Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 12

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1

Niech zstąpi Duch Twój... Stylistyczno-teologiczna analiza homilii Jana Pawła II (Warszawa, 2 czerwca 1979)

100%
Seul A.
Roczniki Teologii Duchowości
|
2009
|
vol. 1(56)
215-232
EN
This paper entitled „May Your Spirit Step Down... a Stylistic and Theological Analysis of John Paul II's Homily (Warszawa, 2nd June 1979)” shows John Paul II as Pastor who is very meticulous in his ministry of the word. In his first homily delivered in Poland he used various stylistic means to make his listeners accept his theological message. Most often he used various repetitions, rich semantic metaphors, and vivid similes. His words point at the Christocentric dimension of the history of particular people and the whole nation. They also remind them about the value of martyrdom and the need to give testimony. The Holy Father helps the listeners of his homily to accept this theological truth that the history of the nation is the history of salvation. The Pope's teaching turned out to be an effective challenge to Marxist ideology and originated transformations in the life of the whole nation.
2
Publication available in full text mode
Content available

Jan Paweł II o twórczości Romana Brandstaettera – człowieka, którego ojczyzną była Biblia

100%
Seul A.
Język - Szkoła - Religia
|
2018
|
vol. 13
|
issue 4
99-111
EN
The article John Paul II on Roman Brandstaetter, a man whose homeland was the Bible, portrays pope’s perception of Roman Brandstaetter who lived in Poznań. The author, analyzing commiseration sent by John Paul II to the bishop of Poznań, draws a conclusion that having a novelist who brings Bible closer to his readers was very crucial for pope. Especially that Brandstaetter in his works draws upon Bible both in matters and artistic forms. John Paul II appreciated his epic masterpieces as well as poems and translations of Old and New Testament. From the wording of the commiseration telegram one can derive a conclusion that literary works of Roman Brandstaetter hold great humanistic value as well as complies with rules of ancient elocution: docere, delectare, movere (teach and persuade: intellectually and emotionally). The writer through his works serves a human being by helping him or her discover universal truths that exists in the Bible.
PL
Artykuł pt. Jan Paweł II o twórczości Romana Brandstaettera – człowieka, którego ojczyzną była Biblia ukazuje, jak Papież postrzegał Romana Brandstaettera, twórcę z Poznania. Autorka poddaje analizie telegram kondolencyjny, który Jan Paweł II przysłał do biskupa poznańskiego. Wyciąga wniosek, że dla Biskupa Rzymu istotne było to, że twórca przybliżał czytelnikom Pismo Święte. Jego utwory nawiązywały do Biblii zarówno w formie artystycznej, jak i w tematyce. Jan Paweł II docenił dzieła epickie i lirykę, a także tłumaczenia Starego i Nowego Testamentu. Ze słów telegramu można wywnioskować, że literacka twórczość Romana Brandstaettera ma wielkie walory humanistyczne oraz spełnia zasady starożytnej retoryki: docere, delectare, movere. Autor swą twórczością służy człowiekowi, aby pomóc mu odkryć uniwersalne prawdy zapisane w Biblii.
3
Publication available in full text mode
Content available

Nawiązania do kolędy "Bóg się rodzi" podczas świątecznych spotkań Jana Pawła II z wiernymi

100%
Seul A.
Język - Szkoła - Religia
|
2016
|
vol. 11
|
issue 4
66-87
EN
Anastazja Seul in the article entitled ‘References to Christmas carol ‘God is Born’ during the Christmas meetings of Pope John Paul II with the faithful’ (Nawiązania do kolędy „Bóg się rodzi” podczas świątecznych spotkań Jana Pawła II w wiernymi) draws attention to the fact that this Christmas song of Franciszek Karpiński combines artistic values with a theological message. The author points to the origins of the carol and its connections with the Latin tradition. She develops the thought of Julian Krzyżanowski who pointed out the similarity between the song ‘God is Born’(Bóg się rodzi) and the anthem ‘Altitudo quid hic iaces’. Further part of the article shows the artistic values to which Pope John Paul II drew his attention while referring to the Polish carol. The author refers to the ancient and Christian tradition and she argues that the pope emphasized the connection of beauty with truth and goodnessMoreover, John Paul II often referred to the sacred values that are present in ‘the Song of the birth of the Lord’ (Pieśń o Narodzeniu Pańskim). He also described the words of the carol by a theological commentary. The pope most frequently alluded to the first and the last stanza of the carol. The first one is the richest in the artistic values and theological content whilst the last one activates patriotic contexts. Highly appreciating the beauty of poetic words and the importance of theological content, in this manner Pope John Paul II also points to the need of care for homeland.
PL
Anastazja Seul w artykule pt. Nawiązania do kolędy „Bóg się rodzi” podczas świątecznych spotkań Jana Pawła II w wiernymi zwraca uwagę na to, że bożonarodzeniowa pieśń Franciszka Karpińskiego łączy wartości artystyczne z przekazem teologicznym. Autorka wskazuje na genezę kolędy i jej związki z tradycją łacińską. Rozwija myśl Juliana Krzyżanowskiego, który wskazał na podobieństwo utworu z hymnem Altitudo quid hic iaces... Dalsza część artykułu ukazuje wartości artystyczne, na które zwracał uwagę Jan Paweł II, odnosząc się do polskiej kolędy. Autorka odwołuje się do tradycji antycznej i chrześcijańskiej oraz przekonuje, że papież podkreślał związek piękna z prawdą i dobrem. Jan Paweł II często także odnosił się do wartości sakralnych, które zapisane są w Pieśni o narodzeniu Pańskim. Również słowa kolędy opatrywał komentarzem teologicznym. Papież najczęściej nawiązywał do pierwszej i ostatniej zwrotki kolędy: pierwsza jest najbogatsza w wartości artystyczne oraz treści teologiczne; ostatnia zaś – uruchamia konteksty patriotyczne. W ten sposób Jan Paweł II wysoko ceniąc piękno słowa poetyckiego i znaczenie treści teologicznych, wskazuje też na potrzebę troski o ojczyznę.
4
Publication available in full text mode
Content available

Wizerunek Jezusa Chrystusa w odwołaniach Jana Pawła II do literatury polskiej

100%
Seul A.
Język - Szkoła - Religia
|
2015
|
vol. 10
|
issue 2
31-53
EN
The article by Anastazja Seul entitled ‘The image of Jesus Christ in the references by John Paul II to Polish literature’ (Wizerunek Jezusa Chrystusa w odwołaniach Jana Pawła II do literatury polskiej) concerns Christological issues that are present in Polish literature cited by the Pope. By examining the statements of the Pope, the author has drawn the attention to the fact that literary works quoted by him include theological aspects. John Paul II combines a practical dimension with a theoretical one. The practical aspect is clearly visible in the work by Franciszek Karpiński (‘Song for the Corpus Christi procession’ (Pieśń na procesję Bożego Ciała) and in the prose by Maria Winowska (‘Right to Mercy’ Prawo do Miłosierdzia) The theoretical dimension is visible in many other works which may be the subject of theological analyses - especially dogma. One of the works is the poem by Adam Mickiewicz entitled ‘Evening conversation’ (Rozmowa wieczorna) which the Pope refers indirectly to the three divine Persons. The references by John Paul II to the song by Franciszek Karpiński ‘God is Born’ (Bóg się rodzi) and to the epigram by Adam Mickiewicz ‘Christmas’ (Boże Narodzenie) can be interpreted in the view of incarnation, whereas the poem by Cyprian Norwid ‘My Song [II]’ (Moja piosnka II) contains the references to the Christology of culture. A fragment of ‘Quo Vadis’ quoted by the Pope can be read in the context of soteriology. In this way, the author of the article justifies that for the Pope fiction (belles-lettres) – as for contemporary theologians – is the so-called ‘theological place’ (locus theologicus). And therefore fiction is the source to which he referred to in order to present the truths of faith contained in the Bible and the teaching of the Church.
PL
Artykuł Anastazji Seul pt. Wizerunek Jezusa Chrystusa w odwołaniach Jana Pawła II do literatury polskiej dotyczy zagadnień chrystologicznych, które są obecne w literaturze polskiej cytowanej przez papieża. Autorka, dokonując analizy wypowiedzi papieża zwróciła uwagę na to, że cytowane przez niego utwory literackie zawierają aspekty teologiczne. Papież łączy w nich wymiar teoretyczny z praktycznym. Aspekt praktyczny widoczny jest wyraźnie w utworze Franciszka Karpińskiego (Pieśń na procesję Bożego Ciała) i w prozie Marii Winowskiej (Prawo do Miłosierdzia). Wymiar teoretyczny widoczny jest w wielu innych utworach, które mogą być przedmiotem analiz teologicznych – a zwłaszcza dogmatyki. Należy do nich wiersz Adama Mickiewicza Rozmowa wieczorna, który papież odnosi pośrednio do Trzech Osób Boskich. Odwołania Jana Pawła II do pieśń Franciszka Karpińskiego Bóg się rodzi oraz epigramatu Adama Mickiewicza Boże Narodzenie można interpretować w perspektywie inkarnacji; natomiast wiersz Norwida Moja piosnka II zawiera odwołania do chrystologii kultury. Zacytowany przez papieża fragmencie Quo vadis można odczytać w kontekście soteriologii. Autorka artykułu uzasadnia w ten sposób, że literatura piękna jest dla papieża – jak dla współczesnych teologów – tzw. „miejscem teologicznym” (locus theologicus), a więc źródłem, do którego się odwoływał, aby przedstawić prawdy wiary zawarte w Biblii i nauczaniu Kościoła.
5
Publication available in full text mode
Content available

The Truth. The Goodness. The Beauty

100%
Seul A.
Wrocławski Przegląd Teologiczny
|
2019
|
vol. 27
|
issue 1
PL
Autorka artykułu Prawda. Dobro. Piękno. W kręgu literackich i nieliterackich wartości zapisanych w wypowiedziach Jana Pawła II wygłoszonych we Wrocławiu (21 czerwca 1983; 31 maja – 1 czerwca 1997) przekonuje, że przedmiotem duszpasterskiej uwagi Jana Pawła II są wartości fundamentalne dla europejskiej kultury: prawda, dobro i piękno. Każdą z nich autorka ukazuje w dwóch aspektach: horyzontalnym oraz wertykalnym. Pierwszy aspekt pozwala dostrzec, że człowiek doświadcza swej wartości i rozwija się wtedy, gdy spotyka się z drugim człowiekiem we wspólnej trosce o prawdę, dobro i piękno. Aspekt wertykalny natomiast ukazuje, że w wypowiedziach Jana Pawła II wyraźnie jest obecny wymiar transcendentny. Nauczanie Jana Pawła II, doceniające wartości humanistyczne, wskazuje jednocześnie, że tylko wówczas człowiek w pełni rozwinie swe człowieczeństwo, gdy zwróci się ku swemu Stwórcy. Bóg i człowiek spotykają się na drogach prawdy, dobra i piękna.
6

Znaki duchowości chrześcijańskiej we współczesnej literaturze polskiej

100%
Seul A.
Roczniki Teologiczne
|
2017
|
vol. 64
|
issue 5: Teologia duchowości
45-59
EN
The article Cues of Christian spirituality in contemporary Polish literature seeks answers to following questions: Can literature get by without spirituality? Does the spirituality in our literature have Christian form? Having this as its aim, the article portrays understanding of the term “spirituality” in Theology as well as the need to work out an understanding of this particular term in Humanities. The article states that this has to be done in a form of a dialog with the Theology of the Spirituality. Presented literal analyses of particular texts are an attempt to characterize some references to Christian spirituality that exist in Polish literature.
PL
Artykuł pt. Znaki duchowości chrześcijańskiej we współczesnej literaturze polskiej poszukuje odpowiedzi na pytania: Czy literatura może obejść się bez duchowości? czy duchowość ma w naszej literaturze kształt chrześcijański? W tym celu artykuł przedstawia rozumienie terminu „duchowość” w naukach teologicznych oraz zwraca uwagę na potrzebę wypracowania znaczenia tego terminu w naukach humanistycznych. Przekonuje, że może się ono dokonać w dialogu z teologią duchowości. Przedstawione analizy tekstów literackich są próbą scharakteryzowania niektórych odwołań do duchowości chrześcijańskiej, jakie istnieją w literaturze polskiej.
7
Publication available in full text mode
Content available

Odwołania do utworów Adama Mickiewicza w wypowiedziach Jana Pawła II wygłoszonych w latach 1978-2005. W kręgu zagadnień międzytekstowych

100%
Seul A.
Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego
|
2016
|
vol. 2
177-208
EN
The authoress of the study presents Jonh Paul II’s references to characters and output of a romantic poet contained in the pope’s statements spoken during his entire pontificate: 1978-2005. The pope uses all literary genres, alludes also to nonliterary writings but the most frequently cited seems to be epic: Sir Thaddeus [Pan Tadeusz] (16 times), The books of the Polish nation and its pilgrimages [Księgi narodu i pielgrzymstwa polskiego] (6 times), The rules [Skład zasad] (2 times), Forefathers’ Eve [Dziady], part III (2 times), Romanticism [Romantyczność] (once), Ode to youth [Oda do młodości] (once), Evening talk [Rozmowa wieczorna] (once), Christmas [Boże Narodzenie] (in: Sentences and notes [Zdania i uwagi...]) (once). Karol Wojtyła’s allusions to Mickiewicz’s works are appointed or nonappointed quotations, cryptocitations. John Paul II sometimes makes paraphrases of the poet’s words, too. The references to life and output of Adam Mickiewicz have been assigned both expressive and impressive functions, they bring a chance for establishing a dialogue with compatriots and also become a way of the national culture’s popularization – even abroad. Some quotations are allegative or substitutive. The author of the article justifies in this way that for the pope theologians – as for contemporary theologians – is so-called ‘theological place’ (locus theologicus). Therefore, fiction is the source to which he referred in order to present the truths of faith contained in the Bible and the teaching of the Church.
PL
Autorka rozprawy przedstawia odwołania papieskie do postaci i dzieł romantycznego poety, jakie znajdują się wypowiedziach papieża wygłoszonych w ciągu całego pontyfikatu: 1978-2005. Papież wykorzystuje wszystkie rodzaje literackie, odwołuje się też do wypowiedzi nieliterackich, a najczęściej cytuje epikę: Pana Tadeusza (16 razy), Księgi narodu i pielgrzymstwa polskiego (6 razy), Skład zasad (2 razy), Dziady, cz. III (2 razy), Romantyczność (1 raz), Odę do młodości (1 raz), Rozmowę wieczorną (1 raz), Boże Narodzenie (w: Zdania i uwagi...) (1 raz). Odwołania Karola Wojtyły do utworów Mickiewicza mają charakter cytatów mianowanych i niemianowanych, kryptocytatów. Jan Paweł II niekiedy dokonuje parafrazy słów poety. Nawiązania do życia i twórczości Adama Mickiewicza pełnią funkcję ekspresywnoimpresywną, są sposobem nawiązania dialogu z rodakami, a także sposobem popularyzowania kultury narodowej – także za granicą. Niektóre cytaty pełnią funkcję alegacyjną i substytucyjną. Autorka artykułu uzasadnia w ten sposób, że literatura piękna jest dla papieża – jak dla współczesnych teologów – „miejscem teologicznym” (locus theologicus), więc źródłem, do którego się odwoływał, aby przedstawić prawdy wiary zawarte w Biblii i nauczaniu Kościoła.
8
Publication available in full text mode
Content available

Józef Kozielecki – nauczyciel akademicki i twórca psychotransgresjonizmu. Autobiografia w literackich i edukacyjnych kontekstach

100%
Seul A.
Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego
|
2022
|
vol. 8
123-144
EN
The article presents this Polish psychologist as a belles-lettres lover. It portrays a professor who did use not only literary works during his lectures but also wrote such texts on his own. The article points out that his autobiography contains direct or modified quotes, paraphrases, and references to literary achievements. This fact reveals Kozielecki’s broad knowledge of literature. Classical literature was very close to his heart. The author of the sketch shows some of the stylistic values of Kozielecki’s way of expression (such as irony, contrast, synecdoche or a punchline) and encourages us to see his sapiential value as well.
PL
Artykuł ukazuje polskiego psychologa jako miłośnika literatury pięknej. Przedstawia profesora, który wykorzystywał literaturę piękną w swej praktyce akademickiej, a także sam został autorem utworów literackich. Artykuł kładzie nacisk na to, że jego autobiograficzna książka jest bogata w cytaty, zmodyfikowane przytoczenia, parafrazy i inne formy odwołań do dzieł literackich, które świadczą o rozległej kulturze literackiej autora. Bliska mu była literatura klasyczna. Artykuł ukazuje niektóre walory stylistyczne języka Kozieleckiego (m.in. użycie synekdochy, ironii, kontrastu, pointy) i przekonuje o jego wartości sapiencjalnej.
9
Publication available in full text mode
Content available

Od wartości humanistycznych do teologicznych. O odwołaniach do literatury pięknej w homiliach i przemówieniach Jana Pawła II

100%
Seul A.
|
2020
|
vol. 68
|
issue 1
405-419
EN
The author of this article shows two types of values that are present in those pronouncements when the Pope recalls examples from belles­lettres. First and foremost, he speaks of the humanistic values rooted in the philosophy of the essence, namely the truth, goodness and beauty that are widely found in works of both less and more well-known authors of different nations. The aforementioned values, having a transcendent backdrop, open up the theological world. Some of those references unveil the three theological virtues which actually represent Christian axiology. For the Pope, the belles­lettres works become locus theologicus. In his pronouncements, the Pope not only mentions various authors from the particular nations he visited (e.g. Rabindranath Tagore from India, Jon Svensson from Island), but also those authors whose works now belong to the whole world (such as Fyodor Dostoyevsky, mentioned in Australia, or St. Augustine in France and Brazil). Recalling those authors and their works, the Pope connected with those nations he visited, and created a special place in order to bring to those nations the greatest works of world literature. He was adamant that humanistic and theological values can be placed equally next to each other.
PL
Autorka artykułu przedstawia dwa rodzaje wartości, jakie są obecne w tych wypowiedziach Papieża, w których przywołuje on literaturę piękną. Są to najpierw wartości humanistyczne zakorzenione w filozofii bytu: prawda, dobro, piękno, o których piszą mniej i bardziej znani twórcy różnych narodów. Wartości te otwarte na wymiar transcendentny otwierają horyzont teologiczny. Niektóre odwołania do literatury odsłaniają trzy cnoty teologalne, które reprezentują chrześcijańską aksjologię. Dzieła literackie stanowią dla Papieża locus theologicus. W jego wypowiedziach znajduje się miejsce dla autorów reprezentujących narody, które odwiedza (np. Rabindrmath Tagore w Indiach, Jon Svensson w Islandii), a także dla twórców, których dzieła należą do bogactwa kultury światowej i były cytowane poza ich krajem (np. Fiodor Dostojewski w Austrii, św. Augustyn we Francji i Brazylii). Papież, odwołując się do tych dwóch rodzajów literatury, nawiązuje kontakt z kulturą narodów, które odwiedzał, oraz przybliża im kulturę światową. Przekonuje o możliwym spotkaniu wartości humanistycznych i teologicznych.
10
Publication available in full text mode
Content available

Jan Paweł II jako homo viator. Refleksje literaturoznawcy w perspektywie nawiązań papieża do literatury pięknej podczas jego podróży apostolskich

100%
Seul A.
Facta Simonidis
|
2023
|
vol. 16
|
issue 1
279-303
EN
This article explores the etymology and symbolic significance of the Latin term homo viator and its application to Pope John Paul II, who taught that eternal life is the goal of human existence, and that in order to achieve it, one must build communio personarum. The article focuses on the literature that the Pope cited during his pilgrimages as an illustration of this teaching. By quoting the words of writers and poets, the Holy Father encouraged concern for proper relationships with oneself, with other people, and with God.
PL
W artykule pt. Jan Paweł II jako homo viator. Refleksje literaturoznawcy w perspektywie nawiązań papieża do literatury pięknej podczas jego podróży apostolskich ukazano najpierw etymologię i znaczenie łacińskiego terminu homo viator. Zwrócono uwagę na jego znaczenie symboliczne. Przedstawiono Jana Pawła II jako człowieka, który pokazywał życie wieczne jako cel życia na ziemi i nauczał, że aby ten cel osiągnąć, trzeba budować communio personarum. Literatura piękna, którą cytował papież podczas swoich pielgrzymek, stanowi ilustrację tej tezy. Ojciec Święty, przywołując słowa pisarzy i poetów, zachęcał do troski o właściwe relacje w trzech wymiarach: do siebie samego, do innych ludzi, do Boga.
11
Publication available in full text mode
Content available

Otworzyć się na prawdę

51%
Stasiak S., Seul A., Zieliński J., Bednarczyk-Stefaniak E.
Wrocławski Przegląd Teologiczny
|
2019
|
vol. 27
|
issue 1
12
Publication available in full text mode
Content available

Wstęp

38%
Seul A.
Język - Szkoła - Religia
|
2019
|
vol. 14
|
issue 1
7-9
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.