Search results

1

Pozycja św. Piotra w pismach Afrahata i św. Efrema

100%

Uciecha A.

Vox Patrum

|

2004

|

vol. 46

145-154

FR

L'auteur de cet article releve le probleme peu elaboré dans la litterature patristique d'aujourd'hui. Il s'agit d'une reflexion sur le sujet de la position de saint Pierre dans les ceuvres d'Aphrahat le Sagę Persan et de saint Ephrem le Syrien. Une courte analyse de ce théme nous permet de constater d'abord que les résultats des recherches d'autrefoi dévoilent Finfluence d'une tendance apologétique trés forte. Dans leurs commentaires des paraboles et des images biblique Aphrahat et Ephrem scrutent les motifs de la vocation et les devoirs de la responsabilité de Pierre. Il en resulte que sa position particuliere, disons primat, parmi les Apótres ne concerne que sa persone.

EN

L'auteur de cet article releve le probleme peu elaboré dans la litterature patristique d'aujourd'hui. Il s'agit d'une reflexion sur le sujet de la position de saint Pierre dans les ceuvres d'Aphrahat le Sage Persan et de saint Ephrem le Syrien. Une courte analyse de ce théme nous permet de constater d'abord que les résultats des recherches d'autrefoi dévoilent l'influence d'une tendance apologétique trés forte. Dans leurs commentaires des paraboles et des images biblique Aphrahat et Ephrem scrutent les motifs de la vocation et les devoirs de la responsabilité de Pierre. Il en resulte que sa position particuliere, disons primat, parmi les Apotres ne concerne que sa persone.

2

Afrahat, Mowa XVIII – przeciw żydom o dziewictwie i świętości (Demonstratio XVIII: Adversus Iudaeos de virginitate et sanctitate, PSyr 1, 817-844)

100%

Uciecha A.

Vox Patrum

|

2017

|

vol. 68

593-604

PL

nie dotyczy

3

Manichaeism in the context of Ephraim’s polemics with the Bardesanian doctrine and the system of Marcion in Prose refutations

100%

Uciecha A.

Vox Patrum

|

2008

|

vol. 52

|

issue 2

1199-1211

PL

W Prose Refutations Efrem Syryjczyk polemizuje nie tylko z manicheizmem, ale również z heretyckimi poglądami Bardesanesa i Marcjona. Zamiarem autora Prose Refutations było zdemaskowanie podobieństw i różnic w nauce zwalczanych systemów oraz sprostowanie błędnych opinii na ich temat. Problem badawczy podjęty w artykule wyznaczony został przez pytania o obiektywizm syryjskiego Polemisty w prezentacji zwalczanych herezji. Efrem nazywa Bardesanesa „syryjski filozof’, „nauczyciel Manesa”, „starszy brat (Manesa)”. Podobnie marcjonici otrzymują status przodków manichejczyków i nazwę „starsi bracia”. W nauce Bardesanesa Efrem krytykował tezy nauki kosmologicznej, zaś w sporach z nauczaniem Marcjona akcentował jego biblijny charakter. Zdaniem Efrema wszystkie herezje są złe, ale w różnej mierze: wszystkie wprowadzają zamieszanie, jednak najgorszy jest manicheizm.

4

Grzechy główne i metody walki z nimi w "Homiliach na I List św. Pawła do Koryntian" św. Jana Chryzostoma

100%

Uciecha A.

Vox Patrum

|

2001

|

vol. 40

247-262

EN

In his description of the reality and the consequences of Capital sin, St. John spoke with evocative eloquence. Using metaphor, imagery and analogy in conformity with the Christian system of values, enabled him to rationalize the underlying motives of human behavior. The quality of his analysis and his gift of rhetoric and eloquence were outstanding.

5

Rola i miejsce „synów przymierza" w Kościele perskim IV wieku (na przykładzie "Mów" Afrahata)

100%

Uciecha A.

Vox Patrum

|

2002

|

vol. 42

161-175

FR

Plusieurs savants qui scrutent la pensee Afrahat acceptent la these selon laquelle les „Fils du pacte" representaient un ascetisme pre-monastique clerical qui a du exister bien avant Afrahat. Soumis a une regle ascetique tres rigoureuse les „fils du pacte" prenaient la place entre le clerge et les laics.

EN

Plusieurs savants qui scrutent la pensee Afrahat acceptent la these selon laquelle les „fils du pacte" representaient un ascetisme pre-monastique clerical qui a du exister bien avant Afrahat. Soumis a une regle ascetique tres rigoureuse les „fils du pacte" prenaient la place entre le clerge et les laics.

6

Święty Efrem, Kolejna mowa przeciw Manesowi (tūb mymrō dlūqbai manī)

100%

Uciecha A.

Vox Patrum

|

2005

|

vol. 48

359-376

EN

translation

PL

tłumaczenie

7

WĄTKI POLEMICZNE W PISMACH AFRAHATA I ŚWIĘTEGO EFREMA

100%

Uciecha A.

Studia Religiologica

|

2006

|

vol. 39

PL

Polémique dans les œuvres d’Aphraat et d’EphremDans cet article on se limite sur l’aspect formel de la polémique laquelle on peut discerner dans les Éxposés d’Aphraat et dans les certaines œuvres de saint Ephrem (Prose Refutations of Mani, Marcion, and Bardaisan, hymnes De fide et Contra haereses). Le Sage Persan discutait avec le judaisme, tandis que le Diacre d’Edesse niait la valeur des doctrines hérétiques. Les deux Syriens constatent que faute de cohérence logique dans l’argumentation des hérétiques et des rabbins juifs leurs méthodes d’analyse et leurs conlusions sont fausses; en plus emprisonnés par la subjectivité épistémologique ils ne peuvent que l’inventer un monde de fiction qui n’a rien avoir avec un monde réel. Caricature et invective ce sont des instruments formels avec lesquels Aphraat et Ephrem ont essayé de défendre l’ortodoxie chrétienne

8

Idea przymierza (qyama) w Mowach Afrahata

100%

Uciecha A.

Verbum Vitae

|

2003

|

vol. 4

227-243

PL

Soumis à une règle ascéétique tres rigoureuse les bnay qyama prenaient la place entre le clergéé et les laics dans l’Eglise perse du IV siècle. L’analyse de cet article se porte sur l’idée de l’alliance dans l’Exposés d’Aphrahate. L’essence et des consééquences de sa conception de l' alliance déterminent une observance asceetique et une lourde responsabilitéé du service liturgique de l’Eglise. Etant donne qu’il sagit des bnay qyama le terme "ordre" serait plus precis, donc il faudrait dire des "fils de l’Ordre". Les mots "pacte" ou "alliance" connotent des contenus sémantiques moins riches.

9

Rola i znaczenie „córek przymierza” w Kościele perskim IV i V wieku

100%

Uciecha A.

Verbum Vitae

|

2011

|

vol. 19

233-246

EN

The unequivocal negative role of women, described as "harp" of satan, find its substraturn in the anthropological concept of Afrahat, which is based on a hierarchy of the virtue of creatures. The mistrust of women did not flow from "ontological motives", but from the practical considerations which were ber source (Guillaumont). Faithfulness to the biblical concept of creatures does not allow the complete negation of the value of women although, in the specific advice given to the "athletes" the theoretical opinions on this subject were caused to undergo various modifications. In these circumstances there was evidence of a radical stance in the sage in his appraisement of women, the principle of the degrees of good in creatures would be: all the works of God are good, but some are worse. It is not without good reason that the fact remains, that the uncompromising attitude to women is most frequently found in the Demonstrations on the Sons of the Covenant and On Virginity and Holiness, which touch on the themes of virginity and celibacy.

PL

Jednoznacznie negatywna rola kobiety opisywanej jako „harfa Szatana” znajduje swój substrat w antropologicznej koncepcji Afrahata, która opiera się na szczególnej hierarchii cnót stworzeń. Brak zaufania do kobiet wyrażany przez Afrahata nie wynika z „przyczyn ontologicznych” lecz z praktycznych przesłanek będących jego źródłem. Wierność biblijnej koncepcji stworzenia nie pozwala autorowi na kompletną negację wartości kobiety, choć, w konkretnej radzie danej „atletom”, kwestia ulega różnym modyfikacjom. W tych okolicznościach pojawia się dowód na postawę radykalnego docenienia kobiety u mędrca, mianowicie, zasada stopniowania dobra w stworzeniach: wszystkie dzieła Boże są dobre, lecz są wśród nich lepsze i gorsze. Nie bez powodu nieprzejednana postawa wobec kobiet znajduje się w dziełach Demonstrationes i w O dziewictwie i świętości, które dotykają tematów dziewictwa i celibatu.

10

Afrahat, Mowa XIII – O szabacie (Demonstratio XIII: De sabbato, PSyr 1, 541-572)

100%

Uciecha A.

Vox Patrum

|

2016

|

vol. 66

513-526

PL

Nie dotyczy

11

Afrahat, Mowa X – O pasterzach (Demonstratio X: De pastoribus, PSyr 1, 444-465)

100%

Uciecha A.

Vox Patrum

|

2014

|

vol. 62

593-602

PL

nie dotyczy

12

Sekrety duchowej walki w mowie "O wojnach" Afrahata, perskiego mędrca

100%

Uciecha A.

Vox Patrum

|

2015

|

vol. 63

389-396

EN

In the Demonstration “On Wars” Aphrahat prophetically announces the times of Christian persecution and at the same time in a secret way persuades and encourages to place one’s faith in God’s Providence. The Persian comments on his contemporary events in a military convention, in the context of the ideals of spiritual struggles of the “sons of covenant”. In every difficult situation Christian “athletes” should see a call for conversion. A theological message of the speech “On Wars” has been included in the encouragement to interpret the persecution of the Church as a sign of God’s admonition; the Sage says nothing about God’s wrath or His punishment.

13

Egzegeza biblijna w komentarzach syryjskich Afrahata, Efrema, Iszodada z Merw i Teodora Bar koni. Zarys problematyki

100%

Uciecha A.

Vox Patrum

|

2017

|

vol. 67

673-688

EN

The Syriac commentaries analysed in the article are characterised by an original method, rarely appearing in the Latin or Greek exegesis. Both Aphrahat the Persian and Ephraim the Syrian, as well as Ishodad of Merv and Theodore bar Koni juxtaposed various propositions and interpretations of one Biblical event. In the view of these exegetes, the affirmation of diversity was the evidence of the knowledge of the essence of Holy Scripture. Such a mosaic of interpretations constitutes a primary feature proving the originality of the Syrians’ Biblical commentaries. Most significantly, it was the astute observation of the work of creation that provided them with the material for their interpretations. It is also possible that the knowledge of Judaism and exegetical techniques of rabbis played a crucial role in the adopted hermeneutical methodology. The analyses of Ishodad of Merv’s and Theodore bar Koni’s commentaries led to the discovery of the evolution in Nestorian exegesis, dominated by Antiochian tradition. East Syrians from the 8th and 9th centuries widely employed the interpretative method of diversity, previously used by Aphrahat and Ephraim the Syrian in the 4th century.

14

Wiara w pismach Afrahata

100%

Uciecha A.

Vox Patrum

|

2014

|

vol. 61

479-492

EN

The issue of faith forms the cornerstone of Aphrahat’s ascetic teaching, and it is dealt with in all the Demonstrations. The order and logical coherence of the topics discussed in the first homily, De Fide, particularly in the articles of Aphrahat’s Credo and the Letter of an Inquirer, as well as in the other Demonstrations, are clear and obvious only to someone who believes in the one and only God. The Persian sage elaborates the thought that the edifice of faith is built upon Christ who is its only foundation and, at the same time, its only head of the wall. The author employs the existing biblical tradition, giving a Christocentric interpretation to the narration taken from the Book of Isaiah (cf. Is 50, 7). The works of faith, quoted in the form of biblical testimonia, which are typical of Aphrahat, cover the entire work of creation and demonstrate the greatness and the divine wisdom of the Creator acting throughout the history of salvation.

15

„Sen duszy” w pismach Afrahata

100%

Uciecha A.

Vox Patrum

|

2015

|

vol. 63

217-226

EN

The soul in the ascetic teaching of Aphrahat was understood as being the element which gave life to the body. Properly nurtured it guaranteed the ascetic a moral development. This role of the soul as the foundation of life influenced his outlook on morality and sensuality. The answer to the biblical „living soul” was in his Demonstrations. This implied a spiritual energy, which every person is born with, which is eternal and adorned with a sensitivity of thought. Death embraced both the body and the soul, except that, for the „living soul”, it was equated with sleep. Analysing the anthropological terminology exposed a strong influence of biblical concepts. The Semitic character of this Persian’s anthropology created problems in the precise indication of the semantic bounds of these ideas. The search was not limited only to seeking out the exclusive character of individual human attributes, but also to try to discover their association and interdependence. From the anthropological material of ascetic teaching in the Demonstrations emerges a vision of a man integrated, in whom the corporal is subjected to the spirit and the external signs (speech and conduct) are in harmony with the internal (thought and feelings).

16

Teologiczne podstawy monastycznej mistyki nestoriańskiej (syro-orientalnej) w listach Jana z Dalijata

100%

Uciecha A.

Vox Patrum

|

2018

|

vol. 70

281-294

EN

The article attempts to draw an outline of the mystic theology of the Nestorian monk John of Dalyatha (John Saba, „the Elder”), who lived at the border of what is now Turkey and Iraq at the turn of the 7th and the 8th centuries. His literary output consists of the letters and the homilies and belongs to the „golden age” of the East Syrian Christian literature. In line with the Nestorian Orthodoxy, John Saba denied the perception of the God’s nature, which was identified by him with the transcendent nature of Father. He accepted, however, a contemplation of God’s glory, understood as a radiance and a reflection of the invisible nature. John of Dalyatha was the only mystic who attempted to explain this distinction in the light of ideas of St. Paul (2Cor 3:18 and 4:6). The subject of the current analysis is the idea behind the expressions „remembrance of God” and „the world of changeability”. Unceasing looking at the God, and searching for Him deep into the heart is necessary for the development of mystical sensitivity. The psychological depth of John’s religious programme is striking. In the human soul, the heart is the place of a union with the God, as it was in „the Holy of Holies”. John conveys his spiritual experience, although he is fully conscious of imperfect means through which man can communicate the mysteries of God.

17

Afrahat Mowa XVI – O narodach, które zastąpiły naród

100%

Uciecha A.

Vox Patrum

|

2019

|

vol. 71

575-592

EN

The homily On the Peoples in Place of the People is the 16th in order of the collection of Aphrahat’s Demonstrations. The Persian sage clearly addresses the theme of „Israel” and „the nations”. Aphrahat demonstrates the divine „vocation of the nations” and „the rejection of Israel”. A polemical message in On the Peoples in Place of the People seems not to have considered that Israel itself was „the nation from the nations”. The people Israel was rejected and the peoples of gentiles took their place. Israelites were wearned over and over by the prophets, but in vain, so God abandoned tchem and replaces with „the peoples” of the new covenant. The vocation of the peoples was prior to that of the people of Israel. By means of the gentiles God provoked Israel.

PL

Mowa O narodach, które zastąpiły naród jest szesnastym wykładem w całym dziele Afrahata. Mędrzec perski podejmuje temat Izraela i ludów pogańskich. Bóg odrzucił „naród wybrany” a jego miejsce zajęły narody pogańskie. Polemiczne przesłanie De Gentibus quae Loco Populi Suffectae Sunt podważało mniemanie, że Izrael może się uważać „za naród z narodów”. Lud izraelski został odrzucony, gdyż zlekceważył nieustanne upomnienia proroków. Bóg upodobał sobie w ludach „nowego przymierza”, które miały drażnić i inspirować Izraelitów. W planach Bożych powołanie pogan było wcześniejsze niż „narodu wybranego”.

18

Patriarchat i patriarchowie Seleucji-Ktezyfontu. Z dziejów starożytnego Kościoła w Persji

100%

Uciecha A.

Vox Patrum

|

2012

|

vol. 58

49-58

EN

The Ancient Persian Church came under the influence of the Latin Church in terms of its church structures as well as its theological foundations. It wanted to prove its independence, equal rights and richness of tradition. Arguments in synodical protocols of the Oriental Orthodox Church should be investigated in the context of developing a metropolitan system and an ideology of patriarchate in the Church of Antioch.Evidence were being presented to support the theory that Babylon was not only the sacred land, which gave birth to Abraham, father of faith, but also that the Christian faith was accepted there for the first time.

19

„Walka” złego z „synami przymierza” na podstawie wybranych mów Afrahata, perskiego mędrca

100%

Uciecha A.

Vox Patrum

|

2013

|

vol. 59

209-223

EN

In the Demonstrations by Aphrahat, the term „battle” is reserved for the struggles waged by the „sons of the covenant” against Satan (cf. 1Jn 2, 16). Te Evil One attacks them in various manners in order to destroy the peace in man and the Church, yet, as in The Shepherd of Hermas, his „battle” has been definitively lost. In Aphrahat’s teaching, the question related to the dwelling place of the evil spirit-angel remains to be studied. According to the typical Judeo-Christian concept, he dwells in the lower spheres of heaven, which implies certain soteriological consequences: Christs encounters and defeats evil spirits during His ascension, not during His descension into Sheol, where His aim is to liberate the souls.

20

Afrahat, Mowa XIX – Przeciwko Żydom, którzy mówią, że na nowo zostaną zgromadzeni (Demonstratio XIX: Adversus Iudaeos qui dicunt se denuo congregatum iri, PSyr 1, 845-892)

100%

Uciecha A.

Vox Patrum

|

2020

|

vol. 75

605-630

EN

Mowa Przeciwko Żydom, którzy mówią, że na nowo zostaną zgromadzeni jest dziewiętnastym wykładem w całej kolekcji Afrahata. Mędrzec perski kontynuuje i rozwija polemikę z nauczaniem judaizmu i rabinów babilońskiej diaspory. Pers podważa przekonanie Żydów oparte na prorockich obietnicach o ponownym zgromadzeniu Izraela i dowodzi fałszu ich interpretacji. Bóg odrzucił swój Naród Wybrany. Prorockie zapowiedzi odbudowy Izraela wypełnione zostały ostatecznie w powrocie z niewoli babilońskiej. Uprzywilejowaną postacią w antyżydowskiej argumentacji Persa jest prorok Daniel. Jego wizje wypełniły się w Jezusie Chrystusie i w zniszczeniu Jeruzalem, które nigdy już nie zostanie odbudowane.

Refine search results

Pozycja św. Piotra w pismach Afrahata i św. Efrema

Afrahat, Mowa XVIII – przeciw żydom o dziewictwie i świętości (Demonstratio XVIII: Adversus Iudaeos de virginitate et sanctitate, PSyr 1, 817-844)

Manichaeism in the context of Ephraim’s polemics with the Bardesanian doctrine and the system of Marcion in Prose refutations

Grzechy główne i metody walki z nimi w "Homiliach na I List św. Pawła do Koryntian" św. Jana Chryzostoma

Rola i miejsce „synów przymierza" w Kościele perskim IV wieku (na przykładzie "Mów" Afrahata)

Święty Efrem, Kolejna mowa przeciw Manesowi (tūb mymrō dlūqbai manī)

WĄTKI POLEMICZNE W PISMACH AFRAHATA I ŚWIĘTEGO EFREMA

Idea przymierza (qyama) w Mowach Afrahata

Rola i znaczenie „córek przymierza” w Kościele perskim IV i V wieku

Afrahat, Mowa XIII – O szabacie (Demonstratio XIII: De sabbato, PSyr 1, 541-572)

Afrahat, Mowa X – O pasterzach (Demonstratio X: De pastoribus, PSyr 1, 444-465)

Sekrety duchowej walki w mowie "O wojnach" Afrahata, perskiego mędrca

Egzegeza biblijna w komentarzach syryjskich Afrahata, Efrema, Iszodada z Merw i Teodora Bar koni. Zarys problematyki

Wiara w pismach Afrahata

„Sen duszy” w pismach Afrahata

Teologiczne podstawy monastycznej mistyki nestoriańskiej (syro-orientalnej) w listach Jana z Dalijata

Afrahat Mowa XVI – O narodach, które zastąpiły naród

Patriarchat i patriarchowie Seleucji-Ktezyfontu. Z dziejów starożytnego Kościoła w Persji

„Walka” złego z „synami przymierza” na podstawie wybranych mów Afrahata, perskiego mędrca

Afrahat, Mowa XIX – Przeciwko Żydom, którzy mówią, że na nowo zostaną zgromadzeni (Demonstratio XIX: Adversus Iudaeos qui dicunt se denuo congregatum iri, PSyr 1, 845-892)