recenzja z książki pod red. M. Iwanicz-Drozdowskiej "Restrukturyzacja banków w Unii Europejskiej w czasie globalnego kryzysu finansowego" , wydanej przez Oficyne Wydawniczą Szkoły Głownej Handlowej, Warszawa 2015
Od około 40 lat krzywa Laffera jest koncepcją wykorzystywaną do badania procesu unikania opodatkowania, choć w różny sposób i z różnymi efektami. W niniejszym artykule przedstawiamy, w oparciu o krytyczny przegląd literatury, główne nurty rozważań dotyczących krzywej Laffera poczynając od historycznie najstarszych modeli teoretycznych i studiów empirycznych poprzez bezpośrednie empiryczne szacunki powyższej krzywej aż do obecnie najczęściej wykorzystywanych modeli równowagi ogólnej, w tym zwłaszcza modeli wzrostu enodgenicznego. Dokonana analiza wskazuje, na podstawie omówienia zalet i wad tych podejść, na ich różną przydatność w badaniach unikania opodatkowania. Można sformułować wniosek, iż obecnie modele wzrostu endogenicznego, a zwłaszcza modele DSGE, stanowią odpowiednie podejście do analiz unikania opodatkowania korzystających z krzywej Laffera.
EN
Since about 40 years the Laffer curve is used to investigate tax evasion in different ways and with different results. In this paper we present, using a critical literature review, the main considerations related to the Laffer curve starting from historically oldest theoretical models and empirical studies, through direct empirical estimations of the Laffer curve to, widely used nowadays, general equilibrium models, in particular endogenous growth models. We show, by discussing the advantages and drawbacks of these approaches, their different usefulness in studying tax evasion. We conclude that currently endogenous growth models, particularly DSGE models, provide an appropriate approach for the analysis of tax evasion using the Laffer curve.
The main idea of this research is to check the efficiency of the Black option pricing model on the basis of high frequency emerging market data. However, liquidity constraints – a typical feature of an emerging derivatives market – put severe limits for conducting such a study [Kokoszczyński et al., 2010]. This is the reason we focus on midquotes instead of transactional data being aware that midquotes might not be a proper representation of market prices as probably transactional data are. We compare in this paper our results with the research conducted on high-frequency transactional and midquotes data. This comparison shows that the results do not differ significantly between these two approaches and that Black model with implied volatility (BIV) significantly outperforms other models, especially the Black model with realized volatility (BRV) with the latter producing the worst results.
PL
Głównym celem artykułu jest weryfikacja efektywności modelu Blacka wyceny opcji na podstawie danych wysokiej częstotliwości dla rynku rozwijającego się. Ograniczenia dotyczące płynności opcji – typowa charakterystyka instrumentów pochodnych na rynkach rozwijających się – stanowią jednak istotne ograniczenie dla takiego badania [Kokoszczyński et al., 2010]. Niska płynność jest jedną z przyczyn, dla których wykorzystuje się kwotowania mid zamiast danych transakcyjnych ze świadomością, że dane transakcyjne mogą być lepszą reprezentacją aktualnego stanu rynku na danym instrumencie finansowym. W badaniu porównano obliczenia przeprowadzone na danych wysokiej częstotliwości dla cen transakcyjnych i kwotowań mid. Porównanie to pokazuje, że rezultaty praktycznie nie różnią się dla tych dwóch różnych danych wejściowych i model Blacka ze zmiennością implikowaną (BIV) osiąga znacznie lepsze wyniki od pozostałych modeli, szczególnie w porównaniu z modelem Blacka ze zmiennością zrealizowaną (BRV).
Celem artykułu jest przedstawienie dwóch głównych instrumentów pochodnych na zmienność (kontrakty futures i swapy wariancji) jako nowej klasy aktywów i ich analiza z punktu widzenia optymalizacji portfela inwestora. Wykorzystując dane z rynku USA autorzy dowodzą, że zarówno dodanie krótkiej, jak i długiej ekspozycji na zmienność do portfela może istotnie poprawić jego efektywność (zwiększyć stopę zwrotu w relacji do ryzyka). Jednak największe korzyści – w sensie zwiększenia stopy zwrotu i redukcji ryzyka portfela – przynosi inwestorom jednoczesne dodanie kombinacji krótkiej pozycji w zmienności zrealizowanej i długiej pozycji w zmienności implikowanej, które naturalnie się uzupełniają.
EN
The goal of this article is to introduce the two key volatility derivatives (volatility futures and variance swaps) in the context of portfolio optimization. Using data from the US stock market, the authors show that adding either long or short exposure to volatility can substantially improve portfolio effi ciency (i.e. improve its return-risk ratio). The most benefi cial strategy – in the sense of maximizing return and minimizing value-at-risk – combines exposure to both implied volatility and realized volatility, which naturally complement one another.
RU
Целью статьи является презентация двух главных производных инструментов в условиях волатильности (контракты фьючерс и вариационные свопы) в качестве нового класса активов и их анализ с точки зрения оптимизации портфеля инвестора. Используя данные рынка США, авторы доказывают, что добавление в портфель как короткой, так и длинной составляющей, учитывающей волатильность, может существенным образом улучшить его эффективность (увеличить норму окупаемости по отношению к риску). Однако наибольшие выгоды, т.е. увеличение нормы окупаемости и редукцию риска портфеля, инвесторы получают при комбинации короткой позиции в реализованной волатильности и длинной позиции в подразумеваемой волатильности, которые естественным образом дополняют друг друга
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.