Results found: 2

Search results

Sort By:

Limit search:

Celuloidowy pierścień Nibelunga. Wagner „ufilmowiony” albo o „kinematograficznych” inscenizacjach wagnerowskich dramatów muzycznych

100%

Kletowski P.

Kwartalnik Filmowy

2014

issue 87-88

127-138

Autor skupia się na omówieniu klasycznych i współczesnych inscenizacji dramatów muzycznych Ryszarda Wagnera, realizowanych przez mistrzów kina i nawiązujących do teorii oraz praktyki niemieckiego kompozytora, swoimi pracami niejako przepowiadającego istnienie kina i myślącego kategoriami estetycznymi rozwijanymi później przez twórców X muzy. Inscenizacje dzieł Wagnerowskich są swego rodzaju spłatą długu Wagnerowi i nie tyle rekonstruują świat wizualno-muzycznych wizji twórcy „Lohengrina”, wykorzystując język filmu, ile po prostu wypełniają postulat niemieckiego kompozytora o stworzeniu dzieła „totalnego”. W tekście są omówione wagnerowskie inscenizacje takich mistrzów kina, jak Eisenstein, Visconti, Chéreau, Syberberg i Bill Viola, którzy w swych poszukiwaniach artystycznych realizowali idee Gesamtkunstwerku. Kletowski ukazuje proces „ufilmowienia” współczesnej sztuki operowej (przede wszystkim dzieł Wagnera, choć nie tylko), która na zasadzie „transakcji zwrotnej” wpływa również na kształt współczesnej X muzy, nierzadko nawiązującej do wzorców operowych.

The author discusses classic and contemporary staging of Richard Wagner’s musical dramas, made by the masters of cinema and referring to the theory and practice of the German composer, who in his work somehow foresaw the existence of the cinema and who thought in the aesthetic categories later developed by the creators of the Tenth Muse. Staging of the works of Wagner are a repayment of a debt to the great composer. They do not so much reconstruct the visual and musical vision of the composer of the „Lohengrin”, using the language of film, but fulfil Wagner’s postulate that a total work of art can be created. In the text the author discusses productions of Wagner’s work by such masters of the cinema as Eisenstein, visconti, Chéreau, Syberberg and Bill Viola, who in their artistic pursuit realised the ideas of Gesamtkunstwerk. Kletowski shows the process of “cinematifying” of contemporary art of opera (especially the works of Wagner, but also others), which art using the principle of “reverse transaction” also shapes the modern Tenth Muse, that often refers to elements of opera.

Filmowe powidoki Andrzeja Wajdy

100%

Kletowski P.

Studia Filmoznawcze

2018

vol. 39

145-161

The text: Andrzej Wajda’s Afterimages is an analysis of the last film made by the creator of Ashes and Diamonds. This motion picture is a film vision of the last years of Władysław Strzemiński’s life. Strzemiński was an outstanding Polish, avant-garde artist, destroyed by the communist authorities in the 1950s. The situation of the artist in the trap of enslavement is transferred by Wajda into his film, and into the figure of Strzemiński himself — created by Bogusław Linda — who becomes a “medium” throughout Wajda talks about himself — both as a human and as an artist. Thanks to this specific autobiographical perspective, Wajda’s film becomes a deeply original statement, in which we find not only Wajda’s way of seeing human being, the world and the art, but also a description of his tragic situation from the very beginning of his artist’s life and work. Situation which had been projecting on his future existential choices and artistic decisions. Not only Strzemiński’s character, but also his theoretical work — famous, unfinished book The Art of Vision becomes close to Wajda, who adopted the painting theory of the creator of unism for his own film practice. And this “theorethical” practice is also evident in the Afterimages.

Refine search results

1 Kwartalnik Filmowy

1 Studia Filmoznawcze

2 Kletowski P.

1 2018

1 2014

Search results

Celuloidowy pierścień Nibelunga. Wagner „ufilmowiony” albo o „kinematograficznych” inscenizacjach wagnerowskich dramatów muzycznych

Filmowe powidoki Andrzeja Wajdy