Search results

1

Osnowa złej ziemi

100%

Masłoń S.

ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura

|

2012

|

issue 1-2(24-25) interiory/eksteriory (pod gościnną redakcją Zbigniewa Białasa i Pawła Jędrzejki)

104-117

EN

The Loom of the Land The essay endeavours to show that the problems encountered while attempting to determine the ontological status of The Manuscript Found in Saragossa (the original text does not exist; what is taken for it is a compilation of fragments in various languages) have a wider significance than merely a textological one. The way the fragments of the text reflect each other making the position of an interpreter very uncomfortable is reflected in the problems the main protagonist of the novel has with ascertaining the nature of reality he encounters in Sierra Morena, which is being constructed for him by means of multiple stories he is told during his journey and of which the novel mainly consists. Because these narrations cannot be classified as either cunning fictions or true renditions of reality, the status of the experience taking place becomes ever more problematic. Taking into account the structural impossibility of the all-encompassing perspective inscribed the novel, the essay tries to show that the status of the reality and the narratives presented in the text is very different from what is finally presented to the protagonist as the true interpretation of the events. Relying on “truths” whose origin is the discourse of the King and the Church, the interpretation attempts to “explain” the space which extends beyond such authority using categories which are not applicable to it. This space is also the space of narration as literary practice.

2

Pomiędzy przyjemnością a przyjemnością: błazny i łotry tworzą swe listy lektur

100%

Masłoń S.

ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura

|

2011

|

issue 1-2(22-23) konteksty anglistyki

95-106

EN

Between Pleasure and Pleasure: Fools and Knaves Make Their Own Reading Lists Drawing from the Lacanian interpretation of the Shakespearean distinction into fools and knaves the articles touches upon the cultural mechanisms behind the making of the contemporary literary canon.

3

Twój bliźni - twój sobowtór: strach jako więź społeczna

100%

Masłoń S.

ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura

|

2014

|

issue 2(29) lęki cywilizacji

33-42

EN

Thy Neighbour as Thy Double: Fear as Social Link By showing that both contemporary models of the pursuit of authenticity (“be yourself” or “create yourself” ) have to produce the evil object evoking anxiety the way Romanticism conceived it in the figure of the double, the paper attempts to trace in “floating” fear the origin of the contemporary social link and show that both the dread of the other and the respect for the other are two sides of the same narcissistic coin, that is, two ways of accommodating the anxiety resulting from the contemporary superego injunction to enjoyment. It proposes that the only way to overcome this impasse would be to recognize that both the fearful (terrorist) and the pitiful (victim) images are in fact images of ourselves and therefore to assume them as our own.

4

Sens w maszynie – Buster Keaton i „Generał”

100%

Masłoń S.

Kwartalnik Filmowy

|

2017

|

issue 99 Triki, numery specjalne, atrakcje

172-180

PL

W swym artykule Masłoń argumentuje przeciwko takim interpretacjom „Generała” (1926) Bustera Keatona, które przedstawiają ten film jako krytykę mechanizacji, a co za tym idzie – dehumanizacji ludzkiego życia w nowoczesnym świecie. Wychodząc od definicji Bergsona, dla którego esencją komedii jest „mechaniczność powlekająca życie”, i uwzględniając romantyczną proweniencję tej definicji (idee organicznego dzieła sztuki, sentymentalnej wewnętrzności itp.), autor stara się pokazać, że wbrew tej tradycji to właśnie „bezduszne” ciało jest przedstawione w filmie jako interesujące oraz że owo ciało, a nie spontaniczna duchowość, jest źródłem autonomii głównego bohatera i jego poetyckiego uroku. Co więcej, jeśli wziąć pod uwagę formę filmu, tylko „mechanicznie” skonstruowany slapstickowy wątek – oparty na pogoni, ukazujący stawanie się Johnny’ego maszyną – można uznać za samowystarczalny, choć zostaje on „zanieczyszczony” przez narzucone mu, rzekomo organiczne, sentymentalne i heroiczne konwencje. W ten sposób (zarówno w treści, jak i formie) film ten nie tylko odnosi się do uroszczeń spontaniczności i sentymentalnej organiczności, lecz także może być uznany za ocenę tej strony walczącej w wojnie secesyjnej, której tożsamość odwołuje się do tego rodzaju wartości.

EN

In his article, Masłoń argues against such interpretations of Buster Keaton’s “The General” (1926), that portray the film as a criticism of mechanization, and thus the dehumanization of human life in the modern world. Starting with Bergson’s definition, for whom the essence of comedy is “the mechanics of life”, and taking into account the romantic origins of this definition (ideas of organic art, sentimental interior, etc.), the author tries to show that, contrary to the tradition, it is precisely “soulless” body presented in the film that is of interest, and that that very body, rather than spontaneous spirituality, is the source of the autonomy of the main character and his poetic charm. Moreover, taking into the account the form of the film, only the “mechanically” constructed slapstick theme – based on the chase, and the process of Johnny becoming a machine– can be considered self-sufficient, even though it is “polluted” by the allegedly organic, sentimental and heroic conventions. In this manner (both in content and form) the film refers to simplifications of spontaneity and organic sentimentality, and can also be considered as an evaluation of this side fighting in the American civil war whose identity refers to this type of values.

5

Pielgrzymując do Zabriskie Point: Antonioni i sielanka zwana USA

100%

Masłoń S.

Kwartalnik Filmowy

|

2019

|

issue 107 Podróż, (E)migracja, pielgrzymka

8-23

PL

Zabriskie Point Michelangelo Antonioniego, film poświęcony politycznym i kulturowym niepokojom w USA w późnych lat sześćdziesiątych, był nie tylko komercyjną porażką – został również całkowicie zniszczony przez amerykańskich (i nie tylko amerykańskich) krytyków. Artykuł stara się pokazać, że rzekomo uproszczone przedstawienie amerykańskich konfliktów, zarzucane filmowi przez jego krytyków, jest w Zabriskie Point odbiciem ahistorycznej pastoralnej ideologii, wyznawanej przez dużą część społeczeństwa amerykańskiego, którą Antonioni nie tylko przedstawia, ale również poddaje analizie. Co więcej, to, co krytycy brali za naiwną i bezpodstawną idealizację młodzieżowej kontrkultury, jeśli przyjrzeć się filmowi bliżej, okazuje się być bezstronną i przenikliwą analizą mechanizmów ich fantazji oraz ich relacji z wirtualnym światem stworzonym przez media.

EN

Michelangelo Antonioni's Zabriskie Point - a film about political and cultural unrest in the US in the late 1960s. - not only was a commercial failure, but it was also completely destroyed by American (and not only American) critics. Masłoń tries to show that the allegedly simplified representation of American conflicts that the film is accused of showing, is, in the Zabriskie Point, a reflection of ahistorical pastoral ideology, professed by a large part of American society, which Antonioni not only presents, but also analyses. What's more, what critics took for naive and groundless idealization of youth counter-culture, if you look closely at the film, turns out to be an unbiased and perceptive analysis of the mechanisms of their fantasy and their relationship with the virtual world created by the media.

6

“Es bonito, verdad?” „Zawód: reporter” jako transcendencja pozioma

100%

Masłoń S.

Kwartalnik Filmowy

|

2016

|

issue 96 Film i metafizyka

176-188

PL

Wbrew typowym egzystencjalistycznym i formalistycznym interpretacjom filmu „Zawód: reporter” autor argumentuje, że jądrem tego dzieła jest scena ukazująca czystą przemoc polityczną, która jest nierozerwalnie związana ze słynnym przedostatnim ujęciem. Celem Antonioniego w przedostatnim ujęciu jest osiągnięcie takiego poziomu intensywności wizualnej, która dorównałaby „najokropniejszej” sekwencji filmu, egzekucji. Bezpośredni związek między najohydniejszym i najpiękniejszym momentem w filmie ustanawia konieczną stereoskopię – istnienie cierpienia w świecie jest niezaprzeczalne, jednak tylko intensywność widzenia pozwala spojrzeć na brzydotę z odpowiedniej perspektywy, ponieważ umożliwia zaangażowanie w świat dla niego samego, a nie dla narcystycznych celów. Wizualne doświadczenie, które przeżywamy w dwóch ostatnich ujęciach, uczy nas, że jedyną prawdziwą transcendencją nie jest transcendencja pionowa (apoteoza), lecz poziome wyjście z siebie w zintensyfikowane, niemal wizyjne doświadczenie świata.

EN

Contrary to the typical existentialist and formalistic interpretations of the film ‘The Passenger’, the author argues that the core of this work lies in the scene showing pure political violence, which is inextricably linked with the famous penultimate shot. Antonioni’s aim in the penultimate shot is the achievement of such a level of visual intensity, that would be equal to the most horrid sequence of the film, that is the execution. A direct relationship between the most horrible and the most beautiful moments in the film establishes the necessary stereoscopy. The existence of suffering in the world is undeniable, however, only the intensity of the gaze permits one to see the ugliness from the right perspective, because it permits engagement into the world for its own sake, and not for narcissistic aims. Visual experience, which we are experiencing in the last two shots, teaches us that the one true transcendence is not vertical (apotheosis), but it is a horizontal leaving of oneself, into an intensified, vision like experience of the world.

Refine search results

3 ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura

3 Kwartalnik Filmowy

1 2019

1 2017

1 2016

1 2014

1 2012

1 2011

6 Masłoń S.

Osnowa złej ziemi

Pomiędzy przyjemnością a przyjemnością: błazny i łotry tworzą swe listy lektur

Twój bliźni - twój sobowtór: strach jako więź społeczna

Sens w maszynie – Buster Keaton i „Generał”

Pielgrzymując do Zabriskie Point: Antonioni i sielanka zwana USA

“Es bonito, verdad?” „Zawód: reporter” jako transcendencja pozioma