Search results

1

Jan Chryzostom o leczeniu i lekarzach

100%

Ceran W., Uniwersytet Łódzki I. H.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica

|

1993

|

vol. 48

FR

C’est dans la médicine que Jean Chrysostome (environ 354-407), l’un des plus féconds Pères de l’Église, avait bien souvent puisé ses exemples et ses comparaisons. Ces informations qui sont insérées dans ses oeuvres jéttent une certaine lumière sur l’attitude de la société envers la science médicale et les médecins. Il estimait beaucoup la science médicale parce que selon lui, grâce à elle, un homme pouvait entretenir son corps en bonne santé et, par là, l’âme pouvait atteindre le salut étemel. Il fit la connaissance de quelques théories scientifiques pendant ses études à l’école de Libanios. Il appréciait aussi hautement ceux des médicins qui se distinguaient par leur savoir, leur activité professionelle respectant les régies de l’art médical. Un tel médecin était entouré d’une grande dose de confiance et même dans des situations sans espoir les malades se fiaient à eux. Cela incitait les médecins à des recherches de moyens curatifs nouveaux. Jean Chrysostome ne condamne pas les médecins qui persuadés de l’inefficaoement de leur traitement le cessait. Dans les cabinets médicaux les médecins donnaient des consultations, auscultaient, faisaient des opérations, préparaient des médicaments et les vendaient. Jean Chrysostome mentionne surtout le travail des chirurgiens, ne parlant guéde du côte technique de l’opération, par contre, il redonne, d’une façon plastique, l’atmosphère dans laquelle elle se réroulail. Il assure qu’il connaît un bon nombre de maladies, mais le plus souvent, il cite celles qui découlaient de la gloutonnerie et de l’ivrognerie. En tant que moraliste fervent et ascète il combattait avec acharnement les défaut des couches sociales riches en y voyant un obstacle sur le chemin du salut éternel. Dans cette lutte il se servait des arguments qu’il les trouvait dans la science médicale et il fraisait appel à l’autorité des médecins. Parmi les méthodes de traitement, à côte de la chirurgie, il cite l’hydrothérapie, la cure de climat, la diète et l’application du principe de contradiction. Il attribue un rôle de premier plan aux médicaments préparés par les médecins. De la lecture de ses oeuvres on a l’impression que le traitement était très répendu bien qu’il soit lié à des frais importants. Il est évident que les médecins accommodaient le montant des honoraires aux possibilités matérielles des malades. Les médecins publiques traitaient Is pauvres gratuitement. Les voyageurs pauvres et les misérables profitaient de l’aide médicale dans les institutions appelées xenon, katagogion, nosokomeion, administrées par l’Église du IVe siècle. Jean Chrysostome était tellement convaincu dans les grandes possibilités de la science et de l’art médicale qu’il ne pouvait croire aux préjugés populaires. Ce n’est que dans une homélie qu’il parle de guérisons miraculeuses qui, parait-il, avaient eu lieu auprès des tombes des saints martyrs. Pourtant le fait, que Jean Chrysostome de nature rationaliste n’a pu résister à une conviction croissante de la force guérison surnaturel des saints, témoigne de rôle grandissant de cette tendance, dans laquelle, la théorie médicale et la foi coexistaient dans la conscience de générations des Byzantins.

2

"Emporoi" we wczesnobizantyńskiej Antiochii

100%

Ceran W., Uniwersytet Łódzki I. H.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica

|

1986

|

vol. 23

PL

Artykuł był przedstawiony w języku francuskim na kolokwium polsko-francuskim w Instytucie Historii UL w mercu 1980 r.

3

Kierunki badań nad historią starożytną i średniowieczną powszechną

100%

Ceran W., Uniwersytet Łódzki I. H.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica

|

1988

|

vol. 31

4

Les etudes byzantines en Pologne (1974-1994)

100%

Ceran W., Łódzki U.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica

|

1996

|

vol. 56

PL

W porównaniu z tym przeglądem dorobku polskiej bizantynologii, który opublikowałem w 1974 r., ostatnie dwudziestolecie charakteryzuje się poważnym wzrostem w Polsce zainteresowań studiami bizantynologicznymi. Nie wszystkie jednakże dziedziny tych badań rozwijają się równomiernie. Liczba filologów i historyków prawa, którzy na swoim koncie zanotowali poważne osiągnięcia, jest jednakowoż ograniczona do kilku osób. Na szeroką skalę rozwijają się natomiast badania nad bizantyńską historią, sztuką, architekturą, numizmatyką. Przyczyniają się do tego badania polskich archeologów prowadzone systematycznie na terenie Egiptu, Syrii, Bułgarii i Macedonii, czyli na tych ziemiach, które należały niegdyś do cesarstwa bizantyńskiego; nie tylko wzbogacają one naszą wiedzę o kulturze i cywilizacji bizantyńskiej, ale i dostarczają nowych źródeł umożliwiających rozszerzenie pola badawczego innym specjalistom. Ów wzrost zainteresowań i istnienia odpowiedniej kadry naukowej sprawił, że w Uniwersytecie Jagiellońskim powstały dwa zakłady: Zakład Historii Bizancjum (w 1985 r. pod kierunkiem M. Salamona) i Zakład Historii Sztuki Bizantyńskiej (w 1990 r. pod kierunkiem Anny Różyckiej-Bryzek) oraz w Uniwersytecie Łódzkim - Zakład Historii Bizancjum (w 1992 r. pod kierunkiem W. Cerana). Grupy bizantynistów istnieją także w Uniwersytecie Warszawskim, Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim i innych wyższych uczelniach. Szybko rozwijają się również badania w takich dziedzinach, jak historia Kościoła, patrystyka, teologia, dogmatyka i liturgia. Wpływ na intensyfikację tych badań miało powołanie do życia w KUL Międzywydziałowego Zakładu Badań nad Antykiem Chrześcijańskim i jego organu „Vox Patrum” . Poważne osiągnięcia notują także historycy i filologowie zajmujący się badaniem kontaktów świata słowiańskiego z państwem bizantyńskim, jego religią i kulturą. Poważny wpływ na wzrost w Polsce zainteresowań bizantynologią mają liczne przekłady na język polski wybitnych dzieł autorów bizantyńskich. Nie bez znaczenia jest także łatwiejszy dostęp do publikacji zachodnich, nawiązanie bezpośrednich kontaktów i współpracy z zagranicznymi centrami badań bizantynologicznych.

5

VII Sympozjum Kazimierskie poświęcone kulturze późnego antyku i wczesnego chrześcijaństwa (Kazimierz Dolny, 7-9 października 2004)

100%

Ceran W., Łódzki U.

Przegląd Nauk Historycznych

|

2004

|

vol. 3

|

issue 2

6

Stanisław Turlej, „The Chronicle of Monemvasia. The Migration of the Slaves and Church Conflicts in the Byzantine Source from the Beginnings of the 9th Century”, Towarzystwo Wydawnicze „Historia Iagiellonica”, Cracow 2001, ss. 180

100%

Ceran W., Łódzki U.

Przegląd Nauk Historycznych

|

2003

|

vol. 2

|

issue 1

7

Przedmowa

100%

Ceran W., Uniwersytet Łódzki I. H.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica

|

2005

|

vol. 80

8

Avant-propos

88%

Ceran W.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica

|

1996

|

vol. 56

Refine search results

6 Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica

2 Przegląd Nauk Historycznych

1 2005

1 2004

1 2003

2 1996

1 1993

1 1988

1 1986

8 Ceran W.

4 Uniwersytet Łódzki I. H.

3 Łódzki U.

Jan Chryzostom o leczeniu i lekarzach

"Emporoi" we wczesnobizantyńskiej Antiochii

Kierunki badań nad historią starożytną i średniowieczną powszechną

Les etudes byzantines en Pologne (1974-1994)

VII Sympozjum Kazimierskie poświęcone kulturze późnego antyku i wczesnego chrześcijaństwa (Kazimierz Dolny, 7-9 października 2004)

Stanisław Turlej, „The Chronicle of Monemvasia. The Migration of the Slaves and Church Conflicts in the Byzantine Source from the Beginnings of the 9th Century”, Towarzystwo Wydawnicze „Historia Iagiellonica”, Cracow 2001, ss. 180

Przedmowa

Avant-propos