Results found: 1

Search results

Sort By:

Limit search:

Świętość według bł. Jakuba Alberionego

100%

Tomaszewski R.

Studia Theologica Varsaviensia

2013

vol. 51

issue 2 - Duchowość

195-209

Osoby święte mają według ks. Alberionego święty umysł, świętą wolę i święte serce. Dobrowolnie nie dopuszczą się grzechu ani w myślach, ani w słowach i czynach, ani w uczuciach. Tym samym zachowują dziewictwo w pełnym tego słowa znaczeniu: w odniesieniu do ciała, ale przede wszystkim w odniesieniu do ducha. Należą do Boga całym umysłem, całą wolą i całym sercem, poświęcając Mu wszystkie siły. Świętość odnawia ludzkie władze duchowe i integruje je w Bogu. Ksiądz Alberione przypomina, że według Bożego zamysłu władze duchowe pierwotnie stanowiły w człowieku integralną całość: „Rozum miał kierować sercem, a serce miało rozjaśniać miłością rozum; wola po pokonaniu przeszkód namiętności i umocnieniu przez rozum miała czynić dobro – oto jedność”. Jedność tę rozbił grzech: kierując umysł, wolę i serce człowieka przeciw Bogu, zakłócił naturalny porządek w ludzkim wnętrzu. Ksiądz Alberione twierdzi, że grzech niszcząc duchowo człowieka, czyni go niezdolnym nie tylko do udziału w świętości Boga, ale nawet do wiary w Boga. Grzech jest „grobem wiary”, gdyż „jak człowiek swawolny, który nienawidzi cnoty i znajduje przyjemność w tarzaniu się w błocie, może znieść w swoim wnętrzu głos, co przypomina mu ciągle, że te rzeczy nie są dozwolone przez Boga, który pewnego dnia będzie surowo sądził każdego z nas i że ogniem wiecznym zostaną poskromione niegodziwe przyjemności tego świata?”. Najpierw pojawia się grzech, czyli zepsucie umysłu, woli i serca, potem utrata wiary. Jej odrodzenie dokonuje się, według bł. Jakuba Alberionego, dopiero przez uświęcenie tych trzech władz duchowych człowieka. To swoiste sprzężenie zwrotne między świętością i wiarą prowadzi do wniosku, że w życiu doczesnym świętość jest, podobnie jak wiara, zadatkiem naszego życia wiecznego.

La santità secondo beato Giacomo Alberione L’articolo analizza il concetto della santità nell’insegnamento del beato don Giacomo Alberione. La santità dell’uomo è sempre, secondo don Alberione, la partecipazione nella santità di Dio. Non si tratta, però, di una partecipazione passiva: conduce ad esso il proprio sforzo spirituale, che è una risposta umana alla chiamata divina di entrare in comunione con la SS. Trinità. Questo passo l’uomo lo deve fare “con tutte le proprie forze”, cioè con la forza della mente, della volontà e del cuore. Il cammino della santificazione è quindi: la santificazione della mente, la santificazione della volontà e la santificazione del cuore.

Refine search results

1 Studia Theologica Varsaviensia

1 Tomaszewski R.

1 2013

Search results

Świętość według bł. Jakuba Alberionego