Ruch zuchowy po I wojnie światowej był w naszym kraju bardzo niszowy. Dopiero w latach 30. XX wieku szybko zaczął rosnąć w siłę. Wychowanie zuchowe nastawione było na rozwijanie indywidualnych umiejętności i predyspozycji dziecka, starając się jednocześnie rozwijać umiejętności społeczne. Pomysły pracy z małymi dziećmi po raz pierwszy znalazły odzwierciedlenie w Związku Zuchów działającym przy szkołach elementarnych. Kontynuacją tej idei był ruch zuchowy umocowany przy żeńskiej gałęzi harcerstwa, który zaczął rozwijać się prężnie po 1926 roku W męskiej gałęzi harcerstwa praca z najmłodszymi oparta była na angielskich wzorcach, a co za tym idzie na fabule Księgi Dżungli Rudyarda Kiplinga nie do końca znajdującej odzwierciedlenie w realiach i pejzażu polskim. Ostatecznie ruch zuchowy w Polsce ukształtował się w latach 30. XX w., będąc kompilacją angielskiego ruchu wilczęcego, polskich wzorców harcerskich oraz doświadczeń żeńskiej gałęzi zuchowej II RP.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.