Artykuł podejmuje próbę usystematyzowania studiów, jakie krytyka polska poświęciła problematyce listu po drugiej wojnie światowej, i przedstawienia głównych założeń tych studiów. Autorka wyróżnia dwie grupy prac poświęconych listowi. Pierwszą z nich stanowią teorie listu sensu stricto i jest to grupa stosunkowo nieliczna. Należą do niej prace Anny Kałkowskiej, Jana Trzynadlowskiego, Władysława Miodunki i Janusza Lalewicza. Ich wspólną cechę stanowi dążenie do zdefiniowania listu i jego genologicznych właściwości. Druga grupa natomiast koncentruje się na jednym aspekcie listu, którym może być pewien moment historyczny w ewolucji epistolografii lub epistolarna twórczość określonego autora. Znalazły się tutaj prace Marii Janion, Zbigniewa Sudolskiego, Jadwigi Rudnickiej i innych polskich krytyków. Należy podkreślić, że obie grupy omówionych studiów stawiają sobie za cel opisanie listu (bądź w ujęciu całościowym, bądź częściowym) i dlatego prace wykorzystujące list jako punkt wyjścia do opisania zjawisk innych niż sam list, w artykule tym nie zostały wzięte pod uwagę, aczkolwiek zawiera on pewne sugestie bibliograficzne dotyczące tego typu prac. W podsumowaniu autorka zauważa, że wszystkie prace poświęcone listowi odwołują się do teorii Stefanii Skwarczyńskiej (teoria ta nie została w pracy przedstawiona, gdyż stanowi ona przedmiot innego artykułu tego zbioru). Podkreśla się również, że najwięcej prac z drugiej grupy koncentruje się na epistolografii romantycznej. Teorie listu natomiast zgodne są co do jego paradoksalnego charakteru i trudności, jakie wyłaniają się przed krytykiem pragnącym zaliczyć list do istniejących kategorii tekstów.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.