Autor krytycznie ocenia dotychczas funkcjonującą w pracach rosyjskich i polskich badaczy tezę o zmierzchu polsko-rosyjskich kontaktów literackich w czasach Piotra Wielkiego. Przeprowadzone w latach 70-80-tych badania archiwalne nie pozwalają już dłużej trzymać się kurczowo ustaleń A. I. Sobolewskiego, który utrzymywał, że wraz z początkiem wieku XVIII literatura polska przestaje być dla rosyjskiego czytelnika atrakcyjna,Okazuje się bowiem, iż w dobie Piotra I wyraźnie wzrasta zainteresowanie polskim piśmiennictwem, że tym razem (w odróżnieniu od okresu poprzedniego uznanego za apogeum polskich wpływów w Rosji) czytelnik rosyjski dociera za pośrednictwem tłumaczy do najciekawszych dzieł polskich pisarzy: A. M. Fredry, S. X. Lubomirskiego, B. Paprockiego, Sz. Starowolskiego, J. Gawińskiego i in., że literatura polska interesuje Rosjan nie jako najbliższe i najdostępniejsze źródło tekstów zachodnioeuropejskiej proweniencji, lecz jako odrębny fenomen kulturowy.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.