Search results

1

Slovenia Back on Its Feet – What Price Is to Be Paid for Greed?

100%

Somai M.

Unia Europejska.pl

|

2016

|

issue 3

30-49

PL

W artykule podjęto próbę odpowiedzi na pytanie, dlaczego Słowenia po okresie szesnastu lat trwałego i wysokiego wzrostu gospodarczego popadła w stan głębokiej recesji (tzw. double dip, krzywa o kształcie litery W), stanowiącej jeden z najgłębszych i najdłużej trwających kryzysów zarówno w regionie, jak i strefie euro. Artykuł koncentruje się na analizie błędów, zwłaszcza tych związanych z tzw. drugą falą prywatyzacji w latach 2005 i 2008, kiedy nowa elita - używając swoich wpływów zarówno w przedsiębiorstwach, jak i bankach państwowych - wywierała naciski na banki, zmuszając je do finansowania i przeprowadzenia operacji typu MBO (management buyout – wykup przedsiębiorstwa przez zarząd firmy) i LBO (leveraged buyout – wykup lewaro-wany) z wykorzystaniem kredytów, gdzie wartość nabytych aktywów stanowiła zabezpieczenie pożyczki. Działania te stanowiły ogromne zagrożenie dla sektora finansowego i odegrały kluczo-wą rolę w procesie tzw. „przegrzania” gospodarki. Wnioski prezentowane w artykule są następu-jące: po latach niezdecydowania zarówno w zakresie określenia rozmiarów kryzysu, jak i podjęcia koniecznych działań w obszarze polityki gospodarczej, należało połączyć wysiłki związane z wprowadzeniem polityki oszczędnościowej, wdrażanej od końca 2011 roku, z wszechstronnymi działaniami prowadzącymi do poprawienia sytuacji finansowej banków, realizowanymi od końca 2013 r. Świadomi nacisków płynących ze strony rynków finansowych oraz międzynarodowych (również europejskich) instytucji, Słoweńcy zostali zmuszeni porzucić swe zwyczajowo ostrożne nastawienie do prywatyzacji i podjąć próbę wyciągnięcia gospodarki z głębokiego kryzysu.

EN

This article is a modest effort of trying to understand why Slovenia, following a sixteen-year period of sustained high growth, slumped into a deep, W-shaped recession, one of the deepest and the longest lasting in both the region and the Eurozone. It concentrates on the mistakes, especially those related to the so-called second wave of privatisation between 2005 and 2008, whereby the new elite – using their leading positions in both enterprises and state-owned banks and forcing the latter to finance the former to carry out MBOs and LBOs with loans tied to the value of the ac-quired assets pledged as collateral – exposed the financial sector to extreme risks and played a crucial role in overheating the economy. It concludes that, following years of hesitation over the seriousness of the crisis and the necessary economic policy measures to overcome it, the com-bined effects of austerity policy, engaged since the end of 2011, and the comprehensive bank recovery measures implemented, as of the end of 2013, under pressures coming from both finan-cial markets and international (including European) institutions, the Slovenes could, at the price of their traditionally cautious attitude about privatization, bring their economy back from the brink.

2

EU-budget: Less Money, Less Europe? The New MFF Seen from the New Member States Perspective

100%

Somai M.

Unia Europejska.pl

|

2013

|

issue 1

13-21

PL

Głównym celem artykułu jest omówienie porozumienia w sprawie wieloletnich ram finansowych (WRF), osiągniętego na szczycie Rady Europejskiej 8 lutego 2013, na którym ustanowiono priorytety budżetowe UE i pułapy dla wspólnych polityk w latach 2014-2020. Przedstawiono w nim zmiany, jakie zaszły w stosunku do wstępnych propozycji Komisji (z końca czerwca 2011 r.) oraz fakt zmniejszenia, po raz pierwszy historii wieloletnich ram finansowych, zasobów finansowych przeznaczonych dla UE w porównaniu z obecnymi wieloletnimi ramami finansowymi na lata 2007-2013. Następny budżet wieloletni zachowa strukturę zbliżoną do obecnej, przy czym nieco więcej pieniędzy zostanie przeznaczonych na badania i rozwój, infrastrukturę i edukację, a mniej - na politykę rolną i spójności. Czy to oznacza, że politycy nie wierzą już w integrację europejską? Lub czy porozumienie jest jedynie nieuniknioną konsekwencją intelektualnego i finansowego zmęczenia wynikającego z działań, podjętych w ostatnich latach, aby przezwyciężyć kryzys i ustabilizować finanse publiczne w Europie?

EN

The main aim of the paper is to display and analyse the agreement on the next multiannual financial framework (MFF), which was reached at the European Council meeting of 8 February 2013 and in which were laid down the EU's budgetary priorities and ceilings concerning the common policies for the years 2014-2020. It presents how the deal has changed vis-à-vis the Commission's initial proposals (of late June 2011) and how, for the first time of MFF history, the financial resources available to the EU have been diminished vis-à-vis the current MFF 2007-2013. The next MFF will retain more or less its current structure, with somewhat more money earmarked for research and development, infrastructure and education and less money saved for the agricultural and cohesion policy. Does it mean politicians do not believe in European integration any more? Or is the agreement only the inevitable consequence of the intellectual and financial fatigue resulting from efforts having in recent years been displayed to overcome the crisis and to stabilise public finances all over Europe?

3

Brexit: Risks and Opportunities of Disintegration

100%

Somai M.

Unia Europejska.pl

|

2017

|

issue 2

9-19

EN

Brexit is the result of long-maturing processes of economic and social development reinforcing each other. The referendum on EU membership was far from the mere technical issue of whether staying or leaving the integration – to most British citizens it was a desperate and legitimate answer to British and European (especially Brussels) elite politics that had discredited themselves. Will the elite learn from the result, will they reach a reasonable conclusion? European disintegration can take several forms ranging from allowing governments to ignore EU rules with impunity being the mildest, to letting member states to exit being the wildest. Apart exploring the origins of the current disintegration tendencies, with a special regard to those of Brexit, the purpose of this paper is to map both the risks and the opportunities associated with these disintegrative tendencies in Europe. For, as a hypothesis of this study, the author presumes that in such difficult times, perceived by many as crisis, it is not only a possibility to overcome the problems, but also a must to find out new ways of thinking, and proposing new paths of development in order to minimise the risks and turn challenges into opportunities.

PL

Brexit jest wynikiem długo dojrzewających procesów rozwoju gospodarczego i społecznego, które wzajemnie się wspierają. Referendum w sprawie członkostwa w UE nie było jedynie sprawą techniczną – zostać czy opuścić ugrupowanie integracyjne; dla większości obywateli brytyjskich była to zdesperowana i oficjalna odpowiedź dana brytyjskiej i europejskiej (a zwłaszcza brukselskiej) elicie politycznej, która sama się zdyskredytowała. Czy elita wyciągnie wnioski z tego wyniku, czy będzie w stanie osiągnąć rozsądne zakończenie? Rozpad UE może przybierać różne formy, począwszy od pozwalających rządom ignorować bezkarnie unijne przepisy, pozwalające państwom członkowskim na opuszczenie UE. Celem artykułu, oprócz badania początków obecnych tendencji rozpadowych, ze szczególnym uwzględnieniem brexitu, jest pokazanie zarówno zagrożeń, jak i możliwości związanych z tendencjami dezintegracyjnymi w Europie. Jako hipotezę autor przyjął, że w tych trudnych czasach, postrzeganych przez wielu jako kryzys, to nie tylko możliwość przezwyciężenia problemów, ale również konieczność znalezienia nowych sposobów myślenia i zaproponowania nowych ścieżek rozwoju, aby zminimalizować ryzyko i przekształcić wyzwania w szanse.

4

Hungarian Agriculture a Decade after EU Accession: Hopes, Facts and Lessons

100%

Somai M.

Unia Europejska.pl

|

2014

|

issue 2

41-51

PL

Wiosną 2014 roku odbyły się liczne spotkania ekspertów i konferencje, podsumowujące doświadczenia 10 lat członkostwa Węgier w UE. Jedną z najbardziej istotnych kwestii poruszanych podczas tych spotkań było bez wątpienia objęcie Węgier wspólną polityką rolną (WPR) i stopniowe wprowadzanie przewidzianych nią instrumentów wsparcia dla rolników. Węgierski sektor rolny staje się coraz bardziej wyspecjalizowany i koncentruje się na uprawach polowych (głównie pszenicy, kukurydzy, słonecznika i rzepaku), odchodzi natomiast od hodowli zwierząt i innych dziedzin produkcji pracochłonnej (np. uprawy warzyw), których znaczenie stopniowo maleje lub stabilizuje się na bardzo niskim poziomie. Wsparcie ze środków WPR przyczyniło się do podniesienia wydajności i rentowności węgierskiego rolnictwa, ale jego wyniki w przeliczeniu na hektar i zatrudnionego nadal wyraźnie odbiegają od podobnych wskaźników głównych konkurentów z Europy Zachodniej. Celem artykułu jest przedstawienie wniosków płynących z pierwszych 10 lat członkostwa w UE dla węgierskiego rolnictwa, pokazanie zmian w produkcji i handlu rolnym, jak również przyczyn tych zmian.

EN

Spring 2014 is fully packed with expert meetings and conferences that are aimed at taking stock of Hungary's experiences of the 10-year membership in the EU. The introduction of the CAP and the gradual application of its main support schemes for farmers are, beyond doubt, emerging as key issues of interest in the above-mentioned events. The sector is now becoming more and more specialised and is focusing on field crops (mainly wheat, maize, sunflower and colza), while switching away from livestock breeding or other similarly labour-intensive activities (e.g. production of vegetables) which are gradually shrinking and/or stagnating at a very low level. CAP subsidies helped to improve productivity and profitability but Hungarian agriculture's per hectare and per worker indicators are still very far from those of its main competitors in Western Europe. Our intention with this paper is to highlight the main lessons learned from the EU accession of Hungary in agricultural sector, to display how production and trade flows have changed and to explore the reasons behind these changes.

5

Is France's Economy a Real Danger for the European Integration?

100%

Somai M.

Unia Europejska.pl

|

2013

|

issue 3

7-16

PL

Wśród polityków, decydentów i ekspertów coraz bardziej daje się zauważyć rosnące zatroskanie o słabe funkcjonowanie gospodarki Francji i jego ewentualne skutki dla stosunków francusko-niemieckich, jak dotąd głównej siły napędowej i przyśpieszenia rozwoju UE. Gospodarka francuska przeżywa dziś spadek w porównaniu z jej stanem z roku 2009, liczba bezrobotnych rośnie nieprzerwanie przez ostatnie ponad 20 miesięcy, natomiast - wbrew wszystkich obietnicom wyborczym - deindustrializacja nabrała nawet rozpędu od początku prezydentury Hollande'a. Kraj musi stawić czoło poważnym problemom strukturalnym: niskiej konkurencyjności, niezrównoważonemu systemowi opieki społecznej, ogromnemu i wciąż rosnącemu długowi publicznemu, nieelastycznemu rynkowi pracy - długo utrzymującym się słabościom, które kryzys jedynie ujawnił i wzmocnił. Pozostając zbyt długo na uboczu, Francja ryzykuje, że będzie coraz bardziej tracić w stosunku do Niemiec, co może spowodować istotne przesunięcia w równowadze sił w ramach integracji europejskiej. Głównym celem mojego opracowania jest ukazanie i analiza stanu gospodarki francuskiej oraz przedstawienie szczegółowego rachunku pierwszego roku rządów lewicy po to, żeby ocenić, czy powyższe obawy są uzasadnione.

EN

There is a growing concern among politicians, decision-makers and experts about France's poor economic performance and its possible effects on the Franco-German relationship, so far the main driving and accelerating force of the EU. The French economy is today experiencing a contraction on a par with that of 2009, the number of unemployed has risen without interruption for the last more than 20 months, and - against all electoral promises - deindustrialisation has even gained momentum since the beginning of Hollande's presidency. The country has to face major structural problems: low competitiveness, unsustainable welfare system, huge and still increasing public debt, rigid labour market - long-standing weaknesses that the crisis has only revealed and amplified. Being off track for too long, France runs the risk of losing more and more ground against Germany, which may cause important shifts in balance of forces within the European integration. The main aim of my paper is to display and analyse the state of the French economy and set out a detailed account of the first year of the Left in power in order to assess whether the above fears are justified.

6

Agri-Food Sector: the Speed of Development in the New EU Member States

63%

Somai M., Hegedüs Z.

Unia Europejska.pl

|

2015

|

issue 3

6-22

EN

In this article, we tried to measure – through 15 to 22 indicators and by using a synthetic in-dex – and analyse the EU10 (the new member states minus Cyprus, Malta and Croatia) agri-food performance during the last circa one and a half decades. We have focused our research onto the speed of development both in absolute and relative terms. As for the latter, we took into account the initial (i.e. pre-integration) development level for each new member state, in order to ascertain whether, in international comparison, they could make good use of their potential and follow the development path according to their relative development status. We found that by using any method Poland and the Baltics (especially Estonia and Lithuania) were the best performers, de-veloping clearly faster than the other countries. Finally, we tried to put forward some possible reasons behind the differences in performances and found that the age, qualification and risk-taking propensity of farmers, as well as the macro conditions prevailing in their homeland (inter-nal demand, business environment) may correlate with these differences.

PL

W swym artykule próbowaliśmy zmierzyć – wykorzystując 15-22 wskaźników oraz używając wskaźnika syntetycznego – i dokonać analizy wyników sektora rolno-spożywczego UE-10 (nowe państwa członkowskie z pominięciem Cypru, Malty i Chorwacji) w okresie ostatnich mniej wię-cej 15 lat. Skoncentrowaliśmy nasze badania na tempie rozwoju zarówno pod względem wielko-ści bezwzględnych, jak i względnych. Jeżeli chodzi o te drugie, wzięliśmy pod uwagę początko-wy (tzn. sprzed integracji) poziom rozwoju dla każdego nowego państwa, żeby ustalić, czy – z punktu widzenia porównań międzynarodowych – dobrze wykorzystały swój potencjał i podążały ścieżką rozwoju stosownie do swych względnych warunków rozwoju. Stwierdziliśmy, że stosując dowolną metodę Polska i kraje bałtyckie (zwłaszcza Estonia i Litwa) należały do krajów o najlepszych wynikach, rozwijając się wyraźnie szybciej niż pozostałe kraje. Na koniec spróbowaliśmy wskazać pewne możliwe przyczyny kryjące się za różnicami w wynikach i stwierdziliśmy, że wiek, kwalifikacje i skłonność do podejmowania ryzyka przez rolników, jak również warunki makroekonomiczne dominujące w ich kraju rodzinnym (popyt wewnętrzny, otoczenie biznesowe) mogą być skorelowane z tymi różnicami.

Refine search results

6 Unia Europejska.pl

6 Somai M.

1 Hegedüs Z.

1 2017

1 2016

1 2015

1 2014

2 2013

Slovenia Back on Its Feet – What Price Is to Be Paid for Greed?

EU-budget: Less Money, Less Europe? The New MFF Seen from the New Member States Perspective

Brexit: Risks and Opportunities of Disintegration

Hungarian Agriculture a Decade after EU Accession: Hopes, Facts and Lessons

Is France's Economy a Real Danger for the European Integration?

Agri-Food Sector: the Speed of Development in the New EU Member States