Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 9

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
The article discusses the ideal of female beauty presented in Ode to the Beauty by F.I. Dmitriev-Mamonov. The object of the panegiric praise is a beautiful woman, which had not been the case earlier. The addressee of the ode is praised for the qualities of her body which is described in detail. Preserving the convention typical of the panegiric ode, the author creates the image of his addressee, while employing mythologisms, sacralization and idealisation. The description also clearly indicates the influences of the physiognomical theory of J.K. Lavater and of tendencies dominating in the Russian painting in the second part of the 18th century.
RU
Настоящая статья посвящена русской демократической прозе XVIII века, ее отношению к „высокой” литературе того столетия, формам ее функционирования в обществе, а также определению отличительных черт ее поэтики, ее постоянных мотивов и стереотипов. Среди авторов демократической литературы XVIII века автор статьи называет м. пр. М. Чулкова, М. Комарова, Н. Курганова, И. Новикова. Кроме того к русской демократической литературе XVIII века следует отнести также множество анонимных сборников смешанного состава, которые пользовались большой популярностью среди демократического круга читателей того столетия.
PL
Artykuł poświęcono mało zbadanemu problemowi stosunku pisarzy do władzy w jednym aspekcie: dedykacji zawartych w ich książkach dla przedstawicieli władzy świeckiej czy kościelnej. Dedykacje te były bardzo rozpowszechnione w drugiej połowie XVIII w. i odznaczały się zróżnicowanym charakterem. Przeważały jednak panegiryczne teksty, co wiązało się z niskim w sensie materialnym statusem pisarza oraz z chęcią znalezienia mecenasa-„sponsora”. Ale były także polemiczne dedykacje (antydedykacje) świadczące o wzroście samoświadomości autorów i chęci uniezależnienia się od kaprysów możnych tego świata.
EN
In the present paper describes theoretical statements of the 18th century Russian authors are described on Aesop's fable published in the introductions, forewords, dedicatory inscriptions to the collections of fairy tales. This literary genre appeared in Russia at the beginning of the 17th century. In 1607, Fyodor Gozvinsky translated Aesop's fables from Greek into Old Church Slavonic (prose). Next two also prosaic translations of works of antique fabulist were prepared in 17th century by Andrey Vinyus and Pyotr Kashinskiy. In 18th century, Sergey Volchkov translated the German translation of a French collection of fairy tales by Aesop and other antique and modern fabulists.
EN
The article discusses the panegyrical ode “To the Polish Felitsa” by the 18th-century Russian poet Dmitry Khvostov, a work belonging to the so-called “Felitsa Cycle”. The first element of the cycle, both chronologically and in the sense of having initiated all subsequent compositions, is the ode “Felitsa” by the eminent Russian poet of the turn of the 19th century, Gavrila Derzhavin. Khvostov’s panegyric refers to specific historical events of the writer’s times, as well as to other authors’ poems in terms of poetics, imagery and means of expression. The figure of the empress Felitsa, in turn, echoes both her prototype from Catherine II’s fable and the heroine of Derzhavin’s abovementioned ode.
PL
W artykule omówiona została oda pochwalna osiemnastowiecznego rosyjskiego poety – Dymitra Iwanowicza Chwostowa pt. Polskiej Felicy. Utwór ten plasuje się wśród innych wierszy tworzących tzw. „cykl Felicyjski”. Pierwszym chronologicznie ogniwem tego cyklu i jednocześnie utworem, który zainicjował kolejne wchodzące w jego skład teksty była oda znakomitego poety rosyjskiego końca XVIII – początku XIX wieku – Gabriela Dierżawina pt. Felica. Utwór Chwostowa odwołuje się do konkretnych wydarzeń historycznych tamtych czasów, ale także do wierszy innych autorów pod względem poetyki, obrazowości, jak też środków wyrazu. Postać carycy Felicy nawiązuje natomiast do jej bajkowego prototypu, którego autorką była sama Katarzyna II, jak również do bohaterki wspomnianej ody Dierżawina Felica.
EN
The article is devoted to a reworking of Pushkin’s novel in verse Eugene Onegin that was effected in Lodz in 1896. The work, entitled Moi dyadya [My Uncle], was penned by one N. G. Kuzmich (which probably was a pseudonym) and published in „Lodzinskiy listok”, a Russian-language newspaper issued in Lodz. The parodic novel is set in Lodz, and its protagonists are: the uncle, Tatiana and Evgeny. The piece offers a reflection of the realities of the industrial Lodz of the 19th century, as well as hints at Pushkin’s famous work.
RU
Статья посвящена «лодзинской» переработке романа в стихах А. С. Пушкина Евгений Онегин. Произведение под названием Мой дядя было создано Н. Г. Кузьмичем (вероятно это был псевдоним) и опубликовано в 1896 году в издаваемой в Лодзи на русском языке газете «Лодзинский листок». Действие романа-пародии разыгрывается в Лодзи, а его героями являются: дядя, Татьяна и Евгений. В произведении находим отражение реалий промышленной Лодзи XIX века, а также намеки на знаменитый роман А. С. Пушкина.
RU
Большинство изданных в XVIII веке в России книг предваряли всякого рода предисловия, вступления, введения, берущие свое начало во временах античности и сопутствовавшие древнерусским рукописным книгам уже с XI века. В настоящей статье рассматривается отношение русских авторов XVIII столетия (писателей, переводчиков, издателей) к вводным частям литературных произведений на основе их высказываний в тексте самих вступлений. Разнообразные мнения авторов свидетельствуют об их сознательном подходе к традиции и тогдашней литературной действительности.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.