Results found: 2

Search results

Sort By:

Limit search:

Административно-территориальное деление Yкраины: исторический опыт и перспективы

100%

Hołubko W.

Roczniki Administracji i Prawa

2014

vol. 14/2

87-96

Характерная особенность административно-территориального устройства Украины состоит в том, что на протяжении всех этапов её государственного существования имели место две противоборствующие тенденции : стремление к сохранению историческо- го типа территориального деления, проявлявшегося в её регионализации и децентрализа- ции, а также рациональный – создание новых территориальных единиц, которые нивели- ровали бы региональные отличия и усиливали централизацию. Учитывая исторический опыт, как более отдалённый, так и современный, форсированная федерализация Украины, за которую выступают некоторые политические силы, является угрозой для её террито- риальной целостности. Ключевая проблема, которую необходимо сегодня решить состоит в выборе оптимальной модели такого административно-территориального устройства, ко- торая бы одновременно при сохранении сильной центральной власти гарантировала уни- таризм государства и вместе с тем учитывала уникальность каждого его региона.

Ukraine has one typical specialty – during all its stages of existence one can follow two selfrepressing tendencies in its administrative and territorial system: the desire to preserve historical kind of territorial order which emerges as regionalization and decentralization and the creation of new administrative units which is rational and could level regional diRerences and strengthen centralization. Taking historically old and modern experience into consideration one could say that forced federalization of Ukraine which is supported by some political circles is a threat for territorial unity of Ukraine. Se most important issue to be solved today is the creation of optimal pattern of Ukraine’s administrative and territorial system which will be able to preserve strong central power and maintain the unity of state and in the same time keep the uniqueness of each region.

Cecha charakterystyczna ustroju administracyjnego i terytorialnego Ukrainy polega na tym, że w ciągu dziejów jej bytu państwowego zmagały się w nim dwa przeciwstawne trendy. Z jednej strony pragnienie zachowania historycznego typu podziału terytorialnego przejawiającego się w partykularyzmach i wynikającej z tego decentralizacji, z drugiej zaś chęć zaprowadzenia podziału racjonalnego, tworzenie nowych jednostek terytorialnych dążących do niwelowania partykularyzmów i nasilenia się centralizacji. Patrząc na doświadczenia historyczne, tak z czasów odległych jak i współczesnych, można stwierdzić, że przyspieszona federalizacja Ukrainy, rzecznikami której są obecnie niektórzy politycy, zagraża jej integralności. Dziś najważniejszym do rozstrzygnięcia zagadnieniem jest opracowanie optymalnego modelu ustroju administracyjnego i terytorialnego, który przy jednoczesnym utrzymaniu silnej władzy centralnej, gwarantującej unitarność państwa, brałby pod uwagę osobliwości każdego jego regionu.

Zagadnienie państwowości białoruskiej w latach 1917-1920. W setną rocznicę rewolucji 1917

63%

Hołubko W., Lityński A.

Roczniki Administracji i Prawa

2017

vol. 17/zeszyt specjalny

115-137

Rewolucja 1917 roku w Imperium Rosyjskim zaczęła się w lutym (według kalendarza juliańskiego), czyli w marcu (według używanego w Europie Zachodniej kalendarza gregoriańskiego). Skutkowała w pierwszej fazie abdykacją cara Mikołaja II i w konsekwencji w ogóle zakończyła się era dynastii Romanowych. Władzę w Rosji objął Rząd Tymczasowy. Trwała pierwsza wojna światowa. Rosja ponosiła ciężkie klęski na frontach. Kraj pogrążał się w chaosie. Walczyły ze sobą rozmaite ugrupowania polityczne. Liczne narody podjęły także walkę o oswobodzenie się spod panowania rosyjskiego. Ruch narodowy na Białorusi był stosunkowo słaby. Miał mniejszą siłę aniżeli w sąsiedniej Ukrainie. Jednak znaczenie Białorusi było duże z uwagi na położenie geograficzne – to duży kraj w Europie. Działacze narodowi na Białorusi utworzyli Wielką Radę Białoruską. Wysunęli idee autonomii Białorusi. Trwały też walki wewnętrzne rozmaitych sił. W październiku/listopadzie 1917 r. w stolicy – Piotrogrodzie (poprzednia nazwa: Petersburg) – zamach stanu przeprowadzili bolszewicy i pokonali siły Rządu Tymczasowego. Bolszewicy objęli rządy w Rosji. Rozpoczęła się nowa faza wojny, w tym bolszewickiej Rosji z Polską. W jej rezultacie Białoruś weszła w skład bolszewickiej Rosji jako republika autonomiczna.

Revolution of 1917 in Russian Imperium happened in February (according to Julian calendar) or in March (according to Georgian calendar used in Western Europe). As a result, in the first phase of the revolution, tsar Nicholas II of Russia, abdicated which caused the fall of the Romanov dynasty. The Provisional Government was brought into power. The First World War was ongoing and Russia suffered severe defeats. The country was ruled by chaos, various political groups were fighting against each other. Many nations started their fight for independence from Russian Empire. Belorussian national movement was quite weak. It wasn’t as strong as in Ukraine. However the importance of Belorussia was big due to it’s geographical position: it is a big country in Europe. The national activists in Belarus created the Great Belorussian Council. They established the idea of Belorussian’s authonomy. As commonly known, in October/November 1917 Bolsheviks led their forces in Petrograd (Saint Petersburg), then capital of Russia, against Provisional Government, and took over the power in Russia. As it’s result Belorussia became a part of Soviet Russia as an authonomic republic.

Refine search results

2 Roczniki Administracji i Prawa

1 2017

1 2014

2 Hołubko W.

1 Lityński A.

Search results

Административно-территориальное деление Yкраины: исторический опыт и перспективы

Zagadnienie państwowości białoruskiej w latach 1917-1920. W setną rocznicę rewolucji 1917