Włóknienie wątroby jest zło- żonym procesem biochemicznym, w którym uszkodzone obszary tkanki wątrobowej zostają otoczone przez macierz zewnątrzkomórkową z wytworzeniem tkanki bliznowatej. Proces ten rozwija się u pacjentów z przewlekłymi chorobami wątroby i jest uzależniony od rodzaju schorzenia i właściwo- ści osobniczych. Najwcześniej ulegają uszkodzeniu obszary, w których czynnik sprawczy uzyskuje największe stężenie, szczególnie u chorych z chorobą alkoholową i wirusowymi zapaleniami wątroby. Do rozwoju włóknienia dochodzi zwykle po wielu miesiącach lub latach działania czynnika uszkadzającego. Dokładny przedział czasowy, w którym włóknienie staje się nieodwracalne nie jest znany, jakkolwiek pojawiają się kolejne badania dowodzące, że nawet zaawansowane jego stadia mogą ulec regresji. Rozwikłanie mechanizmów molekularnych zaangażowanych w proces włóknienia posiada szereg implikacji klinicznych. Jedną z najistotniejszych jest tworzenie leków opóźniają- cych lub odwracających ten proces. W pracy przedstawiono aktualny stan wiedzy na temat kluczowych mechanizmów leżących u podłoża procesu włóknienia wątroby.
EN
Liver firosis is a complicated biochemical process in which damaged regions of the liver tissue are encapsulated by an extracellular matrix with scar formation. It develops in all patients with chronic liver injury at variable rates depending in part upon the cause of liver disease and in part upon the host factors. This process occurs earliest in regions where injury is most severe, particularly in chronic inflmmatory liver diseases due to alcohol or viral infection. The development of firosis usually requires several months to years of ongoing injury. The exact point in which firosis becomes irreversible is unknown however, increasing evidence suggests that even advanced stages of fibrosis may be reversible. An understanding of the molecular mechanisms involved in firogenesis process has a number of clinical implications. One of the most important is development of therapeutic interventions designed to impede or reverse hepatic firosis. This review discusses the current mechanisms underlying liver firosis.
Nowotwory mezenchymalne żołądka najczęściej wykrywane są przypadkowo, w trakcie diagnostyki endoskopowej górnego odcinka przewodu pokarmowego. Większość z nich przybiera formę małych, łagodnych zmian ogniskowych nieistotnych klinicznie. W przypadku osiągnięcia dużych rozmiarów, wymagają szczegółowej diagnostyki endoskopowej, obrazowej i histopatologicznej. Pomimo dominacji guzów stromalnych wśród nowotworów mezenchymalnych żołądka, w diagnostyce różnicowej należy brać pod uwagę również inne zmiany nowotworowe, między innymi mięśniaki gładkokomórkowe. Właściwe różnicowanie jest istotne, ze względu na odmienny schemat postępowania terapeutycznego i nadzoru. W pracy przedstawiono przypadek dużego mięśniaka gładkokomórkowego żołądka, imitującego guz stromalny, u 53-letniej pacjentki. Wskazano na kluczowe elementy algorytmu diagnostycznego, ze szczególnym uwzględnieniem lokalizacji zmiany, obrazu endoskopowego oraz radiologicznego, a także badania histopatologicznego i immunohistochemicznego. Analizę przypadku poparto syntetycznym przeglądem aktualnego piśmiennictwa.
EN
Gastric mesenchymal neoplasms are often detected accidentally during the endoscopic diagnostic of upper gastrointestinal tract. Most of them are clinically insignificant small, benign lesions. When they reach large sizes, detailed endoscopic, imaging and histopathological diagnostic is required. Despite the fact that stromal tumors predominate among gastric mesenchymal neoplasms, in differential diagnosis we should take into consideration also other neoplastic lesions, including leiomyoma. Appropriate differentiation is significant, because of different therapy and medical control. In the article we presented a case of large gastric leiomyoma mimicking gastrointestinal stromal tumor in 53-year-old patient. We indicated pivotal elements of diagnostic algorithm with particular emphasis on localization of lesion, endoscopic and radiological image and also histopathological and immunohistochemical examination. The analysis has been supported by synthetic review of the latest literature.
Brunatna tkanka tłuszczowa (ang. brown adipose tissue, BAT) odgrywa kluczową rolę w procesie termogenezy bezdrżeniowej. W przeszłości uważano, iż BAT występuje tylko u noworodków i dzieci, jednak najnowsze techniki obrazowania dostarczają dowodów na obecność BAT również u osób dorosłych. Brunatna tkanka tłuszczowa lokalizuje się głównie w okolicy nadobojczykowej oraz szyi. Znacznie rzadziej obecność BAT można stwierdzić w okolicy aorty, nerek i nadnerczy oraz w obrębie sieci większej i okrężnicy. Diagnostyka obecności tego typu tkanki tłuszczowej opiera się głównie na badaniach obrazowych i badaniu histopatologicznym. W pracy przedstawiono rzadki przypadek 60-letniej chorej z dolegliwościami bólowymi w obrębie jamy brzusznej, diagnozowanej m.in. w kierunku zmiany rozrostowej krezki jelita cienkiego, która okazała się ogniskiem brunatnej tkanki tłuszczowej. Opis uzupełniono syntetycznym przeglądem piśmiennictwa.
EN
Brown adipose tissue (BAT) plays a crucial role in a nonshivering thermogenesis process. In the past it was believed that BAT regarded only infants and small children, however, the newest imaging techniques provide sufficient evidence that it also occurs in case of adults. Brown adipose tissue locates mainly in a supraclavicular or a neck region. Much less frequently BAT may be localized around aorta, kidneys and adrenals as well as around greater omentum and colon. Diagnostics of this type of adipose tissue in a body is based primarily on imaging and histopathological examination. In this paper we present a rare case of a 60-year-old patient complying for pain in the abdominal cavity area, who was diagnosed towards proliferative lesion in mesentery of the small intestine, which appeared to be an accumulation of brown adipose tissue. Report has been supplemented by a comprehensive overview of the literature.
Pierwotne włóknienie szpiku (primary myelofirosis – PMF) należy do grupy rzadkich, Filadelfi-ujemnych nowotworów mieloproliferacyjnych. Istotą choroby jest włóknienie szpiku kostnego, któremu towarzyszy pojawienie się pozaszpikowych ognisk hemopoezy. Ogniska krwiotworzenia mogą lokalizować się w obrębie każdego narządu, jednak zdecydowanie najczęściej zajmują wątrobę i śledzionę. Tworzenie alternatywnych centrów hemopoezy w tych narządach prowadzi do powiększenia ich rozmiarów wraz z rozwojem nadciśnienia wrotnego i jego powikłań. W pracy przedstawiamy rzadki przypadek hepatosplenomegalii w przebiegu pierwotnego włóknienia szpiku u 49-letniej pacjentki.
EN
Primary myelofirosis (primary myelofirosis – PMF) belongs to group of rare, Philadelphia-negative myeloproliferative neoplasms. The essence of the disease is a bone marrow fibrosis, which is accompanied by the appearance of extramedullary hemopoiesis foci. Hematopoietic foci may be located within various organs, but by far the most occupied the liver and spleen. Creating alternative centers of hemopoiesis in these organs leads to increase their size with the development of portal hypertension and its complications. We present a rare case of hepatosplenomegaly in the course of primary myelofirosis in 49-year-old female patient.
Autoimmune pancreatitis, (AIP) is a rare inflammatory disease of this organ distinguished by a specific clinical course and a good response to glucocorticosteroids. The disease may be limited to the pancreas itself or be part of a multi-organ autoimmune inflammatory process. The basis of diagnosis are radiological image techniques, enabling the location of organ changes, and endoscopic ultrasound examination, giving the possibility of material collection for cytological examination, supplemented by determination of the concentration of G4 subclass immunoglobulins. We report a case of autoimmune pancreatitis mimicking malignant tumor of this organ in a 79- year-old male patient.
PL
Autoimmunologiczne zapalenie trzustki (autoimmune pancreatitis, AIP) to rzadka choroba zapalna tego narządu wyróżniająca się specyficznym przebiegiem klinicznym i dobrą reakcją na glikokortykoterapię. Schorzenie może ograniczać się do samej trzustki lub stanowić część wielonarządowego autoimmunizacyjnego procesu zapalnego. Podstawę diagnostyki stanowią radiologiczne techniki obrazowe pozwalające na lokalizację zmian narządowych oraz badanie endosonograficzne dające możliwość pobrania materiału do badania cytologicznego, uzupełnione o oznaczenie stężenia immunoglobulin podklasy G4. Przedstawiamy przypadek autoimmunologicznego zapalenia trzustki imitującego zmianę rozrostową tego narządu u 79-letniego mężczyzny
Jedną z częstszych lokalizacji guzów neuroendokrynnych (Neuroendocrine Tumors, NET) przewodu pokarmowego jest jelito cienkie. W większości przypadków są to nowotwory wysoko zróżnicowane o powolnym tempie wzrastania i stanowią wyzwanie diagnostyczne dla gastroenterologów, radiologów i patomorfologów. Z klinicznego punktu widzenia NET jelita cienkiego mogą być nieczynne hormonalnie lub produkować substancje odpowiedzialne za powstawanie charakterystycznych objawów. Czułym, lecz niespecyficznym markerem tych zmian jest stężenie chromograniny A. Podstawę diagnostyki stanowią techniki obrazowe, pozwalające na lokalizację guza oraz endoskopowe, umożliwiające pobranie materiału do badania histopatologicznego i immunohistochemicznego. Chirurgiczne usunięcie zmiany jest leczeniem z wyboru, natomiast w farmakoterapii NET znajdują zastosowanie analogii somatostatyny, terapia radioizotopowa i chemioterapia. Przedstawiamy przypadek asymptomatycznego guza neuroendokrynnego zlokalizowanego w okolicy krętniczo-kątniczej u 59-letniego chorego.
EN
One of the more common locations of neuroendocrine tumors (Neuroendocrine Tumors, NET) of the gastrointestinal tract is the small intestine. In the majority of cases, these are slow to develop, highly differentiated tumors, which pose a diagnostic challenge to gastroenterologists, radiologists and pathologists. From the clinical viewpoint, NETs of the small intestine may be hormonally inactive or produce substances responsible for the occurrence of characteristic clinical symptoms. The serum concentration of chromogranin A is a sensitive, yet nonspecific, marker of such changes. The basic method of diagnosing is through the use of imaging techniques, which allow for the location of the tumor; and endoscopic techniques, which permit the extraction of a tissue sample for histopathology and immunohistochemistry ancillary tests. Surgical excision of a lesion is the treatment of choice. However, if pharmacotherapy is employed, the somatostatin analogs, radioisotope therapy and chemotherapy is used. We present a case study, of an asymptomatic neuroendocrine tumor of the ileocecal area, in a 59 year-old male patient.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.