Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 8

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
Ius Novum
|
2019
|
vol. 13
|
issue 2
250-269
PL
Przedmiotem niniejszego artykułu jest rola międzynarodowych organizacji regionalnych w monitorowaniu realizacji celów zrównoważonego rozwoju oraz podejście normatywne krajów europejskich i azjatyckich do tych celów. W 2015 r. przyjęto Agendę ONZ na rzecz Zrównoważonego Rozwoju. W związku z tym instrumentem regionalne organizacje międzynarodowe, w tym Unia Europejska i ASEAN, zostały zobowiązane do uwzględnienia w swoich politykach 17 celów zrównoważonego rozwoju. W artykule skoncentrowano się na SDG 3, który dotyczy ochrony zdrowia i dobrostanu (well-being). Artykuł został przygotowany na podstawie następujących metod badawczych: metody dogmatycznej, metody komparatystycznej oraz analizy systemowej. Zwrócono uwagę na różne podejścia do zdrowia ludzi przyjęte przez UE i ASEAN. Przedstawiono również potencjalne podstawy normatywne wzajemnej współpracy organizacji regionalnych w zakresie realizacji SDG i SDG 3. Uznano, że wspólne wysiłki normatywne i instytucjonalne regionalnych organizacji międzynarodowych, zmierzające do osiągnięcia celów zrównoważonego rozwoju, mają charakter komplementarny w stosunku do istniejących instrumentów prawnych w systemie uniwersalnym ochrony praw człowieka, stąd też w artykule uznano, że częściowo te instrumenty prawne wzajemnie się uzupełniają.
EN
The purpose of this paper is to investigate the role of European and Asian regional organizations in monitoring of progress towards SDG 3 and to scrutinize similarities and differences in the previous approach of European and Asian countries to sustainable development goals. In 2015, the UN Agenda for Sustainable Development was adopted. Since then, regional international organizations, including the EU and the ASEAN, have been obliged to include 17 Sustainable Development Goals in their policies. The article focuses on SDG 3, which concerns protecting health and well-being. The article was prepared on the basis of the following research methods: legal dogmatic, systematic and comparative. Attention has been drawn to different approaches towards human health adopted by the EU and the ASEAN, according to which it can be perceived as a human right or a quality important for the whole society and nation. Potential grounds for cooperation in SDG and SDG 3 are also presented. The normative and institutional efforts to achieve the Sustainable Development Goals and to effectively address them are complementary and mutually reinforcing.
EN
The goal of the article is to present the origin and the legal aspects of honouring, as well as awarding and using papal decorations in Poland. It analyses the legal regulations formed as a result of the reforms implemented by Pius X in 1905, Paul VI in 1966 and John Paul II in 1993. These regulations are compared with the established papal practice, international customs and Polish legislation. It is claimed that the present complicated honours system of the Holy See has undergone a profound evolution. The Author interprets the Polish constitutional and statutory provisions which make the receipt of papal decorations as foreign honours subject to prior consent of the President of the Republic of Poland. It has been shown that currently, contrary to the communist times, the Polish regulations recognize the papal honours system without any subjective, objective and functional exceptions and limitations. Political practice is also favourable to papal awards, which is reflected for example by the priority of papal decorations over those from other states. Finally, the article also enumerates the most important rules of using papal honours in Poland.
PL
Celem artykułu jest przedstawienie genezy oraz prawnych aspektów honorowania, a także nadawania i posługiwania się papieskimi odznaczeniami w Polsce. Analizie poddano regulacje prawne ukształtowane w wyniku reform Piusa X z 1905 r., Pawła VI z 1966 r. i Jana Pawła II z 1993 r. Przepisy te zestawiono z utartą praktyką papieską, zwyczajami międzynarodowymi oraz polskim ustawodawstwem. Uznano, że obecnie ukształtowany, skomplikowany system odznaczeniowy Stolicy Apostolskiej przeszedł głęboką ewolucję. Wykładni poddano polskie przepisy rangi konstytucyjnej i ustawowej, uzależniające otrzymanie papieskich znaków zaszczytnych, jako odznaczeń zagranicznych, od uprzedniej zgody wyrażonej przez prezydenta RP. Wykazano, że obecnie, w odróżnieniu od czasów komunistycznych, polskie przepisy uznają papieski system odznaczeniowy bez żadnych wyłączeń i ograniczeń podmiotowych, przedmiotowych i funkcjonalnych. Również praktyka polityczna jest życzliwa nadaniom papieskim, co wyraża się m.in. w zasadzie pierwszeństwa papieskich odznaczeń przed odznaczeniami innych państw. Wymieniono również najważniejsze zasady posługiwania się papieskimi znakami zaszczytnymi w Polsce.
PL
Tekst zawiera syntetyczną analizę struktur koordynacji polityki europejskiej w Polsce, z naciskiem na elementy wykonawcze systemu. Celem artykułu jest wykazanie, iż polski model jest hybrydą, łączącą sprzeczne tendencje: z jednej strony widoczna jest kumulacja władczych prerogatyw europejskich skumulowanych w rękach Ministerstwa Spraw Zagranicznych (MSZ), sukcesora dawnego Urzędu Komitetu Integracji Europejskiej (UKIE); z drugiej występuje "rozproszenie procesu merytorycznego", pozostające w gestii właściwych komórek koordynacyjnych w poszczególnych ministerstwach.Analizę rozpoczyna charakterystyka dwóch ciał rządowych: Komitetu do Spraw Europejskich, podejmującego decyzje o charakterze politycznym oraz MSZ, odpowiedzialnego za koordynację stricte merytoryczną. Pozostałym kreatorom polityki europejskiej w Polsce poświęcono miejsce stosownie do ich roli rzeczywiście odgrywanej w funkcjonującym systemie. Są to: Stałe Przedstawicielstwo RP przy Unii Europejskiej, Rada Ministrów (RM), Prezes Rady Ministrów wraz z Kancelarią, Prezydent RP wraz z Kancelarią, urzędy centralne, a także organizacje społeczne i struktury lobbingowe.
PL
Tematem rozważań uczyniono problematykę ochrony praw i wolności ekonomicznych człowieka za pomocą instrumentów przysługujących Rzecznikowi Finansowemu. W artykule przedstawiono zadania Rzecznika Finansowego w zakresie ochrony praw i wolności ludzkich. Przedstawiono jego kompetencje w odniesieniu do podmiotów rynku finansowego, a także wskazano, w jaki sposób jednostka może zwracać się do Rzecznika o pomoc, jeśli podejrzewa, że naruszono jej prawa i wolności finansowe. Zauważono, że obecnie zakres możliwości Rzecznika uległ znaczącemu rozszerzeniu w stosunku do dawnego urzędu Rzecznika Ubezpieczonych. Z drugiej strony jako podmiot wyspecjalizowany, odznacza się większą skutecznością w dochodzeniu ekonomicznych praw klienta, niż dotychczasowe instytucje sądowe i rzeczniowskie.
EN
The subject of this paper is the issue of protection of economic human rights and liberties by means of instruments disposed of by the Financial Ombudsman. The work presents responsibilities of the Financial Ombudsman with regard to protection of human rights and freedoms. The paper features his competences in relation to the institutions of the financial market and indicates the options of the individual while seeking help of the Ombudsman in the case of breaching its economic rights and freedoms. It has been observed that the scope of the Ombudsman's tools has been greatly expanded comparing to the institution of the Insurance Ombudsman from the past. On the other hand, as a specialised institution, the Financial Ombudsman is characterised by increased effectiveness in pursuing economical rights of a client comparing to previous judicial and extrajudicial institutions.
EN
The article deals with the concept of patient safety as a soft law mechanism in the light of international and domestic standards. It was shown that patient safety should be recognized as a necessary foundation of health care systems, and should be based on a preventive attitude and systematic analysis and feedback from different reporting systems: patients’ reports, complaints and claims, as well as systematic reporting of incidents, including complications, by healthcare personnel. According to the Recommendation Rec(2006)7 of the Committee of Ministers on the management of patient safety and prevention of adverse events in healthcare to member states, there is a legal need to assess patient safety on an ongoing basis, implement a learning organization, demonstrate ongoing safety improvement and determine when lapses in patient safety occur. The article deals with the issue of state obligations in this regard.
PL
Przedmiotem artykułu uczyniono koncepcję patient safety jako normę soft law na tle konwencyjnych zobowiązań władz krajowych. W artykule przedstawiono stanowisko, że bezpieczeństwo pacjenta należy uznać za niezbędny fundament wysokiej jakości opieki zdrowotnej. Podejście władz krajowych w zakresie zapewnienia tego prawa konwencyjnego powinno opierać się na kompleksowych działaniach zapobiegawczych oraz na systematycznej analizie informacji pochodzących od różnych typów podmiotów uprawnionych: zgłoszeń, skarg i roszczeń pacjentów, jak również w oparciu o badanie zgłaszanych przez personel medyczny incydentów i wypadków. Zgodnie z zaleceniem Rec (2006)7 Komitetu Ministrów z dnia 24 maja 2006 r. w sprawie zarządzania bezpieczeństwem pacjenta i zapobiegania zdarzeniom niepożądanym w opiece zdrowotnej dla państw członkowskich istnieje prawna potrzeba ciągłej oceny bezpieczeństwa pacjentów, ciągłej poprawy bezpieczeństwa i przewidywania sytuacji, czy i kiedy nastąpi naruszenie bezpieczeństwa pacjenta. W artykule poruszono kwestę charakteru zobowiązań państwa w tym zakresie.
PL
W artykule przedstawiono proces uzupełniania dorobku systemu Rady Europy w zakresie odpowiedzialności społecznej przedsiębiorstw. Przedstawiono mechanizmy stanowienia aktów soft law funkcjonujące w tej organizacji międzynarodowej, a także przedmiotowy zakres CSR wynikający z przyjętych rozwiązań normatywnych. Zauważono, że biznes i prawa człowieka jako zmienne wzajemnie się warunkujące znajdują coraz to nowe płaszczyzny oparcia, nie tylko są usankcjonowane normami prawa stanowionego, ale coraz częściej mogą być promowane i rozpowszechnione dzięki normom soft law.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.