Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 5

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

The avant-garde as a movement towards the present

100%
Piotrowska M.
Art Inquiry. Recherches sur les arts
|
2017
|
vol. XIX (XXVIII)
107-120
EN
This text attempts to reconsider the threads of topicality and happening as the factors defining the artistic avant-garde movement, understood as a creative formation with identifiable common assumptions that transcend disciplinary divisions and historical classifications. I have decided to assume that a large part of modern art remains faithful to the distinctive avant-garde aspirations. It seems that today, as at the beginning of the 20th century, the present appears to the artists as still difficult to grasp. This phenomenon manifests itself in both the discussion of art’s own borders in the contemporary context, and in its attempts to understand and interpret the changes in the modern life. The intensive focusing of art on the present can be viewed as a lack of reflection, but also as a response to the process of modernisation, i.e. as being unable to separate from it. Some philosophical and anthropological investigations concerning time and the idea of the present (including, above all, the concepts of the “absolute present” of Karl Heinz Bohrer, "modern Constitution" by Bruno Latour and the suspicions concerning the present of the so-called "philosophy of suspicion") will in turn allow for probative diagnoses of the potential causes for anxiety concerning the directions of the contemporary development of art, which can still be observed in its colloquial reception.
PL
Tekst stawia sobie za zadanie namysł nad wątkami aktualności i wydarzeniowości ujmowanymi jako definiujące artystyczny ruch awangardowy, rozumiany w związku z tym jako formacja twórcza o identyfikowalnych wspólnych założeniach przekraczających podziały dyscyplinarne i historyczno- filozoficzne klasyfikacje. Zakładam, że duża część sztuki współczesnej pozostaje w ten sposób wierna pewnym dającym się wyróżnić inicjalnym dążeniom awangardowym. Wydaje się, że także obecnie, podobnie jak na początku XX wieku, teraźniejszość jawi się artystom jako wciąż trudno uchwytna. Zjawisko to dotyczy zarówno komentarzy, które odnoszą się do własnych granic i charakteru sztuki (wypowiadającej się wciąż na nowo o sobie samej wobec zobowiązującego ją wciąż imperatywu nowości), jak i jej prób rozumienia i interpretowania przemian życia współczesnego. Natężone skupienie sztuki na tym, co obecne, może być klasyfikowane jako słabość refleksji, ale także jako reakcja na tempo modernizacji, nieodłączne od niej samej. Filozoficzne i antropologiczne ujęcia czasu i współczesności (m.in. i przede wszystkim koncepcje absolutnej teraźniejszości Karla Heinza Bohrera, nowoczesnej Konstytucji Brunona Latoura i podejrzenia odnośnie współczesności tzw. "filozofii podejrzeń") pozwolą z kolei na próbne diagnozy potencjalnych powodów zaniepokojenia kierunkami rozwoju sztuki współczesnej, które daje się wciąż obserwować w jej powszechnej recepcji.
2
Publication available in full text mode
Content available

Contemporary Artistic Transformation of Nature in the Context of the Politics of Nature – the Question of Participation

100%
Piotrowska M.
Art Inquiry. Recherches sur les arts
|
2018
|
vol. XX (XXIX)
121-132
EN
The text compares the concept of participation suggested by Bruno Latour in his Politics of Nature with the 2017 views of Nicolas Bourriaud on the role of art and artist in the dynamically changing world of the Anthropocene. Validating in the context of the goal – building a democratic common world – the role of atomized, grass-root, cognitively eclectic political activity, Latour tries to deactivate the fundamental divisions of the Western ontological tradition (including Nature/Culture and society, object/subject, Science/sciences) as paralyzing the individual’s ability to truly engage in the life of a community. He also points to the special role of art, which in the modern Western tradition did not have the ambition of concealing the constructional character of the shared visions of reality. These references are contrasted with the more philosophically traditional attitude of Bourriaud, who defends autonomous art as a value and a sphere that in intimate reception offers a possibility of a particularly accurate representation and at the same time a particularly accurate conceptual simulation of a selected segment of current reality. At the same time, Bourriaud demonstrates a more helpless and pessimistic attitude when compared to Latour’s concept of participation, remaining in a world largely created by someone / something else.
PL
Tekst zestawia koncepcję partycypacji sugerowaną przez Bruno Latoura w jego Polityce natury z poglądami Nicolasa Bourriauda z roku 2017 na rolę sztuki i artysty w dynamicznie zmieniającym się świecie epoki zwanej antropocenem. Dowartościowując w kontekście celu – budowy demokratycznego świata wspólnego – rolę zatomizowanej, oddolnej, eklektycznej poznawczo działalności politycznej Latour stara się dezaktywować fundamentalne podziały zachodniej tradycji ontologicznej (m.in. na Naturę/Kulturę i społeczeństwo, przedmiot/podmiot, Naukę/nauki) jako paraliżujące zdolność jednostki do autentycznego angażowania się w życie wspólnoty. Wskazuje także na szczególną rolę sztuki, która nie przejawiała w nowożytnej tradycji zachodniej ambicji tuszowania konstrukcyjnego charakteru współdzielonej wizji rzeczywistości. Poszukiwania te skontrastowane zostały z bardziej tradycyjną filozoficznie postawą Bourriauda, broniącego sztuki autonomicznej jako wartości i sfery, która w intymnym odbiorze oferuje możliwość recepcji szczególnie trafnej reprezentacji i jednocześnie szczególnie trafnej konceptualnej symulacji wybranego wycinka rzeczywistości dziejącej się teraz, demonstrującego zarazem, w porównaniu z koncepcją Latoura, większą bezradność i pesymizm jeśli chodzi o możliwości partycypacji w świecie, tworzonym najczęściej przez kogoś/coś innego.
3
Publication available in full text mode
Content available

Pierre Bourdieu on Art As Social Practice. The Defence of the Concept of the Autonomous Field of Cultural Production

100%
Piotrowska M.
Art Inquiry. Recherches sur les arts
|
2019
|
vol. XXI
69-83
PL
Celem artykułu jest namysł nad poststrukturalistyczną konceptualizacją praktyk społecznych i autonomicznych pól produkcji kulturowej w późnej twórczości Pierre'a Bourdieu, zmierzający w kierunku wyodrębnienia specyfiki autonomicznego pola sztuki i uchwycenia nastawienia auto¬ra wobec własnych konstrukcji teoretycznych. Autonomiczne pole sztuki rysuje się w tym kontek¬ście jako jedna z takich trwających wciąż struktur o charakterze historycznym, które umożliwiają produkcję i reprodukcję kultury; jako stosunkowo wolne od zewnętrznych nacisków, autonomicz¬ne pola produkcji kulturowej sprzyjają akumulacji wiedzy i wzmacniają potencjał refleksji. Jako takie – pole sztuki jest diagnozowane u Bourdieu jako współczesna wartość wymagająca obrony. Autorka wydobywając z konceptualizacji Bourdieu tę diagnozę, z którą się zgadza, stara się tak¬że wskazać najważniejsze tradycje humanistyczne, które, według niej, umożliwiły nowoczesne i współczesne ujęcia teorii praktyki oraz rozwój myśli Bourdieu w kierunku emancypacyjnym.
EN
The article’s aim is to reflect on the late poststructuralist conceptualisations of social practices and autonomous fields of cultural production by Pierre Bourdieu in order to distin¬guish the specificity of the autonomous field of art and to grasp the author’s attitudes to these theoretical constructions. The autonomous field of art is being drawn in the late thought of the French thinker as one of the still existing structures of historical character enabling cultural production and reproduction that is relatively free from external pressures, favours the accu¬mulation of knowledge and enhances reflection. As such – it is diagnosed as a contemporary value in need of defence. The author of these considerations tries to extract this diagnosis, with which she agrees, form Bourdieu’s thought. She also attempts to point out the most important, according to her, humanistic traditions which enabled some selected approaches to the theory of practice of modernity and late modernity, and thus the development of Bourdieu’s ideas towards emancipation.
4
Publication available in full text mode
Content available

Obraz rodzinnego domu a wyobrażenie własnej przyszłości w narracjach dorosłych dzieci rozwiedzonych rodziców

100%
Piotrowska M.
Rocznik Andragogiczny
|
2008
|
vol. R. 2008
76-88
EN
The most important experiences people achieve in the family, so family is called the primary context of human development. The Polish family is being transformed in the same way as the family in other societies - fewer legal marriages, less children, more divorces, more single parents... The divorce is a very big problem in the modern Poland. The study involved 19 adults (14 women and 5 men), who experienced parental divorce at some point in their childhood. They evaluated the effects of the divorce from the perspective of their adult life. There was no single person, who would claim that parental divorce did not effects his or her live in a negative way. Research results show that parental divorce is a critical life event for children's world.
5
Publication available in full text mode
Content available

Wpływ rozwodu rodziców na dorosłe życie ich dzieci

100%
Piotrowska M.
Rocznik Andragogiczny
|
2010
|
vol. R. 2010
EN
The divorce is a very important problem in modern family. This is a dynamic phenomenon. In Poland, for example, one in three marriages disintegrates. For everyone divorce is a very painful experience. The children, they are the one who suffer most, beaucouse their emontional peace is shattered. Parents need some 2 or 4 years to adapt to the new reality after divorce but children need more - 10 or 15 years to overcome negative feelings of pain, anger, shame or despair. In the article I present the general review of research concerning the matter of adult children of the divorced parents and also my own results of the research. In my opinion, research among the people affected by divorce is extremely difficult. Divorce invokes in every involved person (including parents and their children) strong feelings of pain and misery. The knowledge from research might be used in practice, for example in education or therapeutic programs, which could help in better working out the loss caused to the children by parent's divorce. Such knowledge may also help in ‘new start' in family life after a divorce.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.