Search results

1

Co po socjologii?

100%

Hartman J.

Zarządzanie Publiczne / Public Governance

|

2012

|

issue 1(19)

43-51

PL

Artykuł poświęcony jest diagnozie teoretycznej i społecznej sytuacji nauk społecznych oraz ich perspektywom. Nauki społeczne dawno już zrytualizowały odtwarzający się nieustannie "dyskurs kryzysowy". Czerpanie przez nie korzyści z ciągłego diagnozowania własnego kryzysu jest etycznie dwuznaczne. To samo dotyczy nieustannego powracania do dialektyki niezaangażowania i zaangażowania, czyli opisu i oceny. Nieuchronność zaangażowania aksjologicznego socjologii często staje się alibi dla zadowalania się tylko jego pozorami. Socjologia nie jest niewinna. Wpływa ona silnie na świadomość społeczną, dostarczając klasie średniej i elitom narzędzi samowiedzy i w rezultacie tworząc "społeczeństwo małych socjologów". Socjologia zmieniła społeczeństwo, narzuciła mu swój idiom, lecz nie bierze odpowiedzialności za konsekwencje tego faktu. Jest sceptyczna i swym sceptycyzmem zaraża społeczeństwo. Jeśli dyskurs socjologii miał pełnić funkcję terapeutyczną, to poniósł porażkę. W artykule twierdzi się, że socjologia musi przejść w fazę "postyczną", czyli przeobrazić się w coś, co nie będzie już socjologią. W związku z tym autor poddaje krytycznej ana-Ezie kilka założeń, jakie przyjmują (zwykle) nauki społeczne. Bo przyszłość nauk społecznych i przyszłość społeczeństwa są ze sobą najściślej splecione.

EN

The article offers an analysis of the theoretical and social condition of social sciences and their prospects. Long ago. social sciences managed to ritualize the 'crisis discourse' that has perpetuated itself since. Deriving benefits from repeatedly diagnosing its own crisis is an ethically dubious pursuit. The same observation applies to the incessant revisiting of the dialectics of involvement and non-involvement, in other words, description versus evaluation. The inevitability of axiological commitment of sociology often becomes an alibi for being satisfied with appearances only. Sociology is not innocent. It impacts social consciousness by supplying the middle class and elites with tools that help them strive for self-awareness, which results in the emergence of a 'society of self-taught sociologists'. Sociology has changed society, imposed its own idiom on it, but it refuses to accept responsibility for the consequences of this fact. It is sceptical and infects society with its scepticism. If the sociological discourse was meant to be therapeutic, it has failed. The author of the article claims that sociology must enter its 'post' phase, that is, transform into something pat will no longer be construed as sociology. In so doing, the author critically analyzes several assumptions (usually) adopted by social sciences, since the future of social sciences and the future of society are very closely intertwined.

2

Animals Are Good People Too

100%

Hartman J.

Dialogue and Universalism

|

2014

|

issue 1

9-13

EN

The idea of my article is to challenge traditional ways of confronting animality with humanity. Either in order to define human superiority over animals and construct “man” as an “animal and something much more,” or in order to launch the idea of an animal as being less stupid than it has always been supposed to be, the comparison between humans and animals is concentrated on suppressing animality (in humans as superiors as well as in animals—as wrongly conceived to be “stupid”) and affirming humanity. This is a dialectic interplay of two related concepts of “man” and “beast” petrifying a false vision of common fate of people and animals. This kind of false consciousness makes animals and people badly interdependent. I claim that this mental figure should be overcome by applying the very category of “being human” to so (far) called “animals.”

3

Kondycja intelektualna i etyczna badacza społecznego

100%

Hartman J.

Przegląd Socjologiczny

|

2017

|

vol. LXVI

|

issue 2

171-179

4

Esej: Polityka naukowa vs. kultura akademicka. W stronę nowego konsensusu

100%

Hartman J.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

|

2020

|

issue 3 (55)

137-152

PL

W artykule prezentuję porządkującą dychotomię systemów wartości i zasad życia akade-mickiego. Jedna strona tej dychotomii to uniwersytet klasyczny i konserwatywny, a dru-ga to uniwersytet pragmatyczny, nastawiony na efektywność, a nawet cele ekonomiczne. Polityka naukowa i reformy w naturalny sposób sprzyjają temu drugiemu typowi uni-wersytetu. Na końcu artykułu wyliczam te atrybuty kultury akademickiej, które mu-szą „przetrwać” wszelkie reformy i których należy bronić dla dobra uniwersytetu i ca-łego społeczeństwa.

EN

In this article the existence of a practical dichotomy of values within academia is pro-posed. On one side of this dichotomy the classical and idealistic type of university is found; while on the other side, the pragmatic university, focused on effectiveness or even economic goals, exists. Science policy and reforms naturally support the second model of university constitution. At the end of the article I enumerate certain essential attri-butes of academic culture that must be defended through all reforms for the good of ac-ademia and the society.

Refine search results

1 Dialogue and Universalism

1 Przegląd Prawa Konstytucyjnego

1 Przegląd Socjologiczny

1 Zarządzanie Publiczne / Public Governance

1 2020

1 2017

1 2014

1 2012

4 Hartman J.

Co po socjologii?

Animals Are Good People Too

Kondycja intelektualna i etyczna badacza społecznego

Esej: Polityka naukowa vs. kultura akademicka. W stronę nowego konsensusu