Search results

1

Levon Ter-Petrossian, Armenia Future, Relations with Turkey, and the Karabagh Conflict, edited by Arman Grigoryan, Palgrave Macmillan, Cham 2018, ss. 174.

100%

Czachor R.

Środkowoeuropejskie Studia Polityczne

|

2020

|

issue 4

129-133

EN

Review

PL

Recenzja

2

Kwestia kurdyjska w stosunkach ormiańsko-azerbejdżańskich

100%

Czachor R.

Przegląd Orientalistyczny

|

2015

|

issue 1-2

29-41

EN

The presence of the Kurds in Karabakh, the contemporary Armenian-Azerbaijani borderland, since the beginning of the 18th century was used by great powers in their geopolitical rivalry in the South Caucasus. In the beginning of the 20th century, the Kurdish minority in Karabakh became part of the conflict between Armenian and Azeri nationalists as well as an element in the Soviet policy on nationalities. As a result, the Kurds got an autonomous county within Soviet Azerbaijan. They were indirectly supported by Armenians against the Azeris and finally assimilated by the Azerbaijani majority. The article is a short overview of the history of the Kurds in Karabakh and contains an analysis of their role in the Armenian-Azerbaijani conflict. The paper maintains that both Armenians and the Azeris used the Kurds for their own political goals.

3

Prawne aspekty konfliktu w Górskim Karabachu: stan obecny i perspektywy

100%

Czachor R.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2022

|

issue 1

97-125

EN

The following study picks up some important legal problems related to the conflict over Nagorno-Karabakh – an Azerbaijani separatist province. The Armenians claim that in 1991 Nagorno-Karabakh effectively abandoned Azerbaijan and declared independence, while the Azeris argue that an armed secession was illegal and the disputed territory de jure remains under their jurisdiction. The paper pays particular attention to the main legal arguments that have been raised by both parties to the conflict. It asserts that under Soviet law the secession of Nagorno-Karabakh was not admissible. Pertain to the contemporary public international law the discussion starts with the conclusion that the principle of territorial integrity prevails over the principle of the self-determination of the peoples. However, all minorities, including the peoples and ethnic groups, should enjoy the right to the social, economic and cultural development. Even though Azerbaijan can claim the right to exercise jurisdiction over disputed territory, it should fulfill all duties of a state under the international covenants of civil, economic, social and cultural rights and the European Human Rights Convention.

PL

Poniższy artykuł podejmuje kilka prawnych problemów związanych z separatystyczną prowincją Azerbejdżanu – Górskim Karabachem. Ormianie twierdzą, że w 1991 roku Górski Karabach skutecznie opuścił Azerbejdżan i stanowi obecnie oddzielne państwo, podczas gdy Azerowie twierdzą, że była to nielegalna, zbrojna secesja, zaś de jure obszar ten pozostaje pod jurysdykcją Azerbejdżanu. W artykule poddano analizie wszystkie główne argumenty prawne podnoszone przez strony sporu. Stwierdzono, że na gruncie prawa radzieckiego secesja była dokonana w sposób naruszający prawo. Na gruncie prawa międzynarodowego ogółem zasada integralności terytorialnej ma pierwszeństwo przed zasadą samostanowienia narodów, aczkolwiek wszystkie mniejszości, także ludy i grupy etniczne, muszą mieć zagwarantowane w danym państwie prawo do zapewnienia rozwoju społecznego, gospodarczego i kulturalnego. Choć Azerbejdżan ma prawo roszczenia o sprawowanie jurysdykcji nad spornym obszarem, to niezbędne jest zagwarantowanie przez jego władze przestrzegania paktów praw człowieka i Europejskiej konwencji praw człowieka.

4

Odpowiedzialność konstytucyjna prezydentów postradzieckich republik autorytarnych

100%

Czachor R.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

|

2024

|

issue 1(77)

13-23

PL

Artykuł podejmuje problem odpowiedzialności konstytucyjnej prezydentów postradzieckich republik autorytarnych (Rosji, Białorusi, Azerbejdżanu, Kazachstanu, Kirgistanu, Uzbekistanu, Tadżykistanu i Turkmenistanu). Instytucja ta istnieje w prawodawstwie większości z nich, aczkolwiek złożona procedura, angażująca parlamenty, sądy najwyższe i sądy konstytucyjne sprawia, iż faktyczne szanse na przeprowadzenie impeachmentu są iluzoryczne. Potwierdza to tezę o fasadowości instytucji demokratycznego państwa prawa w przypadku większości państw postradzieckich. W kolejnych częściach tekstu omówiono istniejące modele odpowiedzialności konstytucyjnej prezydentów państw demokratycznych, poglądy rosyjskojęzycznej doktryny na przedmiotowe zagadnienie oraz rozwiązania funkcjonujące w postradzieckich państwach autorytarnych. Choć wykazują one pewną zbieżność z modelem odpowiedzialności egzekwowanej przez parlament, to procedura jest wieloetapowa, a przyczyną impeachmentu może być zdrada państwa lub poważne przestępstwo, lecz co do zasady nie delikt konstytucyjny.

EN

The article tackles the issue of constitutional responsibility of the Presidents of post-Soviet authoritarian republics (Russia, Belarus, Azerbaijan, Kazakhstan, Kyrgyzstan, Uzbekistan, Tajikistan, and Turkmenistan). This institution exists in the legal orders of most of them, although the complicated procedure, that involves parliaments, supreme courts, and constitutional courts makes it hardly possible to successfully impeach the President. This confirms the thesis that the institution of a democratic state of law in the case of most post-Soviet countries is just a facade. The consecutive parts of the text discuss the existing models of constitutional responsibility of the Presidents of democratic countries, the views of Russian-language legal doctrine regarding this issue, and the regulations implemented by the post-Soviet authoritarian states. The procedure is multi-stage, and the reason for impeachment may be a state treason or a serious crime, but generally not a constitutional tort.

5

Henry E. Hale, Patronal Politics. Eurasian Regime Dynamics in Comparative Perspective, Cambridge University Press, New York 2015, ss. 538

100%

Czachor R.

Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne

|

2016

|

vol. 49

188-192

6

Konstytucjonalizmy niezachodnie jako wyzwanie dla komparatystki prawa

100%

Czachor R.

Studia Prawnicze: rozprawy i materiały

|

2022

|

vol. (31)

|

issue 2

15-42

EN

The following paper picks up a few current questions that pertain to comparative legal studies. The paper departures from the thesis that the classical normative approach is too reductionist to properly deal with the constitutional law of non-Western countries representing different legal cultures. Firstly, the paper discusses the status of comparative law, arguing that in fact, it is merely a research method, not a sub-branch of law. This enables the researcher to flexible apply such a method according to his or her paradigmatic preferences. Secondly, it argues in favour of the thesis of the multifaceted nature of constitutionalism. In the case of the non-Western state, its contents is shaped by simultaneous processes of the absorption, modification, and rejection of the inherited colonial law system. Thirdly, the paper discusses two possible approaches that should overcome the heuristic weaknesses of normativism: the postpositivist paradigm of law, with its constructivist nature and subjective engagement, and closer to normativism political constitutionalism, which opens comparative legal studies for interdisciplinary. Both discussed approaches can bring a fresh look and intellectually fertile ground for studies of the legal plurality of the contemporary world.

PL

Poniższy artykuł podejmuje kilka kwestii aktualnych dla współczesnych badań prawnoporównawczych. Punktem wyjścia jest przekonanie, że klasyczne normatywistyczne podejście jest zbyt redukcjonistyczne, by właściwe badać prawo konstytucyjne państw niezachodnich, reprezentujących odmienne kultury prawne. Po pierwsze, w artykule przedyskutowano status prawa porównawczego, wskazując, że jest ono w istocie metodą badawczą, a nie odrębną gałęzią prawa. Daje to możliwość jej elastycznego dostosowania do paradygmatycznych preferencji komparatysty. Po drugie, wskazano na wieloaspektowość pojęcia konstytucjonalizmu, którego treść w przypadku współczesnych państw niezachodnich kształtowana jest w wyniku jednoczesnej absorpcji, modyfikacji i odrzucenia prawa kolonialnego. Po trzecie, omówiono dwa możliwe podejścia badawcze pozwalające przełamać heurystyczne słabości normatywizmu: postpozytywistyczne rozumienie prawa, z jego konstruktywistyczną orientacją i subiektywnym zaangażowaniem oraz bliższy normatywizmowi konstytucjonalizm polityczny, który otwiera badania prawnoporównawcze na interdyscyplinarność. Oba wymienione podejścia umożliwiają świeże i intelektualnie twórcze spojrzenie na różnorodność ustrojową współczesnego świata.

7

Kryzysy legitymacji władzy w Abchazji i Osetii Południowej w ujęciu neopatrymonialnym

100%

Czachor R.

Roczniki Nauk Społecznych

|

2016

|

vol. 8(44)

|

issue 1

31-50

PL

Artykuł przedstawia zagadnienie kryzysów legitymacji władzy w dwóch pozbawionych powszechnego uznania parapaństwach kaukaskich: Abchazji i Osetii Południowej. Problem został omówiony w ujęciu neopatrymonialnym, które pozwala na analizę dynamiki systemów politycznych poza kategoriami demokratyzacji i modernizacji. Artykuł składa się z kilku części: prezentuje główne cechy postradzieckich reżimów politycznych w ujęciu neopatrymonialnym, omawia kryzysy legitymacji władzy w Abchazji w latach 2004 i 2014 oraz w Osetii Południowej w roku 2011. We wnioskach stwierdzono, że procesy polityczne w obu parapaństwach mają głównie nieformalny charakter i przebiegają w warunkach rywalizacji klanowej; omówione kryzysy wpisują się w kategorię „kolorowych rewolucji”, które nawiedziły przestrzeń postradziecką w latach 2003-2005 oraz że Rosja pozostaje ważnym elementem polityki parapaństw, aczkolwiek nie w pełni kontroluje mechanizmy sprawowania władzy i jej przekazywania.

XX

The article approaches the problem of the legitimacy of power in two Caucasian de facto entities from the perspective of neopatrimonialism. This approach allows to analyze the dynamics of political systems avoiding misunderstandings of modernization and democratic breakthroughs. The article contains several parts: it describes main features of the post-Soviet political systems in a neopatrimonial perspective, crises of legitimacy in Abkhazia in 2004 and 2014 as well as in South Ossetia in 2011. In conclusions it was confirmed that political processes in both de facto states have mainly informal character and are determined by clans’ rivalry. Described crises can be considered as variations of so called ‘colour revolutions’ that happened in some post-Soviet countries in 2003-2005. Russia remains an important factor of politics of Abkhazia and South Ossetia, but it is not able to fully control their political processes.

8

Alexander Iskandaryan, Hrant Mikaelian, Sergey Minasyan, War, Business and Politics: Informal Networks and Formal Institutions in Armenia, Caucasus Institute, Yerevan 2016, ss. 144

100%

Czachor R.

Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne

|

2018

|

vol. 57

195-198

9

Józef Tymanowski, Rola i znaczenie Republiki Białoruś we współczesnej Europie, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2017, ss. 245.

100%

Czachor R.

Środkowoeuropejskie Studia Polityczne

|

2019

|

issue 3

218-221

PL

Recenzja

10

Recenzja książki "From Triumph to Crisis. Neoliberal Economic Reform in Postcommunist Countries", Cambridge University Press 2018, 243 str.

100%

Czachor R.

Przegląd Europejski

|

2021

|

vol. 1

253-258

11

Transformacja systemu politycznego Białorusi w latach 1990-1996

100%

Czachor R.

Przegląd Wschodnioeuropejski

|

2014

|

vol. V/1

31-44

EN

The article is devoted to the problem of transforming the political system of the Republic of Belarus in the context of legal changes and political life of Belarus between 1990-1996. The author concludes that after gaining sovereignty the process of transformation was aimed to establish non-alternative presidential power. The political changes in Belarus in that period were supposed to ensure the post-soviet elites their privileged position in the state. The direction of the transformation was in accordance with the social ambiance.

12

Sądy konstytucyjne w państwach Kaukazu Południowego (Armenia, Azerbejdżan, Gruzja)

100%

Czachor R.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

|

2023

|

issue 1(71)

77-88

PL

Funkcjonowanie wyodrębnionych organów sądownictwa konstytucyjnego jest w Europie obecnie powszechnym standardem, również w państwach postradzieckich. Poniższy artykuł jest próbą ogólnego spojrzenia na ustrój sądów konstytucyjnych w Armenii, Azerbejdżanie i Gruzji. O ile Armenia i Gruzja podejmują demokratyczne reformy, Azerbejdżan pozostaje skonsolidowaną autokracją, co uzasadnia podjęcie porównania istniejących tam rozwiązań. Wskazano, że ich rozwiązania są zgodne z europejską praktyką, aczkolwiek nie ma tam jednolitego modelu. Różnice dotyczą sposobu wyboru sędziów, zakresu kompetencji sądów i podmiotów uprawnionych do składania skarg. Nie znalazła potwierdzenia hipoteza, że model azerbejdżański, jako funkcjonujący w państwie autorytarnym, będzie znacząco różnić się od rozwiązań obowiązujących w Armenii i Gruzji.

EN

The functioning of the constitutional courts is a European standard, widely accepted also in post-Soviet countries. The following paper looks at the basic legal provisions of the constitutional courts in Armenia, Azerbaijan, and Georgia from a comparative perspective. While Armenia and Georgia undertake some democratic reforms, Azerbaijan remains a consolidated autocracy, what justifies such comparisons. It argues that despite being in line with European practice, there is no one model of a South Caucasus of the constitutional judiciary. The most important differences affect the nomination of judges, the scope of competencies, and the subjects eligible to submit the complaints. The study did not confirm the hypothesis that the model of the constitutional judiciary in Azerbaijan, as an authoritarian state, differs significantly from the more democratic models of Armenia and Georgia.

13

The Europeanisation of the Local Self-Government in the South Caucasus

100%

Czachor R.

Polish Political Science Yearbook

|

2022

|

issue 2 (51)

30-47

EN

The following paper employs a normative approach and focuses on the problem of the current state of the local self-government in the South Caucasus countries: Georgia, Armenia, and Azerbaijan. Since all these countries are members of the Council of Europe, a reference point for decentralisation is the European Charter of Local Self-Government. The paper's main thesis is that despite showing some similarities, the countries have introduced different models of decentralisation that do not fully meet the Council of Europe’s criteria. Such variation is in line with the different political systems of these states and their level of democratisation. The more democratic the state is, the stronger the decentralisation it has adopted. Thus, decentralisation in Georgia follows the European model of public policy, while Azerbaijan is preserving the former Soviet model of weak self-government, with central authorities playing the leading role in public services. The current changes in Armenia’s model resemble the Georgian track of reforms. The findings of this paper may be applicable both in further theoretical research and in implementing reforms of local self-government in various post-Soviet states.

14

Postradziecka trauma jako bariera demokratyzacji Białorusi

100%

Czachor R.

Miscellanea Posttotalitariana Wratislaviensia

|

2014

|

vol. 2: Postkolonializm — tożsamość — gender. Europa Środkowa, Wschodnia i Południowo-Wschodnia

355 - 364

EN

Desintegration of the Soviet Union was accompanied by the wave of discussions and hopes for the future of new independent republics. Development of political life in the last two decades allows to conclude that these states have made significant progress in transformation and democratization but some of them, including Belarus, still remain in the “gray zone” of democracy. The aim of this article is to present the influence of totalitarian experience on the process of political transformation of contemporary Republic of Belarus. The author describes the weakness of Belarussian national movement and Belarussian national identity in the period of gaining independence as well as their consequences for political transformation. Destroying of old values and dezintegration of the Sovet Union reflected social anomy. Disfunctional Homo Sovieticus is still “escaping from freedom”: avoiding political activity, responsibility for himself and choosing a well-known to him undemocratic political system.

15

Klanowość i polityka wewnętrzna Abchazji

100%

Czachor R.

Miscellanea Posttotalitariana Wratislaviensia

|

2015

|

vol. 3: Elity w krajach Europy Środkowej i Wschodniej po roku 1989

65 - 76

EN

Abkhazia is one of the post-Soviet, unrecognized de facto entities. Since gaining independence, Abkhazian internal politics has been determined by both balance and conflicts between the two main clans. The paper deals with the problem of Abkhazian political life in the light of clans’ activity. First, the author distinguishes three periods in the political history of contemporary Abkhazia. The further part of the paper goes on to describe its consecutive periods.

16

Ewolucja Strategii bezpieczeństwa narodowego Federacji Rosyjskiej w latach 2015–2021. Ujęcie normatywne

100%

Czachor R.

Nowa Polityka Wschodnia

|

2022

|

issue 3(34)

9-26

RU

Главными документами, содержащими перечень основных угроз для национальной безопасности Российской Федерации, являются принимаемые каждые шесть лет стратегии. Ныне действующий документ был принят в июне 2021 г. и заменил стратегию от декабря 2015 г. В данной статье рассматриваются главные элементы стратегии 2021 г. и сравниваются с предыдущей стратегией. Учитивая, что свыше 10-ти лет РФ постепенно отходит от западноцетрического международного порядка, в статье доказывается, что стратегия 2021 г. сосредоточена на консолидации государства, она фиксирует преобладание ценностей государства над обществом и личностью и изоляцию от внешнего влияния, воспринимаемого как источник дестабилизации. Анализируются новые тенденции в эволюции стратегии - рост значения традиционных российских духовно-нравственных ценностей, необходимость предотвращения вестернизации общества и возрождения патриотического воспитания.

EN

Adopted every 6 years, the national security strategies of Russia are the basic documents that fix the main challenges and threats to this country. The current strategy was adopted in June 2021 and replaced the previous document of December 2015. The following paper sheds a light on the most important aspects of the current strategy from a normative perspective and compares it with the previous version. Taking into account that for more than 10 years Russia has been undermining the western-centered international order, the paper stresses that the current strategy aims to consolidate the state, confirms the priority of the state over the society and individuals and the selfisolation from the foreign influences as a source of destabilization. It discusses the new tendencies in the evolution of strategies: the growing role of traditional Russian ethics, the need for the restrain a westernization of the society and the revival of patriotism.

17

Funkcjonowanie samorządu lokalnego we współczesnym państwie niedemokratycznym. Przykład Republiki Białoruś w latach 1991–2019

100%

Czachor R.

Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej

|

2021

|

vol. 56

|

issue 1

175-192

EN

The paper is devoted to the theoretical and practical aspects of local self-government institutions in non-democratic countries. Generally, such countries persistently avoid decentralisation and the strengthening of local authorities. Nevertheless, they make efforts that aim to reform and reshape these institutions. In the paper, theoretical establishments are confronted with the case of the Republic of Belarus. After becoming an independent state, the government undertook efforts to introduce local self-government; however, shortly after the President of Belarus election, Alexander Lukashenko reversed this trend. In the following years, Belarus evidenced re-centralisation and optimisation of the weak local governments. The main goal of these changes was to include local bodies in the policy of central authorities. The paper also presents general conclusions and recommendations concerning possible future decentralisation.

PL

Artykuł poświęcony jest teoretycznym i praktycznym aspektom funkcjonowania instytucji samorządu lokalnego w państwach niedemokratycznych. Co do zasady państwa takie unikają decentralizacji i rozwoju samorządności. Mimo to podejmują one rozmaite działania reformujące i zmieniające te instytucje. Ustalenia te skonfrontowano z przypadkiem współczesnej Białorusi. Po uzyskaniu niepodległości w 1991 r. podjęto pierwsze kroki na rzecz wzmocnienia samorządu lokalnego, lecz po przejęciu władzy przez Aleksandra Łukaszenkę proces ten został odwrócony. W kolejnych latach dokonano recentralizacji oraz optymalizacji szczątkowej formy samorządu, tak by służyła realizacji celów wyznaczanych przez władze centralne. Artykuł wieńczą wnioski i rekomendacje odnośnie do kierunku ewentualnych reform decentralizacyjnych.

18

Between sustainability and uncertainty. Political systems of Abkhazia, South Ossetia and the Nagorno-Karabakh Republic – conditions and features

100%

Czachor R.

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia

|

2015

|

vol. 22

|

issue 1

EN

The article revisits the issue of the political functionality and social organization in Caucasian de facto entities. Basing on theoretical approaches regarding the phenomenon of unrecognized states, the paper examines cases of Abkhazia, South Ossetia and the Nagorno-Karabakh Republic (NKR) with the focus on internal and external factors, including historical legacy, system of power, weakness of the mother state as well as support of the metropolitan state. It concludes that de facto entities demonstrate the vitality of their societies and political maturity, but their future depends mostly on international politics.

19

Superprezydencjalizm jako odrębny system polityczno-prawny

100%

Czachor R.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

|

2022

|

issue 4(68)

89-98

PL

Klasyczna typologia wyróżnia trzy główne modele rządów: parlamentaryzm, półprezydencjalizm, prezydencjalizm. Differentia specifica polegają na innych konstrukcjach prawnych głównych organów władzy publicznej, w tym relacji wzajemnych pomiędzy legislatywą a egzekutywą. Celem niniejszego artykułu jest uzasadnienie tezy o celowości wzbogacenia istniejącej typologii o kategorię superprezydencjalizmu. Wskazano na istnienie grupy ustrojów polityczno-prawnych, które nie mieszczą się w tradycyjnych ramach, czerpiąc zarówno z ustroju prezydenckiego, jak i semiprezydenckiego. Jego istotą jest dominacja instytucji prezydenta nad pozostałymi organami władzy, jego znacząca rola w zakresie egzekutywy, mimo że bezpośrednio nie kieruje rządem, a także uprawnienia wobec legislatywy i judykatywy. Omówienia treści superprezydencjalizmu dokonano na podstawie analizy ustrojów państwowych postradzieckich republik Azji Środkowej.

EN

The classical typology distinguishes three models of sharing state power: parliamentarism, semi-presidentialism, and presidentialism. Distinctive features concern the position of main state organs and mutual relations between the legislature and executive bodies. The following paper argues in favor of enriching such classification by distinguishing superpresidentialism. It confirms that there is a group of political systems that do not fit traditional typology, combining some features of the semi-presidentialism and presidentialism. The core feature of the superpresidentialism is the domination of the President over the political system, its leading position in exercising power, control over the government, significant competences towards legislature and judiciary. The content of the superpresidentialism is discussed basing on the example of Central Asian republics.

20

Okoliczności kształtowania się współczesnego systemu politycznego Białorusi [recenzja książki System polityczno-prawny Białorusi]

100%

Czachor R.

Nowa Polityka Wschodnia

|

2019

|

vol. 4(23)

167-171

Refine search results

Levon Ter-Petrossian, Armenia Future, Relations with Turkey, and the Karabagh Conflict, edited by Arman Grigoryan, Palgrave Macmillan, Cham 2018, ss. 174.

Kwestia kurdyjska w stosunkach ormiańsko-azerbejdżańskich

Prawne aspekty konfliktu w Górskim Karabachu: stan obecny i perspektywy

Odpowiedzialność konstytucyjna prezydentów postradzieckich republik autorytarnych

Henry E. Hale, Patronal Politics. Eurasian Regime Dynamics in Comparative Perspective, Cambridge University Press, New York 2015, ss. 538

Konstytucjonalizmy niezachodnie jako wyzwanie dla komparatystki prawa

Kryzysy legitymacji władzy w Abchazji i Osetii Południowej w ujęciu neopatrymonialnym

Alexander Iskandaryan, Hrant Mikaelian, Sergey Minasyan, War, Business and Politics: Informal Networks and Formal Institutions in Armenia, Caucasus Institute, Yerevan 2016, ss. 144

Józef Tymanowski, Rola i znaczenie Republiki Białoruś we współczesnej Europie, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2017, ss. 245.

Recenzja książki "From Triumph to Crisis. Neoliberal Economic Reform in Postcommunist Countries", Cambridge University Press 2018, 243 str.

Transformacja systemu politycznego Białorusi w latach 1990-1996

Sądy konstytucyjne w państwach Kaukazu Południowego (Armenia, Azerbejdżan, Gruzja)

The Europeanisation of the Local Self-Government in the South Caucasus

Postradziecka trauma jako bariera demokratyzacji Białorusi

Klanowość i polityka wewnętrzna Abchazji

Ewolucja Strategii bezpieczeństwa narodowego Federacji Rosyjskiej w latach 2015–2021. Ujęcie normatywne

Funkcjonowanie samorządu lokalnego we współczesnym państwie niedemokratycznym. Przykład Republiki Białoruś w latach 1991–2019

Between sustainability and uncertainty. Political systems of Abkhazia, South Ossetia and the Nagorno-Karabakh Republic – conditions and features

Superprezydencjalizm jako odrębny system polityczno-prawny

Okoliczności kształtowania się współczesnego systemu politycznego Białorusi [recenzja książki System polityczno-prawny Białorusi]