Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 7

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Content available remote

Dochodzenie roszczeń osób małoletnich przez kancelarie odszkodowawcze w świetle przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego – przyczynek do dyskusji

100%
Ziemiak M. P.
Wiadomości Ubezpieczeniowe
|
2015
|
issue 3
71-83
PL
Celem niniejszego artykułu jest próba udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy rodzice (opiekunowie, ewentualnie kuratorzy) powinni legitymować się zezwoleniem sądu opiekuńczego (art. 101 § 3 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) przy powierzaniu dochodzenia roszczeń w imieniu i na rzecz małoletniego kancelariom odszkodowawczym. Na usługi świadczone przez kancelarie odszkodowawcze składa się bowiem szereg czynności, które dla osoby małoletniej mogą wywoływać zarówno skutek przysporzenia, jak i skutek rozporządzający. Stąd konsekwencje zawarcia umowy z kancelarią odszkodowawczą mogą mieć istotny wpływ na majątek małoletniego. Konieczne jest zatem rozważenie powyższego problemu z perspektywy przede wszystkim kryterium dobra dziecka.
EN
This article attempts to answer the following question: should parents (carers and possibly guardians) hold a permit issued by a guardianship court (Article 101 § 3 of the Family and Guardianship Code) when entrusting pursuit of claims for and on behalf of juveniles to compensation counseling agents. This is due to the fact that services provided by compensation counseling agents include numerous activities which in the case of a juvenile may lead both to the benefit and disposition effect. For this reason, consequences of entering into an agreement with a claims office may have significant influence on the juvenile’s property. As a result, there is a need to consider the above-mentioned problem mainly from the perspective of the child’s best interest.
2
Content available remote

Zadośćuczynienie za doznaną krzywdę a kwestia zwolnienia od kosztów sądowych. Kilka uwag na tle rozstrzygnięć Sądu Najwyższego i sądów powszechnych

100%
Ziemiak M. P.
Wiadomości Ubezpieczeniowe
|
2015
|
issue 2
59-66
PL
Osoby poszkodowane, które w ramach actio directa zgłaszają swe roszczenia bezpośrednio do ubezpieczyciela OC sprawcy, otrzymują – jeżeli nie pełną kwotę – to przeważnie bezsporną część świadczeń (odszkodowania lub zadośćuczynienia). Jeżeli wysokość tychże świadczeń jest zdaniem poszkodowanego nieodpowiednia, może on skierować sprawę na drogę sądową, o czym zakład ubezpieczeń jest zobowiązany pouczyć w pisemnej informacji dotyczącej zgłoszonych roszczeń1. Celem niniejszego artykułu jest próba ukazania problematyki zwolnienia powoda od kosztów sądowych, w szczególności w przypadku, w którym otrzymał on od sprawcy szkody lub jego ubezpieczyciela OC pewne świadczenia tytułem zadośćuczynienia. Kanwą dla dalszych rozważań, a także sformułowania ostatecznych wniosków, będą przede wszystkim rozstrzygnięcia Sądu Najwyższego i sądów powszechnych, odnoszące się zarówno do samego zadośćuczynienia, jak i zagadnienia wspomnianego zwolnienia.
EN
Claimants who submit their claims directly to the insurer that provides third party liability coverage to a loss perpetrator receive what is known as the “undisputed portion of indemnity” (compensation for material or moral loss). If, in the claimant’s opinion, the amount of such indemnities is inadequate, he or she may take legal steps; an insurance undertaking is obliged to advise the claimant of this possibility in written notice regarding the submitted claims.23 This paper is an attempt at presenting the issue of the claimant’s waiver of court costs, specifically where he or she has received some payment as compensation for moral loss from the loss perpetrator or the perpetrator’s insurer. The basis for further discussion and the drawing of final conclusions will be decisions of the Supreme Court and common courts involving the very issue of compensation for moral loss as well as the question of the waiver mentioned above.
3
Content available remote

Zawieranie i wykonywanie umów ubezpieczenia w świetle projektu ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej. Wybrane zagadnienia

100%
Ziemiak M. P.
Wiadomości Ubezpieczeniowe
|
2015
|
issue 1
15-26
PL
Celem niniejszego artykułu jest próba analizy i oceny wybranych przepisów rozdziału drugiego projektu nowej ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej. Ustawodawca, mając przede wszystkim na celu prawidłową implementację dyrektywy Solvency II (Wypłacalność II), zdecydował się na wprowadzenie do części ustawy dotyczącej wykonywania działalności ubezpieczeniowej szeregu nowych rozwiązań, a także zmianę lub uzupełnienie dotychczasowych regulacji. W artykule zaprezentowane zostały spostrzeżenia autora, zarówno o charakterze ogólnym, jak i odnośnie propozycji konkretnych przepisów.
EN
This paper is an attempt to review and assess selected provisions of the second Chapter of the new Insurance and Re-insurance Activity Bill. Guided by the need to successfully implement the Solvency II Directive, the legislator has decided to introduce a number of new solutions to the part of the Act that governs the carrying out of insurance business, and to modify and complement the current regulations. This paper presents the author’s observations of a general nature as well as his views on the proposed individual provisions.
4
Publication available in full text mode
Content available

Glosa do uchwały Sądu Najwyższego z dnia 20 czerwca 2017 r., III CZP 114/16

100%
Ziemiak M. P.
Przegląd Prawa Rolnego
|
2018
|
issue 1(22)
223-228
IT
.
5
Content available remote

Problem wynagradzania ubezpieczającego w umowie ubezpieczenia na cudzy rachunek z pozycji agenta ubezpieczeniowego

63%
Kowalewski E., Ziemiak M. P.
Wiadomości Ubezpieczeniowe
|
2016
|
issue 3
55-66
PL
Artykuł 18 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej od samego początku budził kontrowersje. Jedną z nich jest precyzyjne ustalenie kręgu adresatów zakazu wynagradzania ubezpieczającego w ubezpieczeniu na cudzy rachunek. Celem niniejszego artykułu jest próba udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy zakaz ten obejmuje także agentów ubezpieczeniowych, działających wszak w imieniu i na rzecz zakładów ubezpieczeń. Autorzy prezentują argumentację przemawiającą zarówno za stosowaniem art. 18 wobec agentów, jak i przeciwko niemu. Problem ten jest istotny dla funkcjonowania praktyki ubezpieczeń grupowych po wejściu w życie ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej.
EN
Article 18 of the 2015 Insurance and Reinsurance Activity Act has been a source of numerous controversies since the day of its adoption. One of those controversies is the issue of establishing a precise circle of recipients of a prohibition to remunerate policyholders in insurance on someone else’s account. The purpose of this paper is to answer a question whether the said prohibition is also aimed at insurance agents who act on behalf of insurers. The Authors present both pro and contra arguments on including agents within the scope of article 18. The said problem is vital to the functioning of group insurance following the entry into force of the 2015 Insurance and Reinsurance Activity Act.
6
Content available remote

Ustawa reklamacyjna a obrót ubezpieczeniowy (część I)

63%
Kowalewski E., Ziemiak M. P.
Wiadomości Ubezpieczeniowe
|
2015
|
issue 3
21-52
PL
Uchwalona w sierpniu 2015 r. ustawa o rozpatrywaniu reklamacji przez podmioty rynku finansowego i o Rzeczniku Finansowym, to kolejny instrument prawny, którego celem jest polepszenie sytuacji klientów, m.in. zakładów ubezpieczeń (ale także banków czy towarzystw emerytalnych). Można zaryzykować stwierdzenie, że ustawa wprowadza zmiany o rewolucyjnym charakterze – nie dość, że zastępuje działającą od lat instytucję Rzecznika Ubezpieczonych Rzecznikiem Finansowym, to przewiduje również ujednolicone zasady wnoszenia reklamacji do podmiotów rynku finansowego, a także nowe postępowanie pozasądowe prowadzone przed Rzecznikiem. Z drugiej strony, ustawa jest stosunkowo krótkim aktem prawnym, charakteryzującym się wysokim stopniem ogólności. Wszystko to sprawia, że konieczna i nieodzowna jest szczegółowa oraz pogłębiona analiza wskazanej ustawy.
EN
The Law on handling complaints by financial market entities and on the Financial Ombudsman adopted in August 2015 is yet another legal instrument aimed at improving the situation of clients of, e.g. insurance companies (but also of banks or pension fund companies). One could risk making a statement that the law introduces revolutionary changes – not only does it replace the long-standing institution of the Insurance Ombudsman with the Financial Ombudsman, but it also provides for standardised rules for making complaints to financial market entities, as well as new out-of-court proceedings conducted before the Ombudsman. On the other hand, the law is a relatively short legal act and quite general in its nature. Due to all these facts, there is a need for a detailed and in-depth analysis of the law in question.
7
Publication available in full text mode
Content available

Klika uwag na tle wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 3.10.2019 r. w sprawie Dziubak przeciwko Raiffeisen Bank (C-260/18)

63%
Karolak M., Ziemiak M. P.
Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego
|
2020
|
issue 1
35-43
EN
The article deals with a matter of loans granted in the currency Swiss franc against the bacground of the judgment of the CJEU in case C-260/18. The authors summarize the conclusions from the abovementioned judgment, also taking into account national case law. In the specific circumstances of the case, an indexation clause may be considered as an abusive contract term. The aim of the article is to outline the main problems arising from the judgment, in particular such as consequences of abusiveness, issues related to possible further binding force of the contract, recognition in full as invalid and resulting implications.
PL
Glosa porusza problematykę tzw. kredytów frankowych na gruncie orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-260/18 Dziubak vs. Raiffeisen Bank. Autorzy dokonują analizy wniosków płynących z wymienionego wyżej orzeczenia, biorąc pod uwagę także orzecznictwo krajowe. W konkretnych okolicznościach danej sprawy klauzula indeksacyjna może być uznana za niedozwolone postanowienie umowne. Autorzy czynią rozważania w zakresie konsekwencji abuzywności, zagadnień związanych z ewentualnym dalszym związaniem stron umową kredytową bądź uznaniem jej w całości za nieważną, a także wynikających z tego implikacji.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.