Results found: 1

Search results

Sort By:

Limit search:

Między jawnym a ukrytym Wizerunek człowieka (āberu) w kulturze perskiej

100%

RODZIEWICZ M.

Ethos. Kwartalnik Instytutu Jana Pawła II KUL

2016

vol. 29

issue 2 (114)

The purpose of the article is an analysis of the concept of ‘good image’ (or aberu in the Persian language) in the Iranian culture. The research presented in the paper has been based on Persian source texts of different types, including Shiite religious literature and mystical poetry. Given the characteristic features of the perception of reality in the Iranian culture as manifesting itself both in an apparent and in a hidden dimensions (zaher and baten), truth is seen in the Iranian imagination as predominantly hidden, covered by layers of appearances. Likewise, the human being, part of God’s reality, is portrayed as possessing an inner, stable and precious core surrounded by apparent, changeable exterior. In view of the above, the concept of aberu rooted in the Iranian culture, may be interpreted as the veil which separates these two spheres. The main task of a human life is therefore protecting its inner reality from disclosure and from contact with the outside world. Tearing the veil of aberu is considered as destroying the good image and equivalent to shame and embarrassment. For this reason, both Shiite ethical texts and belles-lettres include warnings against the loss of aberu and encourage its strengthening and preservation.

Celem artykułu jest analiza pojęcia wizerunku (w języku perskim określanego terminem „āberu”) w kulturze Iranu. W pracy wykorzystano różnego typu materiały źródłowe w języku perskim, w tym teksty doktryny szyickiej, oraz perską poezję mistyczną. Biorąc pod uwagę charakterystyczną cechę irańskiej kultury, którą jest postrzeganie rzeczywistości jako przestrzeni dwuwymiarowej, przejawiającej się zarówno w wymiarze jawnym, jak i ukrytym (w języku perskim określanej jako zaher i baten), należy zwrócić uwagę na to, że prawda często bywa postrzegana w jako coś ukrytego i otoczonego warstwami pozorów. Podobnie człowiek, stanowiąc część boskiej rzeczywistości, opisywany jest jako mający wewnętrzny, stabilny i cenny rdzeń, otoczony zmienną i widoczną powierzchownością. W związku z tym bardzo silnie zakorzenione w kulturze Iranu pojęcie āberu (oznaczające również reputację czy dobre imię) można interpretować jako zasłonę, która te dwie przestrzenie w człowieku oddziela. Główne zadanie aberu należy zatem zdefiniować jako ochronę wewnętrznego „ja” człowieka przed kontaktem ze światem zewnętrznym. Zerwanie zasłony aberu jest w kulturze Iranu rozumiane jako zniszczenie dobrego imienia i wizerunku człowieka, co jest dlań równoznaczne z poczuciem wstydu i kompromitacją. Z tego względu zarówno szyickie teksty, jak i perska literatura piękna przestrzegają przed utratą āberu i zachęcają do jego wzmacniania i zachowywania.

Refine search results

1 Ethos. Kwartalnik Instytutu Jana Pawła II KUL

1 RODZIEWICZ M.

1 2016

Search results

Między jawnym a ukrytym Wizerunek człowieka (āberu) w kulturze perskiej