Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 5

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
Zasada zwykłej większości jest najczęściej stosowaną metodą podejmowania decyzji społecznych na podstawie indywidualnych preferencji. Już w XVIII wieku markiz de Condorcet wykazał, że metoda ta może wyznaczać nieprzechodnią preferencję społeczną, nawet gdy preferencje wyborców są przechodnie. Zakres stosowalności metody zwykłej większości jest więc ograniczony. W teorii wyboru społecznego wiele zainteresowania poświęcono analizom tego problemu - formułowane są różne warunki konieczne, które określają, w jakich sytuacjach zachodzi nieprzechodniość preferencji społecznej albo wystarczające, które gwarantują jej przechodniość. Nie zaproponowano jednak dotąd warunku, który byłby jednocześnie konieczny i wystarczający - jednoznacznie definiowałby zakres stosowalności metody zwykłej większości. W niniejszym artykule zostały przedstawione najbardziej znane, klasyczne warunki, sformułowane w latach sześćdziesiątych. Zaprezentowany jest tu również nowy sposób analizy problemu nieprzechodniości metody zwykłej większości. W wyniku przeprowadzonych analiz okazało się, że alternatywa klasycznych warunków jest warunkiem jednocześnie koniecznym i wystarczającym - określa dokładnie, kiedy można stosować metodę zwykłej większości, nie ma więc potrzeby formułowania kolejnych warunków.
PL
Głównym celem niniejszej pracy jest analiza konwergencji społecznej Unii Europejskiej w latach 1995-2012. Konwergencja społeczna rozumiana jest tutaj, jako zmniejszanie dysproporcji w przestrzennym zróżnicowaniu poziomu życia pomiędzy państwami członkowskimi. Za aproksymację poziomu życia przyjęto przestrzenny taksonomiczny miernik rozwoju. Wykorzystanie zmodyfikowanego miernika taksonomicznego zaproponowanego przez E. Antczak pozwoli na nowe podejście w wyjaśnieniu dysproporcji w analizowanym zjawisku poprzez uwzględnienie niemierzalnego czynnika przestrzennego. Znajomość i zrozumienie struktur przestrzeni powinny natomiast umożliwić lepsze przewidywanie zmian poziomu życia ludności w przyszłości. Do testowania występowania konwergencji społecznej wykorzystano kilka różnych metod. Ponadto badanie konwergencji poziomu życia przeprowadzono dla globalnej miary agregatowej poziomu życia, jak również dla poszczególnych grup czynników wpływających na owe zjawisko.
EN
The main goal of this paper is to analyze the existence of social convergence in the European Union in 1995-2012. The social convergence refers to a reduction in the dispersion of the standard of living across countries. A taxonomy spatial measure of development is used as the standard of living approximation. The use of a new approach proposed by E. Antczak allows explaining the disparities in the analyzed phenomenon by taking into account the immeasurable spatial factor. Variety techniques are used to test for convergence. The existence of sigma, beta and gamma convergence was tested for the global aggregated measure of the standard of living, as well as for 10 groups of factors affecting this phenomenon.
Filozofia Nauki
|
2001
|
vol. 9
|
issue 1
129-145
PL
Klemens Szaniawski has proposed two probabilistic principles of a just division of goods, based on postulates of egalitarism and optimum conditions: the principle of equal chances of satisfaction and the principle of equal chances of choice. The differences between these principles follow from a different understanding of the issue of equality, which leads to the differences in procedures and final results. When egalitarism is understood as the equality of chances of satisfaction, in many cases it cannot be reconciled with the postulate of optimum conditions. In the paper one can find some selected conclusions of the analyses of that issue and a comparison of the consequences of both principles: i.a. regarding the fulfilment of other criteria: proportionality and rightness.
EN
In 1970 A.K. Sen formulated the "Liberal Paradox" and he proved that there was a conflict between individual rights (Sen's "condition of liberalism") and social rationality (Pareto optimality). This article contains an analysis of classical conditions in the context of this inconsistency and a new way of approaching this problem. The datum for these considerations was a supposition that the conflict can appear only in societies composed of people with nonliberal preferences. The liberality level of preferences can be described as a position in a two-dimensional space. The first dimension is "interested in my own problems" and the other is "protection of other people's rights". The main result indicates when the conflict between liberalism and optimality appears. All analyses were based on full sets of individual preferences for two selected situations (the first one: 2 persons and 4 social alternatives and the other one: 2 persons with strong preferences and 6 social alternatives).
PL
W 1970 r. A.K. Sen sformułował tzw. paradoks liberalizmu, w którym wykazał, że nie zawsze jest możliwe zagwarantowanie optymalnego rozwiązania i równocześnie zapewnienie jednostkom respektowania ich praw. Twierdzenie Sena wywołało duże zainteresowanie – sformułowano liczne (klasyczne już) warunki, których spełnianie miało gwarantować brak wspomnianego konfliktu. Punktem wyjścia zaprezentowanych tu analiz było przypuszczenie, że konflikt między liberalizmem a optymalnością może wystąpić tylko w społeczeństwach złożonych z osób o nieliberalnych preferencjach. Stopień liberalności preferencji został określony, jako pozycja w przestrzeni wyznaczonej przez dwa wymiary: zainteresowanie sprawami własnymi oraz respektowanie praw innych osób. W takiej przestrzeni zostały umieszczone i porównane klasyczne warunki. Przede wszystkim jednak, na podstawie analiz pełnych zbiorów wygenerowanych dla dwóch wybranych sytuacji (2 osób i 4 alternatyw oraz 2 osób i 6 alternatyw), określone zostało, jaki stopień liberalności preferencji gwarantuje brak konfliktu liberalizmu z optymalnością.
PL
Sąsiedztwo geograficzne, wspólne korzenie geograficzne oraz działalność w ramach Rady Nordyckiej sprawiają, że państwa nordyckie niesłusznie dość często traktowane są jako jedność. W rzeczywistości jednak poszczególne regiony państw nordyckich są zróżnicowane pod względem szeroko rozumianego rozwoju społecznego i gospodarczego. Celem niniejszego opracowania jest analiza zróżnicowania poziomu życia ludności w regionach NUTS-3 państw nordyckich w latach 2006-2014. Za aproksymację poziomu życia przyjęto przestrzenny taksonomiczny miernik rozwoju, którego konstrukcję zaproponował Pietrzak. Przeprowadzona analiza wykazała, że regionami o najwyższym poziomie życia są te leżące na zachodnim wybrzeżu Norwegii, zaś regionami o najniższym poziomie życia są regiony znajdujące się w centralnej Finlandii. Analiza wartości współczynnika zmienności wykazała, że występuje zróżnicowanie pomiędzy regionami, które uległo zmniejszeniu z 19% w roku 2006 do 17% w roku 2014.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.