Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 3

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Participation in the Present and the Spacing of Time: On Kawara, Nancy, Levinas

100%
Bobrowska E.
Art Inquiry. Recherches sur les arts
|
2018
|
vol. XX (XXIX)
61-74
EN
This paper focuses on the close examination of the notions of presence, participation, and time in the conceptual art of On Kawara, in which the rhetorical figure of art works through the spacing of time. In this way, this conceptual art becomes a symbol of absolute creation — the creation of time and the participation in the eternal present, according to Jean-Luc Nancy’s essay: The Technique of the Present: On On Kawara. Moreover, On Kawara’s paintings explore the theme of being and are structured around Martin Heidegger’s concept of “throwness” in the world, as they convey the sense of being carried along by the events and the impetus of the world. The materiality of the loneliness of the self, which is crucial for this artistic project, is considered with reference to Emmanuel Levinas’s thought and Samuel Beckett’s …but the clouds…
PL
Rozważania zawarte w artykule dotyczą pogłębionej analizy problematyki teraźniejszości, partycypacji i czasowości w kontekście sztuki konceptualnej On Kawary. Mamy w niej do czynienia ze swoistym „otwieraniem czasu” poprzez „rozsuwanie”. W twórczości artysty retoryczna figura sztuki uwidacznia się poprzez wymierzanie czasu. Sztuka konceptualna staje się w tym przypadku symbolem kreacji absolutnej – czasu i partycypacji w nieskończonej teraźniejszości, w nawiązaniu do eseju Jean-Luca Nancy’ego The Technique of the Present On On Kawara. Malarstwo On Kawary dotyka również problemu Heidegerrowskiego bycia i rzucenia-w-świat, uczestnictwa w jego wydarzeniach i ruchu. Materialność samotności “ja”, kluczowa dla opisywanego projektu artystycznego, rozważana jest także w odniesieniu do myśli Emmanuela Levinasa i dramatu Samuela Becketta … jak obłoki….
2
Publication available in full text mode
Content available

Animacja jako budowanie demokracji w kulturze

100%
Bobrowska E.
Dyskursy Młodych Andragogów / Adult Education Discourses
|
2019
|
vol. 20
331-344
PL
W artykule dyskutowana jest kwestia struktur społecznych odpowiadających założeniom stojącym u podstaw animacji społecznej i kulturowej. Wychodząc z założenia, że cechą charakterystyczną animacji jest dążenie do budowania takich wspólnot społecznych, w których ludzie będą mogli praktykować swoją indywidualną wolność, autorka zwraca uwagę na dwa rozwiązania tego problemu: sferę publiczną oraz dyskurs. Uzasadnienie połączenia w animacji tych dwóch koncepcji, z których każda nastawiona jest na rozwiązywanie inaczej zdefiniowanego problemu, to ich komplementarność. Można o nich powiedzieć, że wspierają się nawzajem: sfera publiczna umożliwia świadome praktykowanie podmiotowości społecznej, dyskurs ma natomiast zapewniać równość w dostępie do niej.
EN
The article discusses the issue of social structures corresponding to the assumptions underlying social and cultural animation. Based on the assumption that the characteristic feature of animation is the pursuit of building social communities in which people will be able to practice their individual freedom, the author draws attention to two solutions: the public sphere and discourse. The combination of these two concepts in the context of animation, despite them being aimed at solving differently defined problems, is rationalized by their complementarity. One can say that they support one another: the public sphere enables the conscious practice of social subjectivity, while the discourse is supposed to ensure equality in access to it.
3

SPONTANEOUS PLAY BASED ON RULES. ON THE MARGINS OF KANTIAN CRITIQUE OF JUDGEMENT (Swobodna gra oparta na prawidlach. Na marginesie Kantowskiej Krytyki wladzy sadzenia)

100%
Bobrowska E.
|
2010
|
vol. 9
|
issue 3(28)
123-145
EN
The proposed analysis of Kant's system of aesthetic judgements builds upon the metaphor of play, based on the binary opposition of laws and freedom. Drawing upon the dualism of human actions, reflected in the tendency to develop both open and closed systems, Kant's analysis of the faculty of judgment focuses on the opposition of two pervading elements: freedom and order. Aesthetic and moral judgments are represented by the play model, which is a system based on arbitrary decisions, limited, however, by a superior network of rules. Therefore, the play is a system in which the duty to obey the rules coexists with the necessity to freely choose the strategy of one's decisions. The category of the play is further employed to reflect upon Kantian notions of the genius, the sublime, and the work of art that induce the free play of the cognitive faculties.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.