Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 6

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Polityczne i ekonomiczne aspekty wejścia krajów Europy Środowej do NATO w świetle rozprawy Kamila Kowalskiego Polityczne i ekonomiczne aspekty przystąpienia Polski, Czech i Węgier do NATO w prasie amerykańskiej na przykładzie publikacji tygodników „Time” i „Newsweek”, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź 2021, ss. 142

100%
Jaroszyk J.
Historia Slavorum Occidentis
|
2021
|
issue 3 (30)
326-332
2
Publication available in full text mode
Content available

Idea Wspólnego Europejskiego Domu a egoizmy narodowe i regionalne: przykład Hiszpanii

100%
Jaroszyk J.
Środkowoeuropejskie Studia Polityczne
|
2008
|
issue 2
289-302
EN
The term ‘Common European Home’was coined in 1987 by Mikhail Gorbachev to describe the future policy of the Soviet Union towards Eastern Europe. At present this notion has lost its disquieting tone, which was related to the statement made by the Soviet Political Bureau: ‘a stifling embrace, a suffocating hug’. Nowadays, this idea covers various models of European integration, and is expressed in both the hopes and concerns of the states that participate in this process. The economic and political integration of European states has been a continuous and dynamic process. The question of its further direction has become particularly important after the French said ‘non’ to the European Constitution. This has refueled disputes over existing integration models, which are focused around the opposing concepts of a Federal Europe and a Europe of Homelands as a confederation. It is of significant importance since the process of Europeization has been parallel to the process of regionalization inside the national European states. Regionalization mainly followed from the demands of autonomists, but sometimes was initiated by central governments as part of the process of decentralization. At present, European regions have increased their economic significance and have won more rights and authority inside their states. Consequently, they have aspired to become independent forces for globalization and Europeization. This process can be exemplified by Spain. After forty years of Franco’s dictatorship, where any form of regional autonomy whatsoever was rejected, in 1975 a slow democratization process began.
3
Publication available in full text mode
Content available

The importance of the School of Journalism of the Catholic Church in the system of the reform in Francoist Spain

100%
Jaroszyk J.
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II
|
2021
|
vol. 11
|
issue 2
161-175
EN
This article deals with the issues of educating journalists during the Franco regime in Spain and the place occupied by the School of Journalism of the Catholic Church in this system. The first years of dictatorship were characterized by a strong subordination of education and occupation to the current interests of the state, which regulated access to the profession and education only within the framework of the State School of Journalism. In the second half of the 50’s there was a gradual liberalization of the system, consisting in the gradual admission of other entities to the organization of vocational education of journalists, especially the Catholic Church. This allowed for the launch in 1960 of the School of Journalism of the Catholic Church, the functioning of which was the first manifestation of the regime’s gradual withdrawal from state supervision over the process of educating journalists. The Catholic Church School referred to the pre-war, excellent traditions of the journalism school organized by the Catholic daily El Debate, becoming a kind of counterweight to the regime’s State School of Journalism. The competition between schools (although still slight at that time) contributed to an increase in the quality of education. The emphasis on the completion of general education or the design of curricula taking into account the development of information technology made it possible to equip students with competences required in the labour market, which previously could only be obtained to a greater or lesser extent in practice.
4
Publication available in full text mode
Content available

Nationalisation and Reprivatisation of Forests in Poland after World War II

100%
Jaroszyk J.
UR Journal of Humanities and Social Sciences
|
2021
|
vol. 20
|
issue 3
113-126
PL
Artykuł dotyczy problematyki przeniesienia własności nieruchomości leśnych znacjonalizowanych po II wojnie światowej. Obejmuje tematykę nabywania majątku w drodze dekretów nacjonalizacyjnych oraz dylematy związane z kwestią reprywatyzacji. Nacjonalizacja lasów w całym kraju odbywała się głównie na podstawie dekretu PKWN z dnia 12 grudnia 1944 r. o przejęciu niektórych lasów na własność Skarbu Państwa. Dekret ten był uzupełnieniem dekretu o reformie rolnej, który zapoczątkował zmiany ustrojowe i właścicielskie po II wojnie światowej. W pewnym sensie ukoronował dzieło nacjonalizacji, obejmując lasy o mniejszej powierzchni, niepodlegające przejęciu na mocy dekretu o reformie rolnej. Różne podstawy prawne nacjonalizacji lasów determinowały procedury reprywatyzacyjne wszczęte po 1989 r. W artykule uwzględniono inicjatywy legislacyjne podejmowane na przestrzeni lat oraz istniejące rozwiązania ustawowe, a także orzecznictwo wpływające na wykładnię norm prawnych.
EN
The article concerns the transfer of ownership of forest property, nationalized after World War II. It covers the process of property acquisition by way of nationalization decrees and dilemmas related to the issue of reprivatisation. Nationalization of forests throughout the country was mainly based on the Decree of the PKWN of December 12, 1944. on the takeover of some forests under the ownership of the Treasury. This decree was a supplement to the decree on agricultural reform, which initiated changes in the system and ownership after the Second World War. In a sense, it crowned the ‘task’ of nationalization, covering forests with a smaller area, not subject to the takeover under the agricultural reform decree. Different legal grounds for the nationalization of forests determined different re-privatization procedures initiated after 1989. The work includes issues proposed over the years and existing statutory solutions, as well as case law affecting the interpretation of legal norms.
5
Publication available in full text mode
Content available

Narodowy Plan Stabilizacyjny z 1959 roku jako próba przezwyciężenia kryzysu gospodarczego w Hiszpanii

100%
Jaroszyk J.
UR Journal of Humanities and Social Sciences
|
2022
|
vol. 25
|
issue 4
72-85
EN
The aim of the article is to indicate the causes, conditions and effects of undertaking a deep economic reform in Spain at the end of the 1950s, resulting from the National Stabilization Plan, and its economic, social and political assumptions. The entry into force of the Stabilisation Plan, forced by the country's precarious economic situation and prepared under pressure from the United States and international financial institutions, meant the rejection of the policy of economic autarky and protectionism pursued thus far by the Franco regime, while at the same time opening Spain to the outside world, the inflow of foreign capital, the development of the tourism services sector and mass economic emigration of its citizens. The implementation of the Plan was an economic success. As a result, Spain embarked on a path of rapid economic development, real wages increased and unemployment flattened at a minimum level. The economic success of the Plan was also exploited politically by the Franco regime. The so-called ideology of development promoted by the government was intended to divert attention from the enduring undemocratic system of government, allowing the regime to continue in conditions of favourable prosperity and a developing economy.
PL
Celem artykułu jest wskazanie przyczyn, uwarunkowań oraz skutków głębokiej reformy gospodarczej w Hiszpanii u schyłku lat 50. XX wieku wynikającej z Narodowego Planu Stabilizacyjnego, jego założeń gospodarczych, społecznych i politycznych. Wejście w życie wymuszonego dramatyczną sytuacją ekonomiczną kraju i przygotowanego pod presją Stanów Zjednoczonych oraz międzynarodowych instytucji finansowych Planu Stabilizacji oznaczało odrzucenie prowadzonej dotychczas przez reżim gen. Franco polityki autarkii gospodarczej i protekcjonizmu, przy równoczesnym otwarciu Hiszpanii na świat zewnętrzny, napływie kapitału zagranicznego, rozwoju sektora usług turystycznych oraz masowej emigracji zarobkowej obywateli tego kraju. Realizacja planu zakończyła się ekonomicznym sukcesem. W jego efekcie Hiszpania weszła na drogę szybkiego rozwoju gospodarczego, nastąpił wzrost płac realnych, a bezrobocie utrzymywało się na minimalnym poziomie. Sukces gospodarczy planu został również wykorzystany politycznie przez reżim Franco. Propagowana przez władze tzw. ideologia rozwoju miała odwrócić uwagę od wciąż niedemokratycznego systemu rządów, pozwalając reżimowi trwać w warunkach korzystnej koniunktury i rozwijającej się gospodarki.
6
Publication available in full text mode
Content available

Transformacja systemowa a postkomunistyczne społeczeństwo. Prywatyzacja i reprywatyzacja w polskiej opinii publicznej po 1989 roku

63%
Grata P., Jaroszyk J.
Perspektywy Kultury
|
2023
|
vol. 44
|
issue 1
75-94
EN
The article examines the attitude of Polish society towards the processes of privatization and re-privatization, inherent in the transition from a collectivist-planned economy to a capitalist mixed economy system. The authors of the article explore the manner in which Polish society embraced the processes of privatization and re-privatization, encompassing the dissemination of private property in all its forms and the restitution of property nationalized by the communists after the war. This inquiry delves into how Polish citizens, thrust into the transition period without conscious choice, adapted to and familiarized themselves with the principles underpinning the functioning of a market economy. The study reveals that privatization and re-privatization were met with ambivalence during the discussed period. Privatization, as an objectively visible process, was received positively in the first months of transformation. While privatization was initially viewed positively in the early months of the transformation, perceptions turned mostly negative over time, due to various unfavorable phenomena associated with privatization. Once the fundamental privatization processes were completed, the public ceased to be inundated with reports of irregularities and associated scandals. Positive evaluations increased as the public reassessed the situation. Similarly, despite the absence of a systemic solution to the reprivatization issue, public opinions evolved regarding the return of nationalized property to former owners or their heirs. The relatively consistent support for such a solution, evident in the last decade of the 20th century, eventually became an advantage for opponents of reprivatization. Therefore, notwithstanding the widely acknowledged success of the transformation in Poland, public sentiment retained a degree of skepticism regarding the requisite ownership reforms perceived as essential for this success. These reforms were often construed less as an integral facet of the transformation process and more as an unavoidable concession, akin to a necessary evil.
PL
Artykuł analizuje stosunek polskiego społeczeństwa do procesów prywatyzacji i reprywatyzacji w gospodarce, nieodłącznie związanych z przejściem z gospodarki kolektywistyczno-planowej do systemu kapitalistycznej gospodarki mieszanej. Autorzy tekstu odpowiadają na pytanie, w jaki sposób procesy upowszechniania własności prywatnej (prywatyzacji we wszystkich jej formach) oraz zwrotu własności znacjonalizowanej przez komunistów po wojnie (reprywatyzacja) były przyjmowane przez wchodzące w sposób nieświadomy w transformację, a następnie coraz lepiej poznające zasady funkcjonowania gospodarki rynkowej polskie społeczeństwo. Z artykułu wynika, iż prywatyzacja i reprywatyzacja odbierane były przez obywateli w omawianym okresie ambiwalentnie. Prywatyzacja, jako proces obiektywnie widoczny i mogący stać się przedmiotem ocen wynikających z jej przebiegu, w pierwszych miesiącach transformacji była przyjmowana pozytywnie. Z czasem oceny te stały się w przeważającej części negatywne, co wynikało z wielu niekorzystnych zjawisk z prywatyzacją się kojarzących. Dopiero gdy podstawowe procesy prywatyzacyjne zostały zakończone, a społeczeństwo przestało być bombardowane doniesieniami o nieprawidłowościach i aferach z nimi związanych, ich ocena stała się ponownie bardziej pozytywna. W sposób zbliżony, mimo braku systemowego rozwiązania kwestii reprywatyzacji, kształtowały się poglądy opinii publicznej na problem zwrotu znacjonalizowanej własności dawnych właścicielom bądź ich spadkobiercom. Dość stabilne poparcie dla takiego rozwiązania widoczne w ostatniej dekadzie XX w. przerodziło się później w przewagę przeciwników reprywatyzacji. Mimo zatem powszechnie dostrzeganego powodzenia transformacji w Polsce opinia publiczna raczej sceptycznie oceniała niezbędne z punktu widzenia tego sukcesu zmiany własnościowe, traktując je raczej jako zło konieczne, a nie integralną część składową procesu przemian.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.