Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 9

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1

Broniąc Kolskiego

100%
Korczarowska N.
Kwartalnik Filmowy
|
2022
|
issue 117 Kino nieznane/ukryte
224-230
PL
Grażyna Stachówna, uznana autorka wielu książek i artykułów na temat kina, opublikowała pracę Jańcioland i okolice. Filmowe światy Jana Jakuba Kolskiego, będącą pierwszą monografią w całości poświęconą filmom fabularnym tego reżysera. Badaczka analizuje jego twórczość w kontekście autorstwa filmowego (w modernistycznym sensie tego pojęcia) i mitobiografii (fundamentalnego związku pomiędzy dziełem sztuki a biografią artysty) oraz podkreśla wyjątkową pozycję Kolskiego w polskim kinie posttransformacyjnym.
EN
Grażyna Stachówna, a renowned author of countless books and articles on film, has just published Jańcioland i okolice. Filmowe światy Jana Jakuba Kolskiego [Jancioland and Surroundings. The Film Worlds of Jan Jakub Kolski], the first monograph entirely devoted to Kolski’s feature films. She analyses the director’s oeuvre in the context of film authorship (in the modernist sense of the term) and mythobiography (fundamental relation between the work of art and the artist’s biography) and accentuates Kolski’s unique position in post-transformation Polish cinema.
2
Publication available in full text mode
Content available

BALLADA O POBOŻNYM UBEKU, CZYLI POLSKIE KINO I POLITYKA (1989–2015

100%
Korczarowska N.
DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu
|
2016
|
vol. 21
242-271
EN
BALLAD OF PIOUS UBEK: POLISH CINEMA AND POLITICS (1989–2015) Korczarowska attempts to analyze selected films produced in Poland after 1989 in the context of relations between cinema and politics. The year of 1989 was a significant turning point in the Polish culture. The topics that in the communist period were considered as socio-political taboos, returned to public discourse. The necessity to fill white spots – especially in the area of historical narratives – resulted in producing films which were connected with the tradition of Polish film school. Directors were able to add their voice to shaping the national identity issues of ‘unsettled history’: heterotelia of tragic Warsaw uprising, anti-Semitism (culminating in the tragedy of Jedwabne), the responsibility for PRL (lustration). The films played important role as therapeutic tools. Due to the possibility of treating achievements of native artists as a collective psychoanalytic session, the key concept – which forms a kind of interpretative key – is ‘the policy of returning’ (the equivalent of the Freudian ‘displacement factor’). However, the films very often contributed to interpreting the particular interests of the ruling party and they used cultural texts as a tool in the ‘war of narratives’. In this way the Polish cinema once again revealed its dependence on political factors treating culture as strictly instrumental.
3

Abiekt i trauma historyczna w Wichrowych wzgórzach Andrei Arnold

100%
Korczarowska N.
Kwartalnik Filmowy
|
2021
|
issue 114 Zanieczyszczenie, brud, skaza
6-30
PL
Według Thomasa Elsaessera teoretyczna koncepcja abiektu Julii Kristevej przekroczyła granice psychoanalizy, zyskując krytyczne wsparcie w naukach społecznych i kulturowych jako tryb oporu wykraczający poza problem bycia ofiarą. Aby przetestować aplikowalność koncepcji Kristevej do celów analizy filmu, autorka wybrała adaptację Wichrowych wzgórz (2011) Andrei Arnold. Tekst filmowy autorka pozycjonuje w szerszym kontekście tradycji kina dziedzictwa (dark heritage), w paradygmacie kina abiektalnego Elsaessera (nawiedzenie przez traumatyczną historię) oraz w teorii intertekstualności Kristevej (zakłócenie porządku politycznego/społecznego/kulturowego). Zrealizowana przez Arnold wersja klasycznej powieści gotyckiej akcentuje abiektalny charakter „monstrualnego Innego” za pośrednictwem ciała, rasy i etniczności. Autorka bada, do jakiego stopnia film może skonfrontować nas z trzema zasadniczymi trybami abiekcji: abiektalną przemocą, abiektalnym językiem i abiektalnym ja.
EN
According to Thomas Elsaesser, Julia Kristeva’s theoretical concept of abjection has extended beyond the psychoanalytical realm, receiving critical support in social and cultural studies, as a mode of defiance beyond victimhood. The author of the article chose Andrea Arnold’s adaptation of Wuthering Heights (2011) to probe the applicability of Kristeva’s concept for the purpose of film analysis. The film text is positioned in the wider context of the heritage film tradition (dark heritage), in the paradigm of Elsaesser’s cinema of abjection (haunted by traumatic history) and in Kristeva’s theory of intertextuality (disturbance of the political/social/cultural order). Arnold’s version of the classical Gothic novel accentuates the abjection of the “monstrous Other” through the issues of body, race and ethnicity. The article examines to what extent film can confront us with three fundamental modes of abjection: abject terror, abject language and the abject self.
4

„Heritage is Dead! Long Live Heritage!” Kino brytyjskie w obliczu kryzysu politycznego

100%
Korczarowska N.
Kwartalnik Filmowy
|
2019
|
issue 105-106 Kino wobec transformacji ustrojowych
84-100
PL
Kryzysy polityczne prowokują do stawiania pytań o przeszłość i ufundowaną na niej tożsamość. Niepewne jutro kieruje nas ku historii, w której próbujemy znaleźć potwierdzenie naszego stabilnego (narodowego) „my”. To, kim jesteśmy, wyrasta z nostalgii za przeszłością – pod warunkiem jednak, że owa przeszłość powraca w formie narracji kompensacyjnych. Zrealizowane na Wyspach po 2016 r. dzieła potwierdzają tezę Pierre’a Sorlin, że filmy historyczne dostarczają wiedzy wyłącznie na temat okresu, w którym powstały. Manifestuje się w nich zainteresowanie tymi momentami historii, które okazały się znaczące dla losów nie tylko Wielkiej Brytanii, lecz także całej Europy. Strategie realizowane przez kino „po Brexicie” przywołują w pamięci ideologiczne spory z epoki rządów Margaret Thatcher skoncentrowane wokół heritage cinema. Ale czy międzynarodowe sukcesy brytyjskich „filmów o przeszłości” („Dunkierka”, „Czas mroku”, „Faworyta”) pozwalają spojrzeć na Brexit jak na „pożyteczną katastrofę” i przywołać głoszone w okresie thatcheryzmu hasło „Brytyjczycy nadchodzą” (lub „Up your bum”)?
EN
Political crises provoke questions about the past and the identity founded on it. The uncertain tomorrow directs us towards a history in which we try to find confirmation of our stable (national) “we”. Who we are is growing out of nostalgia for the past – provided, however, that this past returns in the form of compensation narratives. Pierre Sorlin’s thesis that historical films provide knowledge only about the period in which they were made is confirmed by films made on the British isles following 2016. They are manifested in the interest of these moments of history, which proved to be significant for the fate of not only Britain, but also all of Europe. Strategies implemented by the cinema “after Brexit” remind us of ideological discussion from Margaret Thatcher era focused around “heritage cinema”. But do the international successes of the British “films about the past” („Dunkirk”, „Darkest Hour”, „Favorite”) allow us to look at Brexit as a “useful catastrophe” and recall the slogan of the Thatcher era „The British Are Coming” (or „Up your bum”)?
5

O melancholii święta

100%
Korczarowska N.
Kwartalnik Filmowy
|
2017
|
issue 100 O świętowaniu
185-192
PL
W swych rozważaniach nad melancholijnym wymiarem świętowania autorka poddaje analizie cztery filmy: „Godziny” (2002) Stephena Daldry’ego, „Margot jedzie na ślub” (2007) Noaha Baumbacha, „Rachel wychodzi za mąż” (2008) Jonathana Demme’a i „Melancholię” (2011) Larsa von Triera. W każdej z tych produkcji Korczarowska tropi ewidentnie melancholijne nacechowanie fabuły i rysów głównych bohaterów. Partie analityczne tekstu, odnoszące się także do warstwy ikonograficznej tych filmów, pozwalają autorce na konstatację, że choć święto potrzebuje radosnego nastroju, a w swej istocie ma łączyć wspólnotę, pozwalać jednostkom i grupom – za pomocą rytuałów – „przechodzić” bezpiecznie ze zwykłego trwania czasowego do czasu sakralnego, to jednak w trakcie świętowania z destrukcyjną siłą objawia się właśnie melancholia. Dzieje się tak prawdopodobnie dlatego, że w trakcie przyjęcia urodzinowego, weselnej fety lub uroczystego rodzinnego obiadu niespodziewanie uświadamiamy sobie, że coś odeszło od nas raz na zawsze.
EN
In her reflections on the melancholy dimension of celebration, the author analyses four films: “The Hours” (2002) by Stephen Daldry, “Margot at the Wedding” (2007) by Noah Baumbach, “Rachel Getting Married” (2008) by Jonathan Demme and “Melancholia” (2011) by Lars von Trier. In each of these productions, Korczarowska clearly identifies the melancholy character of the plot and features of the main characters. The analytical parts of the text, also referring to the iconographic layer of these films, allow the author to conclude that, although celebration needs a happy mood, and in essence it has to unite the community, and let individuals and groups – using rituals – “pass” safely from the ordinary duration of time to sacred time, it is during the celebration that melancholy manifests itself with a destructive force. This is probably because, during a birthday party, wedding fête or a solemn family dinner, we unexpectedly realize that something has passed away from us once and for all.
6

„Further from Poland, closer to…?” (Polska) historia jako „work-in-progress”

100%
Korczarowska N.
Kwartalnik Filmowy
|
2018
|
issue 104 Esej, found footage, film montażowy
123-133
PL
Tematem artykułu jest film Jill Godmilow „Far From Poland” analizowany w kontekście hybrydowej formy eseju filmowego. Film Godmilow został tu potraktowany jako case study dla refleksji nad funkcją materiału found footage i jego relacją do dyskursu historycznego. Michael Zryd w inspirującym artykule „Found Footage Film as Discursive Metahistory” pisze: „Artysta wykorzystujący ‘found footage’ poddaje krytycznemu badaniu historię stojącą za obrazem, dyskursywnie osadzoną w obrębie historii produkcji, cyrkulacji i konsumpcji”. Esej Godmilow może służyć jako paradygmatyczny przykład tezy Zryda. „Far From Poland” odwołuje się do konkretnych „faktów historycznych”, jednak nie jest komentarzem do ruchu „Solidarności” we wczesnych latach 80., ale subiektywnym notatnikiem i autoportretem reżyserki.
EN
The subject of the article is the film by Jill Godmilow “Far From Poland” analyzed in the context of the hybrid “essay film” form. Godmilow’s film has been used here as a case study for the reflection on the function of found footage method and its relation to the historical discourse. Michael Zryd, in his inspirational article Found Footage Film as Discursive Metahistory, writes: “The found footage artist critically investigates the history behind the image, discursively embedded within its history of production, circulation, and consumption”. Godmilow’s essay can serve as a paradigmatic example of Zryd’s thesis. Although “Far From Poland” appeals to concrete “historical facts”, it is not a commentary on Solidarity movement in the early 1980s, but a subjective notebook and a self-portrait of the film-maker.
7

Muzeum w żałobie. Architektoniczne elegie Aleksandra Sokurowa

100%
Korczarowska N.
Kwartalnik Filmowy
|
2020
|
issue 109 Przestrzeń architektoniczna w filmie
50-66
PL
Artykuł powstał z inspiracji wykładem Rema Koolhaasa poświęconym przestrzeni wystawienniczej Ermitażu. Autorka skupia się na hybrydycznych dziełach rosyjskiego reżysera Aleksandra Sokurowa. W poszukiwaniu subiektywnego autorskiego głosu Korczarowska podejmuje próbę zaadaptowania teorii eseju filmowego (Laura Rascaroli) do celów analizy. Artykuł stanowi szczegółową interpretację Rosyjskiej arki i Frankofonii ze szczególnym uwzględnieniem relacji między esejem filmowym a architekturą. Traktując filmy Sokurowa jako architektoniczne eseje filmowe (Penelope Haralambidou), Korczarowska koncentruje się na filmowych reprezentacjach „doświadczenia muzeum” i związkach owego doświadczenia z problematyką upamiętniania i historycznej traumy. W przekonaniu autorki muzealne filmy Sokurowa mogą bowiem stanowić paradygmatyczny przykład potwierdzający tezę Haralambidou, że architektoniczne eseje filmowe w sposób oczywisty łączą ludzką potrzebę upamiętniania z architekturą.
EN
The article has been inspired by Rem Koolhaas’s lecture concerning the exhibition space of the Hermitage Museum. The text focuses on the hybrid works of the Russian film director Alexandr Sokurov. In search of the subjective authorial voice, Korczarowska attempts to adapt the theory of the essay film (Laura Rascaroli) to the needs of the analysis. The article provides a detailed interpretation of Russian Ark and Francofonia, exploring in particular the relationship between film essays and architecture. Recognizing Sokurov’s films as architectural essay films (Penelope Haralambidou), Korczarowska concentrates on cinematic representations of the “museum experience” and its relation to the problem of remembrance and historical trauma. In the author’s opinion, Sokurov’s “museum films” can serve as a paradigmatic example of Haralambidou’s thesis that architectural essay films explicitly link the preservation of human memory to architecture.
8

Kidults, skonsumowana nostalgia i amerykańskie filmy dla młodzieży z lat 80. (oraz ich współczesne symulakra)

100%
Korczarowska N.
Kwartalnik Filmowy
|
2023
|
issue 121 Kino i młoda widownia
34-57
PL
W artykule omówiono wybrane filmy młodzieżowe (zrealizowane w Reaganowskiej erze politycznego i kulturowego neokonserwatyzmu) jako fenomen socjologiczny problematyzujący kwestię implikowanego odbiorcy. Główną tezą artykułu jest, że filmy dla nastolatków oparte na „formule Spielberga-Lucasa-Kinga” były, i w pewnym stopniu nadal są, adresowane nie do nastolatków, ale do kidults (amalgamatu dziecka dorosłego) – narcystycznych wiecznych nastolatków. Autorka wykorzystuje elementy teorii współczesnego konsumpcjonizmu Benjamina Barbera, opartej na idei „etosu infantylizmu” – etosu wymuszonej dziecięcości, który nakazuje traktowanie dzieci i kidults jako konsumentów. Filmy są analizowane w odniesieniu do koncepcji multisensorycznej nostalgii skonsumowanej Gary’ego Crossa (oznaczającej pożądanie przedmiotów pochodzących z okresu dla konsumentów formatywnego) jako psychologicznej odpowiedzi na doświadczanie życia w stresogennych realiach kapitalizmu.
EN
The article discusses selected teen movies made in Ronald Reagan’s era of political and cultural neo-conservatism as a sociological phenomenon that problematizes the issue of the implied viewer. The main thesis is that teen movies based on the “Spielberg-Lucas-King formula” were, and to some extent still are, addressed not to teenagers but to kidults (a child-adult amalgam) – narcissistic perennial adolescents. The author uses elements of Benjamin Barber’s theory of modern consumerism based on the idea of “infantilist ethos” – an ethos of induced childishness that results in the targeting of children and kidults as consumers. The films are analysed in the framework of Gary Cross’s concept of multisensory “consumed nostalgia” (defined as a longing for objects rooted in the consumers’ formative years) as a psychological answer to experiencing life under disquieting fast capitalism.
9

Funkcje „znaczącego ujęcia” w popularnym wariancie puzzle films

100%
Korczarowska N.
Kwartalnik Filmowy
|
2022
|
issue 118 Jedno ujęcie
126-151
PL
Artykuł koncentruje się na „znaczących ujęciach” w popularnym (w opozycji do bieguna heavy weight) wariancie puzzle films. Ujęcie identyfikowane jest jako znaczące jeśli pełni uprzywilejowaną rolę w strukturze tekstu filmowego. Aby uchwycić znaczenie (w aspekcie wytwarzania sensów) analizowanego ujęcia, autor skupia się na jego dwóch fundamentalnych funkcjach: rozpoznania (prowadzącego do „od-opowiedzenia” i rekontekstualizacji fabuły) i zawieszenia (otwierającego tekst na ambiwalentne i sprzeczne interpretacje). Artykuł został zainspirowany pracami Kristin Thompson poświęconymi dominancie definiowanej jako element jednoczący wszystkie aspekty dzieła. Według Thompson niespodzianka rządzi formą – od całościowego kształtu opowiadania aż po poziom pojedynczego zdania. Autor dowodzi, że „niespodzianka” stanowi dominantę w puzzle films a „pojedyncze zdanie” – na poziomie metaforycznym – może być postrzegane jako ekwiwalent filmowego ujęcia. Wybrane filmy umieszczone zostały w kontekście kognitywizmu (Bordwell, Thompson) i narratologii (McHale).
EN
The article focuses on the “significant shot” in the popular (as opposed to heavy weight) variant of puzzle films. The shot is identified as significant if it performs a prominent role in the structure of a film text. To capture its significance (in the aspect of meaning-making), the author focuses on its two fundamental functions: recognition (leading to “re-telling” and re-contextualisation of the story) and suspension (opening the text to ambivalent and contradicting interpretations). The text has been inspired by Kristin Thompson’s writings on the dominant defined as an element that unifies all aspects of a work. According to Thompson, surprise governs form – from the overall shape of the plot to the level of the individual sentence. The article argues that “surprise” is the dominant in puzzle films and “the individual sentence” – on the metaphorical level – may be perceived as the equivalent of the film shot. Selected films are positioned in the theoretical frameworks of cognitivism (Thompson, Bordwell) and narratology (McHale).
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.