Results found: 2

Search results

Sort By:

Limit search:

Przedkontraktowe obowiązki informacyjne dewelopera, a zmiana przedsięwzięcia deweloperskiego po zawarciu umowy deweloperskiej

100%

Wenda W.

Studia Prawnicze: rozprawy i materiały

2020

issue 2(27)

125-132

Celem artykułu jest odpowiedź na pytanie, czy regulacje ustawy o ochronie o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego z dnia 16 września 2011 r. (Dz.U. Nr 232, poz. 1377), tj. z dnia 30 sierpnia 2019 r. (Dz.U. z 2019 r. poz. 1805) – dalej zwana Ustawą Deweloperską, są wystarczające w kontekście obowiązków informacyjnych dewelopera. Autorka w sposób szczególny odniosła się do obowiązku informacji na temat przedsięwzięcia deweloperskiego. Zdaniem autorki Ustawa Deweloperska nie daje nabywcy dostatecznej ochrony w okresie pomiędzy zawarciem umowy deweloperskiej, a terminem przeniesienie prawa własności (lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego). W związku z tym autorka rozważa zasadność zmiany Ustawy Deweloperskiej, jaka miałaby polegać na wprowadzeniu uprawnienia nabywcy do odstąpienia od umowy deweloperskiej w sytuacji, gdy nastąpią istotne zmiany dotyczące przedsięwzięcia deweloperskiego, w okresie pomiędzy zawarciem umowy deweloperskiej, a nadejściem terminu na przystąpienie do umowy przyrzeczonej (rozporządzającej). Jednocześnie autorka zauważa, że nie każda zmiana przedsięwzięcia deweloperskiego, której deweloper nie mógł przewidzieć w momencie zawierania umowy deweloperskiej, powinna dawać uprawnienie nabywcy do odstąpienia od umowy. Nie można bowiem zapominać o złożoności przedsięwzięcia deweloperskiego, co oznacza, że nie byłoby uzasadnionym obciążanie dewelopera w pełni ryzykiem inwestycyjnym.

The aim of the article is to answer the question whether the regulations of the Act on Protection of Rights of Buyers of Residential Premises or Single-Family House of 16 September 2011 are in place. (Journal of Laws No. 232, item 1377), i.e. of 30 August 2019. (Journal of Laws of 2019, item 1805) – hereinafter referred to as the Developer’s Act, are sufficient in the context of the developer’s information obligations. The author specifically referred to the obligation to provide information on a development project. In the opinion of the author, the Developer’s Act does not provide the purchaser with sufficient protection in the period between the conclusion of the development contract and the date of transfer of the ownership right (residential unit or single-family house). Therefore, the author considers the legitimacy of amending the Development Act to introduce the buyer’s right to withdraw from the development contract in the case of significant changes to the development project in the period between the conclusion of the development contract and the date of accession to the promised contract. Also, the author notes that not every change in a development project, which the developer could not foresee at the time of concluding the development contract, should give the purchaser the right to withdraw from the contract. It cannot be forgotten about the complexity of a development project, which means that it would not be justified to fully burden the developer with investment risk.

Glosa do uchwały Sądu Najwyższego – Izby Cywilnej z dnia 27 listopada 2020 r. (III CZP 83/19) (glosa aprobująca)

100%

Wenda W.

Studia Prawnicze: rozprawy i materiały

2021

issue 2(29)

The gloss relates to a resolution of a panel of the Supreme Court – Civil Chamber of 27 November 2020 (III CZP 83/19), in which the Supreme Court answered a legal question, stating that a judgment allowing an action for reconciliation of the contents of the land and mortgage register with the actual legal state (art. 10 of the Act on Land and Mortgage Registers and Mortgages) issued against the debtor does not have the effect of ex officio discontinuance of enforcement proceedings. This does not mean, however, that the real owner of the real estate is deprived of legal protection in the course of enforcement proceedings against the real estate belonging to him. The Supreme Court pointed out that an owner of real property who is not entered in the land and mortgage register is entitled to bring an action for relief from execution pursuant to Article 841 § 1 of the Code of Civil Procedure. The resolution of the Supreme Court reconciles, in a balanced manner, the rights of a third party who initiated the proceedings for reconciliation of the content of the land and mortgage register with the actual legal state, and creditors (of the debtor disclosed in the register on the date enforcement proceedings were initiated) who did not participate in the process of reconciling the content of the land and mortgage register with the actual legal state. Well, the possibility to request that the real estate be exempted from enforcement by a third party not disclosed in the Land and Mortgage Register as the owner allows to effectively defend its rights. At the same time, the fact that enforcement proceedings are not dependent on the outcome of the proceedings for reconciliation of the content of the land and mortgage register with the actual legal state makes it possible to secure the rights of creditors, because a subsequent granting of a motion for reconciliation of the content of the land and mortgage register with the actual legal state issued against the debtor will not constitute a premise for ex officio discontinuance of enforcement proceedings.

Glosa dotyczy uchwały składu Sądu Najwyższego – Izby Cywilnej z 27 listopada 2020 r. (III CZP 83/19), w której Sąd Najwyższy udzielił odpowiedzi na pytanie prawne, stwierdzając, że skutkiem wyroku uwzględniającego powództwo o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym (art. 10 ustawy o księgach wieczystych i hipotece) wydanego przeciwko dłużnikowi nie jest umorzenie z urzędu postępowania egzekucyjnego. Nie oznacza to jednak, że rzeczywisty właściciel nieruchomości jest pozbawiony ochrony prawnej w toku egzekucji skierowanej wobec należącej do niego nieruchomości. Sąd Najwyższy wskazał, że niewpisany do księgi wieczystej właściciel nieruchomości jest uprawniony do wniesienia, na podstawie art. 841 § 1 KPC, powództwa o zwolnienie od egzekucji. Uchwała Sądu Najwyższego w wyważony sposób godzi ze sobą prawa osoby trzeciej, która wszczęła postępowanie o uzgodnienia treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym, oraz wierzycieli (dłużnika w tej księdze ujawnionego w dacie wszczęcia egzekucji), którzy nie brali udziału w procesie uzgodnienia treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym. Otóż możliwość żądania wyłączenia spod egzekucji nieruchomości przez osobę trzecią nieujawnioną w księdze wieczystej, jako właściciel, pozwala na skuteczną obronę jej praw. Równocześnie fakt uniezależnienia postępowania egzekucyjnego od wyniku postępowania o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym pozwala na zabezpieczenie praw wierzycieli, gdyż późniejsze uwzględnienie powództwa o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym wydanego przeciwko dłużnikowi nie będzie stanowiło przesłanki umorzenia z urzędu postępowania egzekucyjnego.

Refine search results

2 Studia Prawnicze: rozprawy i materiały

2 Wenda W.

1 2021

1 2020

Search results

Przedkontraktowe obowiązki informacyjne dewelopera, a zmiana przedsięwzięcia deweloperskiego po zawarciu umowy deweloperskiej

Glosa do uchwały Sądu Najwyższego – Izby Cywilnej z dnia 27 listopada 2020 r. (III CZP 83/19) (glosa aprobująca)