Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 18

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

O narodzinach Odnowy Charyzmatycznej w polskim Kościele

100%
Jeziorny D.
Poznańskie Studia Teologiczne
|
2017
|
issue 31
275-282
PL
O narodzinach Odnowy Charyzmatycznej w polskim Kościele
2
Content available remote

Międzynarodowe znaczenie Austrii w okresie rządów Karla Rennera w ocenach dyplomacji polskiej

100%
Jeziorny D.
Przegląd Zachodni
|
2014
|
issue 2(351)
139-158
EN
After the dissolution of Austria-Hungary the role of the small Austrian Republic diminished. The article answers the question about the assessment of this situation by the Polish diplomacy. Both countries were new on the international scene of Europe and both were endangered by their neighbours. Warsaw was aware of the difficult internal and international situation of Austria and that is why, facing her own challenges to state independence and sovereignty, was not inclined to co-operate with Vienna. The Polish Government only focused on the possibility of transit of French military materials via Austria to Poland. But Polish diplomatic and military representatives were reporting news about Austria and her foreign relations. These reports show Poles’ good grasp of the whole complicated situation of Central Europe, providing a description of Vienna’s relationships with the Great Powers which won World War I and its smaller neighbours. Those opinions could be assessed as competent although in some aspects the role of Austria in international relations was exaggerated. Some reports prepared by Polish military representatives were misleading. They probably did not want to strenghten Germany through the Anschluss of Austria as Berlin was treated as Poland’s key enemy. Such an approach probably led to subjective anti-German and anti-Austrian opinions presented by them.
3
Publication available in full text mode
Content available

British Diplomacy and the Eastern Pact on Mutual Assistance (1934)

100%
Jeziorny D.
Acta Poloniae Historica
|
2016
|
vol. 113
EN
The Eastern Pact on Mutual Assistance (called at the beginning ‘Eastern Locarno’) was a Franco-Soviet initiative which drew much attention of politicians and public opinion in Europe in 1934. It was a proposal to be implemented into the collective security system. The article addresses the following questions: What was the main aim of British diplomacy in European affairs in 1934? Was London interested in the idea of an Eastern Pact on Mutual Assistance? Did the British diplomats see any profit for their country’s security in a Franco-Soviet proposal? Were they active in European diplomatic relations in the case of the Eastern Pact and if so to what extent? How did they understand collective security in East Central Europe? And how did they assess attitudes and motivations of the proposed signatories of this new coalition of states?
4
Publication available in full text mode
Content available

Rocznice „rewolucji rosyjskiej” w propagandzie władz sowieckich w latach 1933–1939

100%
Jeziorny D.
Dzieje Najnowsze
|
2017
|
vol. 49
|
issue 4
PL
Władze Związku Sowieckiego celebrowały rozmaite rocznice w celach propagandowych. Kolejne obchody rewolucji październikowej służyły reżimowi Józefa Stalina do prezentowania treści istotnych dla jego polityki wewnętrznej i zagranicznej. Artykuł przedstawia propagandę sowiecką z okazji rocznic rewolucji w latach 1933–1939.The Soviet Union authorities celebrated various anniversaries for propaganda purposes. Successive celebrations of the “October Revolution” served Joseph Stalin’s regime to present the content important for its internal and foreign policy. The article deals with Soviet propaganda on the occasion of the revolution successive anniversaries in 1933–1939.
5
Publication available in full text mode
Content available

Sprawa wysłania okupacyjnych wojsk brytyjskich do Austrii Niemieckiej (1918-1919)

100%
Jeziorny D.
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
|
1999
|
issue 65
51-68
EN
The armistice signed on 3rd November 1918 between the Entente and Austria-Hungary contained the clause giving the Allied troups the possibility of free movement through the territory (roads, railways and waterways) of the former Habsburg monarchy and the occupation of the most important strategic points to continue further war with Germany or to keep order. The British soldiers were regarded to be the best forces to participate in such military operations. The propositions of occupation of Vienna and other main places of German Austria were coming from different sides. The first request was announced by the French government. Marshal Foch, the main supporter of the military intervention in Vienna, wated the British troups gathered in southern Europe under the command of gen. Franchet d’Esperey to go to Budapest and Vienna. It was to be only „the march of glory” of the winners. But the French were going to eliminate Italian army from this expedition, because the real reason was to enlarge the French influence in Central Europe. However the British government, during their disscutions in November 1918, did not agree to send their troups. The second, very unclear proposition of the military intervention came from Austrian Foreign Office. Otto Bauer, the head of the foreign service of the newly born republic, wanted to prevent The Yugoslav or Italian occupation of Carinthia. Yugoslavs and Italians, fighting against each other, were going to improve their strategic position and Austrian diplomacy intended to avoid such an issue. But no British soldier was sent to Klagenfurt and Villach. The British troups were asked once again to come to Vienna after the announcement the Soviet Republic in Hungary on 21st March 1919. The strong anti-socialist circles (the Catholics and the supporters of the ex-Emperor) demanded the expedition of the British soldiers to Austria to avoid the same solution there and to constrain the socialist power. But there were no British troups ready to go to Vienna in the nearest of this capital. It was the main reason of non-intervention politics of London Foreign Office. The British diplomats decided only to threaten the Austrian government to stop all food supplies in the case of communist coup d’etat. That argument allowed to keep order in Austria in April 1919. British government were very unwilling to send their troups to Austria. And that was one of the main reasons of lack of stability in Central Europe in the first months after the world war I.
6
Publication available in full text mode
Content available

The successor states of the Austro-Hungarian Empire in the Polish diplomacy (1918–1920)

100%
Jeziorny D.
Przegląd Nauk Historycznych
|
2017
|
vol. 16
|
issue 3
155-177
PL
Austria, Węgry, Czechosłowacja, Rumunia i Królestwo SHS, a także Polska to państwa nazywane krajami sukcesyjnymi monarchii habsburskiej, ponieważ powstały na jej gruzach. Artykuł koncentruje się na znaczeniu tych środkowoeuropejskich państw w dyplomacji polskiej w latach 1918–1920, czyli w okresie decydującym dla ich niepodległego bytu. Celem artykułu jest odpowiedź na pytanie o to, jak postępujący rozpad Austro-Węgier w roku 1918 był postrzegany przez polskie elity polityczne. W następnej kolejności istotne jest pytanie, jakie było stanowisko rządu niepodległego państwa polskiego wobec państwowości tworzących się po rozpadzie monarchii Habsburgów. Pod uwagę wzięte zostały wszystkie kraje, które w całości lub w znaczącej części zagarnęły tereny austro-węgierskie. Pośród nich wyjątkiem są Włochy. Rzym zaanektował również znaczące tereny habsburskie nad Adriatykiem, ale już wcześniej był uznawany za jedną z ważniejszych stolic europejskich i nowe nabytki jedynie zwiększyły jego potencjał. Istotne jest również zauważenie, czy omawiane państwa odgrywały jakąś rolę w polskiej polityce zagranicznej, a jeśli tak, to jak znaczącą. Podobne pytanie dotyczy całego terytorium Europy naddunajskiej. Jego polityczna i ekonomiczna jedność została zerwana po I wojnie światowej, co mogła wykorzystać rodząca się Rzeczpospolita, mając do czynienia ze słabszymi od siebie potencjalnie partnerami.  
EN
Austria, Hungary, Czechoslovakia, Romania, the Kingdom of SCS and Poland are the countries referred to as successor states of the Habsburg Monarchy since they were established out of its ruins. This article focuses on how meaningful these Central European states were to Polish diplomacy in 1918–1920, i.e. the period which was decisive in the creation of their independent existence. The aim of the article is to answer the question of how the gradual breakup of the unitary Austria-Hungary in 1918 was perceived by the Polish political elites. It will also examine what stance the government of the independent Polish state adopted towards the new countries that were being formed after the dissolution of the Habsburg Monarchy. All the states which were fully or partially composed of the former Austro-Hungarian territories are considered with the exception of Italy which was already recognised as one of the most important European powers and after its annexation of the Habsburg lands on the Adriatic Sea was even more of a power. The article will also explore whether the emerging countries played any role in the development of Polish foreign policy and if so, how significant this role was. A similar question can be asked in the case of the entire territory of the Danube Region. After the First World War, its political and economic unity was shattered, which could have been used by the nascent Poland while dealing with its weaker partners.
7
Publication available in full text mode
Content available

Sprawa ochrony praw mniejszości żydowskiej w Polsce w dobie konferencji pokojowej w Paryżu w 1919 roku

100%
Jeziorny D.
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
|
1995
|
issue 54
37-61
FR
Cet article présente la lutte pour la protection internationale des minorités après la I-ère guerre mondiale. Les Juifs constituaient une force qui cherchait à mettre en vigueur le système de leur protection ainsi que des autres minorités dans les pays de l’Europe Centrale et de l’Est. Leurs arguments se référaient aux mauvaises expériences dans le passé dans cette partie de l’Europe ainsi qu’à la situation compliquée et tendue des Juifs après la I-ère guerre mondiale. Avec l’espoir d’obtenir les garanties juridiques dans le cadre du nouvel ordre, ils multipliaient leurs efforts afin d ’atteindre le but déjà présenté. Ils se heurtaient pourtant contre l’approche négatif des étals nouvellement crées dans cette région européenne y compris la Pologne. Pour celle-ci l’imposition de la protection des minorités nationales avec les garanties de la Société des Nations aurait du être incompatible avec sa souveraineté. En plus, cela aurait pu introduire au sein du droit international le partage entre les états qui imposent les engagements face aux minorités et les états qui tiennent à ces engagements. Enfin, cela aurait généré le danger de l’éckatement à l’intérieur d ’un étal donné causé par les minorités qui lui seraient hostiles (en cas de l’acceptation des principes de l’autonomie culturelle et nationale). Dans cette situation les Grandes Puissances devaient trouver un compromis satisfaisant pour elles- mêmes. Cela s’exprime sous forme de Traité de Versailles signé par la Pologne le 28 VI 1919.
8
Publication available in full text mode
Content available

Udział ochotników z Wielkiej Brytanii w hiszpańskiej wojnie domowej

100%
Jeziorny D.
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
|
2016
|
issue 97
107-125
EN
Writing about the volunteers participating in struggles of the Spanish Civil War, one reservation is necessary. Namely only persons coming from the British Isles were taken into account, not from other parts of the Empire. Historians established that some 2400–2500 combatants from the United Kingdom went to Spain and only about 30 served in the rebels camp. That means that the unequivocal majority supported pro-governmental forces, particularly International Brigades. Text bring up the problems of the way of reaching Spain, motivations of decisions to fight, formed troops and their participation in military fights, social composition of recruits, most important functions taken up in Spain, treatment by the authorities and finally post-war careers of combatants. The questions of the British voluntaries’ significance in the Spanish Civil War will be also justified.
PL
Pisząc o ochotnikach biorących udział w walkach na frontach wojny domowej w Hiszpanii, konieczne jest zastrzeżenie, że chodziło tylko o osoby pochodzące z Wysp Brytyjskich, a nie z innych części Imperium. Historycy doliczyli się 2400–2500 kombatantów z Wielkiej Brytanii, z czego tylko niewiele ponad 30 służyło po stronie rebeliantów. Oznacza to, że zdecydowana większość brała udział w walkach w ramach formacji prorządowych, szczególnie Brygad Międzynarodowych. Tekst porusza kwestie sposobu dotarcia do Hiszpanii, motywacji wyruszenia do walki, tworzonych oddziałów i ich udziale w zmaganiach zbrojnych, składu społecznego rekrutów, najważniejszych pełnionych w Hiszpanii funkcji, traktowaniu ich przez władze Frontu Ludowego, wreszcie powojennych losów kombatantów. Zasadna będzie również odpowiedź na pytanie o znaczenie udziału Brytyjczyków w wojnie domowej w Hiszpanii.
9
Publication available in full text mode
Content available

Słowo wstępne

100%
Jeziorny D.
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
|
2016
|
issue 97
5-12
10
Publication available in full text mode
Content available

„Jedna z najdonioślejszych epok w życiu Żydów”. Kongres Żydów Amerykańskich w Filadelfii (15–18 grudnia 1918 roku)

100%
Jeziorny D.
Przegląd Nauk Historycznych
|
2018
|
vol. 17
|
issue 2
179-201
EN
The Congress of American Jews began its activities as an organization established to represent all Jews living in the United States during the Congress in Philadelphia. On December 15–18, 1918, a meeting of 400 delegates representing all Jewish political parties and social groups in the USA took place. It aroused great hopes because new opportunities were opening up for the Jews to resolve the Palestinian question, the main Zionist project, and to guarantee equal rights for Jewish minorities in East-Central Europe. The article answers questions about how the Congress of American Jews was convened. How did the main political groups of Jews in the USA respond to it? What was the subject of the debate? What decisions were made? And then how were they implemented and what was the future of the initiative launched in Philadelphia? Answers to these questions will allow us to draw a conclusion as to the importance of the December congress in the history of Jews in the USA and whether it fulfilled its tasks.
PL
Kongres Żydów Amerykańskich jako organizacja mająca na celu reprezentowanie wszystkich Żydów zamieszkujących Stany Zjednoczone zapoczątkował swoją działalność od zjazdu w Filadelfii. W dniach 15–18 grudnia 1918 r. doszło do spotkania 400 delegatów reprezentujących wszystkie żydowskie stronnictwa polityczne i grupy społeczne w USA. Budził on ogromne nadzieje, ponieważ przed Żydami otwierały się nowe możliwości co do rozwiązania kwestii palestyńskiej, głównego projektu syjonistów, a także zagwarantowania równych praw mniejszościom żydowskim w Europie Środkowo-Wschodniej. W artykule została udzielona odpowiedź na pytania o to, jak doszło do zwołania Kongre­su Żydów Amerykańskich. Jak ustosunkowały się do niego główne ugrupowania polityczne Żydów w USA? Co było przedmiotem obrad? Jakie decyzje podjęto? A następnie w jaki sposób je zrealizowano i jakie były dalsze losy inicjatywy zapoczątkowanej w Filadelfii? Odpowiedzi na powyższe kwestie pozwolą sformułować wniosek co do tego, jaką wagę miał grudniowy kongres w dziejach Żydów w USA oraz czy wypełnił stawiane przed nim zadania.
11
Publication available in full text mode
Content available

Akcja amerykańskich organizacji żydowskich na rzecz międzynarodowej ochrony praw mniejszości (1918-1919)

100%
Jeziorny D.
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
|
1996
|
issue 59
5-20
FR
L’article présente les opinions des organisations juives aux États Unis à propos de la situation des Juifs en Europe de Centre-Est et à propos des activités menant au changement de cet état (inconvenant selon les organisations citées). Les groupes juifs, différents et partagés, savaient unir leurs efTorts au moment de la création du noveau traité de force après la fin de la première guerre mondiale, dans le but d’aider leurs frères vivant en Europe. Les Juifs américains employaient leurs biens matériaux, leurs contacts avec les politiciens connus au pays et à l’étranger. Étant un pouvoir dominant de la diaspora, ils étaients en tête des activités du Comité de Délégations Juives auprès de la Conférence de Paris, crée le 15 mars 1919. Plusieurs efforts de cette organisation représentant les Juifs de plusieurs pays ont mené à former et à imposer aux nouveaux pays des obligations, ayant des sanctions de la Société des Nations, de défense des minorités natinales sur leur territoire. Les Juifs américains bien qu’ils n’eurent pas réalisé leur programme (la conférence a rejeté un projet d’introduction de l’autonomie culturelle et nationale) ils ont remporté un grand succès.
12
Publication available in full text mode
Content available

Polityka rządu Austrii Niemieckiej w kwestii granicy austriacko-czechosłowackiej (XI-XII 1918)

100%
Jeziorny D.
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
|
1998
|
issue 61
73-93
FR
Avec la fin de la première guerre mondiale la monarchie de Habsbourg a été abolie. Deux nouveaux crées pays l’Autriche Allemande et la Tchécoslovaquie prétendaient à contrôler des territoires de Tchécoslovaquie Allemande, du Pays de Sudètes et de la Tchécoslovaquie de Sud et de la Moravie. Ces territoires - là avaient une grande importance économique pour tous les deux pays. En plus le gouvernement prussien faisait des démarches en égard stratégique, et viennois en national. À cause d’une politique indéfinie des puissances (sauf la France pour Tchécoslovaque) le manque de plans de la résolution du conflit a fait que tout dépendait des activités des pays concurrençants. Le gouvernement autrichien essayait de gagner en proclamant les idées de l’identification nationale des habitants des territoires discutables ce qui devait se réaliser à la voie d’un plebiscite pacifique sous le contrôle des forces neutres. Les adversaires de Bauer discutaient les autres possibilités de mener la politique, mais sauf les appels aux pays neutres et au president Wilson on n’a pas fait d’autres démarches à cause de l’affaiblissement du pays. La ligne politique du secretaire d ’état des affaires étrangères d’Otto Bauer a provoqué la defaite de l’Autriche face à la realisation des territoires discutés encore avant le debut de la Conference de Paix. Le gouvernement tchécoslovaque, en choisissant la méthode de faits accomplis (l’occupation des territoires de zone frontière de la Tchécoslovaquie et de la Moravie) s’est présenté plus efficace dans la lutte pour les territoires les plus importants pour lui.
13
Publication available in full text mode
Content available

Sprawozdanie z konferencji pt. Przeszłość i perspektywy Instytutu Historii Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź, 6–7 grudnia 2018 roku

100%
Jeziorny D.
Przegląd Nauk Historycznych
|
2019
|
vol. 18
|
issue 1
317-320
14
Publication available in full text mode
Content available

Problem przynależności państwowej Vorarlberga po I wojnie światowej

100%
Jeziorny D.
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
|
2002
|
vol. 75
5-27
EN
Vorarlberg was a small (2600 km2 i 144 000 inhabitants), most Western land of Austria-Hungary. After the breakup of the Habsburg Monarchy the population of Vorarlberg tended to join Swiss Confederation. Incorporation into wealthier neighbour state was regarded as a possibility to avoid postwar extreme poverty that threatened German Austria. The inclination towards unification with Switzerland grew and achieved its top in May 1919, when the plebiscite was organised. 80% of people voted for joining the Swiss Confederation. The Swiss government (Federal Council) was very reserved towards the Vorarlberger’s steps. They did not say „no” because they were afraid of incorporation that land into Germany. It must be stated clearly that the German influence and propaganda in Vorarlberg grew. Berlin knew the Entente will forbid the Anschluss of whole Austria but did not expect any problem in incorporation of a small land. It was very important strategical point of Europe. The Auswärtiges Amt regarded it as "a key to Austria". Its incorporation to Germany would threaten the Swiss strategical position and take back very large part of Swiss income that was received from railway payments (France would not be interested to use the Swiss railways in communication with the East if the ommiting of German ones would not be possible after the annexation of Vorarlberg). The Federal Coucil was also affraid of national ideas, namely uniting all Germans in one country. But the Bern government did not say „yes” as well. They regarded the internationally recogniscd neutrality as a priority. And the neutrality was concerned with the strictly determined borders. The Federal Council did not want to lose of neutral status connected with the change the Swiss territory. They also would not want to pay reparation forced on Vorarlberg. The change of national and denominational ballance was vigorously discussed too. But basically the Federal Council did not want to weaken Austria, because such steps could force her to join Germany. All those reasons decided that the Swiss government waited and delay all declarations connected with Vorarlbergers’ will. In such circumstances the Peace Conference in Paris maintained Vorarlberg as a part of the Austrian Republic.
15
Publication available in full text mode
Content available

Państwa sukcesyjne Austro-Węgier w dyplomacji polskiej (1918–1920)

100%
Jeziorny D.
Przegląd Nauk Historycznych
|
2017
|
vol. 16
|
issue 2
159-179
EN
Austria, Hungary, Czechoslovakia, Romania, the Kingdom of SCS and Poland are the countries referred to as successor states of the Habsburg Monarchy since they were established out of its ruins. This article focuses on how meaningful these Central European states were to Polish diplomacy in 1918–1920, i.e. the period which was decisive in the creation of their independent existence. The aim of the article is to answer the question of how the gradual breakup of the unitary Austria-Hungary in 1918 was perceived by the Polish political elites. It will also examine what stance the government of the independent Polish state adopted towards the new countries that were being formed after the dissolution of the Habsburg Monarchy. All the states which were fully or partially composed of the former Austro-Hungarian territories are considered with the exception of Italy which was already recognised as one of the most important European powers and after its annexation of the Habsburg lands on the Adriatic Sea was even more of a power. The article will also explore whether the emerging countries played any role in the development of Polish foreign policy and if so, how significant this role was. A similar question can be asked in the case of the entire territory of the Danube Region. After the First World War, its political and economic unity was shattered, which could have been used by the nascent Poland while dealing with its weaker partners.
PL
Austria, Węgry, Czechosłowacja, Rumunia i Królestwo SHS, a także Polska to państwa nazywane krajami sukcesyjnymi monarchii habsburskiej, ponieważ powstały na jej gruzach. Artykuł koncentruje się na znaczeniu tych środkowoeuropejskich państw w dyplomacji polskiej w latach 1918–1920, czyli w okresie decydującym dla ich niepodległego bytu. Celem artykułu jest odpowiedź na pytanie o to, jak postępujący rozpad Austro-Węgier w roku 1918 był postrzegany przez polskie elity polityczne. W następnej kolejności istotne jest pytanie, jakie było stanowisko rządu niepodległego państwa polskiego wobec państwowości tworzących się po rozpadzie monarchii Habsburgów. Pod uwagę wzięte zostały wszystkie kraje, które w całości lub w znaczącej części zagarnęły tereny austro-węgierskie. Pośród nich wyjątkiem są Włochy. Rzym zaanektował również znaczące tereny habsburskie nad Adriatykiem, ale już wcześniej był uznawany za jedną z ważniejszych stolic europejskich i nowe nabytki jedynie zwiększyły jego potencjał. Istotne jest również zauważenie, czy omawiane państwa odgrywały jakąś rolę w polskiej polityce zagranicznej, a jeśli tak, to jak znaczącą. Podobne pytanie dotyczy całego terytorium Europy naddunajskiej. Jego polityczna i ekonomiczna jedność została zerwana po I wojnie światowej, co mogła wykorzystać rodząca się Rzeczpospolita, mając do czynienia ze słabszymi od siebie potencjalnie partnerami.
16
Publication available in full text mode
Content available

Polityka Wielkiej Brytanii wobec Austrii na Konferencji Pokojowej w Paryżu w 1919 r. Aspekty ekonomiczne

100%
Jeziorny D.
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
|
1998
|
issue 62
41-56
PL
Après la fin de la première guerre mondiale le gouvernement du nouvel état autrichien était incapable de maîtriser des difficultés économiques de son pays. La situation de l’Autriche Allemande (le nom pris par l’état nouveau) aggravant de plus en plus constituait l’objectif des discussions de la Conférence de Paix en 1919. La Grande Bretagne jouant un des rôles principaux durant la Conférence n’a pas élaboré de claire conception quant à l’Autriche, qui ne présentait aucun territoire de strategie, ni de point de vue économique, ni politique (selon l’oppinion de Londres). C’est vrai que le Foreign Office et Hoard of Trade préparaient les projets de créer en Autriche le centre de l’influence britannique en Europe Centrale, mais les capacités financières de Grande Bretagne ne permettaient pas que le gouvernement de Lloyd George s’engage en reconstruction économique de l’Autriche. L’aide de la Grande Bretagne (opposée à l’affaiblissement de l’Autriche) en question de l’export des articles les plus nécessaires - de l’aliment et du charbon, était presque nulle. Tout le soutien se limitait aux déclarations postulant le meilleur traitement du banqueroutier: en garantisant de l’aide venant des autres pays: p. ex. de la Tchécoslovaquie, de la Serbie, ou de la Pologne. L’aide direct n ’était possible pour les Britanniques no n pas seulement à cause du manque de moyens, mais elle paraissait sans but - car elle devrait se finir par l’entrée sur le terrain (qui était l’objet de realisation des alliés) la France et l’Italie. Donc, il était loin de la réalisation des plans du gouvernement de Karl Renner liés à la Grande Bretagne.
17
Publication available in full text mode
Content available

Dyplomacja brytyjska wobec przystąpienia ZSRS do Ligi Narodów w 1934 r.

100%
Jeziorny D.
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
|
2012
|
issue 89
85-119
EN
First rumors about Moscow’s access to the League of Nation appeared after the whole series of speeches delivered by the Soviet leading personalities at the turn of 1933/1934. It was regarded as a revolutionary step because the USSR’s attitude towards the League has been very hostile so far. Deterioration of Soviet-German relations in 1933 after the Reichstag’s fire made the Soviet authority willing to cooperate with Geneva. London was not sure about the Soviet attitude in this question but Lord Chilston, British Ambassador in Moscow tended to state that the USSR was going at least to cooperate with the League of Nations. Diplomats employed in the Northern Department of the Foreign Office, who commented Chilston’s reports, did not doubt that Moscow moved to the “anti-revisionist camp”. However higher FO officials were more reserved. Sir John Simon, the Secretary and Sir Robert Vansittart, the Permanent Under-Secretary regarded the Soviet enuntiations as tactical only. Their suspicions were strong because Moscow has never clearly declared her intentions. In Spring 1934 British Foreign Office experienced pressure from various sides to support the Soviet access to the League of Nations. It was mainly the French government which was not going to be the only Moscow’s mentor. Sir John Simon declared in the House of Commons his support for the Soviet accession to the League of Nations after Louis Barthou’s visit to London. He described the USSR as a big power with a hugh potential. Its League membership was labelled as a condition for stabilizing world political situation. The only diplomatic démarche addressed to London was taken up by the Soviet diplomacy on 3rd August 1934. The British response was very promising so Moscow did not try influence Paris and London more actively. French diplomacy assisted by strong British support brought the USSR in the League of Nations on 18th September. The Soviet conditions (particularly official invitation from Geneva powers and guarantee of a permanent seat in the League’s Council) were not too difficult to be fulfilled for the British Cabinet.
18
Publication available in full text mode
Content available

‘The most momentous epochs in Jewish life’. American Jewish Congress in Philadelphia (December 15–18, 1918)

100%
Jeziorny D.
Przegląd Nauk Historycznych
|
2018
|
vol. 17
|
issue 3
181-203
PL
Kongres Żydów Amerykańskich jako organizacja mająca na celu reprezentowanie wszystkich Żydów zamieszkujących Stany Zjednoczone zapoczątkował swoją działalność od zjazdu w Filadelfii. W dniach 15–18 grudnia 1918 r. doszło do spotkania 400 delegatów reprezentujących wszystkie żydowskie stronnictwa polityczne i grupy społeczne w USA. Budził on ogromne nadzieje, ponieważ przed Żydami otwierały się nowe możliwości co do rozwiązania kwestii palestyńskiej, głównego projektu syjonistów, a także zagwarantowania równych praw mniejszościom żydowskim w Europie Środkowo-Wschodniej. W artykule została udzielona odpowiedź na pytania o to, jak doszło do zwołania Kongre­su Żydów Amerykańskich. Jak ustosunkowały się do niego główne ugrupowania polityczne Żydów w USA? Co było przedmiotem obrad? Jakie decyzje podjęto? A następnie w jaki sposób je zrealizowano i jakie były dalsze losy inicjatywy zapoczątkowanej w Filadelfii? Odpowiedzi na powyższe kwestie pozwolą sformułować wniosek co do tego, jaką wagę miał grudniowy kongres w dziejach Żydów w USA oraz czy wypełnił stawiane przed nim zadania.
EN
The American Jewish Congress began its activities as an organization established to represent all Jews living in the United States during the Congress in Philadelphia. On December 15–18, 1918, a meeting of 400 delegates representing all Jewish political parties and social groups in the USA took place. It aroused great hopes because new opportunities were opening up for the Jews to resolve the Palestinian question, the main Zionist project, and to guarantee equal rights for Jewish minorities in East-Central Europe. The article answers questions about how the American Jewish Congress was convened. How did the main political groups of Jews in the USA respond to it? What was the subject of the debate? What decisions were made? And then how were they implemented and what was the future of the initiative launched in Philadelphia? Answers to these questions will allow us to draw a conclusion as to the importance of the December congress in the history of Jews in the USA and whether it fulfilled its tasks.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.