Search results

1

Między nadzieją a rozpaczą. Doświadczenie wieczności

100%

ZIEMIŃSKI I.

Ethos. Kwartalnik Instytutu Jana Pawła II KUL

|

2019

|

vol. 32

|

issue 4 (128)

EN

There are two basic approaches to the experience of time. It is conceived either as a power which gradually destroys a human life or as duration which resists change and death. The focus of the article is the latter model, which allows experiencing moments of eternity within the experience of a sustained continuation of one’s own being. While hoping for a particular good (or expecting it), the human being already possesses it in some form and, in this way, hope (or expectation) turns out to be an actuation of the future, which, although is yet to come, is already experienced as real and actually present. Among other moments of eternity in an earthly life, despite their negative nature, are those of physical pain, psychological suffering, and despair. Experiencing them, a human being feels that time is standing still and life has changed into an eternal hell which is impossible to overcome. The model moments of eternity which have been described in the article are manifestations of the only form of eternal life accessible to a human being in earthly life. However, they may also become starting points for constructing either philosophical or theological models of eternal life after death.

PL

Istnieją dwa główne sposoby doświadczenia czasu – jako siły niszczącej ludzkie życie i jako trwania, które opiera się zmianie i śmierci. W artykule opisuję ten drugi model, w ramach którego możliwe jest doświadczenie chwil wieczności, polegających na doznaniu niezmiennego trwania własnego bytu. Mając wszak nadzieję na określone dobro (lub oczekując go) człowiek w jakiejś mierze już je posiada; w ten sposób nadzieja (i oczekiwanie) okazują się uobecnieniem przyszłości, która – mając dopiero nadejść – już jest doświadczana jako realna i aktualnie obecna. Podobnymi chwilami wieczności, tyle że negatywnymi, są takie doświadczenia, jak fizyczny ból, psychiczne cierpienie czy rozpacz. W takich przypadkach człowiek ma poczucie, że czas się zatrzymał, wobec czego życie zamienia się w niemożliwe do pokonania, wieczne piekło. Opisane przykładowo chwile wieczności są jedyną formą życia wiecznego dostępną człowiekowi na ziemi; mogą one jednak również stanowić punkt wyjścia do konstruowania (filozoficznych czy religijnych) modeli życia wiecznego po śmierci.

2

Unik jako sprzeciw. Gest Piłata w świetle Osoby i czynu Karola Wojtyły

100%

ZIEMIŃSKI I.

Ethos. Kwartalnik Instytutu Jana Pawła II KUL

|

2020

|

vol. 33

|

issue 1 (129)

EN

The article comprises an ethical analysis of Pilate’s gesture of washing his hands during the trial of Jesus. The considerations refer to the four moral attitudes scrutinized by Karol Wojtyła in his work The Acting Person, namely, solidarity, opposition, conformism, and noninvolvement. Pilate’s gesture-the author of the article argues-was neither an expression of his solidarity with the Prisoner nor a manifestation of his conformism; rather, it symbolized opposition to the plot to kill an innocent person. Even though the opposition in question might not have been determined, and ultimately turned out ineffective (Pilate did sentence Jesus to death, having thus met the demands of the priests and of the angry crowd outside the praetorium), as a human being, the Roman governor did not solidarize with the verdict he passed as the judge. Thus his attitude is best described as an instance of noninvolvement, yet, in his predicament, noninvolvement appeared the only available form of opposition.

PL

W tekście podjęta została próba interpretacji gestu umycia rąk wykonanego przez Piłata podczas procesu Jezusa, nawiązującej do czterech postaw moralnych: solidarności, sprzeciwu, konformizmu i uniku, wyróżnionych przez Karola Wojtyłę w książce Osoba i czyn. Autor artykułu argumentuje, że gest Piłata nie był wyrazem ani postawy solidarności, ani konformizmu, lecz sprzeciwu wobec zabójstwa niewinnego człowieka. Jeśli nawet sprzeciw ten nie był pełny i okazał się nieskuteczny (ostatecznie bowiem Piłat skazał Jezusa na śmierć, spełniając w ten sposób żądania kapłanów oraz tłumu zgromadzonego przed pałacem namiestnika), to jednak świadczy on o tym, że Piłat jako człowiek nie solidaryzował się z decyzją, którą wydał jako sędzia. Jego postawę można zatem określić mianem uniku; w sytuacji jednak, w której przyszło mu działać, unik wydawał się jedyną dostępną formą sprzeciwu.

3

O (nie)możliwości dialogu między religiami

100%

ZIEMIŃSKI I.

Ethos. Kwartalnik Instytutu Jana Pawła II KUL

|

2016

|

vol. 29

|

issue 1 (113)

EN

The author attempts to justify the claim that an authentic interreligious dialogue, conceived of as the common pursuit of the truth, is impossible. As the main reason the author indicates the fact that, at the starting point of such a pursuit, it would be necessary for an authentic believer in a religion to suspend his or her faith in the truth of this religion. This condition, however, cannot be accepted by any of the involved parties. Thus interreligious dialogue is possible merely in the form of converting those who believe differently, opposing beliefs considered as false, confirming one’s religious identity, or expression of one’s beliefs. Similar difficulties apply also to the ecumenical dialogue within Christianity. Translated by Patrycja Mikulska

PL

Autor stara się uzasadnić tezę o niemożliwości autentycznego dialogu międzyreligijnego, rozumianego jako wspólne poszukiwanie prawdy. Głównym powodem jest to, że autentyczny wyznawca określonej religii – przystępując do wspólnego poszukiwania prawdy z wyznawcami innych religii – musiałby w punkcie wyjścia zawiesić przekonanie o słuszności własnej wiary; tego jednak od nikogo żądać nie można. W takim razie dialog międzyreligijny jest możliwy jedynie jako zwalczanie wierzeń uważanych za fałszywe, nawracanie innowierców, potwierdzenie własnej tożsamości religijnej lub ekspresja własnych przekonań. Podobne trudności dotyczą dialogu ekumenicznego w chrześcijaństwie.

4

Wykładowca i filozof

63%

ZIEMIŃSKI I.

Ethos. Kwartalnik Instytutu Jana Pawła II KUL

|

2011

|

vol. 24

|

issue 3 (95)

Refine search results

4 Ethos. Kwartalnik Instytutu Jana Pawła II KUL

4 ZIEMIŃSKI I.

1 2020

1 2019

1 2016

1 2011

Między nadzieją a rozpaczą. Doświadczenie wieczności

Unik jako sprzeciw. Gest Piłata w świetle Osoby i czynu Karola Wojtyły

O (nie)możliwości dialogu między religiami

Wykładowca i filozof