Results found: 2

Search results

Sort By:

Limit search:

De la mesure de la misére au Moyen Âge ou de la misére á la mesure

100%

Roguet Y.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica

2001

issue 003

7-22

Stałość, z jaką literatura średniowieczna przedstawia nędzę w sensie utraty takich warunków życia, które uchodzą za ideał, przesłania istotną ewolucję. Stan nędzy był najpierw uważany za niezrozumiałą i nieuleczlną - chyba że się trafił nie mający sobie równego wybawca - anomalię, którą szacowano miarą pozycji i krwi; dopatrywano się w nim rozdźwięku między warunkami bytowymi a statusem społecznym określanym jako naturalny i dziedziczny. Z czasem stan nędzy stał się rozdźwiękiem między przymiotami osobistymi a ich uznaniem. Dał on więc jednostce poczucie odpowiedzialności. Ta jednak okazała się ciężkim i bolesnym brzemieniem, stanowiącym cenę za wolność i możliwość decydowania wespół z Bogiem o życiu i świecie, które teraz postrzegano w ustawicznym stawaniu się i tworzeniu. Ewolucja pojęcia nędzy ukazuje również ewolucję koncepcji szczęścia, zmierzającej do idei trwałości statusu społecznego, w której prawo krwi i jego przejawy pozostają niezmiennie i nieskazitelnie powiązane, do nadziei osiągnięcia pogodnego bezruchu, i w której przywileje każdej jednostki i jej prawdziwe pragnienia znajdują się podczas życia, podczas jej życia, w doskonałej i zadowalającej harmonii.

Correspondance sentimentale ou correspondances ideologiques? Abelard et Heloise

100%

Roguet Y.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica

2000

issue 001

19-33

Nikt dziś nie traktuje korespondencji Abelarda i Heloizy jako zbioru autentycznych listów. Autor pracy podkreśla znaczenie systemu odniesień w listach do innych listów zbioru: ich spójność i konsekwencję trudno pogodzić z hipotezą spontanicznej wymiany uczuć i myśli dwojga kochanków. Nienaturalnie brzmią też liczne argumenty uzasadniające korespondencję. Jeszcze ważniejszym czynnikiem świadczącym o fikcyjnym charakterze dzieła jest sama jego kompozycja, głęboko przemyślana, "literacka", widoczna zarówno w coraz bardziej mistycznym sposobie zwracania się do siebie kochanków, jak i w oryginalnej narracji, która sygnalizuje różne problemy, rozwija je i przeplata, aby - zatoczywszy koło - wrócić do punktu wyjścia. Wreszcie literacki rodowód korespondencji sugerują podejmowane tematy, oscylujące wokół boskiej opatrzności. Nadają one korespondencji spójność i odzwierciedlają raczej kompozycję ideologiczną niż ewolucję psychologiczną. Wszystkie te argumenty dowodzą, że listy Abelarda i Heloizy nie są autentyczną korespondencją, lecz uczoną disputatio, w której miłość stanowi tło dyskusji nad żywotnymi w średniowieczu zagadnieniami i wartościami. Dzięki formie epistolarnej twórca rzekomej korespondencji uniknął suchej debaty scholastycznej. Opierając się na swej analizie, autor pracy twierdzi, że nic - ani tematy, ani kompozycja, ani daty rękopisów - nie stoi na przeszkodzie, aby autorstwo korespondencji Abelarda i Heloizy przypisać Jeanowi de Meun, twórcy Powieści o róży.

Refine search results

2 Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica

2 Roguet Y.

1 2001

1 2000

Search results

De la mesure de la misére au Moyen Âge ou de la misére á la mesure

Correspondance sentimentale ou correspondances ideologiques? Abelard et Heloise