Zadaniem komitetu wyborczego jest zgłoszenie kandydatów w wyborach oraz prowadzenie kampanii wyborczej na ich rzecz. Ustawodawca wyróżnił trzy rodzaje komitetów, które mogą zawalczyć o mandaty w Sejmie, w Senacie oraz w Parlamencie Europejskim: komitet wyborczy partii politycznej, koalicyjny komitet wyborczy oraz komitet wyborczy wyborców. Spośród nich to komitet koalicyjny jest najbardziej złożoną formułą, bowiem do jego powołania potrzebne jest zawarcie porozumienia między kilkoma ugrupowaniami. W 2019 r. w Polsce nastąpiła konsolidacja sceny politycznej – wówczas w wyborach do PE listy kandydatów w całym kraju wystawiło ledwie sześć komitetów, natomiast w wyborach do Sejmu – tylko pięć. Stało się tak dlatego, iż wielopartyjne porozumienia wyborcze formalnie wzięły udział w wyborach jako komitety wyborcze partii, a nie koalicji. Tak wiec czy instytucja koalicyjnego komitetu wyborczego jest jeszcze użyteczna i potrzebna? Ta kwestia stanowi problem badawczy niniejszego artykułu.
EN
Election committees in Poland nominate candidates for elections and organize election campaigns for them. The legislator lists three types of committees that may take part in elections to the Sejm, Senate and the European Parliament: the election committee of a political party, a coalition election committee and an election committee of voters. Of these, the coalition committee is the most complicated formula – to organize it, an agreement between several parties is required. In 2019, Poland saw a consolidation of the political scene – at that time, in the elections to the European Parliament, only six committees put up lists of candidates across the country, while in the elections to the Sejm – only five committees. This was because multi- party electoral agreements formally took part in the elections as party rather than coalition election committees. So is the institution of a coalition election committee still useful?
The subject of the article is one of the institutional forms of cooperation between the Polish president and the government, i.e., the institution of the Cabinet Council. It is created by the Council of Ministers chaired by the President of the Republic of Poland. This body does not have the competences of the Council of Ministers, but one gets the impression that the conversation between the head of state and the government is a good opportunity to de-escalate conflicts and an opportunity to talk between two political players about the future of Poland. Does this impression cover reality? What are the debates like, what is their subject? What may be the real purpose of the meeting? What functions can the Cabinet Council perform under the conditions of cohabitation, and which ones under the political unity within the executive power? The purpose of the article is to answer these questions.
PL
Przedmiotem artykułu jest jedna z instytucjonalnych form kooperacji dwóch podmiotów dualnej egzekutywy w Polsce, czyli instytucja Rady Gabinetowej. Jak stanowi Konstytucja, tworzy ją Rada Ministrów pod przewodnictwem Prezydenta RP. Ustrojodawca wyposażył tym samym głowę państwa w możliwość zwołania spotkania z rządem, który musi stawić się na zaproszenie Prezydenta. Co prawda temu organowi nie przysługują kompetencje Rady Ministrów, jednak można odnieść wrażenie, że rozmowa głowy państwa z rządem to dobra sposobność do wygaszania wzajemnych sporów oraz okazja do rozmowy dwóch politycznych graczy o przyszłości Polski. Czy to wrażenie ma pokrycie w rzeczywistości? Jak wyglądają obrady, co jest ich tematyką i kto im przewodniczy? Jaki może być realny cel obrad? Jakie funkcje może spełniać Rada Gabinetowa w warunkach koabitacji, a jakie przy politycznej jedności obu podmiotów egzekutywy? Celem artykułu jest przede wszystkim znalezienie odpowiedzi na tak postawione pytania.
Political parties in most countries organize the political life of citizens, integrate people around ideas, ideas or leaders, create power elites and control power. In some political systems, parties are replacing public administration and other state institutions. However, there are countries where there are no political parties. Giovanni Sartori referred to such cases as „no‑party states.” The purpose of the article is to find the answer to this question whether this situation prevents no‑party states citizens from participating in political decisions.
PL
Partie polityczne pełnią bardzo ważną funkcję we współczesnym świecie - w zdecydowanej większości państw organizują życie polityczne obywateli, integrują ludzi wokół idei, pomysłów lub liderów, kreują elity władzy, biorą udział w sprawowaniu kontroli nad tą władzą, a w niektórych systemach politycznych zastępują administrację publiczną oraz inne instytucje państwowe. Są jednak takie państwa, które radzą sobie bez partii politycznych. Giovanni Sartori określał tego typu przypadki jako „no‑party states”, co można przetłumaczyć jako „stany bezpartyjne”. Stan bezpartyjny może ukształtować się w danym państwie z różnych przyczyn. Rywalizacja polityczna w takich warunkach również będzie miała swoją specyfikę. Czy brak partii politycznych w danym państwie uniemożliwia jego obywatelom wzięcie udziału w podejmowaniu decyzji politycznych? Celem autora artykułu jest znalezienie odpowiedzi na to pytanie.
The present article discusses the way cities with poviat rights in the Silesian Voivodeship deal with petitions submitted by their citizens. Since the Act on Petitions became law till the enforcement by the European Parliament and the Council of the European Union of the General Data Protection Regulation (GDPR) on data protection and privacy for all individuals with regards to the processing and export of personal data, 300 petitions were submitted to the councils of 19 cities. Data analysis leads to the conclusion that there is no uniform way of dealing with such cases. Each subject proposes different steps in dealing with petitions. Some subjects perform their tasks in an exemplary way, giving thus an example of conduct favourable to citizens; others constrain themselves to the statutory minimum, while yet another group does not comply with most of the statutory obligations.
PL
Niniejszy artykuł traktuje o tym, w jaki sposób miasta na prawach powiatu województwa śląskiego postępują z petycjami obywateli. Od czasu wejścia w życie Ustawy o petycjach do chwili wejścia w życie rozporządzenia o ochronie danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych (tzw. RODO) do władz 19 miast złożono 300 petycji. Analiza danych pozwala dojść do wniosku, że nie ma jednolitej praktyki postępowania wobec tychże spraw. Każdy podmiot inaczej podchodzi do kwestii procedowania petycji - część wykonuje swoje zadania wzorowo, stanowiąc przykład proobywatelskiej postawy, część ogranicza się do ustawowego minimum, a cześć nie wypełnia większości ustawowych zobowiązań. Artykuł zawiera również wnioski z przeprowadzonych badań dotyczące ustanowienia ogólnowojewódzkiej praktyki postępowania z petycjami, a także zalecenia nowelizacji Ustawy o petycjach w pewnych jej obszarach.
Abstrakt: Modele konkurencji partii politycznych Rywalizacja polityczna to wielowymiarowe zjawisko, dlatego też często stanowi ona przedmiot badań politologów, którzy poddają analizie jej wybrane obszary. Badacze, którzy chcą zmierzyć się z tym zagadnieniem, muszą jasno określić, jakie płaszczyzny konkurencji chcą badać oraz sprecyzować, czy badają indywidualny, czy też zbiorowy wymiar rywalizacji. Dopiero po ustaleniu podstawowych założeń można rozważyć dobór narzędzi badawczych do poszczególnych prac. Pojedyncze zagadnienia dotyczące rywalizacji politycznej były wielokrotnie eksplorowane przez różnych badaczy, toteż nie brakuje narzędzi badawczych, które umożliwią rozwiązanie wielu problemów badawczych. Problem pojawia się w odniesieniu do prowadzenia całościowej analizy modeli rywalizacji politycznej występujących w poszczególnych państwach. Aby dokonać kompleksowej analizy konkurencyjności partii politycznych (w systemach zarówno rywalizacyjnych, jak i nierywalizacyjnych), należy sięgnąć po bardziej złożone narzędzie badawcze, mianowicie model konkurencji partii politycznych. Pozwala on na dokonanie nie tylko charakterystyki poszczególnych elementów systemu partyjnego, ale również określenie sposobów konkurowania partii między sobą. Za pomocą modeli konkurencji można przeanalizować międzypartyjną rywalizację na poziomie nie tylko wyborczym, parlamentarnym i gabinetowym, ale również komunikacyjnym. Słowa kluczowe: monopol partyjny, trust partyjny, oligopol partyjny Abstract: Models of competition between political parties Political rivalry is a multi-faceted phenomenon, which is why it is often the subject of research by political scientist, who carry out the analysis of its selected areas. The researchers who want to tackle this issue must clearly define which areas of the rivalry they want to explore, and specify whether they are dealing with the individual or collective dimension of the competition. It is only after having determined the basic assumptions that the selection of research tools for individual works may be considered. Individual issues related to political rivalry have been repeatedly explored by various researchers, hence there is no shortage of research tools that make it possible to solve many research problems. The problem arises with regard to performing a comprehensive analysis of the models of political rivalry occurring in individual countries. In order to make a comprehensive analysis of the competitiveness of political parties (in both competitive and non-competitive systems), a more complex research tool, namely the competition model of political parties, should be used. Not only does it allow describing the characteristics of individual elements of the party system, but it also allows specifying the ways political parties compete with each other. By means of competition models, it is possible to analyse cross-party rivalry not only at the electoral, parliamentary and cabinet plane, but also at the communication one.Key words: party monopoly, party trust, party oligopoly
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.