Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 11

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Kapłaństwo – sakramentalne początki posługi ministerialnej

100%
Nawracała T.
Studia Gdańskie
|
2015
|
issue 37
99-113
PL
Ustanowienie sakramentu kapłaństwa w powszechnej świadomości Kościoła łączy się z Ostatnią Wieczerzą. W trakcie jej trwania Jezus czyni ze swoich uczniów kapłanów powierzając im Eucharystię. Taka opinia wydaje się jednak wprowadzać sporo niejasności w teologię sakramentalną. Z jednej bowiem strony wszystkie sakramenty „powstają” z przebitego boku Chrystusa na krzyżu dla Kościoła. A z drugiej, z tego ogólnego aksjomatu wyłącza się Eucharystię, której ustanowienie uprzedza moment ofiary na krzyżu. Niniejszy artykuł zwraca uwagę na pojęcie antycypacji w znaczeniu teologalnym i przedstawia możliwość interpretacji ustanowienia sakramentu święceń w czasie Ostatniej Wieczerzy jako wezwania do życia ofiarniczego.
FR
L’institution du sacrement de l’ordre dans la conscience universelle de l’ Eglise se connecte avec la dernière Cène. Pendant son cours, Jésus fait de ses disciples prêtres en leur confiant l’Eucharistie. Cette opinion semble faire beaucoup d’ambiguïté dans la théologie sacramentelle. D’une part tous les sacrements naissent du côté transpercé du Christ sur la croix et ceci en vue de l’Eglise. D’autre part, à partir de cet axiome général on met à part l’Eucharistie dont l’intitution anticipe le moment du la sacrifice sur la croix. Cet article présente le concept de l’anticipation dans le sens théologual et ensuite la possibilité d’interpréter l’intitution du sacrement de l’ordre à la dernière Cène comme comme appel à la vie sacrificielle.
2
Content available remote

Konieczność a niemożność. Ciało Chrystusa ubogiego według Franciszka

100%
Nawracała T.
Teologia w Polsce
|
2015
|
vol. 9
|
issue 2
115-130
PL
Papież Franciszek bardzo często w swoich przemówieniach nawiązuje do dramatów ludzkiego życia. Choroba, cierpienie i ubóstwo są tematami, które szczególnie poruszają serce każdego człowieka, szczególnie zaś chrześcijanina. W papieskich wypowiedziach pojawia się często wyrażenie „ciało Chrystusa”, które powinno inspirować do świadczenia miłości każdemu napotkanemu bliźniemu. Niniejszy artykuł wskazuje na rozumienie samego wyrażenia w nauczaniu Pisma Świętego i Tradycji Kościoła, a następnie pokazuje możliwości jego wykorzystania na gruncie teologii systematycznej. Taka teologia musi bowiem z ostrożnością podchodzić do interpretacji pojęcia „ciała”, które już u autorów greckich otrzymuje różne, lecz precyzyjne znaczenie.
EN
Pope Francis frequently refers to dramas of human life in his speeches. Disease, suffering and poverty are issues which move every man, especially Christians. In Pope Francis’s statements the expression ‘the Body of Christ’ appears very often. This expression should inspire to provide love to every fellow human being that we meet. This paper points to understanding this expression itself in the Holy Bible teaching and Church tradition, and then it shows opportunities of its application to systematic theology. Such theology must very carefully approach the interpretation of the ‘body’ expression, which already in Greek authors had varied but precise meaning.
3
Content available remote

Jedność w różnorodności. Elementy wyznania wiary w dokumentach synodów od I do III wieku

100%
Nawracała T.
Teologia w Polsce
|
2013
|
issue 1
91-108
PL
Wiara była zawsze istotnym elementem w życiu wspólnoty Kościoła. Zanim jednak otrzymała formalny wyraz w wyznaniu soborów w Nicei i Konstantynopolu, była przeżywana i kształtowana przez wspólnoty Kościołów lokalnych. Wymiana poglądów oraz konieczność obrony przed nurtami nieortodoksyjnymi były powodem gromadzenia się biskupów na synodach i szukaniem wspólnej drogi do pokonania narastających trudności. Credo formułuje się w ciągu wieków, używając najpierw sformułowań biblijnych, a później również tych, które wywodzą się ze świata filozofii pogańskiej. Niniejszy artykuł pokazuje rozwój elementów wspólnych dla Credo Kościoła w dokumentach synodalnych od I do III wieku.
EN
Faith has always been a significant element in the life of the Church community. However, before it was officially expressed in a profession of councils in Nice and Constantinople, the faith had been experienced and formed by local church communities. The opinions exchange and the necessity of protection from non-orthodox trends were the reason for bishops gathering in synods and searching for a common way to overcome increasing difficulties. The Creed has been formed over centuries, using biblical expressions at first, and then the ones which derive from the world of pagan philosophy. This article presents development of elements common for the Church Creed in synod documents from the 1st to the 3rd century.
4
Publication available in full text mode
Content available

Między prezbiterem a kapłanem. Kilka uwag o zmianie słownictwa w teologii kapłaństwa

100%
Nawracała T.
Studia Gdańskie
|
2016
|
issue 39
31-47
PL
We współczesnej literaturze teologicznej, szczególnie w tekstach liturgicznych, często pojawia się słowo prezbiter, którym zastępuje się tradycyjne określenie kapłan. Przez słowo to próbuje się oddać ducha pism Nowego Testamentu i powrócić do tego, co było pierwotne w Kościele. Wydaje się jednak, że cały proces powrotu może mieć także i negatywne skutki. Niniejszy artykuł pragnie pokazać, jak szybko dokonała się zmiana w nazewnictwie i przejście od presbyteros-starszy do presbyteros-kapłan (sacerdos) oraz wątpliwości, jakie nasuwa proponowana zmiana w terminologii kapłańskiej.
EN
In modern theological literature, especially in liturgical texts, the word ‘presbyter’ often appears, replacing the traditional term for a priest. Through that word the spirit of the New Testament is conveyed and a return to what was original in the Church is conveyed. It seems, however, that the whole return process can also have negative consequences. This article seeks to show how quick the change in name and the transition from presbyteros - elder to presbyteros - priest (sacerdos) were, as well as doubts raised by the proposed change in the terminology of priesthood.
5
Publication available in full text mode
Content available

Accomplissement et dépassement comme traits caractéristiques du corps ressuscité.

100%
Nawracała T.
Studia Gdańskie
|
2019
|
issue 45
57-75
FR
La résurrection du Christ appartient au kérygme fondamental de l'Église. Dès le début, les apôtres lui consacrent toute leur attention, soulignant son importance pour l'accomplissement de la volonté salvifiques de Dieu. D'une part, la résurrection est l’achèvement de la passion et de la mort du Christ, et d'autre part, elle souligne la bonté de la matière et sa participation à l'accomplissement eschatologique. Le Nouveau Testament attire constamment l'attention sur la dimension matérielle et corporelle de la résurrection, bien qu'il le fasse selon ses propres méthodes et hypothèses. Les auteurs inspirés essaient de refléter la nouvelle réalité comme ils le peuvent et le plus possible. N'ayant aucune analogie dans l'histoire du salut, ils s'attachent à souligner le fait de la résurrection et moins sa compréhension. Celle-ci reste le domaine de la foi. L’article que voici propose deux hypothèses liées à l'interprétation des messages bibliques concerant la résurrection. Ils visent à montrer les conséquences théologiquement possibles de la compréhension de la corporéité et de la matérialité de la résurrection, non seulement de Christ, mais également de tout être humain.
PL
Zmartwychwstanie Chrystusa należy do podstawowego kerygmatu Kościoła. Od samego początku Apostołowie poświęcają mu uwagę, podkreślając jego znaczenia dla wypełnienia zbawczych planów Boga. Z jednej strony zmartwychwstawanie jest dopełnieniem męki i śmierci Chrystusa, a z drugiej – podkreśleniem dobroci materii i jej udziału w eschatologicznym spełnieniu. Nowy Testament nieustannie zwraca uwagę na materialno-cielesny wymiar zmartwychwstania, choć czyni to według właściwych sobie metod i założeń. Autorzy natchnieni starają się oddać nową rzeczywistość tak, jak potrafią i na tyle, na ile mogą. Nie mając żadnych analogii w dziejach zbawienia, skupiają się oni na uwypukleniu faktu zmartwychwstania, a mniej nad jego zrozumieniem. Pozostaje ono domeną wiary. W niniejszym artykule zaproponowane zostały dwie hipotezy związane z interpretacją biblijnych przekazów o zmartwychwstaniu. Chodzi w nich o podkreślenie możliwych teologicznie konsekwencji w rozumieniu cielesności i materialności zmartwychwstania nie tylko Chrystusa, ale i każdego człowieka.
6
Content available remote

W imię Jezusa czy Trójcy Świętej? Kilka uwag o formułach chrzcielnych

100%
Nawracała T.
Teologia w Polsce
|
2015
|
vol. 9
|
issue 1
109-116
PL
Bycie chrześcijaninem rozpoczyna się od chwili przyjęcia chrztu świętego. W nim po raz pierwszy wyznaje człowiek wiarę w Boga Tójjedynego, aby móc otrzymać przebaczenie grzechów i łaskę uświęcającą. Kościół apostolski stosował dwie formuły chrzcielne: chrystologiczną i trynitarną. Dyskusja nad pierwotnością tych formuł jest wciąż otwarta. Niniejszy artykuł pragnie zwrócić uwagę na konsekwencje jednoznacznego opowiadania się za pierwszeństwem formuły chrystologicznej i traktowania formuły trynitarnej jako wtórnej. Wydaje się, że ostrożność w ocenie historycznego pierwszeństwa musi być tu szczególna ze względu na ciągłość zachowania w Kościele z ustanowienia Chrystusa jednej ekonomii sakramentalnej. Obie formuły prawdopodobnie funkcjonowały równocześnie w pierwszych gminach chrześcijańskich, a ustalenie i utrwalenie formuły trynitarnej wynikało z rozwoju świadomości Kościoła.
EN
Being a Christian begins from the moment of baptism. In baptism a human being professes the faith in the Holy Trinity to be able to receive forgiveness and sanctifying grace. Apostolic Church used two baptismal formulas: Christological and Trinitarian. The discussion on these formulas precedence has still been open. This article aims at drawing attention to consequences of unambiguous advocating the priority of the Christological formula and treating the Trinitarian formula as secondary. It seems that caution in the evaluation of historical precedence must be special here due to the continuity of maintaining one sacramental economy in Church. Both formulas were probably present in first Christian communities, and establishing the Trinitarian formula resulted from the Church awareness increase
7
Publication available in full text mode
Content available

Bóg kieruje słowo do Abrahama. Możliwości poznania drugiej Osoby boskiej w Starym Testamencie

100%
Nawracała T.
Studia Theologica Varsaviensia
|
2013
|
vol. 51
|
issue 2 - Duchowość
211-229
FR
La révélation du mystère de la Sainte Trinité est faite dans le Nouveau Testament. L’Ancien Testament prépare seulement à cette révélation qui s’ opérait progressivement. L’histoire du salut est une histoire des rencontres entre Dieu et l’homme. Elles sont sans cesse une invitation à entrer dans une union personnelle. Dieu veut que l’homme soit dans son éternité, parce qu’il y a sa place. Par conséquent, Il agit à travers sa Parole créatrice pour que ce plan se réalise. Cet article tente de répondre à la question sur la possibilité de la connaissance de cette Parole, comme la seconde Personne de la Trinité, avant l’incarnation. Une telle idée est principale dans l’encyclique Lumen fidei du pape François.
8
Publication available in full text mode
Content available

Bóg Stwórca i stworzenie w orzeczeniach Soborów starożytnych i średniowiecznych

100%
Nawracała T.
Teologia w Polsce
|
2016
|
vol. 10
|
issue 2
97-112
PL
Wiara w Boga jako stworzyciela nieba i ziemi od początku wpisana jest w depozyt wiary głoszonej przez Kościół. Bóg, który zbawia świat przez swego jednorodnego Syna, jest także principium wszystkich istniejących bytów. Ich różnorodność oraz wzajemne powiązania odsłaniają bogactwo dzieła stwórczego jedynego Boga, a także wzajemne powiązanie bytów między sobą. Wszystkie są do siebie podobne nie przez podobieństwo w naturze, ale przez podobieństwo w akcie stworzenia. Niniejszy artykuł próbuje pokazać, jak zmieniała się forma wypowiadania wiary w Boga Stwórcę w dokumentach soborów powszechnych. Szczególne miejsce zajmują w nich teksty w formie wyznań wiary, które zawsze zawierają wzmiankę o Stwórcy i stworzeniu. Analiza tych wypowiedzi pokazuje, jak na przestrzeni wieków eklezjalne Credo ulegało doprecyzowaniu i pogłębieniu.
EN
Faith in God as the Creator of heaven and earth from the beginning has been included into the deposit of faith, proclaimed by the Church. God who saves the world by His only-begotten Son, is also the principium of all available entities. Their diversity and interconnectedness reveal the wealth of creative works of the only God, but also the mutual relationship of entities among one another. They all are similar to one another not by the similarity in nature, but the similarity in the act of creation. This article tries to show how the form of the confession of faith in God the Creator was changing in the documents of the Ecumenical Councils. Texts in the form of confessions of faith, which always contain some reference to the Creator and the creation, have a special place in those documents. The analysis of these statements shows how the Church Creed has been clarifi ed and deepened over the centuries.
9
Content available remote

Dwa Izraele: ciągłość i nieciągłość jako istotny element historii ludu Bożego

100%
Nawracała T.
Teologia w Polsce
|
2012
|
issue 2
91-103
PL
Nazywanie Kościoła „nowym Izraelem” jest fundamentalne dla całej współczesnej eklezjologii. Określenie to wyraża z jednej strony ciągłość dwóch wspólnot duchowych, a z drugiej, istotną nowość, wynikającą z pojawienia się Mesjasza. Ciągłość i nieciągłość tak ukształtowanej historii zbawienia spontanicznie prowadzi do pytania o sposób realizacji zbawczego zamysłu Boga. Jeżeli Bóg pragnie zbawienia wszystkich ludzi, to czy z konieczności realizuje się ono w dwóch różnych grupach stanowiących jeden lud Boży? Odpowiedź kryje się w wykazaniu, że elementy konstytuujące lud Izraela uwidaczniają się następnie w Kościele.
EN
One of the main concepts in the contemporary ecclesiology is the idea of the people ofGod. This biblical term defi nes and expresses the existence of Israel as people with fi xed social forms and referring to the cult. People of Israel are the people of God. In the New Testament this defi nition is applied to the Church as the people gathered by Christ and given to God. On this basis the name “new Israel” is applied to the Church. The above article presents essential factors forming the concept of the people belonging to God, and then refers to similarities and differences between the Church and Israel as theological community. On this basis it tries to show the continuity in the existence of both peoples that lasts nowadays and is the implementation of redemptive plans of God to some degree.
10
Publication available in full text mode
Content available

THE PRIESTHOOD OF CHRIST IN THE LIGHT OF JOHN PAUL II’S LETTERS TO PRIESTS FOR MAUNDY THURSDAY

100%
Nawracała T.
Forum Teologiczne
|
2021
|
vol. 22
191-205
EN
The long pontificate of John Paul II was a time for the Church to continue reflecting on the fundamental themes that constitute the identity of the community of Christ’s disciples. Among many subjects, the priesthood appears to be a special topic: on the one hand, through the pope himself and his pastoral activity, and on the other – through a series of documents devoted to the priesthood. This article will present the person of Christ as a priest since it is the starting point for reflection on the priesthood as such. In the mind of the Polish Pope, Christ is the only priest who connects His priesthood with the sacrifice on the cross. This sacrifice includes the perfection of mediation between God and people, and simultaneously, the completion of what Christ possesses eternally as the Son. Sonship, mediation and the priesthood are topics that should be considered together as they not only interpenetrate but also complement each other. Such a broad approach to the subject, however, is limited to the analysis of the Letters to priests for Maundy Thursday.
11
Content available remote

Nie nawrócili się, ażebym ich uzdrowił (J 12. 40). Teologiczne aspekty modlitwy o uzdrowienie międzypokoleniowe

100%
Nawracała T.
Teologia w Polsce
|
2014
|
vol. 8
|
issue 1
79-97
PL
Popularność modlitwy o uzdrowienie międzypokoleniowe jest dziś obserwowana powszechnie w Kościele. Ten swoisty fenomen naszych czasów staje się także wezwaniem duszpasterskim. Ludziom uczestniczącym w takich modlitwach należy zapewnić właściwą pomoc i opiekę pomagając właściwie ocenić to, co dzieje się w ich życiu. Jednakże z punktu widzenia Pisma świętego, tradycji i teologii tego typu modlitwy wzbudzają coraz więcej pytań i trudności. Stają wobec siebie lex orandi i lex credendi, przy czym to pierwsze zdaje się nabierać większej wartości. Historia Kościoła nie zna jednak przypadku, aby oba prawa miałby być wobec siebie sprzeczne. Raczej lex orandi było zawsze dopowiedzeniem wobec lex credendi. Czy takie założenie możliwe jest również w przypadku modlitw o uzdrowienie międzypokoleniowe? Niniejszy artykuł wskazuje na takie elementy modlitwy, w których staje się ona wątpliwa z punktu widzenia tradycji i nauczania Kościoła.
EN
The popularity of a prayer for intergeneration healing has been commonly observed in today’s Church. This peculiar phenomenon of our times is becoming a pastoral call as well. People participating in such prayers should be provided with suitable help and care to properly evaluate what happens in their lives. However, from the viewpoint of the Bible, tradition and theology, these types of prayers arouse more and more questions and difficulties. Lex orandi and lex credendi face each other, in addition to which the first one seems to be more valuable. The history of the Church does not yet know a case when both laws were supposed to stand in contradiction to each other. Lex orandi has rather always been a supplement to lex credendi. Is such an assumption also possible in case of prayers for intergeneration healing? This article points to such elements of the prayer, in which it becomes doubtful from the viewpoint of the tradition and Church teaching.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.