Search results

1

Miłosierdzie Boże nad światem (Uniwersalizm miłosierdzia)

100%

Góźdź K.

Sympozjum

|

2003

|

issue 2(11)

93-108

PL

Miłosierdzie Boże nad światem (Uniwersalizm miłosierdzia)

2

Uniwersalizm zbawczy Jezusa Chrystusa

100%

Góźdź K.

Sympozjum

|

2001

|

issue 1(8)

117-133

PL

Dominus Iesus – Jezus jest Panem – brzmi radośnie w słowach Jana Pawła II jako zaproszenie wszystkich chrześcijan, aby w świadomości swojej wiary „odnowili przylgnięcie” do Jezusa Chrystusa, który „wczoraj i dziś, ten sam także na wieki” (Hbr 13,8) jest „drogą, prawdą i życiem” (J 14,6). Jest to wyznanie Chrystusa jako jedynego Syna, przez którego widzimy nie tylko oblicze Ojca (J 14,8), ale też doświadczamy spełnianie się odwiecznego zamiaru Ojca względem nas: ofiarowanie Prawdy i Miłości w Jego Synu, czyli dzianie się zbawienia. Odwaga św. Piotra jest dziś wezwaniem do świadectwa, że Jezus Chrystus jest uniwersalnym Zbawcą całej ludzkości, ponieważ „nie ma w żadnym innym imieniu zbawienia” (Dz 4,12).

3

BÓG JAKO ISTNIENIE OSOBOWE

100%

Góźdź K.

Teologia w Polsce

|

2011

|

issue 1

23-29

PL

Już w Wj 3,14 istnienie nie jest jakimś aktem anonimowym w postaci megaoceanu istnienia, ale jest aktem osoby: „Jam Jest”, „Ja Jestem”, „Ja Jestem tym Będącym, Istniejącym” (LXX). I osoba i istnienie nieskończenie utożsamiają się. Osoba Jahwe jest tu Istnieniem. Istnienie jest istotą osoby, a nieskończona Osoba jest racją istnienia.

DE

Die christliche Theologie interpretiert die Offenbarung über die göttliche Existenz in Ex 3,14 „Ich bin der Ich-bin!“ (Ehjeh aszer Ehjeh, Ego eimi ho oon, Ego sum qui sum)ursprünglich systematisch und metaphysisch als Existenz oder als Existierender in absoluter Weise, und erst dann sekundär proexistentialisch genommen als Existenz, diejemandem Hilfe und Heil leistet. Das metaphysische Verständnis wird generell vom Thomas von Aquin als subsistierende Existenz – Ipsum Esse Subsistens formuliert. Erst seit kurzem hat man darauf aufmerksam gemacht, dass Jesus sich selbst das Attribut von Jahwe offiziell zugeschrieben hatte, indem Er sagte: Ego eimi; „Ich bin“. So muss man heute hinzufügen, dass das Wesen Gottes die unendliche Existenz bedeutet, und dabei nicht anonyme, sondern personale Existenz. Sie wird in „Ich bin“ ausgedrückt. Der höchste Grund für die Existenz ist also die Person Gottes.

4

Istota Kościoła według Josepha Ratizngera

100%

Góźdź K.

Teologia w Polsce

|

2017

|

vol. 11

|

issue 1

5-15

PL

Kościół jest ludem Bożym, który żyje Ciałem Chrystusa i w celebrowaniu Eucharystii sam staje się Ciałem Chrystusa.

EN

The author puts forwards a hypothesis relating to the interpretation of the thought ofmJoseph Ratzinger – Benedict XVI concerning the essence of the Church as the Body of Christ. Jesus Christ built His Church in a visible form through His choice of the Twelve, who were called to build a special community with Him. By building the Church, the Apostles participated in Christ’s earthly mission. The essence of the Church does not lie in the very fact of its apostolic foundation, but in the event of the Last Supper, that is of the Eucharist, which marks the actualization of the Church. The Eucharist concretizes the Body of Christ in its “physical” and its risen dimension (Corpus Christi verum) as well as its social form, where Jesus is the Head of the body of all the baptised faithful (Corpus Christi mysticum), that is in the aspect of the integral Church. The Eucharist is a manifestation of both, the individual Body of Christ (“This is my Body” 1 Cor 11:24; Mk 14:22b) and the “social” Body of Christ’s Church. Therefore, the essence of the Church is the community of Christ with the baptised faithful, whose sacramental participation actualizesf the Body of Christ through the Eucharist (“He is the Head of the Body – the Church” Col 1:18; cf. Eph 1:10; and we are “the Body of Christ and each of you is a part of it” 1 Cor 12:27, cf. 12:12–13). In other words, the essence of the Church lies in its being the Istota Kościoła według Josepha Ratzingera Body of Christ in both of its aspects: individual and social, which are actualized through the Eucharist. Ratzinger himself also puts it in the following manner: “The Church is the People of God through the Body of Christ.” In this sense, the Church is not only a sacramental sign (signum), but it is a matter of fact (res). This is how Ratzinger advocates the original Christian idea of a strong link between the Church and the Eucharist. By doing so, he opts for the full ontical, realist approach to theology, refuting the idealist stance. For Ratzinger, the Church is more than a sign. It constitutes the full reality of Christ as its Head in communion with the faithful as members of His Body.

5

Chrystologia Logosu według Josepha Ratzingera

100%

Góźdź K.

Teologia w Polsce

|

2011

|

issue 2

237-247

PL

Logos jest Słowem Przedwiecznym, Sensem wszystkich rzeczy, odwiecznie istniejącym w Synu Bożym. Jest to Logos, który staje się Bogiem-Człowiekiem przez przyjęcie natury ludzkiej. Tak idea grecka Logosu osiąga swoją pełnię dopiero w Logosie wcielonym, w Słowie, które stało się Ciałem. Odtąd Logos nie jest już tylko „sensem”, „myślą” istniejącą poza rzeczami, ale On sam wszedł w ciało i ucieleśnił się, jest Logos incarnatus. Teraz Słowo nie jest już tylko „zastępstwem” kogoś drugiego, cielesnego, lecz złączone z całą rzeczywistością. Tak Logos stworzenia, Logos w człowieku i prawdziwy Logos wcielony, odwieczny Logos – Syn Boży – schodzą się ze sobą.

DE

Die Logos-Christologie ist von der göttlichen Ontologie und Ökonomie her der Vorgang des ausgesprochenen Wortes vom Vater, also der Vorgang des Hervorkommens des Sohnes vom Vater. Es ist die Christologie der grenzenlosen Hingabe des Sohnes an den Vater und an diejenigen, zu denen er gesandt wurde, d.h. an die Menschheit. Der ausgesprochene Wort-Logos vom Vater ist die lebendige Wirklichkeit des sich mitteilenden Sinnes, der selbst Mensch geworden ist. Die Fleischwerdung des Wortes wird in Kreuz und Auferstehung Wortwerdung des Fleisches50. Dank dieser Wortwerdung entsteht neue Qualität der ganzen Wirklichkeit, die Einheit, die Gott so sehr wollte, dass er für sie den Preis des Kreuzes bezahlt hat. So ist nach Justin das Kreuz „das größte Symbol der Herrschaft des Logos […], ohne die es keinen Zusammenhang in der ganzen Schöpfung geben“51 würde. Logos ist im Verständnis der griechischen Philosophie der Sinn aller Dinge. Seine Fülle erreicht er jedoch erst in dem menschgewordenen Logos, im Wort, das Fleisch wurde (Joh 1,14). Die Einheit der göttlichen und der menschlichen Welt im Gott-Mensch bedeutet nicht nur das Bringen der Schöpfung zum Schöpfer, sondern auch die Lenkung des Menschen auf die Ewigkeit, auf Gott und auf die anderen Menschen. Eine solche Haltung, die eine Existenz des „Sein-Für“ äußert, offenbarte der göttliche Logos in seiner Hingabe an den Vater und in dem Kreuzopfer Jesu. Von daher bedeutet die durchbohrte Seite Jesu eine ganz offene Existenz. „Der ganz Eröffnete, der das Sein ganz als Empfangen und Weitergeben vollzieht, ist damit sichtbar als das, was er im tiefsten immer war: als <>“52. Ebenso soll den Christen diese Haltung des Logos, d.h. die Verherrlichung Gottes und der Dienst an die Menschen, prägen. Es ist die Haltung der ersten Christen, die noch in Katakomben zu sehen ist, und zwar in den offenen und hochausgestreckten Armen beim Beten. Sie spiegelt die letzte Geste Jesu am Kreuz wider: „Diese geöffneten Arme sind Ausdruck von Anbetung und auch gerade dadurch, dass sie die völlige Hingabe an die Menschen ausdrückt, dass sie die Geste der Umarmung, der vollen und ungeteilten Brüderlichkeit sind“53. Der betende Mensch verwirklicht sich, weil er sich zum Logos formt und Logos durch den Glauben wird54. In der Liturgie spricht Logos und er kommt zu uns, um uns mit ihm zu vereinen und uns zu einem Leib zu machen.

6

Kościół świętych – Kościół grzeszników według Josepha Ratzingera - Benedykta XVI

100%

Góźdź K.

Teologia w Polsce

|

2014

|

vol. 8

|

issue 2

31-41

PL

Trzeba wyraźnie rozróżnić Kościół święty, czyli wolę Bożą i orędzie Boga, i Kościół grzeszników jako słabość człowieka. Kościół święty stara się orędzie Boga przekazać światu.

EN

Any analysis of the problem of “the Church of saints and the Church of sinners” must start from de fining the Church as such. First and foremost, the Church cannot be conceptually reduced to hierarchical structures, nor should be put on equal with the ecclesiastic institution. Instead, it must be seen as the personal communion of people with Jesus Christ. This view is originally expressed in Joseph Ratzinger’s claim that “The Church is the people of God as the Body of Christ.” This claim means that the Church does not create herself, that she is not a human creation, but she comes from God and it comprises the human co-element in the realization of the Divine Plan. In this sense, the Church is holy, yet, at the same time, she gathers sinners. This holiness relies on the unconditional grace of God’s Incarnation. Indeed, the Holy Church realizes the will of God and she is His envoy to the universe, while the Church of sinners is a Church made of people, trying to transmit God’s message to the world, despite the limits and sins of her members.

7

Spełnienie indywidualnej historii w Jezusie Chrystusie

100%

Góźdź K.

Studia Oecumenica

|

2017

|

vol. 17

321-334

EN

Each person is a special God’s creation (see Gen 1:27). Each person has his/her unique life history - not only as an autonomous being, but also as a being oriented towards God, that is a being that shares his/her history with God. This latter type of history is not immanent to humans. It started when the Son of God accepted human nature. Thus, the human nature of Jesus Christ means that a history of each human is merged with the history of God. As a result of this merger, a human can participate in the prolepsis of the end of the world, which came into being through the Event of Jesus Christ, and particularly through His Resurrection. Hence, in His Event (Incarnation, Death on the Cross, Resurrection, Elevation) Jesus Christ is a real concrete manifestation of an individual human history since He is a manifestation of the true nature of the human being. He represents each human being before God the Father and He is the ultimate human hope and fullness through His Resurrection. As true God and a true human, Jesus Christ grants sense to manhood in orienting man to salvation: to life in the life of God. This pathway shows how an individual human history finds its full realization. This approach to the relation between humans and God through history is subject to research by such outstanding ecumenists as Piotr Jaskóła and Wolfhart Pannenberg.

PL

Każdy człowiek jako szczególne stworzenie Boże (por. Rdz 1,27) ma swoją indywidualną historię nie tylko jako byt samoistny, ale także jako byt ukierunkowany na Boga, czyli mający wspólną z Nim historię. Tę historię ma człowiek jednak nie z siebie samego, lecz z przyjęcia przez Syna Bożego ludzkiej natury. Jego Człowieczeństwo jest więc włączeniem człowieka w historię Boga. Skutkiem tego włączenia jest ostatecznie uczestnictwo człowieka w prolepsie końca, który dokonał się w Wydarzeniu Chrystusa, a konkretnie w Jego zmartwychwstaniu. Jezus Chrystus jest więc w swoim Wydarzeniu (Wcielenie, Krzyż, Zmartwychwstanie, Wywyższenie) konkretną postacią indywidualnej historii człowieka, ponieważ odzwierciedla prawdziwą istotę człowieka, jest reprezentantem człowieka przed Bogiem Ojcem i ostatecznie jest nadzieją i spełnieniem człowieka w Jego zmartwychwstaniu. Jako prawdziwy Bóg i prawdziwy człowiek jest Jezus Chrystus sensem człowieka w doprowadzeniu go do zbawienia, do życia w życiu samego Boga. W tym wyraża się spełnienie historii indywidualnej człowieka, którą w najwyższym stopniu uprawiają profesorowie ekumeniści: Piotr Jaskóła i Wolfhart Pannenberg.

Refine search results

4 Teologia w Polsce

2 Sympozjum

1 Studia Oecumenica

2 2017

1 2014

2 2011

1 2003

1 2001

7 Góźdź K.

Miłosierdzie Boże nad światem (Uniwersalizm miłosierdzia)

Uniwersalizm zbawczy Jezusa Chrystusa

BÓG JAKO ISTNIENIE OSOBOWE

Istota Kościoła według Josepha Ratizngera

Chrystologia Logosu według Josepha Ratzingera

Kościół świętych – Kościół grzeszników według Josepha Ratzingera - Benedykta XVI

Spełnienie indywidualnej historii w Jezusie Chrystusie