Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 4

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
IntroductionMany schools associate parents and teachers’ relations with group and individual forms of cooperation. One of the basic ways of communicating is a parent-teacher meeting conducted according to a permanent approach which covers greeting, organisational matter, grade reports and free conclusions. The meeting then  follows a specific social pattern with actions sequenced by its participants. It is formal, mandatory and often with one-way flow of information. Furthermore, there is a clear division of competences based on ‘we-them’ demarcation.Research objectivesThis article presents parents and teachers’ meetings in terms of repetitive, stereotypical and predictable behaviour connected to realisation of the value. By describing these meetings, the author made an attempt to identify and name rituals encountered during group meetings.Research method The study was oriented towards revealing  typical social procedures and rituals. Empirical data was obtained through participatory observation and interview. The study focused on parents’ experience with crowding, waiting, fighting for arguments and holding power over the speech.ResultsCollected data enabled categorising participants’ behaviour during school meetings as follows: being lost in events and information overflow, routine, habit, lack of reflection and reducing other people’ sense of operational efficiency.ConclusionRigid attitude, repeatability, behaviour rhythmicity as well as referring to an authoritarian order favours submission, thus making it difficult or even impossible to build proximity between parties that work together for the benefit of a child.
PL
Wprowadzenie Relacje rodziców i nauczycieli ujęte są w wielu szkołach w ramy grupowych i indywidualnych form współpracy. Jednym z elementarnych, utrwalonych tradycją sposobów komunikowania się wymienionych osób jest wywiadówka, prowadzona według stałej formuły obejmującej przywitanie, sprawy organizacyjne, podanie wykazu ocen, wolne wnioski. Wywiadówka przebiega zatem według określonej społecznej praktyki, złożonej z sekwencji działań uczestników. Charakteryzuje ją oficjalność, obligatoryjność i często jednokierunkowy przepływ informacji. Dostrzec należy także wyraźny podział kompetencji oparty na rozgraniczeniu „my-oni”.Cel badańW niniejszym artykule przedstawiono grupowe spotkania rodziców i nauczycieli w kategoriach powtarzających się, stereotypowych zachowań o przewidywalnej formie, łączących się z realizacją wartości. Celem badań jest opisanie wywiadówki w kategoriach zidentyfikowania i nazwania rytuałów występujących podczas spotkań grupowych.Metoda badańProwadzono badania zorientowane na ujawnianie typowych praktyk społecznych, w postaci procedur i rytuałów. Zgromadzono dane empiryczne w oparciu o obserwację uczestniczącą oraz wywiad. W toku badań skoncentrowano się na doświadczeniach rodziców związanych z tłokiem, oczekiwaniem, walką na argumenty oraz władzą nad mową.WynikiNa podstawie zebranych danych dokonano kategoryzacji zachowań uczestników wywiadówek szkolnych i wyodrębniono: zagubienie w nadmiarze wydarzeń i informacji, rutynę, nawyk, brak refleksji oraz pomniejszanie poczucia efektywności działania innych osób.WnioskiPodkreślono, że sztywność, powtarzalność i rytmiczność zachowań oraz odwoływanie się do autorytarnego porządku sprzyja podporzadkowaniu, a tym samym utrudnia, niekiedy uniemożliwia budowanie bliskości pomiędzy współpracującymi dla dobra dziecka stronami.  
EN
On account of formal and informal influence, human education changes and develops opportunities, abilities and predisposition of a person learning. Individuals and groups participating ineducation enter numerous interactions getting to know other people’s way of thinking and acting.* Artykuł oparty jest na realizowanym przez autorkę opracowania autorskim projekcie finansowanym przez NCBiR „Twórcze dzieci – w poszukiwaniu indywidualności” (nr projektuPOWR.03.01.00-IP.08-00-UMO/17).Social bonds built in such a determined educational space, become basic determinant of subjects’integration and cooperation. Undoubtedly, there are two basic environments involved in the process of child’s education, i.e. family and school. Being an element in both environments, the childstruggles to understand complex social relations. Unfortunately, parents and teachers often presentdifferent values and distinct educational goals. That is why „Creative children – searching forindividuality” project was created. Its aim is to develop 7-year-old children competence, as well ascollaborative education of teachers and parents. This base in an attempt to build community trustand cooperation between parties mentioned. Present study features project’s out come and how itwas implemented.
PL
Edukacja człowieka prowadzi do zmieniania i rozwijania możliwości, zdolności oraz predyspozycji uczącego się na skutek oddziaływań formalnych i nieformalnych. Uczestniczące w niej jednostki i grupy wchodzą ze sobą w liczne interakcje, poznając sposoby myślenia i działania innych. W tak określonej przestrzeni edukacyjnej budowane są więzi społeczne – podstawowy wyznacznik integracji i współpracy podmiotów. W procesie edukacji dziecka niewątpliwie uczestniczą dwa podstawowe środowiska wychowawcze: rodzinne i szkolne. Dziecko, będąc częścią każdego z nich, próbuje odnaleźć się w złożonych relacjach społecznych. Niestety, nie zawsze rodzice i nauczyciele kierują się zbliżonymi wartościami i preferują zbieżne cele edukacyjne. Dlatego też opracowano projekt „Twórcze dzieci – w poszukiwaniu indywidualności”, którego celem jest rozwijanie kompetencji dzieci 7-letnich oraz wspólne uczenie się nauczycieli i rodziców. Na tej bazie podjęto próbę budowania zaufania społecznego i kooperacji pomiędzy wymienionymi podmiotami. Niniejsze opracowanie przedstawia założenia projektu oraz sposoby jego realizacji.
EN
Introduction: Childhood is a very important stage in life, during which a child defines itself and its life undertaking numerous activities, initially in the family environment and later in school. School is one area of children’s existence in which everyday life concentrates for many years. The article presents images of childhood spent in school, referring to occupied places and undertaken activities. Research Aim:The study’s aim was to learn about the experience of 3rd-grade students connected to school as a childhood place. Method: The research was carried out in the paradigm of qualitative research, constructed on narrative interviews. Researchers used friendly methods of collecting data when examining children. The respondents created artworks which became reference introductions to the interview. The 3rd-grade students described their school’s reality and experience. Results: Coded empirical data enabled to identify categories depicting school as a childhood place. Taking into account security, attractiveness, activity and identity, they were named as follows: school as a place for children’s games, school as a place to learn with others, school as a place of building identity and school as an untamed place. Conclusions: Research shows that school is a place where the personal treatment of a child is not always dominant in terms of an active self-regulatory person. For some children this is an area related to experiencing their own lonely individuality.
PL
Wprowadzenie: Dzieciństwo to bardzo ważny etap w życiu każdego człowieka. W tym okresie dziecko formułuje siebie i swoje życie, podejmując liczne aktywności początkowo w środowisku rodzinnym, potem rówieśniczym i szkolnym. Dziecięce obcowanie z ludźmi i przedmiotami w różnych przestrzeniach sprzyja poznawaniu nowych miejsc i ich oswajaniu. Jednym z obszarów dziecięcej egzystencji jest szkoła, w której przez wiele lat koncentruje się codzienne życie uczniów. W artykule przedstawiono obrazy dzieciństwa spędzonego w szkole, odnosząc się do zajmowanych miejsc i podejmowanych czynności. Cel badań: Celem badań było poznanie przeżyć i doświadczeń uczniów klasy III szkoły podstawowej, związanych ze szkołą jako miejscem dzieciństwa. Metoda badań: Badania zrealizowano w paradygmacie badań jakościowych, dążąc do poznania rzeczywistości społecznie konstruowanej na podstawie wywiadów narracyjnych. Badając dzieci, zastosowano przyjazne dla nich sposoby zbierania danych. Odwołano się do wykonania przez badanych pracy plastycznej, która stała się wstępem do wywiadu. Uczniowie klasy III opisali swoje przeżycia i doświadczenia szkolne. Wyniki: Zebrane dane empiryczne podano kodowaniu i wyodrębniono kategorie obrazujące szkołę jako miejsce dzieciństwa. Uwzględniając bezpieczeństwo, atrakcyjność, aktywność i tożsamość nazwano je kolejno: szkoła jako miejsce dziecięcych zabaw, szkoła jako miejsce uczenia się z innymi, szkoła jako miejsce budowania tożsamości, szkoła jako miejsce nieoswojone. Wnioski: Z prowadzonych badań wynika, że szkoła jest miejscem, w którym nie zawsze dominuje podmiotowe traktowanie dziecka w kategoriach aktywnego, samostanowiącego podmiotu. Dla niektórych dzieci to obszar związany z doświadczaniem samotnej indywidualności.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.