Główna teza artykułu zawarta jest w stwierdzeniu, że podstawą ideologiczną współczesnej praktyki zarządzania jest doktryna neoliberalna w wersji opracowanej w szkole chicagowskiej, której jednym z głównych przedstawicieli był Milton Friedman. Istotą tej doktryny jest założenie, że podstawowym (jedynym) motywem podmiotów funkcjonujących na wolnym rynku jest realizacja własnych interesów. Wdrażanie do praktyki ideologii neoliberalnej napotyka opór społeczeństw. Dla przezwyciężenia tego oporu Friedman zaproponował „terapię szokową”, polegającą na stosowaniu różnych form przymusu skutecznych szczególnie w warunkach zagrożenia. Wielkie korporacje twórczo rozwijają w swej praktyce główne idee neoliberalizmu, mianowicie: bezwzględne działanie we własnym interesie i shock treatment jako metodę zarządzania. Metoda ta jest diametralnie sprzeczna z ideami propagowanymi w podręcznikach teorii organizacji, a jednak wyraźnie dominuje w praktyce. Można więc spodziewać się fundamentalnego przewartościowania paradygmatu nauk o zarządzaniu.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.