Search results

1

Radość uzdrowienia i powrotu. O narracyjnych możliwościach wyrazu szczęśliwości, jej braku oraz radości (tłum. D. Chabrajska)

100%

POTKAY A.

Ethos. Kwartalnik Instytutu Jana Pawła II KUL

|

2011

|

vol. 24

|

issue 1 2(93 94)

EN

This essay has three parts, corresponding to the three concepts announced in its title: happiness, joy, and unhappiness. “Happiness” does not refer only to a feeling or subjective state, but designates as well an evaluation of a life or the narrative of a life. Accordingly, in representing the lives of fictional characters, novelists invite their readers to assess both what happy or flourishing lives might be, and the narrative routes, variously composed of circumstances and choices, by which such lives might be attained. Joy, as distinct from happiness, is an episodic or dispositional element in an individual’s emotional life, and as such not subject to public evaluation in quite the same way as happiness is. And yet joy, which is arguably with desire and sorrow one of the three fundamental emotions of narrative, can nonetheless be subjected to ethical discipline: the novelist can, and often does, prompt her reader to feel joy and grief at the right things. Finally, this article’s third section concerns the narrative importance of unhappiness in the novel, especially the Continental novel. An earlier version of this essay was published as “Narrative Possibilities of Happiness, Unhappiness, and Joy” in Social Research: An International Quarterly of the Social Sciences, volume 77, number 2, Summer 2010. Used with permission of Social Research, www.socres.org.

2

Słowo i więź. O etycznym wymiarze poezji topograficznej na podstawie utworów Jamesa Thomsona i Williama Wordswortha (tłum. D. Chabrajska)

100%

POTKAY A.

Ethos. Kwartalnik Instytutu Jana Pawła II KUL

|

2012

|

vol. 25

|

issue 1 2(97 98)

EN

Listening offers a possible solution to the perceived ethical problems of the possessive «I» and its appropriative gaze. In English literature, one genre often associated with the appropriative gaze is the so-called «loco-descriptive poem» of the eighteenth and nineteenth century. I argue, however, that in the major loco-descriptive poems of James Thomson and William Wordsworth an aesthetic of observation and control is offset by an ethic of listening and attachment. These poems dramatize the power of sound, including the sound of poetry, to attach us both to distinct environments and to the impersonal power of life. The present article is part of Adam Potkay’s book Wordsworth’s Ethics, The Johns Hopkins University Press, Baltimore–London 2012 (forthcoming).

3

O czymś, „co wiecznie już-już ma się ziścić”. Przemiany nadziei w epoce romantyzmu (tłum. D. Chabrajska)

63%

POTKAY A., CHABRAJSKA D.

Ethos. Kwartalnik Instytutu Jana Pawła II KUL

|

2017

|

vol. 30

|

issue 3 (119)

EN

Hope is a double-edged concept in the Western tradition: on one hand, it is an emotion, and its opposite is fear. On the other hand, hope of a specific kind is one of the three theological virtues (along with faith and love), and its opposite is despair. As a theological virtue- the anticipation of sharing eternally in the glory of God-hope is always a good thing in Christian cultures. As a secular emotion, hope is more clearly related to assessments of an unknowable future. And depending on its object, it may also be morally problematic. This essay examines hope in British literature and philosophy from the seventeenth to the nineteenth century, with particular attention to the writings of William Wordsworth, Percy Shelley, and John Stuart Mill. Hope comes in the Romantic era to underwrite a new, semi-secularized virtue: the hope, more or less independent of revealed religion, for more life, a better or perfected condition of the individual or of the species in time or eternity.

PL

W tradycji kultury Zachodu nadzieja jest pojęciem o dwóch sensach. Z jednej strony opisuje ono emocję, za przeciwieństwo której z reguły uznajemy lęk, z drugiej zaś strony pewien szczególny rodzaj nadziei uważamy (obok wiary i miłości) za cnotę teologiczną i w tym sensie jej przeciwieństwem jest rozpacz. Jako cnota teologiczna – polegająca na oczekiwaniu wiekuistego uczestnictwa w chwale Bożej – nadzieja w kulturach chrześcijańskich zawsze jawi się jako coś dobrego. Jako emocja świecka nadzieja w wyraźniejszy sposób łączy się z próbą oceny niepoznawalnej przyszłości. W zależności zaś od przedmiotu swojej intencji nadzieja może również nabierać charakteru moralnie wątpliwego. W polu mojego eseju znajduje się historia rozumienia nadziei w osiemnastym i dziewiętnastym stuleciu, w szczególności namysł nad nią, jaki odnajdujemy w dziele Williama Wordswortha, Percy’ego B. Shelleya i Johna Stuarta Milla. W epoce romantyzmu nadzieja zaczyna funkcjonować jako nowa, na poły świecka cnota, w mniejszym bądź większym stopniu oderwana od religii objawionej – jest to nadzieja na „więcej życia”, na lepszą czy też doskonalszą kondycję jednostki, a nawet gatunku ludzkiego w czasie bądź w wieczności.

4

O czymś, „co wiecznie już-już ma się ziścić”. Przemiany nadziei w epoce romantyzmu (tłum. D. Chabrajska)

63%

POTKAY A., CHABRAJSKA D.

Ethos. Kwartalnik Instytutu Jana Pawła II KUL

|

2017

|

vol. 30

|

issue 3 (119)

EN

Hope is a double-edged concept in the Western tradition: on one hand, it is an emotion, and its opposite is fear. On the other hand, hope of a specific kind is one of the three theological virtues (along with faith and love), and its opposite is despair. As a theological virtue- the anticipation of sharing eternally in the glory of God-hope is always a good thing in Christian cultures. As a secular emotion, hope is more clearly related to assessments of an unknowable future. And depending on its object, it may also be morally problematic. This essay examines hope in British literature and philosophy from the seventeenth to the nineteenth century, with particular attention to the writings of William Wordsworth, Percy Shelley, and John Stuart Mill. Hope comes in the Romantic era to underwrite a new, semi-secularized virtue: the hope, more or less independent of revealed religion, for more life, a better or perfected condition of the individual or of the species in time or eternity.

PL

W tradycji kultury Zachodu nadzieja jest pojęciem o dwóch sensach. Z jednej strony opisuje ono emocję, za przeciwieństwo której z reguły uznajemy lęk, z drugiej zaś strony pewien szczególny rodzaj nadziei uważamy (obok wiary i miłości) za cnotę teologiczną i w tym sensie jej przeciwieństwem jest rozpacz. Jako cnota teologiczna – polegająca na oczekiwaniu wiekuistego uczestnictwa w chwale Bożej – nadzieja w kulturach chrześcijańskich zawsze jawi się jako coś dobrego. Jako emocja świecka nadzieja w wyraźniejszy sposób łączy się z próbą oceny niepoznawalnej przyszłości. W zależności zaś od przedmiotu swojej intencji nadzieja może również nabierać charakteru moralnie wątpliwego. W polu mojego eseju znajduje się historia rozumienia nadziei w osiemnastym i dziewiętnastym stuleciu, w szczególności namysł nad nią, jaki odnajdujemy w dziele Williama Wordswortha, Percy’ego B. Shelleya i Johna Stuarta Milla. W epoce romantyzmu nadzieja zaczyna funkcjonować jako nowa, na poły świecka cnota, w mniejszym bądź większym stopniu oderwana od religii objawionej – jest to nadzieja na „więcej życia”, na lepszą czy też doskonalszą kondycję jednostki, a nawet gatunku ludzkiego w czasie bądź w wieczności.

5

Humanistyka na uniwersytecie amerykańskim. La belle epoque?

63%

POTKAY A., CHABRAJSKA D.

Ethos. Kwartalnik Instytutu Jana Pawła II KUL

|

2015

|

vol. 28

|

issue 1 (109)

EN

The long-term prospects for the humanities in US universities are doubtful, but if one is lucky enough to have a full-time position as a tenured or tenure-eligible professor in any high- or mid-ranked US university, there has never been a better time than right now to teach and conduct scholarly research in the humanities. At least for the moment, tenure and thus job security remain in place; class size and the number of courses taught per term have been reduced; research has been greatly facilitated by electronic databases and web publication; the critical and ideological wars of the later twentieth century are largely behind us.

PL

Długofalowa perspektywa dla nauk humanistycznych jest na uniwersytetach amerykańskich niepewna, ale jeśli ma się dość szczęścia, by otrzymać stałe zatrudnienie na pełnym etacie profesorskim lub stanowisko profesorskie z możliwością uzyskania stałego zatrudnienia w przyszłości na którymkolwiek z uniwersytetów amerykańskich plasujących się wysoko w rankingach bądź też uzyskujących w tych rankingach pozycje średnie, to można śmiało twierdzić, że nigdy dotąd nie było lepszych warunków wykładania przedmiotów humanistycznych czy prowadzenia badań naukowych z tego zakresu. W obecnym czasie ciągle istnieje gwarancja stałego zatrudnienia i stałych etatów, zmniejszyła się liczba studentów w grupach i liczba wykładanych przedmiotów, prowadzenie badań naukowych stało się znacznie łatwiejsze ze względu na istnienie elektronicznych baz danych oraz możliwości publikowania w sieci, a spory dotyczące metodologii badań literackich i wojny ideologiczne, charakteryzujące ostatnie dekady ubiegłego wieku, są już w znacznym stopniu za nami.

Refine search results

5 Ethos. Kwartalnik Instytutu Jana Pawła II KUL

5 POTKAY A.

3 CHABRAJSKA D.

2 2017

1 2015

1 2012

1 2011

Radość uzdrowienia i powrotu. O narracyjnych możliwościach wyrazu szczęśliwości, jej braku oraz radości (tłum. D. Chabrajska)

Słowo i więź. O etycznym wymiarze poezji topograficznej na podstawie utworów Jamesa Thomsona i Williama Wordswortha (tłum. D. Chabrajska)

O czymś, „co wiecznie już-już ma się ziścić”. Przemiany nadziei w epoce romantyzmu (tłum. D. Chabrajska)

O czymś, „co wiecznie już-już ma się ziścić”. Przemiany nadziei w epoce romantyzmu (tłum. D. Chabrajska)

Humanistyka na uniwersytecie amerykańskim. La belle epoque?