Results found: 2

Search results

Sort By:

Limit search:

Śmierć intelektualisty. Nareszcie!

100%

Zych J.

Stan Rzeczy

2019

issue 1(16) Intelektualiści totalni

205-234

Intelektualista to figura związana z wieloma jeszcze do niedawna żywymi mitami. Karol Marks porzucający karierę mieszczańskiego akademika i dziennikarza, by na całe życie zostać politycznym wygnańcem (uchodźcą?), György Lukács po upadku Rewolucji Węgierskiej oddający pióro, gdy oficer KGP prosi go o złożenie broni, Kuroń i Modzelewski piszący List do partii, za który spędzą lata w więzieniu, Sartre rezygnujący z nagrody Nobla… Dziś ta figura jest martwa, nie ma nic bardziej odległego od przywołanego toposu niż współczesny polski akademik, konformista i karierowicz produkujący teksty w sposób zbliżony do tego, w jaki robotnik fabryczny przy taśmie produkuje towary, w przeciwieństwie do tego ostatniego niezdolny jednak tak do refleksji, jak i do walki o cokolwiek, nawet o samego siebie. Wbrew jednak przekonaniu burżuazji, która sądzi, że „historia ongi istniała, ale dzisiaj historii już nie ma” i chętnie by poprzestała na obróceniu intelektualisty w swojego płatnego, najemnego robotnika, historia dopiero się rozpoczyna. Totalna alienacja, jaką jest podporządkowanie władz umysłowych akumulacji kapitału, wymaga totalnej rebelii.

Until recently, the “intellectual” was a figure associated with many myths. Karl Marx abandoned a career as a bourgeois academic and journalist to become a permanent political exile; György Lukács gave a pen to a KGB officer, after he had been asked to lay down arms; Kuroń and Modzelewski wrote a “Letter to the Party,” and as a result they spent years in prison; Sartre declined the Nobel Prize… Now the figure of the intellectual is dead. The contemporary Polish academic could not be more distant from this topos. The contemporary Polish academic is a conformist and careerist producing articles in the same way a factory worker produces commodities. However, in contrast to the latter, the former is unable either to reflect on or to fight for anything, even himself. But although bourgeois economists believe that “There has been history, but there is no longer any” and will be content to convert intellectuals into wage labourers, history is only just beginning. Total alienation, the subsuming of the faculty of thought to the accumulation of capital, demands total rebellion.

SPRZECZNA SWIADOMOŚĆ BEZROBOTNYCH. ODPOWIEDZIALNOŚC INDYWIDUALNA CZY PROBLEM STRUKKTURALNY?

63%

Zielińska J., Zych J.

Polityka Społeczna

2015

vol. 42

issue 1(17T) LOKALNA POLITYKA SPOŁECZNA

21-25

The main thesis of the article is that institutions of social policy i.e. Public Employment Services and social assistance (i.e. Municipal Family Assistance Organisation) may contribute to individualisation of social phenomena such as unemployment and poverty. Therefore the unemployed and Poverty stricken people are prone to understand their situation as an effect of their own deficits. However individualisation of social phenomena is not fully achived and the unemployed are aware of social causes of these problems.

Autorzy artykułu stawiają tezę, że instytucje polityki społecznej, tj. urzędy pracy i ośrodki pomocy społecznej, mogą przyczyniać się do indywidualizacji zjawisk społecznych, takich jak bezrobocie i ubóstwo. W związku z tym osoby bezrobotne i doświadczające ubóstwa są skłonne przyjmować sytuację, w której się znalazły jako efekt własnych deficytów. Jednakże indywidualizacja nie jest w pełni osiągnięta – bezrobotni są świadomi społecznych przyczyn swoich problemów.

Refine search results

1 Polityka Społeczna

1 Stan Rzeczy

2 Zych J.

1 Zielińska J.

1 2019

1 2015

Search results

Śmierć intelektualisty. Nareszcie!

SPRZECZNA SWIADOMOŚĆ BEZROBOTNYCH. ODPOWIEDZIALNOŚC INDYWIDUALNA CZY PROBLEM STRUKKTURALNY?