Results found: 2

Search results

Sort By:

Limit search:

Rewolucja, status quo czy chaos – społeczeństwa wybranych krajów arabskich cztery lata po Arabskiej Wiośnie

100%

Guzik P.

Studia Socialia Cracoviensia

2014

issue 2(11)

61-83

Powstania arabskie zwane Arabską Wiosną były z początku odbierane jako wydarzenia niosące nadzieję na trwałe demokratyczne zmiany na Bliskim Wschodzie. Pokojowe protesty przyniosły w styczniu i lutym 2011 roku szybkie i bezkrwawe obalenie prezydenta Tunezji Zine El Abedine Ben Alego i wieloletniego autokratycznego przywódcy Egiptu – Hosniego Mubaraka. Pod koniec roku dzięki pomocy amerykańskiego lotnictwa kolejny dyktator – Muammar Kadafi – stracił władzę w Libii. Zmiany społeczne rozpoczęły się niemal natychmiast – zniesienie cenzury, wolność słowa i wolne wybory były ich najwyraźniejszymi sygnałami. W 2012 roku wszystkie trzy kraje miały nowe parlamenty i prezydentów. Szybko okazało się jednak, że demokracja jest dla wszystkich – także dla fundamentalnych ruchów islamskich, które w ciemiężonych wcześniej społeczeństwach zdobyły pełnię władzy. Zamiast stabilizacji przyszedł chaos i kolejny bunt – liberalni aktywiści, którzy doprowadzili do rewolucji, rozpoczęli ponownie walkę – tym razem o to, by ich kraje nie przerodziły się z autokracji w teokrację. W 2014 roku do władzy w Egipcie ponownie doszli przedstawiciele obalonej w 2011 roku armii, w Tunezji morduje się liderów opozycji demokratycznej a w Libii obowiązuje islamskie prawo szariatu. Świat obserwuje zaś, czy „Klasa 2011”, która rozpoczęła falę powstań na Bliskim Wschodzie, rzeczywiście zmieni kraje regionu i ostatecznie odniesie sukces w kreowaniu społeczeństwa obywatelskiego. Artykuł analizuje zmiany zachodzące w społeczeństwach Bliskiego Wschodu w latach 2011–2013. Badania oparte są na analizie zawartości mediów – amerykańskiego wydania magazynu „Time”.

The Spring of 2011 in the Arab world and its blooming revolutions were hopeful and precious. The whole world watched as angry masses of young Arabs toppled the regimes, ousting first Tunisia’s Zine El Abedine Ben Ali and then Egypt’s Hosni Mubarak. By the end of the year, with the help of American jetfighters, another bloody dictator was gone – Muamar Kaddafi no longer endangered the people of Libya. Social change was on the way – freedom of speech and freedom to vote were only among other prerogatives of the young civil societies. In 2012 all of those states had new governments and presidents. But something started to go wrong – in democratic elections islamists took over, not only destabilizing the countries, but fermenting newly born civil societies. In 2014, when the old power is back in Egypt, opposition leaders are being killed in Tunisia and Libya indicated sharia law, the world watches how “the class of 2011” – educated young Arabs that started the revolutions of 2011, will handle the changes. The article analyses changes observed within Arab societies in Egypt, Tunisia and Libya from December 2010 till December 2013. Analyses is based on „Time” magazine articles written about the Arab Spring Countries in the above dates.

Bliski Wchód bez chrześcijan?

100%

Guzik P.

Studia Socialia Cracoviensia

2015

issue 2(13)

53-70

Współczesne ludobójstwo wyznawców Chrystusa na terenie Iraku i Syrii. Terytoria dzisiejszego Iraku, niegdyś Mezopotamii, od pierwszych wieków zamieszkiwane były przez chrześcijan. Od czasu wzrostu potęgi religii islamskiej chrześcijanie doświadczali na tych terenach prześladowań. Współcześnie najbardziej dotkliwe prześladowania chrześcijan na tych terenach rozpoczęły się w 2003 roku, kiedy wraz z Amerykanami w Iraku pojawił się chaos i próżnia władzy. Całkowicie odsunięci od władzy Sunnici – jednym z nich był Saddam Hussein – odbudowali swoją pozycję w Iraku, wstępując w szeregi sunnickiego Państwa Islamskiego. Od czasu jego powstania w czerwcu 2014 roku chrześcijanie, wraz z innymi mniejszościami religijnymi na terenach Iraku i Syrii są regularnie i masowo zabijani, ludność ta zmuszona jest do życia w warunkach uwłaczających godności, bez odpowiedniej opieki zdrowotnej i pracy, chrześcijańskie dzieci są odbierane rodzicom i oddawane na wychowanie w bazach Państwa Islamskiego. Wszystkie te czynniki noszą znamiona ludobójstwa wymienione w Konwencji ws. zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa. Artykuł ten jest próbą odpowiedzi na pytanie, czy w Iraku i Syrii dochodzi do ludobójstwa mniejszości chrześcijańskiej i czy istnieje obawa całkowitego wyparcia chrześcijan z Bliskiego Wschodu. Aby udzielić odpowiedzi na zadane pytania, przytoczę świadectwa osób mieszkających w Iraku i cierpiących prześladowania, posłużę się także opiniami ekspertów i analizami dotyczącymi przyszłości Bliskiego Wschodu i perspektyw na pokonanie Państwa Islamskiego.

Contemporary genocide of the followers of Jesus Christ in Iraq and Syria. Christians inhabited territories of todays Iraq and Syria, laying on what was anciently Mesopotamia from the very time of Jesus Christ. The persecution of Christianity had begun when Islam arose and lasts to this day. In contemporary times persecution became especially regular, bloody and intolerable since 2003 when American forces invaded Iraq, toppling not only the bloody dictator but also local status quo that kept the country and it’s society in one piece. When jihadist fighters announced the creation of an Islamic State across Iraq and Syria in June 2014, persecution turned into genocide. Christians, along with other religious minorities, but also Shia Muslims (being in the opposition to IS) are facing mass killings in most brutal of possible ways, but also they face deliberate infliction on the group conditions of life, calculated to bring about its physical and psychological destruction. Christian children are forcibly transferred to Islamic locations. Those terms are the core of the so‑called „Genocide convention“. Along with trying to answer two major questions in this article – whether ISIS’ actions are to be called genocide and whether the Middle East is being wiped out of christianity, I am trying to focus on the presentation of life conditions of Christians in Iraq and Syria and consequences of the deadly march of ISIS fighters through the Middle East.

Refine search results

2 Studia Socialia Cracoviensia

2 Guzik P.

1 2015

1 2014

Search results

Rewolucja, status quo czy chaos – społeczeństwa wybranych krajów arabskich cztery lata po Arabskiej Wiośnie

Bliski Wchód bez chrześcijan?