Celem artykułu była próba krytycznej oceny, w aspekcie metodycznym, zjawiska powszechnego stosowania przez biegłych rewidentów oraz biegłych sądowych, w procedurze badania sprawozdań finansowych, modelu dyskryminacyjnego E. Altmana. Na 100 losowo dobranych opinii biegłych rewidentów aż w 82 przypadkach zastosowano metodę E. Altmana do oceny ryzyka upadłości badanej jednostki, z reguły z pomijaniem kryterium specyfiki badanych jednostek (zwłaszcza przynależności sektorowej oraz faktu notowania na Giełdzie Papierów Wartościowych). Wykazano liczne błędy i uproszczenia metodyczne w próbach zastosowania tej metody, które obniżają wiarygodność diagnostyczną otrzymywanych wyników, a w skrajnych przypadkach nawet je dyskwalifikują. Zakwestionowano wiarygodność diagnostyczną modelu E. Altmana, w polskich uwarunkowaniach gospodarczych, w procedurze oceny ryzyka zagrożenia upadłością jednostek gospodarczych na podstawie sprawozdań finansowych.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.