-170
EN
This article is dedicated to a detailed analysis of positions on political changes in Egypt after 2011 of selected, the most influential Middle Eastern actors such as Israel, Turkey, the Islamic Republic of Iran, and the Gulf Cooperation Council members, namely Saudi Arabia, Bahrain, the United Arab Emirates, Qatar, Oman, and Kuwait. The main purpose of the article is to determine reasons for their attitudes towards processes of political changes in Egypt in 2011 and in 2013 as well as consequences of these decisions and their influence on current state of bilateral affairs with Egypt.
PL
Przedmiot niniejszego artykułu stanowi szczegółowa analiza stanowisk władz najważniejszych państw bliskowschodnich, w odniesieniu do zmian na egipskiej scenie politycznej po 2011 roku: Izraela, Turcji, Islamskiej Republiki Iranu oraz państw członkowskich Rady Współpracy Zatoki Perskiej – Arabii Saudyjskiej, Bahrajnu, Zjednoczonych Emiratów Arabskich, Kataru, Omanu i Kuwejtu. Celem artykułu jest ustalenie przyczyn, dla których władze wyżej wymienionych państw zdecydowały się, bądź też nie, wesprzeć proces zmian politycznych w Egipcie w latach 2011 i 2013 r., a także konsekwencji tych decyzji z perspektywy 2015 r., zwłaszcza wpływu na obecny stan stosunków dwustronnych.
7
Publication available in full text mode
Content available

10 lat negocjacji akcesyjnych Turcji z Unią Europejską. Analiza postępów w obszarze kryteriów politycznych na podstawie raportów Komisji Europejskiej

100%
Osiewicz P.
Rocznik Integracji Europejskiej
|
2015
|
issue 9
199-213
EN
October 2015 marked the tenth anniversary of the official onset of the accession negotiations between Turkey and the European Union. The outcome of the talks, however, has so far been more than modest. The negotiations have encompassed fourteen out of 35 fields, leading to the closure, albeit only preliminary, of only one field. Croatia started negotiations in the same year and has been EU member state for two years now. In the Turkish case, the end of the talks is nowhere to be seen, and the more time goes by the less likely it seems for Turkey to become a legitimate participant of a European integration process. The EU Commission continues to present a number of reservations as concerns the progress of Turkey on its path to accession. The aim of this paper is to attempt to find an answer to the question whether the catalogue of reservations brought up by the EU Commission in terms of the political criteria to be met by Turkey has changed after the nine years of negotiations. By this token it will become possible to determine the progress Turkey has made as concerns those political criteria, both quantitatively and qualitatively.
8
Publication available in full text mode
Content available

THE ONGOING MILITARY CONFLICTS IN SYRIA AND YEMEN: RECENT DEVELOPMENTS, THEIR CONSEQUENCES, AND SCENARIOS

100%
Osiewicz P.
Przegląd Strategiczny
|
2017
|
issue 10
481-496
PL
Głównym celem niniejszego artykułu jest szczegółowa analiza ról odgrywanych przez wybranych aktorów państwowych w dwóch trwających konfliktach bliskowschodnich – w Syrii oraz Jemenie. Ramy czasowe obejmują okres od marca 2015 do maja 2017 roku. Rok 2015 był rokiem szczególnym, w trakcie którego rozpoczęła się rosyjska interwencja zbrojna w Syrii, a konflikt w Jemenie został umiędzynarodowiony. Analiza zaangażowania aktorów państwowych przeprowadzona została na dwóch poziomach: regionalnym oraz globalnym. Chociaż wymiar globalny można zaobserwować w obu przypadkach, to jednak wydaje się on być bardziej zauważalny w przypadku Syrii, ze względu na większe zaangażowanie ze strony mocarstw (Stany Zjednoczone, Federacja Rosyjska). Największe ograniczenie wszelkich inicjatyw pokojowych w regionie Bliskiego Wschodu stanowi bardzo niski poziom instytucjonalizacji stosunków międzynarodowych. Z tego powodu pokojowe rozwiązywanie konfliktów w regionie wymaga zaangażowania ze strony aktorów spoza Bliskiego Wschodu, którzy w sposób bezpośredni lub pośredni mogą wywierać presję na aktorów regionalnych. Podstawę źródłową analizy stanowią wybrane dokumenty, monografie, artykuły naukowe, raporty oraz ekspertyzy.
EN
The main aim of the article is to analyse in detail roles played by various regional and nonregional state actors in two of the ongoing Middle Eastern conflicts, namely in Syria and in Yemen, in the period between March 2015 and May 2017. The year 2015 was very significant. That year the Russian military intervention in Syria began, the conflict in Yemen broke out and was internationalized simultaneously. This state-oriented study has two levels of analysis, namely regional and global. Although the global dimension can be observed and analysed in both selected conflicts, its seems to be much more noticeable and significant in case of the Syrian war especially due to the direct Russian engagement as well as the American response to it. A very limited institutionalization of international relations in the Middle East region seriously undermines opportunities for a peaceful conflict resolution in the region and therefore requires participation and engagement of non-regional actors especially of global powers which can exert either direct or indirect pressure on various regional actors. As far as sources are concerned, the study is based on selected documents, monographs, academic articles, reports, and analyses.
9
Publication available in full text mode
Content available

Przyczyny oraz przebieg procesu zmian politycznych w Egipcie w latach 2011-2014

100%
Osiewicz P.
Przegląd Politologiczny
|
2015
|
issue 4
65-78
EN
The political crises in Egypt in 2011 and 2013 constituted an essential element in the entire process of socio-political transformations in the Arab states of North Africa and the Middle East. The ousting of the influential President Hosni Mubarak in February 2011 had a special and symbolic meaning for both Egyptians and the citizens of other Arab states. Therefore, the victory of the demonstrators in Tahrir Square was significant in both its domestic and regional dimensions. The Egyptian success provided a clear incentive for the societies of other authoritarian Arab states, such as Syria, Libya and Yemen. In this context, it is crucial to answer the question of what social, political and economic factors brought about such a rapid political change in Egypt. From the point of view of 2015, is it really true that the ruling elite was replaced, or were the 2011 events largely inspired by circles close to President Mubarak, thereby being only a manifestation of internal competition inside the army and the National Democratic Party belonging to the regime?
PL
Proces zmian politycznych w Egipcie po 2011 roku zyskał szczególne znaczenie w ramach szerszego procesu zmian w ramach świata arabskiego - tak zwanej arabskiej wiosny. Kairski plac Tahrir stał się najważniejszym symbolem zmian nie tylko w wymiarze wewnętrznym, ale także regionalnym. Sukces Egipcjan stał się źródłem inspiracji dla innych arabskic społeczeństw, rządzonych przez autorytarnych przywódców, na przykład, w Syrii, Jemenie, Libii i Bahrajnie. W tym kontekście ważna jest odpowiedź na pytanie, jakie czynniki społeczne, polityczne i ekonomiczne doprowadziły do tak nagłej zmiany politycznej w Egipcie. Ponadto, czy doszło do rzeczywistej wymiany elity rządzącej, czy też wydarzenia z 2011 roku były w dużej mierze inspirowane przez najbliższe otoczenie prezydenta Hosni Mubaraka i tym samym stanowiły jedynie przejaw wewnętrznej rywalizacji w ramach armii oraz reżimowej Partii Narodowo Demokratycznej (NDP).
10
Publication available in full text mode
Content available

The Middle East Peace Process: Towards Another Stalemate?

100%
Osiewicz P.
Przegląd Politologiczny
|
2013
|
issue 3
47-58
PL
Konflikt bliskowschodni pozostaje jedną z najważniejszych kwestii w stosunkach międzynarodowych po II wojnie światowej. Jednąz najważniejszych wyzwańjest określenie czy bliskowschodni proces pokojowy jest związany z szeroko pojmowanym konfliktem bliskowschodnim czy też, ujmując rzecz precyzyjniej, z konfliktem arabsko-izraelskim. W kontekście kontroli nad terytorium można wyróżnić dwa możliwe scenariusze. Po pierwsze, Palestyńczycy żyjący pod zarządem izraelskim. Po drugie, rozwiązanie na bazie utworzenia dwóch niepodległych państw, czyli uznanie państwa Izrael przez wszystkie państwa arabskie w zamian za zgodę na utworzenie państwa palestyńskiego. Dotychczas przedstawiono wiele planów uregulowania tego problemu, na przykład, podczas negocjacji pokojowych w Oslo, spotkania w Tabie w 2001 roku czy też konferencji w Annapolis w 2007. Jednak żaden z nich nie doprowadził do przyjęcia całościowego rozwiązania konfliktu. Pojawia się pytanie czy społeczność międzynarodowa będzie musiała pogodzić się z kolejnym impasem w ramach bliskowschodniego procesu pokojowego. A może tak zwane arabskie przebudzenie, czyli trwające procesy zmian społeczno- politycznych w państwach arabskich, doprowadzą do zmiany sytuacji w regionie i umożliwią zawarcie porozumienia?
EN
The Middle East conflict has remained one of the core issues of contemporary intemational relations sińce World War II. One of the most important matters is to define whether the Middle East peace process is related to the Middle East conflict or, more precisely, to the Arab-Israeli conflict. With respect to land, there are two possible scenarios. Firstly, Palestinians living under Israeli administration. Secondly, a two-state solution, namely an official recognition of the state of Israel by all Arab states and the foundation of a Palestinian state. So far, there have been dozens of peace plans, for example, the Oslo Peace Process, the Taba talks of 2001, the Road Map of 2003, and the Annapolis Conference of 2007. None of them resulted in a comprehensive solution. The ąuestion is, if the intemational community will face another stalemate in case of the Middle East peace process. Might the so-called Arab awakening, namely all the ongoing political and social processes in the Arab states, change the situation in the region?
11
Publication available in full text mode
Content available

Radosław Fiedler, Od przywództwa do hegemonii. Stany Zjednoczone wobec bliskowschodniego obszaru niestabilności w latach 1991-2009, Wydawnictwo Naukowe WNPiD UAM, Poznań 2010, ss. 416.

100%
Osiewicz P.
Przegląd Strategiczny
|
2011
|
issue 2
392-394
12
Publication available in full text mode
Content available

EU-Iran Relations in the Post-JCPOA Period: Selected Political Aspects

100%
Osiewicz P.
Przegląd Politologiczny
|
2018
|
issue 2
153-164
EN
After the 1979 revolution, Europe’s policy of engaging Iran differed from the American approach. The circumstances changed in 2002, when the international community learnt about the undeclared nuclear sites at Arak and Natanz, as well as the scale of the Iranian nuclear program. The situation became even more complex when Mahmoud Ahmadinejad came to power in 2005. From that moment on, the European Union has changed its attitude toward Iran. Moreover, after Mahmoud Ahmadinejad had been re-elected under controversial circumstances in 2009, the EU intensified sanctions against Iran, even in such cases when they were divergent from member states’ interests. Bilateral affairs began to normalize after the presidential victory of Hassan Rouhani in 2013. Two years later, the EU and other powers from the P5+1 group signed the Joint Comprehensive Plan of Action with Iran. Has the signing of the JCPOA had any impact on Iran-EU political relations as far as non-nuclear related issues are concerned? In order to answer this question, one has to analyze their political relations prior to and after the signing of the deal. Selected political aspects are taken into consideration, including proliferation related issues, attitudes toward changes in the Arab world, regional conflicts, especially in Syria and Yemen, combating the so-called Islamic State, humanitarian aid to undocumented Afghan refugees, as well as civil liberties and human rights violations in Iran.
13
Content available remote

The Comparison of the Finnish Security Policy in 1990 and 2002

100%
Osiewicz P.
Środkowoeuropejskie Studia Polityczne
|
2005
|
issue 1
139-154
EN
Przedmiotem niniejszego artykułu jest porównanie polityki bezpieczeństwa Finlandii w przełomowym dla Europy roku 1990 oraz w roku 2002. Analizie poddano osiem czynników, na których podstawie można określić czy oraz jakim zmianom jakościowym uległa owa polityka. Są to: 1) relacje z EWG/UE, 2) stosunek wobec Paktu Północnoatlantyckiego, 3) udział w operacjach utrzymania pokoju, 4) relacje z ZSRR/Federacją Rosyjską, 5) współpraca z innymi państwami nordyckimi, 6) stosunki z państwami bałtyckimi powstałymi w wyniku rozpadu ZSRR, 7) polityka neutralności oraz 8) niezaangażowanie. Należy zaznaczć, iż choć powyższy katalog jest zapewne niepełny, to obejmuje najważniejsze czynniki, jakie należy wziąć pod uwagę w przypadku Finlandii. W pierwszej części przedstawiono tło historyczne oraz kształt fińskiej polityki bezpieczeństwa w 1990 roku, natomiast w drugiej – w 2002 roku. Wyniki, właściwe dla obu momentów, zostały porównane w podsumowaniu, celem ustalenia ilości oraz jakości zmian, które zaszły w ciągu dwunastu lat. W obrębie sześciu spośród ośmiu wyżej wymienionych czynników odnotowano znaczące zmiany. Na ich podstawie można stwierdzić, iż polityka bezpieczeństwa Finlandii uległa przeorientowaniu z neutralnej w 1990 roku na wyraźnie prozachodnią w roku 2002.
14
Publication available in full text mode
Content available

Ideological Determinants of the Current Saudi-Iranian Rivalry in the Middle East

100%
Osiewicz P.
Przegląd Politologiczny
|
2016
|
issue 2
115-126
PL
W styczniu 2016 roku miały miejsce niebezpieczne napięcia w stosunkach irańsko-saudyjskich. Bez wątpienia zarówno Iran, jak i Arabia Saudyjska reprezentują dwa odmienne systemy polityczne i dwa różne podejścia w kwestii formułowania celów polityki zagranicznej. Ważkie z badawczego punktu widzenia wydaje się wyjaśnienie przyczyn takiego stanu rzeczy, skoro podstawę obu systemów stanowią wartości islamu. Głównym celem niniejszego artykułu jest wskazanie najważniejszych ideologicznych różnic pomiędzy Iranem a Arabią Saudyjską, które mają bezpośredni lub tylko pośredni wpływ na prowadzoną przez nie politykę zagraniczną. Główne pytanie badawcze dotyczy z kolei ich możliwego wpływu na obecny stan stosunków na linii Iran–Arabia Saudyjska. Podstawę źródłową artykułu stanowią oficjalne dokumenty, opublikowane przez ministerstwa spraw zagranicznych obu państw, jak również wybrane monografie i artykuły naukowe.
EN
The Saudi-Iranian rivalry reached a dramatic climax at the very beginning of January 2016. Unodoubtedly, Iran and Saudi Arabia represent two distinct political systems and two different approaches to foreign policy making. The question is, however, what are the reasons for these differences. It is a well-known fact that both Iranian and Saudi political systems are based on Islamic values. Yet the main difference is that their main principles stem from two divergent interpretations of Islam. The main aim of the article is to point up the main ideological differences between Iran and Saudi Arabia which directly or indirectly shape their foreign policies. Do they play a decisive role as far as the current tensions between Iran and Saudi Arabia are concerned? As far as sources are concerned, the analysis is based on official documents issued by Ministries of Foreign Affairs of Iran and Saudi Arabia as well as selected monographs and academic articles.
15
Publication available in full text mode
Content available

Wpływ procesu zmian politycznych w państwach arabskich na politykę zagraniczną Turcji po 2010 roku

100%
Osiewicz P.
Przegląd Strategiczny
|
2013
|
issue 1
139-152
EN
The process of political changes in the Arab states, which began in Tunisia in 2010, came as a complete surprise not only to international community, but also to all key players in the Middle East and in North Africa. Undoubtedly, Turkey was one of them. The main aim of this article is to analyze influence of the process on the foreign policy of Turkey after 2010. In order to do that, the author analyzes fundamental objectives of the Turkish foreign policy before and after 2010. He argues that two of them, namely zero problems with neighbors policy as well as a role of a mediator in the Middle East, are not valid anymore. Moreover, the internal conflict in Syria became a symbol of a failure of zero problems with neighbors policy. One of the weaknesses of the Turkish foreign policy was its dependence on personal relations between Turkish politicians and authoritarian leaders in the Arab states. Paradoxically, although Turkey supports changes in Egypt, this state can become its biggest regional rival in the nearest future. Last but not least, the author tries to find out whether so-called Turkish political model is attractive to the Arab states. He claims that although we can find some examples how Arab politicians follow the Turkish example in Tunisia, Morocco or Egypt, it is still not enough to assert that these states have already adopted the Turkish model.
PL
Proces zmian w państwach arabskich, którego początek wyznaczyły protesty w Tunezji na przełomie 2010 i 2011 r., stanowił zaskoczenie nie tylko dla szeroko definiowanej społeczności międzynarodowej, ale także dla najważniejszych graczy w regionach Bliskiego Wschodu oraz Afryki Północnej. Bez wątpienia do tej grupy zaliczyć należy Turcję. Celem niniejszego artykułu jest analiza wpływu procesu zmian w państwach arabskich po 2010 r. na politykę zagraniczną Turcji. Szczegółowej analizie zostały poddane przede wszystkim podstawowe założenia polityki zagranicznej Turcji przed 2010 r. oraz ich późniejsza, ewentualna modyfikacja w obliczu zmian politycznych w świecie arabskim. Na podstawie analizy, autor za nieaktualne uznał dwa z regionalnych celów polityki zagranicznej Turcji: eliminację problemów z państwami w regionie oraz niemożność pełnienia funkcji państwa mediatora w regionie. Konflikt wewnętrzny w Syrii stał się bez wątpienia jednym z przykładów niepowodzenia polityki zagranicznej Turcji. Istotną wadą tureckiej polityki zagranicznej po 2002 r. stanowiło oparcie stosunków na bliskich, osobistych relacjach tureckich polityków z niektórymi autorytarnymi przywódcami państw arabskich. Paradoksalnie, wsparcie procesu przemian w Egipcie, może zagrozić regionalnym aspiracjom Turcji. Pytanie dotyczące atrakcyjności tak zwanego modelu tureckiego dla państw arabskich pozostaje pytaniem otwartym. Chociaż można wskazać przykłady nawiązywania do politycznych doświadczeń Turcji w takich państwach jak Tunezja, Maroko czy Egipt, jest to jeszcze zbyt mało, by można mówić o politycznej miękkiej sile Turcji w regionie.
16
Publication available in full text mode
Content available

The Iranian Foreign Policyin the Persian Gulf Region under the Rule of President Hassan Rouhani: Continuity of Change

100%
Osiewicz P.
Przegląd Strategiczny
|
2014
|
issue 7
249-262
EN
Although Iran borders with many states and has direct access to the Caspian Sea as well as the Indian Ocean, the Persian Gulf region seems to be the most vital area to its security and prosperity. Yet since the 70’s Iran’s relations with the Arab states in the region have been rather strained and complex. The main reason for that had been the success of the Islamic revolution in 1979 which later resulted in a new dimension of Sunni-Shia rivalry. Moreover, post-revolutionary Iranian authorities also intended to maintain the regional hegemony from the Imperial State of Iran period. As a result, successive Iranian governments competed for hegemony in the Persian Gulf with the littoral Arab states which consolidated their regional positions due to close links and intensive cooperation with the West especially with the United States. Despite some political and economic initiatives which were undertaken by President Mahmoud Ahmadinejad, this rivalry was also evident between 2005–2013. The main aim of this article is to find out whether Iranian foreign policy towards the Arab states in the Persian Gulf region has undergone any significant changes since Hassan Rouhani became the President of the Islamic Republic of Iran in August 2013. According to Mohammad Reza Deshiri, the Iranian foreign policy after 1979 can be divided into so-called waves of idealism and realism. During dominance of idealism values and spirituality are more important than pragmatism while during the realistic waves political as well as economic interests prevail over spirituality. Iranian idealism is connected with export of revolutionary ideas, Shia dominance as well as the restoration of unity among all muslims (ummah). On this basis both presidential terms of Mahmoud Ahmadinejad can be classified as ‘waves of idealism’, albeit some of his ideas were very pragmatic. The question is if Hassan Rouhani’s foreign policy represents a continuity or a change. Is the current Iran’s foreign policy towards the Persian Gulf region idealistic or rather realistic? The main assumption is that there will be no Arab-Iranian rapprochement in the Persian Gulf without a prior normalization of political relations between Iran and the West especially the United States.
17
Publication available in full text mode
Content available

The Cyprus Talks 2015–2017: Their Course, the Outcome, and Consequences for the European Union

100%
Osiewicz P.
Rocznik Integracji Europejskiej
|
2020
|
issue 14
141-151
PL
Głównym celem niniejszego artykułu jest przedstawienie politycznych konsekwencji niepowodzenia negocjacji pokojowych na Cyprze w latach 2015–2017 dla Unii Europejskiej. Chociaż przedstawiciele Unii oraz jej instytucji byli zaangażowani w proces negocjacyjny, pozostaje pytanie o rolę, jaką odegrali w jego ramach. Aby znaleźć odpowiedź na to pytanie, należy przeanalizować zarówno przebieg, jak i rezultat prowadzonych rozmów. Główne pytania badawcze brzmią następująco: jaki był przebieg rozmów pomiędzy przedstawicielami obu cypryjskich społeczności? Co zdecydowało o ich niepowodzeniu i zerwaniu w 2017 toku? W jaki sposób Unia Europejska zaangażowała się w dialog pomiędzy stronami? Jakie są konsekwencje braku porozumienia dla UE? Wybraną metodą badawczą jest analiza źródeł, natomiast techniką badawczą – jakościowa analiza treści aktów prawnych, monografii i artykułów naukowych. Podstawę źródłową stanowią wybrane dokumenty Unii Europejskiej i Organizacji Narodów Zjednoczonych, monografie i opracowania oraz artykuły naukowe.
EN
The main aim of the article is to present political consequences of the failure of the Cyprus talks 2015–2017 for the European Union. Although its institutions and representatives were engaged in the negotiation process there, the issue seems to be more complex when it comes to defining what their role was. One can find the answer to such a question analysing the course and the final outcome of the negotiation process in Cyprus. The main research question are as follows: What was the course of bicommunal negotiations? What brought the negotiations to a halt in 2017? How did the European Union engage in the process? What are political consequences of the talks failure for the European Union? The selected method is sources analysis and the technique is qualitative content analysis. On this basis one can study, for example, selected speeches, declarations as well as official documents. As regards the main sources, these are selected EU and UN documents, monographs, and academic articles.
18
Publication available in full text mode
Content available

Zmiany społeczno-polityczne w państwach arabskich po 2010 roku: krytyczna analiza stosowanych pojęć

100%
Osiewicz P.
Przegląd Politologiczny
|
2014
|
issue 1
7-17
EN
The events that took place in the Arab states at the turn of the last decade and the consequent profound political and social transformations came as a great surprise to numerous analysts and commentators. Whereas the possibility of political transformations or the change of ruling elites in the Middle Eastern states were frequently speculated on by researchers, neither the pace nor the scope of the process was predicted. At the same time the researchers faced the serious challenge of defining and naming this process. This paper is devoted to a detailed and critical analysis of the six most popular notions applied with reference to the process of socio-political transformations in North Africa and the Middle East.
PL
Wydarzenia w państwach arabskich przełomu dekad i będące ich wynikiem głębokie zmiany polityczne i społeczne stanowiły zaskoczenie dla wielu analityków i komentatorów. Chociaż możliwość zmian ustrojowych lub wymiany elit w poszczególnych państwach bliskowschodnich stanowiły niejednokrotnie przedmiot spekulacji ze strony badaczy, nikt nie przewidział ani tempa, ani skali procesu. Jednocześnie badacze stanęli przed niezwykle trudnym wyzwaniem – jak zdefiniować, jak nazwać tenże proces. Niniejszy artykuł poświęcony jest szczegółowej, krytycznej analizie sześciu najpopularniejszych pojęć, stosowanych w odniesieniu do procesu przemian polityczno-społecznych w państwach Afryki Północnej oraz na Bliskim Wschodzie.
19
Publication available in full text mode
Content available

Book review: Joanna Marszałek-Kawa, Danuta Plecka (Eds.), The Dictionary of Political Knowledge, Adam Marszałek Publishing House, Toruń 2019, pp. 509

100%
Osiewicz P.
Polish Political Science Yearbook
|
2020
|
issue 3 (49)
192-193
20
Publication available in full text mode
Content available

The Turkish Republic of Northern Cyprus as an Example of a Non-Recognized State

100%
Osiewicz P.
|
2020
|
vol. 31
|
issue 4
149-160
PL
Kwestia cypryjska pozostaje jednym z najdłużej nieuregulowanych sporów międzynarodowych. Od blisko pół wieku faktyczny podział wyspy jest jed­nym z czynników destabilizujących sytuację w regionie wschodniego Morza Śródziemnego. Okresowo doprowadza do napięć nie tylko pomiędzy człon­kami obu cypryjskich społeczności, Grekami cypryjskimi i Turkami cypryj­skimi, ale także między Grecją i Turcją oraz Turcją i Unią Europejską. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie Tureckiej Republiki Cypru Północ­nego jako przykładu tak zwanego państwa nieuznawanego oraz przypisanie jej do właściwego typu państw nieuznawanych. Wybrany przypadek został przeanalizowany na podstawie atrybutów państwa nieuznawanego, sformu­łowanych przez czołową badaczkę tego zagadnienia Ninę Caspersen oraz wybranej typologii państw nieuznawanych.
EN
The issue of Cyprus remains one of the longest unregulated international dis­putes. For nearly half a century of the island’s de facto division, it has been one of the factors destabilizing the situation in the eastern Mediterranean. It has periodically led to tensions, not only between members of the two Cypriot communities, the Greek and Turkish Cypriots, but also between Greece and Turkey, and finally, Turkey and the European Union. The purpose of this article was to present the Turkish Republic of Northern Cyprus as an exam­ple of a so-called unrecognized state and to assign it to an appropriate type of unrecognized states. The selected case was examined on the basis of the attributes of an unrecognized state, formulated by a leading researcher of this issue, Nina Caspersen, and a selected typology of unrecognized states.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.